Σάββατο 22 Αυγούστου 2020

☦ Η Παναγιά του Χάρου και τα κρινάκια που ανθίζουν και ζωντανεύουν

Η Παναγία κρατά τον Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου
Από τα χαρακτηριστικά πανηγύρια της Δωδεκανήσου, είναι αυτό της Παναγιάς του Χάρου, στο νησάκι των Λειψών, που πραγματοποιείται με τη συμμετοχή εκατοντάδων προσκυνητών στις 23 Αυγούστου, στα εννιάμερα της Παναγιάς. Η εικόνα της Παναγιάς του Χάρου, πέραν του ότι είναι μοναδική θεωρείται και θαυματουργή από τους κατοίκους του νησιού.

☦ «ΣΕ ΕΣΩΣΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕ Η ΠΑΝΑΓΙΑ»

Σε καιρούς γενικής αμφισβήτησης και κλονισμού της πίστης, ο Θεός συνηθίζει να μιλά και να επικοινωνεί με τρόπο θαυματουργικό, ώστε οι πιστοί που γεύονται τη δωρεά της Χάρης του Υψίστου. Διαβάστε ένα συγκλονιστικό θαύμα με τη χάρη της Αγίας Αναστασίας.
Το συγκεκριμένο θαύμα σχετίζεται με ένα 35χρονο νεαρό, ο οποίος κτύπησε πολύ σοβαρά με το όχημα που οδηγούσε και ενώ οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά και περίμεναν το βέβαιο κατ’ αυτούς θάνατο, εκείνος έζησε το θαύμα μέσα από την θεία παρέμβαση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.

☦ Παναγία η Προυσιώτισσα, Η Κυρά της Ρούμελης!

ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ - Ψηλά, στις ελατόφυτες βουνοκορφές της νοτιοδυτικής Ευρυτανίας, και σφηνωμένη ανάμεσα σε κάθετους γκριζωπούς βράχους με άγρια μεγαλοπρέπεια, προβάλλει η ιερά μονή του Προύσου.
Είναι σταυροπηγιακό και ιστορικό μοναστήρι, με μεγαλόπρεπα τριώροφα κτίρια. Ανάμεσα τους υπάρχει σπήλαιο λαξευμένο, που φιλοξενεί στο εσωτερικό του τον πρώτο και παλαιό ναό της μονής. Μέσα σ’ αυτόν φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που επονομάζεται Προυσιώτισσα και εορτάζει με κάθε εκκλησιαστική και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια στις 22-23 Αυγούστου.

☦ Η καθημερινή λατρεία είναι μεγάλη Ευλογία

Εμείς οι ορθόδοξοι έχομε το μοναδικό προνόμιο να μπορούμε από τα λειτουργικά βιβλία να γνωρίσουμε το αγιολογικό, το δογματικό και ηθικό περιεχόμενο της κάθε εορτής.
Πράγματι, έχομε τον ουρανό και την γη μέσα στην λατρεία. Γι’ αυτό οι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστική σχέση με τις εκκλησιαστικές ακολουθίες συνήθως είναι πνευματικά άνικμοι, ανόρεκτοι, αδύναμοι, καχεκτικοί.

☦Η θλίψη

Ἐπικρατεῖ μιὰ συννεφιά στόν τόπο μας. Πρόσωπα σκυθρωπά, ἀγέλαστα, θλιμμένα. Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού νά μήν πέρασε θλίψη. Διάφορες εἶναι οἱ πηγές τῆς θλίψεως. Κουράζουν τό σῶμα καί τήν ψυχή.
Οἱ θλίψεις μποροῦν νά ἀρρωστήσουν τόν ἄνθρωπο, ἀλλά μποροῦν καί νά τόν ὡριμάσουν καί νά τόν καλλιεργήσουν. Νά τόν κάνουν νά δεῖ τόν συνάνθρωπό του μέ μεγαλύτερη ἐπιείκεια, κατανόηση καί συμπάθεια.

☦Η ταπείνωση που δοξάζεται

Το πρόσωπο της Παναγίας μας είναι ανάσα για την καρδιά και την σκέψη μας. Δεν είναι μόνο η εικόνα και η εμπειρία της Μάνας που προσεύχεται για όλους μας, μας αγκαλιάζει, μας νοιάζεται, μας παρηγορεί. Είναι και το υπόδειγμα της ταπείνωσης που δοξάζεται. « Επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού ο Κύριος, ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» αναφωνεί η ίδια στην επίσκεψή της στην Ελισάβετ. Η ταπείνωση της Παναγίας δεν είχε να κάνει μόνο με την συναίσθηση ότι ένας άνθρωπος, για να κυοφορήσει τον Θεό, καλείται να υποταχτεί στο αδιανόητο. Έχει να κάνει και με τις δοκιμασίες της ζωής της.

☦Τι είναι η ύψωση της Παναγίας;

Όσοι έτυχε να παρευρεθείτε σε τράπεζα μίας Αγιορείτικης Μονής θα παρακολουθήσατε τη λεγομένη Ύψωση (του άρτου) της Παναγίας. Θα δώσουμε μια εξήγηση αυτής της ακολουθίας.
Ο άρτος της Παναγίας είναι μια τριγωνική μερίδα άρτου που κόβεται από ένα πρόσφορο και υψώνεται προς τιμή της Θεοτόκου. Ποιός κάνει την ύψωση; Σύμφωνα με τη λειτουργική παράδοση κατά το τέλος της τράπεζας ο τραπεζάρης της μονής. Τα παλαιά τυπικά και Ωρολόγια γράφουν ότι την ύψωση κάνει ο «ταχθείς αδελφός» ή ο «ταχθείς μοναχός» ή ο «μέλλων υψώσαι την Παναγίαν»ή «παρά του εις τούτο τεταγμένου μοναχού» (Άγιος Μάρκος Εφέσου). Ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης αναφέρει ότι την ύψωση κάνει «ο αναγνούς και τα πνευματικά διακονήσας τοις αδελφοίς», δηλ. ο αναγνώστης του λόγου προς πνευματική οικοδομή των μοναχών και προσκυνητών. Σε καμιά περίπτωση δεν αναφέρεται ότι την κάνει ο ηγούμενος ή ο εφημέριος της Μονής. Αυτοί παρακολουθούν.

☦Έτσι συνηθίζει η ψυχή σε όλες τις πνευματικές αλλοιώσεις...

Όπως οι καιροί της φύσεως, δηλαδή ο Χειμώνας, η Άνοιξη, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο, ο ένας διαδέχεται τον άλλον, κατά τον ίδιο τρόπο και οι καιροί οι πνευματικοί, φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος και έτσι συνηθίζει η ψυχή σε όλες τις πνευματικές αλλοιώσεις και γίνεται σοφή και έμπειρη.

☦Ένας Άγιος επίσκοπος συστήνει σε μας... Που δίνουμε εξετάσεις τώρα...!!!!

Σας παρακαλῶ ἐσᾶς, πάσης ἡλικίας ἀνθρώπου, διαβάζετε βίους ἁγίων. Διαβάζετε ἱερὸν Εὐαγγέλιο, ψαλτήρι, εὐχή. «Κύριε Ἰἠσοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς». «Μέγα τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὑπεραγία Θεοτόκε σκέπε ἡμᾶς». Καὶ ἡ προσευχὴ γεννᾶ προσευχή. Καὶ θὰ ἔχετε καὶ χαρά, θὰ ἔχετε καὶ τόλμη καὶ ἀνδρεία. Θὰ ἔχετε μέσα σας Χριστό. Καὶ αὐτὰ εἶναι ποὺ ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος. Καὶ ὅλα τὰ σχέδια αὐτῶν τῶν δαιμόνων, θὰ σᾶς κάμει ἐντύπωση, πόσο γρήγορα θὰ καταπέσουν. Καὶ πόσο θὰ ἐπέμβει ὁ Χριστός. Ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος, σὲ τέτοιο βαθμὸ θὰ ἐπέμβει, ποὺ θὰ νομίσουν μερικοὶ ὅτι γίνεται Δευτέρα Παρουσία. Ἀλλὰ δὲν θὰ εἶναι Δευτέρα Παρουσία, λέει. Θὰ εἶναι ἡ ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ δυναμώσει τὴν πίστη τῶν ὀλιγόπιστων.

☦ “Είναι θέλημα Θεού…”

“Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας , γιατί πολεμάμε για την πίστη μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας.  Και όταν ο Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά;”  Θεόδωρος Κολοκοτρώνης 1821
apantaortodoxias

☦ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣ

Φίλος πραγματικός είναι εκείνος ο οποίος, στον καιρό του πειρασμού, υποφέρει μαζί με τον συνάνθρωπό του τις θλίψεις, τις δυσκολίες, τις δοκιμασίες και τις συμφορές που ήρθαν σε εκείνον, σαν να είναι δικές του, χωρίς να θορυβηθεί ή να ταραχτεί.
Ο πιστός φίλος είναι ισχυρό καταφύγιο, επειδή και στην ευημερία του φίλου είναι καλός σύμβουλος και συνεργάτης ομόψυχος, και στη δυστυχία του είναι ειλικρινής βοηθός και συμπαραστάτης γεμάτος συμπόνια.