☦«Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 3.16).

Παραμονή τῆς με­γά­λης ἑορτῆς τῆς παγ­κοσμίου ὑψώ­σε­ως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυ­μίζει μέ τό εὐαγγελικό ἀνά­­­γνω­σμα τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ἀνέβηκε στόν Σταυρό καί ὑπέστη αὐτόν τόν φοβερό καί ἐπονεί­δι­στο θάνατο. Καί ὁ λόγος αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἀπέ­­­­ραντη ἀγά­πη τοῦ ἐπουρανίου Θε­οῦ καί Πατρός πρός τό χοϊκό πλά­σμα του, τόν ἄν­θρω­πο, πού πραγματώ­νεται μέ τή θυσία τοῦ Υἱοῦ του.

Τόσο πολύ ἀγά­πη­σε, γράφει ὁ εὐ­αγ­γελιστής τῆς ἀγά­πης, ὁ ἅγιος Ἰω­άν­νης ὁ θεολόγος, ὁ Θεός τόν κό­σμο, ὥστε πρόσφερε τόν μονογενῆ του Υἱό, προκειμένου κάθε ἕνας πού πιστεύει σ᾽ αὐτόν νά μήν χάνε­ται, ἀλλά νά ἔχει αἰώνια ζωή. Καί αὐτή τήν ἀπέ­ρα­ντη ἀγάπη τοῦ Θε­­οῦ γιά τόν ἄν­θρω­­πο, αὐτή τή γεμάτη ἀγά­πη θυσία τοῦ Χρι­στοῦ γιά τόν ἁμαρ­τωλό, συμβολί­ζει καί ὑποστασιάζει ὁ Σταυρός, τόν ὁ­ποῖ­ο θά ὑψώσει αὔ­ριο ἡ Ἐκκλησία μας ὡς σύμβολο τῆς θυ­σίας, ἀλλά καί ὡς ση­­μεῖο τῆς νίκης καί τοῦ θριάμβου τῆς ἀγάπης τοῦ Θε­αν­θρώπου.

Ὁ Χριστός ἀνεβαί­νει στόν Σταυρό καί θυσιάζεται ἀπό ἀγά­πη γιά τόν ἄνθρω­πο, ἔστω καί ἐάν ὁ ἄνθρωπος ἀδια­φο­ρεῖ, φοβᾶται, ἀδυ­να­τεῖ νά κατανοήσει τό γεγονός.

Ὁ Χρι­στός ἀνέβηκε στόν Σταυρό γιά χά­ρη τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς σωτηρίας του, ἔστω καί ἐάν ἐκείνη τή στιγμή τόν εἶχαν ἐγκατα­λεί­ψει ὄχι μό­νο τά πλήθη πού πρίν ἀπό λίγες ἡμέ­ρες τόν ἐπευφη­μοῦ­σαν, ἀλ­λά καί αὐτοί ἀκόμη οἱ μαθητές του.

Ὁ Χριστός θυσιά­σθηκε γιά τή σωτη­ρία μας κινούμενος ἀπό ἀγάπη, γι᾽ αὐτό καί μέ ἀγάπη μᾶς περιμένει νά οἰκειο­ποι­η­θοῦμε τή σωτη­ρία πού μᾶς προσφέ­ρει. Γιατί ἡ σωτηρία μας ἐξαρτᾶται ἀπό τήν οἰκειοποίηση τῆς προσφορᾶς τοῦ Χριστοῦ. Ἐξαρτᾶται ἀπό τό κατά πόσον θά ἀποφασίσουμε καί ἐμεῖς νά στα­θοῦ­­­­­με μέ ἀγάπη ἐνώ­­­­πιον τοῦ Σταυ­ροῦ του, νά σταθοῦ­με μαζί μέ τήν Πα­ναγία Μητέρα του καί τόν ἠγα­πη­μένο μαθητή του, τόν Ἰω­άννη, κάτω ἀπό τόν Σταυρό του καί νά τοῦ ἀποδείξουμε μέ τίς πράξεις μας ὅτι ἐπιθυμοῦμε τή σω­τη­ρία μας· ὅτι ἐπιθυ­μοῦμε νά βρισκό­μα­στε πάντοτε στή σκιά τοῦ Σταυροῦ καί νά ἀκολουθοῦμε τόν δρόμο πού Ἐκεῖ­νος ὑποδεικνύει, δρό­­­μο σταυρώσεως τῶν παθῶν μας, δρό­­μο θυσίας καί προ­σ­φορᾶς στόν συν­άνθρωπο καί πλη­­­σίον μας.

Ἐνώπιον τοῦ Σταυ­ροῦ τοῦ Κυρίου, τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας θά ὑψώσει αὔριο σέ ὅλους τούς ναούς, δέν εἶναι δυνατόν νά μείνει κανείς ἀδιά­φορος. Ὅλοι κα­­λούμεθα νά πά­ρου­με θέση. Καί εἶ­ναι δική μας ἐπι­λογή καί δική μας ἀπό­φα­ση, ἄν θά ἐπι­λέ­ξουμε νά ἑλκυ­σθοῦ­με ἀπό τήν ἀγά­­­πη τοῦ δι᾽ ἡμᾶς σταυ­ρωθέντος Χρι­στοῦ καί νά μεί­νου­με κά­τω ἀπό τό Σταυρό του, συγκυ­ρηναῖοι τῆς θυσίας του χά­ριν τῆς σωτη­ρίας μας, ὥστε νά γίνου­με μέτοχοι καί ἐμεῖς τῆς χάριτος καί τῆς σωτηρίας πού ἐξε­πή­­γασε ἀπό τή θυ­σία του, εἴτε νά ἐπι­λέξουμε νά μείνου­με μακριά του.

«Οὕτω γάρ ἠγάπη­σεν ὁ Θεός τόν κό­σμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πι­­στεύ­ων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον».

Ἀδελφοί μου, ἐνώ­πιον τοῦ Σταυροῦ πού θά ὑψωθεῖ γιά μία ἀκόμη φορά αὔ­ριο ἄς ἐκ­φρά­σου­με καί ἐμεῖς τήν πί­στη μας στόν Θεό μέ τήν ἀγάπη μας πρός αὐ­τόν. Ἄς τήν ἐκ­φρά­­σουμε μέ τή συναί­σθηση ὅτι ἡ δι­κή μας ἀγάπη, ὅσο με­γά­λη καί ἄν εἶναι, εἶ­ναι ἐλάχιστη σέ σύγκριση μέ τή δική του ἀπέραντη καί θυ­σια­στική ἀγάπη.

Ἄς ἐκφράσουμε τήν πίστη μας μέ τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεό, πού θά με­τουσιώνεται στήν ὑπα­κοή τῶν ἐντο­λῶν του, γιά νά ἀξιω­­θοῦμε καί ἐμεῖς τῆς σωτηρίας τήν ὁποία μᾶς προσέ­φε­ρε μέ τή σταυρική του θυσία.

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

imverias