Σήμερα εορτάζει ο άγιος Κλεόπας, ο οποίος ήταν ένας από τους Εβδομήκοντα Αποστόλους του Κυρίου. Την ημέρα της Αναστάσεως, ενώ πορευόταν μαζί με τον Λουκά προς Εμμαούς, «μια κώμη που απείχε εξήντα στάδια (δηλ. 11 περίπου χιλιόμετρα) από την Ιερουσαλήμ» (Λουκ. 24, 13) και συζητούσαν μεταξύ τους τα συγκλονιστικά γεγονότα του θείου Πάθους, παρουσιάσθηκε δίπλα τους ο Χριστός και τους ρώτησε, ως κάποιος ξένος και ανίδεος, για ποια ακριβώς γεγονότα μιλούσαν. Οι οφθαλμοί τους «εμποδίζονταν έτσι, που να μη μπορέσουν να Τον αναγνωρίσουν» (Λουκ. 24, 16). Έτσι, οι Απόστολοι Τού διηγήθηκαν όλα όσα είχαν κάνει οι ιερείς και οι άρχοντες των Εβραίων εναντίον του Χριστού, που εκείνοι έλπιζαν ότι είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας, ο λυτρωτής του Ισραήλ. Του εκμυστηρεύθηκαν, επίσης, ότι άκουσαν τις Μυροφόρες να μιλούν για την Ανάστασή Του και ότι εκείνοι δεν το πίστευαν.
«Ω άνθρωποι (που δεν
έχετε φωτισμένο νου για να κατανοεί τις Γραφές και) που η καρδιά σας είναι
βραδυκίνητη και αργεί να πιστέψει όλα όσα είπαν οι Προφήτες!», τους απάντησε
αμέσως ο Κύριος, «Αυτά όλα δεν έπρεπε να τα πάθει ο Μεσσίας και στο τέλος να
δοξαστεί;» (Λουκ. 24, 25). Εν συνεχεία, τους εξήγησε τις προφητείες της Αγίας
Γραφής τις αναφερόμενες στην οικονομία της Σωτηρίας. Όταν έφθασαν στην κόμη
Εμμαούς, είχε ήδη βραδιάσει· γι’ αυτό πρότειναν τον Ιησού Χριστό να μείνει και
να δειπνήσουν μαζί. Όπως το βράδυ του Μυστικού Δείπνου, έτσι και τώρα ο Χριστός
πήρε τον άρτο, τον ευλόγησε και τους τον προσέφερε. «Διηνοίχθησαν» (Λουκ. 24,
31) τότε οι οφθαλμοί τους και Τον αναγνώρισαν. Ο Χριστός όμως έγινε άφαντος απ’
αυτούς, φανερώνοντας με τον τρόπο αυτό ότι η παρουσία Του στην θεία Ευχαριστία
είναι η πραγματική απόδειξη της Αναστάσεώς Του. Μόλις ο Χριστός εξαφανίστηκε, ο
Λουκάς και ο Κλεόπας κατάλαβαν αμέσως γιατί η καρδιά τους κατακαίγονταν όσο ο
Κύριος τούς εξηγούσε τις Γραφές (Λουκ. 24, 32) και αμέσως, γεμάτοι δέος, χαρά
και θαυμασμό, έφυγαν για να συναντήσουν τους άλλους Αποστόλους στα Ιεροσόλυμα,
προκειμένου να τους αναγγείλουν τούτο το θαυμαστό γεγονός της εμφάνισης του
Χριστού σε αυτούς και ότι συμπορεύθηκε μαζί τους στην οδό προς Εμμαούς.
[ «Νέος Συναξαριστής»,
τομ. 2ος, σελ. 330, εκδ. «Ίνδικτος».
]