Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020

☦ “με την μάσκα δεν ομολογείς ΧΡΙΣΤΟ αλλά αντίχριστο…..”

Φωτο: διαλέξαμε αυτήν την «σουρεαλιστική» φωτογραφία με μια κυρία που φοράει μάσκα μπροστά από το εικόνισμα της Αγίας και ενδόξου μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας η οποία είναι η κατ εξοχήν Αγία που θεραπεύει τις λοιμώδεις ασθένειες
(το παρακάτω κείμενο μας το απέστειλε ανώνυμος αναγνώστης προς δημοσίευση)
Σήμερα παρευρεθήκαμε σε εορταστικές εκδηλώσεις που αφορούσαν μείζονος ιστορικά γεγονότα των διωγμένων Ελλήνων σε Ενοριακό Ναό στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας (χωρίς να θέλουμε να δώσουμε περαιτέρω λεπτομέρειες)  και εν συντομία μας προκάλεσε εντύπωση αυτό που πραγματικά είδαμε !!!
Ότι δηλαδή ΟΛΟΙ οι πιστοί που βρίσκονταν μέσα στον Ενοριακό Ναό δεν φορούσαν μάσκες και ασπάζονταν κανονικά τις ιερές εικόνες όπως ορίζουν οι ιεροί κανόνες που  έχουν θεσπίσει οι Άγιοι Πατέρες της εκκλησίας μας.

Αυτό είναι ένα πάρα πολύ καλό σημάδι πώς ο κόσμος γνωρίζει πλέον ότι ο οίκος του Κυρίου και οι Άγιοι Του είναι πηγή ζωής και όχι Θανάτου όπως θέλουν κάποιοι να τους παρουσιάζουν συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων μασκοφόρων επισκόπων που βλέπουμε τελευταία στα ΜΜΕ.

Ανάμεσα λοιπόν στον απλό πιστό κόσμο που δεν φορούσε μάσκες ήταν διασκορπισμένοι με τις μάσκες τους και αρκετοί «εξέχοντες άρχοντες»  όπως τους προσφώνησε ο επίσκοπος (ο οποίος παραδόξως δεν ήταν μασκοφόρος) και οι οποίοι ένιωθαν αμήχανα με τις μάσκες τους ανάμεσα στο πλήθος των πιστών.

Έτσι αναγκάστηκαν να συγκεντρωθούν όλοι μαζί οι μασκοφόροι «εξέχοντες» συμπεριλαμβανομένων και των ένστολων δίπλα από τον επίσκοπο, σχηματίζοντας έτσι ένα ξεχωριστό «σώμα» από αυτό του εκκλησιάσματος μέσα στον ιερό ναό.

Ήταν πραγματικά μια από τις τραγικότερες εικόνες που έχουμε δει σε έναν Ιερό Ναό που θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κάποιος τραγικότερη και από αυτήν μιας εξοδίου ακολουθίας.

Το παρήγορο όμως ήταν που κάποιοι από αυτούς στο τέλος της Θείας Λειτουργίας και μετά το αντίδωρο που πήραν, έβγαζαν δειλά-δειλά από την μια πλευρά την μάσκα τους και φιλούσαν την ιερά εικόνα της Παναγίας.

Εκεί όμως που πραγματικά θέλω να σταθώ, και αυτό ήταν το έναυσμα για να γραφεί αυτό το κείμενο, ήταν όταν ο επίσκοπος μετά την Μεγάλη Είσοδο βγήκε στην Ωραία Πύλη και προέτρεψε όλο το εκκλησίασμα να πει μαζί του, αργά και δυνατά,  το Σύμβολο της Πίστεως.

Εκεί λοιπόν είδαμε την «πνευματική γύμνια» του νεοέλληνα. Και ενώ όλο το εκκλησίασμα ομολογούσε την Πίστη του, αργά και δυνατά, οι «εξέχοντες»  άρχοντες μας κοιτάζονταν αμήχανα μεταξύ τους ….

ΠΟΙΑ ΠΙΣΤΗ ΠΑΣ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ;

ΜΕ ΠΟΙΑ ΠΝΟΗ ΠΑΣ ΑΔΕΛΦΕ ΝΑ ΑΙΝΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΟΥ, ΟΤΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΠΝΟΗ ΣΟΥ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ‘ΣΕΝΑ;

Είναι απλά τα πράγματα αδελφοί «εξέχοντες» και μη «εξέχοντες», ΜΑΣΚΑ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ δεν πάνε μαζί.

Κι αυτό γιατί με την μάσκα δεν ομολογείς ΧΡΙΣΤΟ αλλά αντίχριστο….

Έτσι απλά….

«ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΣ»