Κάποτε ο άρχοντας
του τόπου επισκέφθηκε τον αββά Παλλάδιο, γιατί ήθελε να τον δει.
Είχε ακούσει βέβαια τα σχετικά μ’ αυτόν. και είχε πάρει μαζί του και έναν στενογράφο, στον οποίο έδωσε την εξής εντολή: «Εγώ τώρα μπαίνω να δω τον αββά, εσύ λοιπόν όσα θα μου πει, να τα γράψεις με ακρίβεια».
Ο πολύλογος, έστω κι
αν είναι ρήτορας, πνευματικά δεν ευδοκιμεί.
Η αργολογία εκδιώκει
από την καρδιά το χαροποιόν πένθος. Να ομιλείς μόνο όταν πρόκειται να πεις κάτι
ανώτερο της σιωπής.
Αυτός, που θέλει να μιμηθεί τον πράο και ησύχιο Κύριο, πρέπει να αγαπήσει την ευλογημένη σιωπή.
Όταν η καρδιά είναι
φως, όλος ο άνθρωπος νιώθει άνετα και ευχάριστα. Όταν η καρδιά είναι βαριά,
νιώθει δυστυχισμένος.
Στην Εκκλησία, ο
Θεός αγγίζει τις καρδιές μας, τις καθαρίζει με τη χάρη Του και τις υποτάσσει
στον «χρηστόν» ζυγό Του.
Όταν η καρδιά λάμπει στο φως του Θεού, είναι έτοιμος ο άνθρωπος να κινηθεί και να εκδηλωθεί χαρωπά»…
Ευλογημένα μου
παιδιά,
Όπως γνωρίζουμε ο
καλός μας Θεός μας χάρισε το Μέγα Μυστήριον, της Ιεράς Εξομολογήσεως, αυτό το
Ιερόν Βαπτιστήριον, εις το οποίον πλένεται ο άνθρωπος ψυχικά και γίνεται
ολόλευκος, καινούριος κατά Χριστόν άνθρωπος.
Πόση ευχαριστία πρέπει να προσφέρουμε στον Θεό συνεχώς γι’ αυτό το μεγάλο καλό, που μας άφησε ! Δηλαδή μας άφησε την καρδιά Του ανοιχτή, οσάκις θελήσουμε να καθαρισθούμε, να εισερχώμεθα άνετα. Όσο και να αμαρτήση ο άνθρωπος , όσο και να κυλισθή στην αμαρτία, όσο και να μαυρίση την ψυχή του , ημπορεί άνετα σε μία στιγμή, σε λίγη ώρα να γίνη κατάλευκος σαν το περιστέρι και σαν το χιόνι.
Ὁ Ἅγιος Τρύφων καταγόταν
ἀπὸ τὴ Λάμψακο τῆς ἐπαρχίας Φρυγίας καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Γορδιανοῦ
Γ’ (238 – 244 μ.Χ.), Φιλίππου (244 – 249 μ.Χ.) καὶ Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.).
Προερχόταν ἀπὸ πτωχὴ οἰκογένεια καὶ στὴν παιδική του ἡλικία, ἔβοσκε χῆνες γιὰ νὰ ζήσει. Συγχρόνως ὅμως μελετοῦσε μὲ ζῆλο τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἦταν πολὺ φιλακόλουθος. Ἔτσι, σιγὰ – σιγὰ ὁ Ἅγιος, μὲ τὴν εὐσεβὴ φιλομάθειά του, κατόρθωσε ὄχι μόνο νὰ διδαχθεῖ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ νὰ διδάσκει τὶς αἰώνιες ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας.
"Θα ‘ρθει
κάποιος καιρός, που οι ιερείς θα λειτουργούν σαν κλόουν και σαν κλόουν θα
τελούν τη Θεία Λειτουργίαν..... Και μακάριοι εκείνοι εκ των απλών ιερέων που
στηρίζουν σήμερα την Ορθόδοξην Εκκλησίαν με την απλήν αγίαν ζωή τους. και που
δεν θα υποκύψουν στις πιέσεις και θα λογιστούν από τον Θεό Ομολογητές και
Μάρτυρες".
Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΤΗΡ ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ..!!
"Διότι τοιοῦτον τρόπο χρησιμοποιεῖ ὁ τύραννος, ὥστε
ὅλοι νά βαστάζουσιν τό σημάδι του, πρίν ἔρθει νά ἀπαιτήσει τά σύμπαντα..." ~ Ἅγιος Ἐφραίμ ο Σύρος "περί ἐμφάνισης τοῦ ἀντιχρίστου"
(Ἀσκητικά)
Πρίν λοιπόν την εμφάνιση του αντιχρίστου, όλοι θα βαστούν στο χέρι τούς το σημάδι του (666) σε μια ψηφιακή κάρτα - ταυτότητα (και εμβολιασμού;). Όπως και είναι ειπωμένο πολλούς αιώνες πρίν:
Μακαριστού Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου
Όρους π. Γεωργίου Καψάνη †
Ἐπειδὴ θὰ γίνουν
ὁπωσδήποτε πειρασμοὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ σὲ μᾶς ὅλους, διότι αὐτὰ εἶναι καὶ
προφητευμένα καὶ τὰ βλέπουμε νὰ ἔρχονται, ἐμεῖς πρέπει νὰ προετοιμαζόμαστε
πνευματικά, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τοὺς πειρασμοὺς αὐτούς. Καὶ πῶς πρέπει νὰ
προετοιμαζόμαστε;
Νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστό.
Ο μακαριστός
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ευλογώντας τον Λαό του Θεού με τα ιερά Λείψανα
του Πατρο- Κοσμά μαζί με Εκείνον μας φωνάζει :
"Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορεί να σας τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε "
φωτο - ΛΕΙΨΑΝΟΘΗΚΗ Ιεράς Μονής του Τιμίου Προδρόμου Βέροιας με
τους ΑΓΙΟΥΣ ΚΥΡΟ και ΙΩΑΝΝΗ
Οι Άγιοι Μάρτυρες Κύρος και Ιωάννης άθλησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.). Ο Άγιος Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, ενώ ο Άγιος Ιωάννης καταγόταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Ο Κύρος ασκούσε δωρεάν την ιατρική, θεραπεύοντας κάθε νόσο, ενώ παράλληλα διέδιδε την χριστιανική πίστη μεταξύ των ειδωλολατρών που ακόμα ήταν η πλειονότητα των κατοίκων της Αιγύπτου και των άλλων περιοχών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Κατά τον
βαρυστένακτο καιρό της δουλείας, αγιορείτες μοναχοί, ιερομόναχοι αναδεικνύουν
τα αγιορείτικα Μετόχια, παραλλήλως προς τα άλλα της υποδούλου Ρωμιοσύνης ιερά
Σκηνώματα, φάρους ζωντανούς «στεριάς και θαλάσσης».
Λειτουργούν, εξομολογούν, ελεούν, παρηγορούν, βαστάζουν σθεναρά, αγόγγυστα του ραγιά τον πόνο, σιωπηλώς κηρύσσοντες εις κάποιους απογόνους των αμφισβητίας και αγνώμονας, ότι: «Με την πίστη επιβίωσε το Γένος – η Ορθοδοξία διέσωσε το Γένος – οι περισσότεροι διδάσκαλοι του Γένους ήταν κληρικοί, μοναχοί, ιερομόναχοι.
Ο κατά κόσμον
Βασίλειος Αναστασίου Βαρέλλας γεννήθηκε στη Γαλάτιστα της Χαλκιδικής το 1880.
Μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα. Η μητέρα του είχε ακόμη δύο γιους και δύο
κόρες. Πήρε και τα πέντε παιδιά της και πήγε στη Θεσσαλονίκη για να τα μορφώσει
και να τα αποκαταστήσει.
Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν φαρμακοποιός κι εργαζόταν στο φαρμακείο του Γαβριήλ Πεντζίκη, πατέρα του γνωστού φιλοαγιορείτου ζωγράφου και πεζογράφου Νίκου Πεντζίκη. Μία ημέρα ο Βασίλειος είχε πάει στο φαρμακείο. Ο άδελφός του τον άφησε για λίγο στη θέση του, για να πάει να τελειώσει μία εργασία, λέγοντάς του να μη δώσει κανένα φάρμακο.
Ήταν αυτό που λέμε καλό παιδί! Αγνή ψυχή με φιλότιμο και πνεύμα θυσιαστικό ! Μέσα σε όλα! Πρώτος σε όλα! Πρόθυμος να βοηθήσει , να συμπαρασταθεί, δίχως να προσμένει αντάλλαγμα, με αγάπη και ενδιαφέρον αληθινό για τους δικούς του ανθρώπους! Ο Γιώργης με την μαλαματένια ψυχή ! Ο καλός μας άνθρωπος που λάτρευε τις ταινίες του ΘΒ και πόσο του έμοιαζε όταν έτρεχε ασταμάτητα να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο …
Κοίτα, πόσα κάστρα
και παλάτια βασιλιάδων, ηγεμόνων και αρχόντων είναι σωριασμένα σε ερείπια!
Σκέψου, πόση δύναμη και πόσο πλούτο είχαν κάποτε! Τώρα έχουν ξεχαστεί και τα
ονόματά τους.
Λέει η Γραφή: «Πολλοί άρχοντες έχασαν την εξουσία τους και κάθισαν στο χώμα» κι ένας άσημος, που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα γίνει βασιλιάς, φόρεσε στέμμα». Δεν σου φτάνουν αυτά; Συλλογίσου τότε, ποιά είναι η αξία σου όταν κοιμάσαι;
Φώτο η θαυματουργή
εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΣΑΜΠΙΚΑΣ στην
Ρόδο για την τεκνογονία
ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙΡΩΝ όχι
για να κρίνουμε αλλά για να κλάψουμε για τα νέα παιδιά που έφτασαν σε αυτό το
επίπεδο της απογοήτευσης αλλά και να κλάψουμε για τους εαυτούς μας για αυτά που
έρχονται.
"Η BirthStrike είναι μια ομάδα ακτιβιστριών της Μεγάλης Βρετανίας που δεν κάνουν παιδιά για να καταπολεμήσουν την κλιματική αλλαγή.
Πνευματικό τέκνο του
οσίου Γεωργίου(Καρσλίδη) διηγείται:
«Όταν ήμουν μικρός,
μας έδιναν στο σχολείο γάλα κακάο, σκόνη τότε. Εμείς εκείνο τον καιρό μέναμε
στη Δράμα. Θα πήγαινα να μεταλάβω στη Λαυρεντιανή μονή, που θα λειτουργούσε ο
Γέροντας.
Τότε η μάνα μου μού είπε: «Πήγαινέ το στη θεία σου, που δεν κρατούν νηστεία και μη το πίνεις εσύ». Στον δρόμο όμως το ζήλεψα και σκέφτηκα: γιατί να το πάω όλο εκεί και να μη πιώ λίγο και εγώ; Πού θα το καταλάβει η θεία μου; Πήγαμε μετά να μεταλάβουμε. Εγώ σε κανένα δεν είπα τίποτε.
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ
ΤΟΤΕ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΚΕ ΣΥΝΙΣΤΑ ΣΉΜΕΡΑ ΚΟΜΜΆΤΙ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΠΟΥ
ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΑΝ.
ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ Η ΠΑΝΑΓΙΑ
ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ
ας δούμε λοιπόν
"Ότι και να ¨ψήνουν¨
οι τοκογλυφικές αγορές με ορίζοντα τον ερχόμενο Μάρτιο στο τέλος η ΠΑΝΑΓΙΑ, η
Μητέρα του Ελληνικού Έθνους θα τους τσουρουφλίσει για τα καλά.
Συγκλονιστικό είναι το γεγονός που καταγράφει η παραπάνω φωτογραφία.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
(ένα παράδοξο που
βιώσαμε πριν λίγες ώρες)
Πριν 200 χρόνια
σκάβαμε και βρήκαμε την Εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑ της ΤΗΝΟΥ. Σήμερα μας βρήκε η ίδια η
Μεγαλόχαρη και μας έδειξε τα δάκρυα της στην Εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της
ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΡΙΑΣ.
Δεν ήταν απλώς μια τυχαία συγκυρία τότε, λίγο μετά την έναρξη της Επανάστασης του 1821 που οι οπλαρχηγοί του αγώνα φορτωνόταν στα ιστιοφόρα της εποχής και πήγαιναν στην Μεγαλόχαρη της Τήνου για να προσκυνήσουν το ανέλπιστο αυτό ΣΕΒΑΣΜΑ των αιώνων που ξέθαψε η νησιωτική γη κατόπιν θαυμαστής οδηγίας στο πρόσωπο της Όσιας Πελαγίας της Τήνου.
Όλοι έχουμε έναν Πνευματικό Πατέρα - το Ευαγγέλιο. Αυτό είναι το νόημα της ζωής, της ζωντανής πίστης, της ελπίδας και της αγάπης ... Λυπάμαι που το μόνο άτομο ψάχνει μόνο αυτό και ξεχνά τον Κύριο ...
Πρωτ. Νικολάι
Γκουριάνοφ
apantaortodoxias
Σαράντος Καργάκος
Ὅταν ἔφυγε ἔγραψα: «Σέ κλαίει ὁ λαός!».
Σήμερα, μετά ἀπό τήν παρέλευση τόσων ἐτῶν ἀπό τή θανή του εἶμαι ὑποχρεωμένος νά
γράψω: «Σέ θέλει ὁ λαός!».
Στό διάστημα τῆς ἐπίγειας ἀπουσίας του «ἔφυγαν κι ἄλλοι πολλοί, μεγάλοι καί τρανοί, πού ἦσαν πασίγνωστοι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Ὅλους ὅμως τούς πῆρε τό ποτάμι τῆς Λήθης. Μόνον ὁ Χριστόδουλος ζῆ -ἄσβηστο καντήλι στήν ψυχή τοῦ ἁγνοῦ λαοῦ πού πονεῖ γιά τήν ἔρμη πατρίδα.
«Όποιος προσεύχεται για τους άλλους έχει κέρδος ο ίδιος, αφού κάνει μία πράξη αγάπης και αυξάνει, φτάνοντας σε μία ανώτερη πνευματική κατάσταση. Έπειτα προσεύχεται για τον εαυτό του. Μέσα από το γεγονός ότι προσεύχεται, έρχεται σε επαφή με τον Θεό εκ του Οποίου πηγάζουν η αγαθότητα και η δύναμη. Προσευχόμενος συνεχώς για τους άλλους, προσεύχεσαι για τον εαυτό σου. Και πόσοι μπορούν να το κάνει αυτό.
Του Μοναχου Θεοκλήτου Διονυσιάτου
...Εάν ζητούν διάλογον μεθ' ήμών, είναι διότι ανεκάλυψαν ρήγματα εις το τείχος μας. Δεν θέλουν συζητήσεις περί Ορθοδοξίας. Τά ξεύρουν όλα. Ούτε ζητούν να ακούσωμεν τας ιδικάς των απόψεις. Γνωρίζουν, ότι τας ξεύρομεν...».
ΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΊ ...ΟΙ ΕΠΊΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΙ ..ΔΕΝ
ΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΕΤΟΙΜΆΖΕΤΕ.....!!!!!!
ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΠΟΘΑΝΩΝ....ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΔΟΠΟΙΕΊΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΊΑ;;;;;;
"Μου λέει κάποιος πρόσφατα συνάδελφος κληρικός, απ' άλλον τόπο-ας μην πω ποιός είναι- υπήρχε ένας μοναχός ασκητής, αυτός είχε κάποια εξέχουσα θέση κάποτε- ήταν και λόγιος κ.λπ.- όμως τα άφησε όλα για να γίνει μοναχός και μάλιστα ασκητής. Εκοιμήθη - δηλαδή απέθανε- ο μοναχός αυτός το 1962 δηλαδή έιναι πολλά χρόνια - καμιά 25αριά χρόνια. Προσέξτε τώρα εδώ έλεγε το εξής:
Θ.Π.: Αυτή είναι η
σύγχρονη πλάνη του διαβόλου προς τον άνθρωπο. Τον έχει κάνει να πιστεύει ότι
δεν υπάρχει…..
Eάν οι άνθρωποι γνώριζαν περί του διαβόλου, θά εκτιμούσαν τήν Εκκλησία καί τά Μυστήριά Της, πού τόν προστατεύουν από αυτόν.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Μπορεί κατά καιρούς
να σας μεταφέρουμε μηνύματα από σεβαστούς πατέρες της προσευχής και της άσκησης
και φυσικά αυτό είναι στο δικό σας κριτήριο να τα αξιολογήσετε.
Αλλά καλόν είναι να τα βάλουμε, όπως κάνουμε προσωπικά σε μια γωνία του μυαλού και της καρδιάς μας και όταν βρεθούμε ενώπιον αυτών των γενομένων , τότε να δοξάσουμε τον ΑΓΙΟ ΘΕΟ.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ένας καλός φίλος
πήγε πριν χρόνια στον γνωστό του Γέροντα σήμερα
ΟΣΙΟ ΕΦΡΑΙΜ τον Κατουνακιώτη με
ένα ερώτημα:
- Γέροντα μου
πρότειναν να ασχοληθώ με την πολιτική, τι γνώμη έχετε, έχω την ευλογία σας;
και ο πάντα
μειλίχιος ΑΓΙΟΣ του απάντησε:
- παιδί μου, η πολιτική έχει και δύσκολες περιπτώσεις , όπως παιδάκι μου, αν πάρεις μια φρέσκια ντομάτα και την βάλεις μέσα σε ένα καφάσι με σάπιες ντομάτες , τι θα πάθει , δεν θα σαπίσει και αυτή;
ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ
π. Δημητρίου Μπόκου
Ο δεύτερος της τριάδας των Ιεραρχών και της τριάδας των Θεολόγων Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, με τη δυναμική παρουσία του στη Βασιλεύουσα πόλη το 380 μ. Χ., έκανε πραγματικότητα αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο. Οι αιρετικές παραφυάδες του Αρειανισμού (όμοιοι, ανόμοιοι, ομοιουσιανοί κ.λ.π.), με την υποστήριξη αρειανών αυτοκρατόρων και του Ιουλιανού του Παραβάτη, είχαν επικρατήσει σχεδόν παντού.
Τα κυριακάτικα κηρύγματά μας, αδελφοί χριστιανοί, αναφέρονται στους αγίους Πατέρες, στην ζωή τους και την διδασκαλία τους. Γι᾽ αυτό και παρακαλώ να τα προσέχετε ιδιαίτερα. Για να νοήσουμε δε καλύτερα τους αγίους Πατέρες, τους μελετούμε κατά την χρονολογική τους σειρά. Τώρα είμαστε στους λεγομένους «Αποστολικούς Πατέρες», στην μεγάλη μορφή του Αγίου Ιγνατίου, Επισκόπου Αντιοχείας.
Συνήθως, όταν
πρόκειται να ομιλήσωμεν διά τους Αγίους της Εκκλησίας, συμβαίνει να
μεταφερώμεθα εις την εποχήν των. Και, παρασυρόμενοι από το κλίμα του
παρελθόντος, να νομίζωμεν, ότι ανήκουν μόνον εις τον αιώνα των.
Παρ’ ότι και τώρα τους τιμώμεν, έχομεν την εντύπωσιν, ότι ο βίος των, τα έργα των, η διδαχή των, ισχύουν μόνον διά την εποχήν των. Εν τούτοις, οι άγιοι «εις τον αιώνα ζώσι». Διότι η ζωή των και η διδαχή των περιέχει την αιωνίαν αλήθειαν του Θεού. Και ως τοιαύτη παραμένει άφθαρτος από τον χρόνον και τας μεταβολάς του κόσμου. Αυτό έχει εφαρμογήν εις την πληρότητά του διά τους «Τρεις Ιεράρχας». Ό,τι τους έκαμε μεγάλους εις την εποχήν των, το ίδιον τους καθιστά μεγάλους ύστερα από δέκα πέντε αιώνας και μέχρι συντελείας του κόσμου. Καμμία εγκοσμία μεταλλαγή, δεν ημπορεί να ανατρέψη την θέσιν που κατέχουν οι «Τρεις Ιεράρχαι» εν τη Εκκλησία…
Έλεγε ο παπα - Ανδρέας, μετέπειτα ηγούμενος της μονής Αγίου Παύλου, πως μία ημέρα που ξεκίνησαν ο ίδιος, ο γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ (1896-1993) και ο μοναχός Γεράσιμος Μενάγιας (+1972) για να μαζέψουν σαλιγκάρια, φθάνοντας στην ασκητική περιοχή του Αγίου Βασιλείου, βρέθηκαν αντιμέτωποι μ΄ ένα γυμνό ασκητή. Μετά την πρώτη τους έκπληξη, τον ρώτησαν εάν χρειαζόταν να του φέρουν κάτι.
Έπεσες; Να
ξανασηκωθείς! Δεν είναι φοβερό ο παλαιστής να πέσει.
Φοβερό είναι να
μείνει στην πτώση του.
Ούτε είναι δύσκολο ο
πολεμιστής να τραυματισθεί. Το κακό είναι μετά τον τραυματισμό να απογοητευθεί
και να παραμελήσει το τραύμα.
Πόσοι αθλητές ύστερα
από πολλές αποτυχίες αναδείχθηκαν νικητές!
Μόνον όσοι δεν πολεμούν, δεν τραυματίζονται...
Ένας Τούρκος από το
χωριό Τελέληδες είχε μολύνει το Αγίασμα του Αγίου Χρυσοστόμου, και ο Άγιος
Ιωάννης ο Χρυσόστομος, για να τον παιδαγωγήσει, τον τιμώρησε και γύρισε το
πρόσωπο του πίσω στις πλάτες του. Τον έφεραν και αυτόν στον Χατζεφεντή, για να
τον διαβάσει να γίνει καλά. Ο Πατήρ όμως τον κράτησε μια εβδομάδα, χωρίς να τον
διαβάσει.
Ο Ψάλτης του, που έβλεπε να κρατεί τον Τούρκο μια εβδομάδα, παραξενεύθηκε και είπε στον Πατέρα Αρσένιο:
«Κύριε καί Δέσποτα
τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δέ
σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονής καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.
Ναί, Κύριε Βασιλεῦ,
δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι
εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».
Το μοναδικό που πρέπει να κάνουμε πίσω από την πλάτη του
συνανθρώπου μας, είναι να προσευχόμαστε γι΄ αυτόν...
Πόσο, μα πόσο πολύ
απέχουμε Χριστέ μου...
Δώσε μας Κύριε τη δύναμη να το πετύχουμε στο ελάχιστο που μπορούμε...
Φωτο: η κοίμηση του Αγίου
Εφραίμ του Σύρου τοιχογραφία ΙΜ Παντοκράτορος Αγίου όρους
Ανάμεσα στα ολίγα σωζόμενα πνευματικά διαμάντια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ισάξιος στην πολυμάθεια με τον Μέγα Βασίλειο, στην γλυκύτητα και στην γλαφυρότητα του λόγου με τον Θείο Χρυσόστομο, σύγχρονος και με τους δύο, είναι ο Όσιος και Θεοφόρος Πατέρας μας και Οικουμενικός Διδάσκαλος, Εφραίμ ο Σύρος.
Ἄς μήν κυριευόμαστε λοιπόν ἀπό ἐκεῖνο τό φόβο πού ἔχει σχέση μέ τά πράγματα καί τίς καταστάσεις τοῦ μάταιου αὐτοῦ κόσμου. Νά μήν φοβόμαστε δηλαδή ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει φόβος (Α’ Ἰωάν. 4, 18). Γιατί ποιός ἀνθρώπινος φόβος μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τό θεῖο φόβο; Καί ποιά φθαρτή ἀνθρώπινη δόξα μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τήν μεγαλωσύνη, τήν ἀνέκφραστη δύναμη καί τήν ἄφθαρτη δόξα τοῦ Θεοῦ;
Ένα απόγευμα καθόταν στο μπαλκόνι κοιτάζοντας προς την θάλασσα ο Γέρο Γελάσιος. Είχε εκπλαγεί από την φανταστική ομορφιά της Δημιουργίας του Θεού και αναφωνούσε: Τί ωραία είναι τα πάντα μπροστά μου, η θάλασσα, ο ουρανός, τα δάση, τα πουλιά, τα λουλούδια!! Γιατί Χριστέ μου έφτιαξες ένα τέτοιο θαυμαστό κόσμο; Και άκουσε φωνή να του λέγει δυνατά; Γισ σ'ένα τα έφτιαξα Γέροντα. Και αμέσως Ο παππούς τον ερώτησε: Και εγώ τι να κάνω για Σένα, Χριστέ μου; Να με αγαπάς σαν Πατέρα και να μέ φοβάσαι σαν Θεό".
Ὁ ἱερὸς Ἰωάννης ὁ
Χρυσόστομος, ἐπειδὴ δὲν ἔκανε διακρίσεις ἀνάμεσα στὰ πρόσωπα στὴν ἀπόδοση τοῦ
δικαίου καὶ ἔλεγχε καὶ τὴν ἴδια τὴν βασίλισσα Εὐδοξία γιὰ τὶς παρανομίες καὶ
τὶς ἀδικίες της, ἐξορίσθηκε δύο φορές, ἀλλὰ καὶ πάλι ἀνακλήθηκε ἀπὸ τὴν ἐξορία.
Ἐξορίστηκε ὅμως καὶ πάλι γιὰ τρίτη φορά.
Ἡ ἔκπτωση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου ἀπὸ τὸν Πατριαρχικὸ θρόνο προκάλεσε σχίσμα μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ὀπαδοί του, ποὺ καλοῦνταν «Ἰωαννίτες», δὲν ἀναγνώριζαν τὸν διάδοχό του, παρὰ τὶς ἐπίμονες συστάσεις νὰ ὑπακούσουν στοὺς νέους ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντες καὶ νὰ διαφυλάξουν τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Μπαίνουμε ήδη σε μια
εποχή που ο κόσμος θα ανανήψει, γιατί τα μεγάλα βάσανα θα φέρουν μια αναστάτωση
ιδεολογική και θα φανεί η γελοιότητα όλων των ιδεολογιών. Δεν είναι ο κορονοΐος
ο μεγάλος πειρασμός, αλλά η ψυχοπάθεια που εκφράζεται γενικότερα με την
κατάθλιψη που έχει πλακώσει τον κόσμο.
Όταν οι άνθρωποι φωνάζουν, βρίζουν, κατακρίνουν ακατάπαυστα, όταν ασκούν οποιαδήποτε βία, όταν δεν αντέχουν να είναι μόνοι τους χωρίς κάτι να τους απασχολεί, όταν εξαρτώνται από πράγματα, ουσίες, ακόμα και από άλλους ανθρώπους, όταν υποφέρουν από τρομακτικές σκέψεις και δεν μπορούν να γαληνέψουν ούτε στον ύπνο τους, όταν δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα, όταν φοβούνται υπερβολικά και γίνονται δέσμιοι των φόβων τους και περιορίζουν τη ζωή τους, όταν δεν δείχνουν χαρά, όταν δεν γελάνε ποτέ, όταν ζουν σαν να έχουν μόνο σώμα ή έντερα και όχι και πνεύμα και ψυχή...
Αρχιμ. Ευσεβίου Βίττη (Περί χριστιανικής ασκήσεως)
Μια λεπτή γαλάζια
στήλη καπνού υψωνόταν σαν μπορντούρα του δάσους, όχι μακριά από το
ερημητήριο....
Υψωνόταν ελαφρά, ολόισια, χωρίς να την ενοχλεί και ο ελάχιστος άνεμος. Ήρεμη και λεπτή σαν τα μεγάλα δέντρα, φαινόταν να αποτελεί κομμάτι του τοπίου. Και όμως προκάλεσε την περιέργεια του υποτακτικού. Αυτός ο καπνός ήταν ασυνήθιστος...
«Όποιος θέλει να περιφρονήσει όσα λέμε, ας τα περιφρονήσει. Κι όποιος θέλει ν' αμαρτάνει, ας αμαρτάνει· εμείς κηρύσσουμε αυτό που έχουμε καταλάβει καλά... Και αν από εδώ κάτω δεν ακουγόμαστε, σε υψηλό βουνό θ' ανεβούμε και θα φωνάξουμε.
Πολλά ήταν τα
θαύματα της Οσίας Ξένιας της δια Χριστόν σαλής, κατά την διάρκεια του επιγείου
βίου της, πολλά είναι τα θαύματα και μετά την κοίμησή της.
Γεμάτος συγκίνηση ο σκηνοθέτης Ιγκόρ Μαϊάκωφ μου διηγήθηκε ένα θαύμα που είχε ζήσει ένας φίλος του,ο Βίκτωρας, που είχε συμμετάσχει ως στρατιώτης του ρωσικού στρατού στον πόλεμο στην Τσετσενία και στον Β.Καύκασο. Ολόκληρη η οικογένειά του και οι φίλοι του προσευχόνταν στον Θεό να επιστρέψει στο σπίτι του υγειής.
Ιερομόναχος Παρθένιος Καρουλιώτης (1881 – 11 Ιανουαρίου
1959)
Του κατά κόσμον Παύλου Ιβανιώφ του Αλεξάνδρου και της Βάσιας η πατρίδα ήταν η Μόσχα, στην οποία γεννήθηκε το 1881. Η καταγωγή του ήταν από πριγκιπική οικογένεια της Ρωσίας, την τσαρική δυναστεία των Ρωμανώφ. Λέγεται πως η κτηματική του περιουσία ήταν σε έκταση όση της Μακεδονίας μας. Μόλις 18 ετών ήλθε να μονάσει στο Άγιον Όρος. Προς τούτο πήγε στο Χιλανδαρινό Κελλί του Αγίου Νικολάου – Μπουραζέρη, παρά τις Καρυές, που το κατοικούσαν πολλοί Ρώσοι. Στο Κελλί αυτό εκάρη μοναχός το 1906 και ασκήθηκε στην υπακοή, στην ταπείνωση και στην εξουθένωση της κοινοβιακής ζωής. Αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Λόγω της μορφώσεώς του τον έθεσαν στη γραμματεία του Κελλιού, που τότε ανοικοδομείτο και είχε μεγάλη αλληλογραφία.
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου
- Καθηγητού
Η
Ελλάδα υπήρξε μια από τις κοιτίδες του μοναχισμού. Τα όρη και τα βουνά της
πατρίδος μας είναι κατάσπαρτα από παλαιές και νέες σκήτες και Ιερές Μονές, τις
οποίες έκτισαν άγιοι ασκητές. Ένα αγιασμένο τέτοιο βουνό είναι και το Όρος
Σαγματά της Βοιωτίας. Εκεί ασκήτεψε και αγίασε ο άγιος Κλήμης ο Αθηναίος,
μια αγιασμένη και χαρισματική μορφή των μέσων χρόνων.
Έζησε τον 11ο αιώνα. Γεννήθηκε στην Αθήνα, η οποία στα χρόνια εκείνα βρισκόταν σε τέλεια παρακμή, όπως την περιέγραψε λίγα χρόνια αργότερα ο μητροπολίτης της Άγιος Μιχαήλ Χωνιάτης, ή Ακομινάτος (1138-1222). Καταγόταν από ευγενή και πλούσια οικογένεια, η οποία του παράσχε τα εφόδια να μορφωθεί και να ζήσει μια άνετη ζωή. Όμως αυτός θέλγονταν από μικρός για τον μοναχικό βίο.
Να αγαπάτε ο ένας
τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού. Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός
«δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να
συντριβεί» αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς.
Ο εγωισμός είναι το κάκιστο των κακών «αυτός μας δημιουργεί όλα τα σφάλματα, με τους ανυπότακτους λογισμούς. Φοβηθείτε τον και προσπαθείτε να απαλλαγείτε απ’ αυτόν, καθώς όσο μένει μέσα μας αχτύπητος, τόσο θα μας πληγώνει με ανάλογους πόνους».
Έγίναμε όλοι
ευσεβείς μόνο σ' ένα πράγμα, στο να κατηγορούμε τους άλλους ως ασεβείς.
Χρησιμοποιούμε ως δικαστάς μας τους άθεους,
ρίχνουμε τα άγια στους σκύλους και πετούμε μπροστά στους χοίρους τα
μαργαριτάρια, κοινολογώντας τα ιερά σε αυτιά και ψυχές ασεβών.
Εκτελούμε οι τρισάθλιοι ακριβώς τις επιθυμίες των εχθρών μας και δεν ντρεπόμαστε να ζούμε σε πλήρη άνηθικότητα.
Με ρώτησε μια κυρία:
Πάτερ έχω ένα
πρόβλημα όταν είμαι στην εκκλησία δεν μπορώ να συγκεντρώσω τον εαυτό μου στην
προσευχή ή στην ακολουθία... Όλο το μυαλό μου φεύγει σε σκέψεις....Τι να κάνω;
Ένα σύγχρονο ερώτημα που το ακούμε συχνά, θα τολμούσα να πω ότι 11 στους 10 αυτό παθαίνουν εντός του Ιερού Ναού, δεν κάνω λάθος στο νούμερο, αυτή είναι μια εικόνα που μας την δείχνει ο κόσμος μέσα από τις συζητήσεις μας.
Ο κόσµος µοιάζει σήµερα, σαν µια κοχλάζουσα χύτρα ταχύτητος, µε
πολλές βαλβίδες!
Θα σκάσει εδώ, θα σκάσει εκεί.
Προσεύχεσθε µη γίνει µ’ εµάς η αρχή.
Nα ζήτε όσο µπορείτε πιο απλά .
Μη δυσκολεύετε από µόνοι σας τη ζωή σας.
Οι πολλές ευκολίες κάνουν δέσµιους τους ανθρώπους σήµερα.
Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι νοιώθουνε σήµερα ανασφάλεια;
–Γιατί όλοι είµαστε ασφαλισµένοι !
«Η φιλοτεχνηθείσα από τον αείμνηστον αγιογράφο Φώτη Κόντογλου εικόνα των αγίων
Ραφαήλ και Νικολάου δεν ήταν η πρώτη, καθώς ενόμιζε τότε ο μητροπολίτης
Μυτιλήνης Ιάκωβος.
Είχε προηγηθεί μία
άλλη με τους δύο αγίους, την οποία είχε αγιογραφήσει ο
ερασιτέχνης αγιογράφος ιερέας της Μαρίας Βασίλειος Μπάμιας.
Είχε προβεί στην ενέργεια αυτή, γιατί είχε ονειρευτεί τον άγιο Ραφαήλ, ο όποιος, αφού σταύρωσε την κόρη του, που ήταν σοβαρά άρρωστη από παράτυφο, του είπε:
Σ’ ένα μοναστήρι του
Αγίου Όρους, το γνωρίζετε, ιδιόρρυθμο ήτανε. Είπε ο παπάς στον αγωγιάτη: Κύριε
Δημήτριε, μου φέρνεις και μένα πέντε δέκα φορτία ξύλα, να κάψω το χειμώνα;
-Θα σου φέρω,
παπα-Εφραίμ.
Έφερε.
-Φερ’ τα από ‘δω.
-Όχι από ‘κει, το
ζώο φοβάται, Γέροντα.
-Φερ’ τα από ‘δω,
ντε.
Μαλώσανε.