Στοχεύουν τα νησιά μας οι Τούρκοι

Μέχρι τα Δωδεκάνησα και πάνω στα κυπριακά θαλάσσια οικόπεδα, φτάνουν οι χάρτες των ερευνών για πετρέλαια που σχεδίασε η τουρκική κρατική εταιρεία TPAO (Turkiye Petrolleri A.O.), μετά το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Άγκυρα εξαιτίας των εξελίξεων στο μέτωπο του Οικοπέδου 12 της Κύπρου. Σε μια προσπάθεια δημιουργίας τεχνητής έντασης, οι κινήσεις της Άγκυρας, εκτιμάται ότι στοχεύουν στο πάγωμα της διαδικασίας των κυπριακών γεωτρήσεων και στην αποκόμιση «ανταλλαγμάτων», προς όφελος της γείτονος. Τις τελευταίες ημέρες, ωστόσο, η Τουρκία υπέστη ακόμα μία “ήττα” στο μέτωπο των πετρελαίων. Όπως τονίζουν στην εφημερίδα “Κεφάλαιο” πηγές της αγοράς, απευθύνθηκε σε νορβηγικές και γαλλικές εταιρείες, προκειμένου να ξεκινήσει τρισδιάστατες σεισμικές έρευνες σε περιοχές που ανήκουν είτε στην ελληνική είτε στην κυπριακή δικαιοδοσία. Αν και αρχικά η εταιρεία ΤΡΑΟ είχε λάβει θετική απάντηση στο αίτημά της, η άμεση κινητοποίηση της Αθήνας και της Λευκωσίας είχε ως αποτέλεσμα οι Νορβηγοί να αποσυρθούν, αφήνοντας τους Τούρκους στα “κρύα του λουτρού”. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη εβδομάδα, προκειμένου να αποφευχθεί το φιάσκο, οι Τούρκοι επιστράτευσαν το παρωχημένης τεχνολογίας ερευνητικό σκάφος “Koca Piri Reis”, το οποίο δεν έχει τη δυνατότητα διεξαγωγής ερευνών και, άρα, οι έρευνες που πραγματοποίησε ήταν για το “θεαθήναι”, χωρίς ουσιαστική ή πρακτική αξία. Κυπριακές πηγές εκτιμούν ότι στόχος των ερευνών του τουρκικού σκάφους, που διέσχισε την περασμένη εβδομάδα τέσσερα κυπριακά θαλάσσια οικόπεδα, είναι η υποθαλάσσια οροσειρά του Ερατοσθένη, με μήκος 120 χιλιόμετρα και πλάτος 80 χιλιόμετρα. Στα 25 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τις παρυφές της οροσειράς πραγματοποιείται η γεώτρηση της Noble Energy, στο Οικόπεδο 12.

Οι ίδιες έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι η άμεση αντίδραση της Αθήνας και της Λευκωσίας ουσιαστικά ανάβει “κόκκινο” φως για τη συμμετοχή στις τουρκικές έρευνες όλων των μεγάλων διεθνών ερευνητικών εταιρειών, οι οποίες κατά πάγια τακτική, αποφεύγουν ζώνες όπου υπάρχουν αμφισβητήσεις. Πλέον, για να κάνουν οι Τούρκοι τρισδιάστατες έρευνες στις περιοχές που έχουν μονομερώς προσδιορίσει, θα πρέπει οι ίδιοι να επενδύσουν ποσά της τάξης των 2 έως 3 δισ. δολαρίων, για την αγορά δικού τους σκάφους, υπεράκτιας πλατφόρμας και γεωτρύπανου για μεγάλα βάθη, καθώς καμία σοβαρή πετρελαϊκή δεν θα “ρισκάρει” να συμμετάσχει σε ένα τόσο παρακινδυνευμένο εγχείρημα.

ΩΡΙΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΑΟΖ

Μπορεί η ανακήρυξη εκ μέρους της Ελλάδας Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) να απαιτεί συμφωνία με τα γειτονικά κράτη -εν προκειμένω, για τις περιοχές νότια της Κρήτης θα χρειαστεί συμφωνία με τη Λιβύη, την Κύπρο και την Αίγυπτο-, ωστόσο οι εξελίξεις το τελευταίο διάστημα δείχνουν ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να γίνουν οι πρώτες κινήσεις σε αυτήν την κατεύθυνση από την ελληνική πλευρά. Μια τέτοια κίνηση θα οδηγούσε -όπως τονίζουν γνώστες των γεωπολιτικών και ενεργειακών ισορροπιών- σε οριστικό μπλοκάρισμα των προσπαθειών της τουρκικής πλευράς να δημιουργήσει τετελεσμένα στις ευαίσθητες περιοχές του Αιγαίου αλλά και της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Η περιοχή αποτελεί την εν δυνάμει προέκταση της λεκάνης του Λεβαντινίου και θα μπορούσε να εξελιχθεί στο επόμενο μεγάλο ερευνητικό στοίχημα της ανατολικής Μεσογείου, μετά το “Λεβιάθαν” και την “Αφροδίτη”.

Πηγή : Ροδιακή

Τουρκικές Ειδικές Δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο

Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας “Bugün” που αναδημοσιεύει η “Todays Zaman”, επάνω στις φρεγάτες και τα υπόλοιπα πολεμικά πλοία που στέλνουν στην Ανατολική Μεσόγειο, υπάρχουν και τμήματα των επιλέκτων δυνάμεων SAS και SAT του τουρκικού Ναυτικού. Όπως χαρακτηριστικά γράφει το δημοσίευμα η Τουρκία έχει χωρίσει την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου σε δέκα κρίσιμες περιοχές που έχουν μεταξύ τους χωριστεί ανάλογα με τη σημασία τους σε “κόκκινες”, “κίτρινες” και “γαλάζιες”. Προσπαθώντας να υπάρχει μία διαρκή παρουσία στη περιοχή μέχρι και τον Αύγουστο του 2012, οι ειδικές δυνάμεις καθώς και τα πλοία που σε αυτά επιβαίνουν θα εναλλάσσονται.  

GEOPOLITICS & DAILY NEWS

Μπέρδεψε το 2004 με το 1964 ο ΥΠ.ΟΙΚ. Ε.Βενιζέλος

«Δυστυχώς τα εισοδήματα, το επίπεδο ζωής θα γυρίσουν πίσω στο 2004!». Αυτό ανέφερε δίχως περιστολές ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος στα μέλη της επιτροπής Οικονομικών της Βουλής, λίγη ώρα μετά την λήξη των προγραμματισμένων συναντήσεων με την Τρόικα. Του 2004; Μήπως εννοεί του 1964; Γιατί το 2004 η χώρα ήταν στο απόγειο του βιοτικού επιπέδου της!

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 

Δεν πληρώνονται τον Οκτώβριο τα Σώματα Ασφαλείας

Είναι ηλίθιοι ή έχουν αυτοκτονικές τάσεις οι κυβερνώντες την Ελλάδα; Είναι δυνατόν να μην πληρώνουν αυτούς που τους προστατεύουν από την οργή του κόσμου; Απίστευτο! Σύμφωνα με ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, το53% των αστυνομικών μας δεν πληρώθηκε τον Οκτωβρίο, λόγω των διαδοχικών μειώσεων! Ανάλογα φαινόμενα έχουν ήδη καταγραφεί στις Ένοπλες Δυνάμεις! Εικόνα διάλυσης. Κατάρρευσης. Όπως αναφέρει σε έγγραφο, που επικαλούνται οι δύο βουλευτές, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων, στη μισθοδοσία του μηνός Οκτωβρίου, στην οποία περιλαμβάνεται η παρακράτηση σύμφωνα με τις τελευταίες αποφάσεις της κυβέρνησης (μεσοπρόθεσμο, αύξηση της φορολογίας, περικοπή επιδόματος ειδικής απασχόλησης κ.λ.π.):

- Το 53 αστυνομικοί εισέπραξαν μηδενική (0) μισθοδοσία,

- Το 2% του συνόλου των αστυνομικών (1095) είχαν απολαβές από 1 έως 500 ευρώ.

- Το 49% (24.700) εισέπραξε από 500 έως 1000 ευρώ

- Το 43% (21.670) εισέπραξε από 1000 έως 1500 ευρώ

- Το 4,8% (2.400) εισέπραξε από 1500 έως 2000 ευρώ

- Το 0.5% (257) εισέπραξε από 2000 έως 2300 ευρώ

Οι ίδιες αποδοχές θα είναι και κατά τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο κατά τους οποίους, όπως και όλοι οι εργαζόμενοι και υποαπασχολούμενοι, θα κληθούν να καταβάλλουν εισφορά εισοδήματος, ακινήτων και τελών κυκλοφορίας.

Οι δύο βουλευτές ρωτούν λοιπόν τον υπουργό Προατασίας του Πολίτη:

1. Θεωρείτε ότι μπορούν οι εργαζόμενοι να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές ανάγκες διαβίωσης και να ανταποκριθούν στις έκτακτες εισφορές που τους επιβάλλετε;

2. Θεωρείτε επίσης ότι οι εργαζόμενοι στα Σώματα Ασφαλείας, κάτω από αυτές τις συνθήκες, με δεδομένη και την αύξηση της εγκληματικότητας, μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντα της υπηρεσίας τους;

3. Τι προτίθεστε να πράξετε για την οικονομική στήριξη του αστυνομικού προσωπικού; Θα αποδεχτείτε την κοινή πρόταση της Π.Ο.ΑΣ.Υ και της Π.Ο.ΑΞΙΑ για αναστολή αποπληρωμής των δανείων και σε ποιες ενέργειες θα προβείτε για την εφαρμογή της;

http://kostasxan.blogspot.com/2011/10/blog-post_8780.html

Η μάχη γύρω από την πλατφόρμα

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Γύρω από την πλατφόρμα του Οικοπέδου 12, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου, διεξάγεται μία μάχη. Η μάχη αυτή δεν θα κερδηθεί από στρατούς, στόλους και αεροπορίες. Θα κερδηθεί από τις εντυπώσεις. Θα κερδηθεί από την καλύτερη αφήγηση. Θα κερδηθεί από την καλύτερη «ιστορία» ως προς το ποιος έχει δίκαιο και ποιος έχει άδικο. Όσο δίκαιο και να έχει μία χώρα που συγκρούεται με μία άλλη, το γεγονός αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό για να κερδηθεί η μάχη. Ιστορικά, μέχρι και τον 20ό αιώνα, το δίκαιο δεν αποτελούσε καν αναγκαία συνθήκη ως προς το ποια χώρα κέρδιζε και ποια έχανε. Ιστορικά γνωρίζουμε ότι η ισχύς παρήγαγε δίκαιο, τα κεκτημένα παρήγαγαν δίκαιο και ότι η κάθε «ηθική» και η κάθε «ηθική τάξη», αποτελούσε προϊόν ισχύος. Ωστόσο όλα σχεδόν άλλαξαν με τη «δημοκρατική εποχή». Δηλαδή με τη σταδιακή εκδημοκρατικοποίηση του κόσμου μετά τον Μεγάλο Πόλεμο (Α’ΠΠ). Αναπόφευκτα με την εκδημοκρατικοποίηση καινούργιες «έννοιες» μπήκαν στο λεξιλόγιο της διεθνούς και εσωτερικής πολιτικής. Έννοιες όπως «κοινή γνώμη», «προπαγάνδα», «διαφήμιση», «μάρκετινγκ» «δημόσιες σχέσεις» κ.λπ. Όλα τα παραπάνω έχουν καταστεί πλέον, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αναγκαία για τη νομιμοποίηση της πολιτικής και των πολιτικών πράξεων. Στη μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή, η ανάγκη αυτή για νομιμοποίηση έχει κυριαρχήσει. Κυριαρχούν όμως ταυτόχρονα και για ευνόητους λόγους, η «προπαγάνδα», η «διαφήμιση» η «αφήγηση» και η «κατασκευή εικόνας», ειδικά στο συγκρουσιακό πεδίο της διεθνούς πολιτικής. Αυτά λειτουργούν καταλυτικά στο πεδίο της νομιμοποίησης. Είναι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο που η ισχύς, οι απειλές, η χρήση βίας κ.λπ. δεν είναι πλέον αρκετές από μόνες τους για να κερδηθεί η μάχη. Και γι’ αυτό ένας από τους κορυφαίους γκουρού της διεθνούς πολιτικής που καθιέρωσε τον όρο «softpower» -«ήπια» ή «έξυπνη ισχύς», ο Αμερικανός καθηγητής Joseph Νye, αρέσκεται να λέει ότι σήμερα το ζητούμενο δεν είναι ποιανού ο στρατός θα υπερισχύσει αλλά ποιανού θα υπερισχύσει η ιστορική αφήγηση (Ιtsnotwhose armywins, butwhose storywins). Στην πλατφόρμα του Οικοπέδου 12, λοιπόν, της ΑΟΖ της Κύπρου, δίδεται όχι απλώς μια μάχη αλλά ένας πόλεμος. Ο πόλεμος πρέπει να κερδηθεί πάση θυσία διότι θα επιτρέψει στην Κύπρο να κερδίσει, παράλληλα, όλο το χαμένο έδαφος των τελευταίων δεκαετιών (από το 1984-1985 θα έλεγα), που έχασε έναντι στην τουρκική προπαγάνδα. Ευτυχώς την περίοδο αυτή η Κύπρος έχει ένα μεγάλο σύμμαχο. Είναι το δίδυμο Ερντογάν – Νταβούτογλου, με πρωταγωνιστή τον πρώτο. Όσο πιο πολύ μιλά ο Ερντογάν τόσο πιο καλά. Όσο εμφανίζεται στα διεθνή ΜΜΕ, κυρίως στην Αμερική όπως έκανε πρόσφατα στο CΝΝ, στο περιοδικό Τime, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ακόμη καλύτερα. Όσες περισσότερες περιοδείες κάνει στον αραβικό/μουσουλμανικό κόσμο, αυτοπαρουσιαζόμενος ως Σααλαντίν, ως Μωάμεθ Κατακτητής, ακόμα και ως Χαλίφης (σκιά του Προφήτη στη γη) εμείς πρέπει να χειροκροτούμε ακατάπαυστα. Τέλος βέβαια, έχουμε το ζήτημα του Ισραήλ και γενικότερα των Εβραίων. Ο βαθιά ριζωμένος αντισημιτισμός του Ερντογάν και του συναφιού του, όπως αυτός των Τούρκων γενικότερα, δεν μπορεί πλέον να ελεγχθεί. Οι εποχές, όταν οι ίδιοι οι Εβραίοι του Ισραήλ και της διασποράς, ωραιοποιούσαν την Τουρκία, όταν την εξάγνιζαν, όταν κουβαλούσαν νερό στο μύλο όλων των εγκλημάτων των πασάδων -των κεμαλιστών και σήμερα των ισλαμιστών-, έχουν πλέον παρέλθει. Το παραμύθι που οι ίδιοι οι Εβραίοι έφτιαξαν για εκαντοντάδες χρόνια, περί της «ανεκτικότητας» των Οθωμανών έναντι των μειονοτήτων, ότι οι Τούρκοι είναι μεν μουσουλμάνοι αλλά δεν είναι Άραβες, ότι το Σουντιτικό Ισλάμ των Τούρκων είναι μετριοπαθές και όχι εξτρεμιστικό, ότι ο κεμαλισμός έχει εκδημοκρατίσει και εκδυτικοποίησει την Τουρκία, δεν βρίσκει πλέον αγοραστές στο Ισραήλ αλλά κυρίως δεν βρίσκει αγοραστές στην εβραϊκή διασπορά (Αγοραστές δυστυχώς βρίσκει ακόμη στους δικούς μας πρόθυμους διανοούμενους).

Απαιτείται πανεθνικός αγώνας

Η ιμπεριαλιστική μεγαλομανία των Ερντογάν – Νταβούτογλου και ο εγγενής αντιχριστιανισμός και αντισημιτισμός της τουρκικής κοινωνίας δεν είναι, από μόνα τους, αρκετά για να κερδηθεί η μάχη της πλατφόρμας και, μαζί, το χαμένο έδαφος έναντι της Τουρκικής προπαγάνδας και του επεκτατισμού. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, από τις αρχές του 1980 στην Ουάσινγκτον και σήμερα στην Ευρώπη, η Τουρκία έχει επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια για να αλώσει τα δυτικά κέντρα εξουσίας. Έχω σε δεκάδες κείμενά μου στον «Φιλελεύθερο» και σε επιστημονικά περιοδικά, καλύψει σε βάθος το φαινόμενο αυτό. Η Τουρκία συνεχίζει να έχει υποστηρικτές και διαθέτει κυρίως πάμπολλους κονδυλοφόρους. Και μια ένδειξη πόσο δρόμο έχει να διανύσει η Κύπρος είναι ότι ακόμη και στα πιο επικριτικά διεθνή κείμενα για την Τουρκία σήμερα, αναφέρονται μεν οι σφαγές των Αρμενίων, οι σημερινές σφαγές των Κούρδων, αλλά σχεδόν πουθενά η εθνοκάθαρση στην Κύπρο του 1974 και η παρουσία κατοχικού στρατού από μια νατοϊκή χώρα σε μια χώρα της ΕΕ, κ.λπ. Αναφορές δε, όπως «GreekCyprus», «Τurkish Cyprus», «Νorth», «South», «ΤRΝC» κ.λπ., είναι στο καθημερινό λεξιλόγιο διπλωματών που υπηρετούν ακόμη και στην Κύπρο. Ένα απτό παράδειγμα είναι και αυτό του γραφικού, πλέον, Αυστραλού εκπρόσωπου του ΟΗΕ στην Κύπρο, του χαρτογιακά Ντάουνερ. Και όταν το μισθοφορικό ΙnternationalCrisisGroup, που κατά τεκμήριο ελέγχεται από έναν εσμό θιασωτών και απολογητών της χρήσης βίας στις διεθνείς σχέσεις (Σερβία, Κόσοβο, Ιράκ, Γεωργία, Λιβύη, Συρία), και που κατά καιρούς χρηματοδοτείται και από την Άγκυρα, τιτλοφορεί το τελευταίο κείμενο για την Κύπρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Stepping on the Gasofa CyprusΡartition», γίνεται αντιληπτό ότι για να κερδηθεί η μάχη της πλατφόρμας χρειάζεται ένας πανεθνικός και όχι μικροπολιτικός αγώνας. Χρειάζεται μια στοχευμένη και ψύχραιμη στρατηγική, ένα παράγωγο της οποίας πρέπει να είναι και η κατάλληλη «ιστορία».

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 09/10/2011/