Του Κωνσταντίνου
Γανωτή
Τὴν ὥρα ποὺ ὁ Τιτανικὸς βυθιζόταν στὸν Ἀτλαντικό, ἡ μπάντα
τοῦ πλοίου ἔπαιζε βαλσάκια τοῦ Στράους στὸ μεγάλο κατάστρωμα!
Ὅσο κωμικοτραγικὸ κι ἂν μᾶς φαίνεται αὐτό, δὲν εἶναι παρὰ ἕνα πολὺ πολὺ μικρὸ σύμβολο τοῦ δημογραφικοῦ τραγικοῦ (πλέον) δράματος τῆς Ἑλλάδας.
Ὅσο κωμικοτραγικὸ κι ἂν μᾶς φαίνεται αὐτό, δὲν εἶναι παρὰ ἕνα πολὺ πολὺ μικρὸ σύμβολο τοῦ δημογραφικοῦ τραγικοῦ (πλέον) δράματος τῆς Ἑλλάδας.
Ἀπ’ τὸ Δελτίο “Σύνδεσμος τῆς Ἑνώσεως Πολυτέκνων Ἀθηνῶν”
πληροφορούμαστε ὅτι οἱ γεννήσεις στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 2011 ἕως τὸ 2012 μειώθηκαν
κατὰ 6.407 βρέφη. Ἂν ὁ ῥυθμὸς μείωσης παραμείνει ὁ ἴδιος (πρᾶγμα ἀπίθανο, γιατὶ
ἔχουμε ἤδη ῥαγδαία ἐπιδείνωση) σὲ 15 χρόνια ἀπὸ σήμερα δὲν θὰ γεννιέται
(θεωρητικά τοὐλάχιστον) οὔτε ἕνα παιδὶ στὴν Ἑλλάδα! Τὸ 2012 γεννήθηκαν 100.371 παιδάκια.
Μὲ τὴ μείωση τῶν γεννήσεων, ποὺ παρατηρεῖται, χωρὶς ἐπιδείνωση τοῦ φαινομένου
σὲ 15 περίπου χρόνια τὸ κατάστημα Ἑλλὰς βάζει λουκέτο!
Μὲ θανάτους γύρω στοὺς 200.000 ὅπως ἐξελίσσονται τὸ χρόνο
σὲ 15 χρόνια θὰ ἔχουν φύγει τοὐλάχιστον καὶ 3.000.000 ἡλικιωμένοι. Μὲ μείωση
γεννήσεων 750.000 σὲ 15ετία θὰ ἔχουμε ἀπώλεια 3.750.000 ἀτόμων ἀπὸ τὸν
πληθυσμό. Καὶ τὰ ὑπόλοιπα 6.000.000 δὲν θὰ ἀντικαθίστανται πλέον, γιατὶ θὰ
ἔχουν μηδενιστεῖ οἱ γεννήσεις. Ἀπ’ αὐτὰ τὰ 6.000.000, νέοι θὰ εἶναι τὸ πολὺ
1.500.000 μέχρι 2.000.000, ἀφοῦ τὰ παιδιὰ μέχρι 15 χρονῶν θὰ εἶναι μόνον
750.000.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι σὲ 30 χρόνια ἀπὸ σήμερα ὁ ἐνεργὸς
πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδος θὰ εἶναι 2.500.000, σὲ 45-50 χρόνια θὰ εἶναι μόλις
750.000 μελλοθάνατοι Ἕλληνες!
Φωνάξτε, διαμαρτυρηθεῖτε ὅσο θέλετε· σὲ 15 χρόνια μὲ τὸ
σημερινὸ ῥυθμό, σὲ 10 χρόνια μὲ τὸν ἐπιδεινούμενο δὲν θὰ γεννιέται κανένα παιδὶ
στὴν Ἑλλάδα καὶ ἐπειδὴ σ’ αὐτὴ τὴ δραματικὴ πτώση τῶν γεννήσεων περιλαμβάνονται
καὶ οἱ γεννήσεις τῶν πολυτέκνων καὶ ὑπερπολυτέκνων οἰκογενειῶν, καταλαβαίνομε
ὅτι στὴν τελικὴ κατάρρευση δὲν θὰ μᾶς σώσουν οὔτε οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες. Θὰ
δώσουμε καὶ στὸν κόσμο τὸ πρῶτο παράδειγμα ἐξαφάνισης ἔθνους στὴν ἱστορία ἀπὸ
ἀπάρνηση τῆς πολιτιστικῆς του παράδοσης. Σὲ ὅλα τὰ κακὰ τὰ πρωτεῖα θὰ τὰ ἔχουμε
ἐμεῖς!
Ἐπειδὴ ὅμως οἱ γειτονικοί μας λαοὶ ἔχουν αὔξηση τοῦ
πληθυσμοῦ τους (μολονότι εἶναι φτωχότεροι ἀπὸ ἐμᾶς) καταλαβαίνετε ὅτι θὰ
ἀρχίσουν νὰ μπαίνουν στὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ περπατοῦν ἀνάμεσα σὲ ἄδεια σπίτια·
κανεὶς δὲν θὰ ὑπάρχει νὰ τοὺς ἐμποδίσει νὰ τὰ κατοικήσουν καὶ νὰ πάρουν καὶ τὶς
δουλειές. Μάλιστα θὰ τοὺς εὐγνωμονοῦμε, γιατὶ θὰ βγάζουν μέσα ἀπὸ τὰ σπίτια
τοὺς πεθαμένους γέρους, ποὺ θὰ μυρίζουν. Δὲν θὰ ὑπάρχουν παιδιά-ἐγγόνια τους,
γιὰ νὰ τοὺς θάψουν…
Θά ᾽θελα νὰ ῥωτήσω τώρα αὐτούς, ποὺ ὡς νομοθέτες, ὡς δάσκαλοι
καὶ ὡς γονεῖς ἀκόμα καλοδέχτηκαν τὸ μοντερνισμὸ πρῶτα μὲ τὴν ἀνοχή τους καὶ
ὕστερα μὲ τὴ νομική του κατοχύρωση καὶ τὴν ἀπὸ καθέδρας ὑποστήριξή του, αὐτοὶ
ποὺ εὐνόησαν μὲ κάθε τρόπο τὶς “ἐλεύθερες” σχέσεις τῶν ζευγαριῶν, τὶς
ἐκτρώσεις, τὰ διαζύγια, τοὺς πολιτικοὺς γάμους, τοὺς γυμνισμούς, τὶς
ὁμοφυλοφιλίες καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ συνιστοῦν αὐτὸ ποὺ λέμε “μοντέρνο πνεῦμα”,
αὐτοὶ ὅλοι τούτη τὴν ὥρα, ποὺ βλέπουν τὸ θῦμα τους νὰ πνέει τὰ λοίσθια κάτω ἀπὸ
τὰ χτυπήματα τοῦ μοντερνισμοῦ τους, ἀλήθεια δὲν αἰσθάνονται κανέναν ἔλεγχο,
καμμιὰ εὐθύνη γιὰ τὸν κυριολεκτικὸ θάνατο ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ;
Ἀλλὰ καὶ ἂν αἰσθάνονται καὶ κάποια εὐθύνη, ποιά σημασία
ἔχει, ἀφοῦ κι αὐτοὶ θὰ πεθάνουν κάτω ἀπ’ τὰ δικά τους χτυπήματα καὶ μάλιστα πιὸ
γρήγορα αὐτοὶ ἀπ’ τοὺς ἄλλους;
Κρατῶ μέσα μου τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ “Θεὸς τῆς Ἑλλάδος” ἐκτιμῶντας τὰ αἵματα καὶ τοὺς ἱδρῶτες τόσων μαρτύρων καὶ ἡρώων της, θὰ μπεῖ κι αὐτὸς ὅπως πάντα στὸ παιχνίδι. Ἐλπίζω ὅτι οἱ εὐσεβεῖς οἰκογένειες θὰ γίνουν ἡ αἰχμὴ τοῦ δόρατος. Μέσα στὰ θλιβερὰ ἐρείπια τῆς Ἑλλάδας, ποὺ εἶναι ὁρατὰ πλέον, θὰ ἐπιβιώσουν οἱ γόνοι τῶν πολυτέκνων ὡς ὑποψήφιοι πολύτεκνοι κι αὐτοὶ. Θὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα μας μικρή, πολὺ μικρή, ἀλλὰ τὸ μικρό της ποίμνιο θὰ ζεῖ μέσα στοὺς ναούς, θὰ ὑμνεῖ ὁλημερὶς κι ὁλονυχτὶς τὸν Κύριο.
Κρατῶ μέσα μου τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ “Θεὸς τῆς Ἑλλάδος” ἐκτιμῶντας τὰ αἵματα καὶ τοὺς ἱδρῶτες τόσων μαρτύρων καὶ ἡρώων της, θὰ μπεῖ κι αὐτὸς ὅπως πάντα στὸ παιχνίδι. Ἐλπίζω ὅτι οἱ εὐσεβεῖς οἰκογένειες θὰ γίνουν ἡ αἰχμὴ τοῦ δόρατος. Μέσα στὰ θλιβερὰ ἐρείπια τῆς Ἑλλάδας, ποὺ εἶναι ὁρατὰ πλέον, θὰ ἐπιβιώσουν οἱ γόνοι τῶν πολυτέκνων ὡς ὑποψήφιοι πολύτεκνοι κι αὐτοὶ. Θὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα μας μικρή, πολὺ μικρή, ἀλλὰ τὸ μικρό της ποίμνιο θὰ ζεῖ μέσα στοὺς ναούς, θὰ ὑμνεῖ ὁλημερὶς κι ὁλονυχτὶς τὸν Κύριο.
Καὶ οἱ ἔποικοι τῶν γύρω λαῶν, ποὺ θὰ κατοικήσουν στὰ ἔρημα
σπίτια τῶν πρώην μοντέρνων καὶ τώρα πεθαμένων χωρὶς ἀπογόνους Ἑλλήνων, θὰ
μπολιαστοῦν ἀπ’ αὐτὲς τὶς εὐλογημένες πολύτεκνες (ἱερατικὲς ἐπὶ τὸ πλεῖστον)
οἰκογένειες καί… τότε θὰ ξαναγίνει ὁ τόπος αὐτὸς μιὰ καινούργια Ρωμανία, ὅπως
τὴν ὀνειρευόταν ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος, ποὺ θὰ δικαιωθεῖ πιὰ γιατὶ παρέθετο τὴν
“βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρὶ τῆς Ὑπερμάχου Θεοτόκου”. Ἄγνωστες οἱ βουλὲς τοῦ
Κυρίου...
Κυκλοφορείται από τις εκδόσεις «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ» (τηλ.: 210
9310605).