Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής...

Αληθινή ιστορία

Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής, όταν ο Γέροντας είδε από μακρυά έναν κλέφτη, που παραβίαζε την πόρτα του κελιού του...

Ήταν ο ίδιος που τον είχε κλέψει και πέρυσι...

Μέριασε ο Γέροντας, και κρύφτηκε στην μάντρα, ώσπου ο κλέφτης να τελειώσει το έργο του...

Οι έμποροι της φτώχειας, του τρόμου και η απόγνωση της ανθρωπότητας

-η συνέχεια του αγώνα της 25ης Μαρτίου 1821-

Η πολιτική οφείλει να χρησιμοποιεί ως εργαλεία τα διδάγματα της Ιστορίας και τις διαχρονικές πολιτιστικές συνεισφορές των Λαών, για να είναι αποτελεσματική, δίκαιη προς όφελος της ανθρωπότητας. Ο Ελληνικός Λαός κληρονόμησε τον μεγαλύτερο πολιτισμό εις την παγκόσμια ιστορία. Δεν ευθύνεται όμως για αυτό, αλλά και ούτε γιατί οι πρόγονοι μας δοξάζονται διαχρονικά ως μοναδικοί θεμελιωτές της πορείας της ανθρωπότητας.

H Β΄ στάσις τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας μας

Αγιογραφία από το Καθολικό της Ι.Μ. ΙΒΗΡΩΝ Αγίου Όρους

Σήμερα τὸ ἀπόγευμα, ὅπως καὶ τὶς ἑπόμενες τρεῖς Παρασκευές, θὰ τελεσθεῖ στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος τῆς Θεοτόκου. Κάθε Παρασκευὴ διαβάζεται ἀπὸ μία «Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν» καὶ τὴν τελευταία Παρασκευή, διαβάζονται ὅλες μαζί. 

Ας λέμε και εμείς όσο πιο ταχτικά μπορούμε, μόνοι μας στο σπίτι μας τους «Χαιρετισμούς»

ΦΩΤΟ: η εικόνα της Παναγίας έξω από την παλιά είσοδο της ΙΜ ΙΒΗΡΩΝ

Μια χειμωνιάτικη νύχτα του 1701 ένας αγιορείτης μοναχός βρέθηκε ταλαιπωρημένος έξω από την σεβάσμια Μονή των Ιβήρων.

Στη θλίψη του και στην ανάγκη του, ύψωσε τα χέρια του προς την πάνσεπτη εικόνα της Παναγίας, που είναι ζωγραφισμένη πάνω από την κεντρική πύλη, και άρχισε να προσεύχεται.

Και τότε, ενώ προσευχόταν, ένοιωσε στον εαυτό του μία ασυνήθιστη και θαυμαστή αλλοίωση. Αισθάνθηκε, σαν να έσταζε από την εικόνα της Παναγίας στην καρδιά του «δρόσος ουράνιος και θείος γλυκασμός».

Και η καρδιά του κατενύγη· και τα μάτια του άρχισαν να αναβλύζουν δάκρυα σαν πηγή. Σκόρπισε το σκοτάδι του νου του.

«Γέμισε όλη η εκκλησία από Αγίους! Τους οποίους μάλιστα αναγνώριζα!»

Διηγείται ο πατήρ Στέφανος στο περίφημο βιβλίο του για την «Ευχή στον κόσμο» τα εξής:

Ήρθε ένας κύριος, πριν από είκοσι περίπου χρόνια, και μου είπε ότι είχε πολλά βάσανα και ότι θα ήθελε να κάνει προσευχή για να μπορέσει να τα αντιμετωπίζει οικογενειακώς, με περισσότερη καρτερία και υπομονή και, αν αυτό είναι δυνατό, χωρίς γογγυσμό. «Αλλά, μη μου πεις», έτσι μου ζήτησε, «να λέω όλο το βράδυ αυτό το “Κύριε ελέησον!… Κύριε ελέησον!…”. Πες μου έναν άλλον τρόπο, πιο πρακτικό...».