Φιλοξενία καi νηστεία

Ένας φιλομόναχος Επίσκοπος συνήθιζε να περιοδεύει μια φορά το χρόνο τις σκήτες και τα μοναστήρια της επαρχίας του. Σε μια τέτοια περιοδεία, κατάκοπος από τη μακρά οδοιπορία ζήτησε ν’ αναπαυθεί λίγο στο κελλί ενός Ερημίτου.

Ο αδελφός, αφού του έπλυνε τα πόδια, έστρωσε τράπεζα να τον φιλοξενήσει. Δεν είχε όμως άλλο τίποτε να προσφέρει στον Επίσκοπο από ψωμί κι αλάτι που συνήθιζε να τρώγει ο ίδιος.

Ρακένδυτος αόρατος ΑΣΚΗΤΗΣ συναντά τον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ και του λέει : «Τέλος τα βασίλεια. Πόλεμοι… ανησυχίαι, σφαγαί, καταστροφαί. Κυρίαρχος ο φόβος»

Φώτο : δειλινό στην Αγία Μακεδονική Γη

Τέτοια ημέρα  μεγάλης εορτής δεν θα μιλήσουμε για τις απειλές του τούρκου, δεν θα πούμε για τα χάλια μας, αλλά θα μιλήσουμε μέσω των λόγων και των εμπειριών ξακουστών αγίων μας , μήπως κάτι κρατήσουμε, μήπως  σε κάτι ωφεληθούμε. Είναι ανάγκη, όσο προσπαθούν να κατεβάσουν την πολιτισμική νοητική αντίληψη μας, εμείς να επιμένουμε να την πάμε σε εκείνο το επίπεδο που πρέπει σε Ορθόδοξους βαπτισμένους και μυρωμένους χριστιανούς.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Ο αόρατος πόλεμος μαίνεται, η γη ταρακουνιέται, οι παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις κλυδωνίζονται, οι στρατοί ετοιμάζονται για αιματηρή σύγκρουση , οι άνθρωποι συνεχίζουν να αμαρτάνουν ασύστολα. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά ΤΟ ΘΑΒΩΡΙΟ ΦΩΣ ΦΑΙΝΕΙ ΠΑΣΙ και η χαριτόβρυτος ψυχή του Γέροντα Σωφρονίου του Έσσεξ αναπηδά από Χάρη και καλεί εμάς στην χαρά του ΦΩΤΟΣ  της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

Στήν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος

ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ἐμπρός, φίλοι μου, ἂς ἁπλώσουμε σήμερα χωρὶς δισταγμὸ τὸ χέρι στοὺς θησαυροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ νὰ ἀντλήσουμε ἀπὸ ἐκεῖ κατὰ τὴν συνήθειά μας πλοῦτο, πού ἄφθονα σὲ ὅλους διαμοιράζεται καὶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο ποτὲ δὲν ξοδεύεται. Ἐλᾶτε, τὸν πάνσοφο καὶ πάλι ἂς ἀκολουθήσουμε, τὸν ὡραῖο ὁδηγό μας, τὸν Λουκᾶ, νὰ δοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ ἀνεβαίνει σὲ ὄρος ὑψηλὸ καὶ τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη νὰ παίρνει μάρτυρες τῆς θεϊκῆς Μεταμορφώσεως. Διότι «πῆρε μαζί Του», λέει, «αὐτοὺς πού ἀποτελοῦσαν τὴν συντροφιὰ τοῦ Πέτρου καὶ σὲ ὄρος ὑψηλὸ ἀνέβηκε» ὁ Δεσπότης. Ὄρος ὑψηλό, στὸ ὁποῖο ἡ δυάδα Μωυσῆς καὶ Ἠλίας συζητοῦσε μὲ τὸν Χριστό.

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

π. Δημητρίου Μπόκου

Α΄.

Στὶς ἰ­δι­αί­τε­ρα λαμ­πρὲς ἑ­ορ­τὲς τοῦ κα­λο­και­ριοῦ ἀ­νή­κει καὶ ἡ Με­τα­μόρ­φω­ση τοῦ Σω­τῆ­ρος, στὶς 6 Αὐ­γού­στου. Ὁ ἑορτασμός της ἀρχίζει μὲ προεισαγωγικοὺς ὕμνους (καταβασίες καὶ κοντάκιο) ἀπὸ τὶς 27 Ἰουλίου καὶ ἐκτείνεται μέχρι καὶ τὶς 13 Αὐγούστου (ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς). Εἶ­ναι ἑ­ορ­τὴ τοῦ Χρι­στοῦ, Δε­σπο­τι­κή, γι’ αὐ­τὸ καὶ κατὰ τὴν κύρια ἡμέρα της (6 Αὐγούστου) ἐπιτρέπεται κατάλυση ἰχθύος, νὰ τρῶ­με δηλαδὴ ψά­ρια, ἂν καὶ βρι­σκό­μα­στε μέ­σα στὴν αὐ­στη­ρὴ νη­στεί­α τῆς Πα­να­γί­ας.

Πότε καὶ γιατί συνέβη;

Ἡ Με­τα­μόρ­φω­ση συ­νέ­βη λί­γο πρὶν ἀ­πὸ τὸ πά­θος τοῦ Κυ­ρί­ου, τὴ Σταύ­ρω­ση δη­λα­δὴ καὶ τὴν Ἀ­νά­στα­ση.

Παναγία, η πικραμένη χαρά της ορθοδοξίας

«Ἀπορήσας ἐκ πάντων, ὀδυνηρῶς κράζω σοι. Πρόφθασον, θερμή προστασία, καί τήν βοήθειαν, δός μοι τῷ δούλῳ σου τῷ ταπεινῷ καί ἀθλίῳ». «Ὅλα, λέγει τά δοκίμασα, μά κανένα πράγμα δέ μπόρεσε νὰ μέ ξαλαφρώσει. Γιά τοῦτο φωνάζω ἐσένα μέ θρῆνο πικρό, καί λέγω: Πρόφτασε καί δῶσε τή βοήθειά σου σέ μένα τόν ταπεινό κι’ ἄθλιο δοῦλο σου».

Ἡ Παναγία εἶναι ἡ ἐλπίδα τῶν ἀπελπισμένων, ἡ χαρά τῶν πικραμένων, τό ραβδί τῶν τυφλῶν, ἡ ἄγκυρα τῶν θαλασσοδαρμένων, ἡ μάνα τῶν ὀρφανεμένων. Ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι πονεμένη θρησκεία, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καρφώθηκε ἀπάνω στό ξύλο· κ’ ἡ μητέρα του ἡ Παναγία πέρασε κάθε λύπη σέ τοῦτον τόν κόσμο.

Είμαι η Μητέρα του Ιησού Χριστού

Διαβάζουμε στην «Αμαρτωλών Σωτηρίαν» ότι ένας μοναχός ήταν Κελλάρης σε κάποιο μοναστήρι κοινόβιο, ο οποίος είχε πολύ ευλάβεια στην Παναγιά. Συγχρόνως ήταν φιλακόλουθος, δεν έλειπε ποτέ από ακολουθία, αλλά έδειχνε προθυμία στις ψυχικές του υπηρεσίες και στις σωματικές. Αλλά, ο ευλογημένος, είχε μια αδυναμία. Έπινε περισσότερο κρασί από το κανονικό. Σ' αυτό βοηθούσε και το διακόνημα του Κελλάρι που είχε και μοίραζε κρασί στους αδερφούς.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ)