«Όταν το τελευταίο δέντρο καεί, ο τελευταίος ποταμός μολυνθεί και πεθάνει το τελευταίο ψάρι, τότε οι ζάπλουτοι χρηματοδότες Πρωθυπουργών, θα διαπιστώσουν πως δεν μπορούν να τραφούν με χρήματα» !!! apantaortodoxias
Τετάρτη 11 Αυγούστου 2021
☦ Οι Άθλιοι.
Κάποτε ο Βίκτωρ Ουγκώ ξετυλίξε ένα μυθιστόρημα θρύλο της λογοτεχνίας γύρω από μια αθώα, δικαιολογημένη, τρόπον τινά ένθεη κλοπή ενός ψωμιού από τον εμβληματικό χαρακτήρα του Γιάννη Αγιάννη. Μόνο και μόνο αυτό. Από ένα ένστικτο επιβίωσης που τον έκανε αμέτοχο της αμαρτίας.
☦ Οἱ δωρεές τῆς Παναγίας. (Ἀπό τήν Μικρή Παράκληση)
«᾽Απολαύοντες,
πάναγνε, τῶν σῶν δωρημάτων εὐχαριστήριον ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον,οἱ γινώσκοντές σε
Θεομήτορα»
(᾽Απολαμβάνουμε,
πάναγνη Παναγία, αὐτά πού μᾶς δίνεις ὡς δωρεές, γι᾽ αὐτό καί σοῦ ἀναπέμπουμε εὐχαριστήριο
ὕμνο, ἐμεῖς πού σέ γνωρίζουμε ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ).
Ὁ ἐκκλησιαστικός ποιητής τοῦ μικροῦ παρακλητικοῦ κανόνα, εἴτε εἶναι κατά τήν παράδοση τῆς ᾽Εκκλησίας μας ὁ μοναχός Θεοστήρικτος εἴτε ὁ ἅγιος Θεοφάνης, δίνει τό στίγμα τῆς ταυτότητας τοῦ ἀνθρώπου πού στέκεται παρακλητικά ἔναντι τῆς Θεοτόκου: πρόκειται γιά τόν ὀρθόδοξο πιστό, ὁ ὁποῖος εἶναι μέλος τῆς ἁγίας ᾽Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, συνεπῶς ἀποδέχεται τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων της καί εὑρίσκεται ἔτσι σέ εὐθεῖα σχέση πρός τούς Πατέρες αὐτῆς καί τούς ἁγίους ᾽Αποστόλους.
☦ Έρχονται και μερικοί επειδή κάποιοι τους έστειλαν σε μένα για εξομολόγηση.
Τους βλέπω πως δεν
έχουν πνευματική ζωή , τι να τους πω; θα με καταλάβουν ; κι έτσι απλά τους ζητώ
να ξεκινήσουν τακτική προσευχή .
Εκείνοι φυσικά φεύγουν απογοητευμένοι γιατί δεν έδωσα λύση στο θέμα που τους απασχολεί ...
☦ "Που είναι ο Θεός σε όλα αυτά που συμβαίνουν;
"Πού είναι ο Θεός σε όλα αυτά που συμβαίνουν; Εκεί που τον αφήσαμε... Στην άκρη!" (Μακαριστού Παύλου Σιατίστης)
proskynitis
☦ Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν χρειάζεται να φοβάται το θάνατο γιατί είναι ήδη νεκρός!
Ο σύγχρονος άνθρωπος
έχει αποτινάξει όλες τις δεσμεύσεις. Έχει αποτινάξει τη δέσμευση προς την
πατρίδα, τη δέσμευση προς την οικογένεια, τη δέσμευση της συζυγίας, τη δέσμευση
της πατρότητας, τη δέσμευση της μητρότητας, τη δέσμευση της φιλίας, τη δέσμευση
της γειτονίας.
Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι αδέσμευτος και ασύνδετος. Δεν έχει πατρίδα, δεν έχει οικογένεια, δεν έχει φίλους, δεν έχει γείτονες. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι … ελεύθερος.
☦ Στης Μεγαλόχαρης την αποσκιάδα (2 παιδιά στην Τήνο παραμονή της Παναγίας)
Μόνο το δάκρυ μπορεί να περιγράψει κάπως αυτό που η καρδιά
αισθάνεται σαν βρίσκεσαι στην Τήνο. Ένας μαγνήτης που διαρκώς την τραβά νύχτα
και μέρα είναι η Μεγαλόχαρη Μάνα. Ένας ύμνος που δεν σταματά ούτε ελάχιστα να
σε συγκλονίζει, καθώς ανεβαίνεις τον ανήφορό της : Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην
. Αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν !
Στα δεξιά σου ο στενός διάδρομος , αναμένει τα γόνατα της ψυχής σου να συρθούν πάνω του . Αμέτρητα μάτια σε κοιτούν κι όμως δεν θα νοιώσεις ποτέ πιο μόνος σου με την Μεσίτρια του κόσμου . Σαν φτάσεις μπροστά της και κλίνεις την κεφαλήν σου , καρτεράς το πιο γλυκό , μητρικό της χάδι και ένα δροσερό φύσημα ανακουφιστικό από τα πάνσεμνα χείλη της . Και μόλις απομακρυνθείς , αμέσως αρχίζεις να συλλογάσαι το πότε θα σε ξαναξιώσει και να βιώνεις τόσο μοναδικά και ανεπανάληπτα το παύλειο εκείνο ρήμα :
☦ Μέσα από τις στάχτες που σκορπούν σήμερα οι αντίχριστοι πάντα θα ξεπροβάλει ο ΣΤΑΥΡΟΣ για να δείχνει το τέλος της θλίψης.
Από τις στάχτες…
(Η σημειολογία μιας
εικόνας)
Ευχαριστούμε την φίλη
που με τα επίκαιρα και στοχευμένα άρθρα της , όπως το παρακάτω μας συνεγείρει
εν μέσω κρίσιμων στιγμών για όλους μας.
Τραγική εικόνα- με αρκετή δόση πικρής ειρωνείας και σημειολογική γλώσσα που συγκλονίζει- του ιερότερου εθνικού μας συμβόλου, όπως ορθώνεται κυματίζοντας, με φόντο το ολοκαύτωμα της ντροπής και της προδοσίας.
☦ Παναγία, η μάνα των Αγιορειτών
Η ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Ήταν ένα γεροντάκι που
μόλις άκουγε τ’ όνομα της Παναγίας έκλαιγε σαν μικρό παιδί.
Ήταν ένας
Καυσοκαλυβίτης που όποτε γύριζε πλευρό τη νύχτα έψελνε το «Άξιον εστί».
Ήταν ένας Γρηγοριάτης
ηγούμενος πού ΄χε «φάει» την εικόνα Της από τους πολλούς ασπασμούς.
Ήταν ένας Νεοσκητιώτης
που παρακαλούσε όποιον έβλεπε να μιλήσει, να γράψει, να εκδώσει, ό,τι υπήρχε
για την Παναγία.
Ήταν ένας μακαρίτης Ιβηρίτης που έπασχε από αγάπη προς την
Πορταΐτισσα.
Ένας Φιλοθεΐτης έλεγε: «Έχομεν βεβαίας τας ελπίδας εις την Γλυκοφιλούσαν»
☦ Ορθόδοξη ερμηνεία του Καθίσματος της Κοιμήσεως “᾿Εν τῇ Γεννήσει σου σύλληψις ἄσπορος”
Σε εκτενέστερο άρθρο του υπό τον τίτλο “Η διδασκαλία περί «ασπίλου συλλήψεως» της Θεοτόκου υπό των Παπικών” ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης αναπτύσσει την ορθόδοξη ερμηνεία ενός πράγματι δύσκολου στην ερμηνεία Καθίσματος της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που θα ακούσουμε στην μεγάλη εορτή της Παναγίας μας το Δεκαπεντεύγουστο.
☦ Ο γερο-Γιάννης ο λαϊκός από τη Λήμνο και η Παναγία
Ο γερο-Γιάννης ερχόταν στο Άγιον Όρος από τη Λήμνο μ’ έναν
γάιδαρο. Τον έβαζε και στο καράβι μέσα.
Στον γερο-Γιάννη μάς έκανε εντύπωση η απλότητα και η ευλάβειά του. Αυτός δούλευε χρόνια πολλά εδώ στο Άγιο Όρος και στο τέλος ήρθε να πάρει ένα χαρτί από την Ιερά Κοινότητα, για να εισαχθεί στο γηροκομείο Μυτιλήνης.
☦ Ζωντανός ο Αρχάγγελος στο Μανταμάδο Λέσβου
Προσκυνητές αναφέρουν
ότι το πρόσωπο του Αρχαγγέλου αλλάζει μορφή και χρώμα ως ένδειξη ότι εισακούει
τα αιτήματα των πιστών.
«Εχων Σέ προστάτην και βοηθόν, φύλακα καί ρύστην της ψυχής μου της ταπεινής, Μιχαήλ Πρωτάρχα καί Μέγα Ταξιάρχα, εν ώρα του κινδύνου, Σύ μοι βοήθησον.» Αμήν!
☦ Ἕνα μεγάλο θαῦμα στό νησί τῆς Τήνου ἀπό τήν Παναγία τό 1935 (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)
Η ιστορία γιά το θαύμα στο νησί της Τήνου
Σ’ όλη την Ελλάδα επικρατεί μεγάλη συγκίνηση εξαιτίας μίας θαυμαστής εμφάνισης στη φημισμένη εκκλησία της Θεοτόκου στο νησί της Τήνου. Αυτό συνέβη το 1935. Κάποια νεαρή δασκάλα Μαρία Καλημαγείρου, με καταγωγή απ’ τή Μικρά Ασία, ασθενούσε από βαριά νευρασθένεια, που ήδη έφθανε στήν τρέλα. Μετά από πολύχρονη καί μάταια θεραπεία στήν Αθηναϊκή πολυκλινική η μητέρα της την πήγε στήν Τήνο. Όταν έφθασαν εκεί, η Μαρία δεν ήθελε μέ τίποτα να πάει στήν εκκλησία. Την πήγαν στο ξενοδοχείο. Τό βράδυ την ξεγέλασαν καί την κάλεσαν δήθεν γιά βόλτα.
☦ Τό μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου
Τό λάδι, πέρα ἀπό τή σημαντική θέση πού κατέλαβε στή διατροφή τοῦ ἀνθρώπου, ἀνέκαθεν θεωρήθηκε καί ὡς στοιχεῖο μέ θεραπευτικές ἰδιότητες. Χαρακτηριστική περίπτωση ἡ ἀναφερόμενη στήν παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου (Λουκ. 10,34). Παράλληλα, ἀπό πολύ παλιά τό λάδι ἀπέκτησε καί θρησκευτική σημασία. Αὐτό γίνεται ὁλοφάνερο ἀπό τή χρήση του σέ διάφορες τελετές τοῦ ἀρχαίου Ἰσραήλ ἀλλά καί σέ ἄλλες θρησκευτικές παραδόσεις. Στή χριστιανική μας πίστη καί παράδοση τό λάδι, καθαγιαζόμενο μέ τήν προσευχή τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά χριστιανικά μυστήρια, τό μυστήριο τοῦ ἱεροῦ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ. Θεμελιώδης καί χαρακτηριστική ἁγιογραφική μαρτυρία γιά τό μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου εἶναι αὐτή τῆς Καθολικῆς ἐπιστολῆς τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου (5,14-15).
☦ Πάντοτε θα είμαι μαζί σας….
«Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον
κόσμον, ου κατέλιπες, Θεοτόκε», μας λέγει το απολυτίκιο της κοιμήσεως της
Υπεραγίας Θεοτόκου (15 Αυγούστου). Πράγματι έτσι είναι.
Η Υπεραγία Θεοτόκος ποτέ δεν μας εγκατέλειψε «Ουδείς
προστρέχων επί σοι, κατησχυμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε•
αλλ’ αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της
αιτήσεως».
Όπως αναφέρει ο Δαμασκηνός ο Στουδίτης σε λόγο του για την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, όταν οι θείοι Απόστολοι επληροφορήθησαν την κοίμηση της Θεοτόκου έκλαυσαν και της ζήτησαν ποιά παρηγοριά θα είχαν, όταν ανέβη στους ουρανούς.
☦ Ένα από τα πολλά ονόματα που προσδίδουμε στην Παναγία μας είναι Γοργοϋπήκοος….
Ένα από τα πολλά ονόματα που προσδίδουμε στην Παναγία μας είναι Γοργοϋπήκοος και η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα της βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους από το 1646.
Εκεί, όπως αναφέρεται στο ιστορικό της Μονής, “λάμπει ως
πολύφωτος σελήνη, σαν άριστος κυβερνήτης και σοφός οικονόμος το διακυβερνά”,
φυλάσσοντας από κάθε προσβολή και επήρρεια τους ασκομένους σε αυτό οσίους
πατέρες, αλλά και όσους προστρέχουν σ’ εκείνη με πίστη, ζητώντας την βοήθεια
της.
Και γενικά διαφυλάττει και γοργώς και προθύμως υπακούει και ελεεί όλους, όσοι την ευλαβούμαστε και την επικαλούμαστε με πίστη.
☦ Η Θεοτόκος στην ζωή των μοναχών
Αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Η Θεοτόκος, έχοντας παρρησία ενώπιον του Θεού ως μητέρα
του, είναι η μοναδική που μπορεί να χαρίση στον μοναχό την μετά παρρησίας
κοινωνία με τον Θεόν. Αυτή διά μέσου αγίων, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και
άλλοι, ανάγει το πνεύμα του μοναχού στον ουρανό, διανοίγει την καρδιά του και
τον καθιστά ικανό να χωρή τον Θεόν.
Αυτή τον φωτίζει, αυτή του μαθαίνει και του εμπνέει την ευχή και τον πληροφορεί για τον Υιόν της και Θεόν της. Ο μοναχός διά της Θεοτόκου γίνεται πρόσλημμα του Χριστού.
☦ Λόγος εις την Κοίμησην της Θεοτόκου
(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)
…Αν ο θάνατος των οσίων είναι τίμιος και η μνήμη δικαίου
συνοδεύεται από εγκώμια, πόσο μάλλον τη μνήμη της αγίας των αγίων, δια της
οποίας επέρχεται όλη η αγιότης στους αγίους, δηλαδή τη μνήμη της αειπάρθενης
και Θεομήτορος, πρέπει να την επιτελούμε με τις μεγαλύτερες ευφημίες.
Αυτό πράττουμε εορτάζοντας την επέτειο της αγίας κοιμήσεως ή μεταστάσεώς της, που αν και με αυτή είναι λίγο κατώτερη από τους αγγέλους, όμως ξεπέρασε σε ασύγκριτο βαθμό και τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους και όλες τις υπερκόσμιες δυνάμεις δια της εγγύτητός της προς τον Θεό και δια των από παλαιά γραμμένων και πραγματοποιημένων σ’ αυτή θαυμασίων.