☦ Ο Καμηλιέρης και ο «Περαστικός» (Διδακτική ιστορία)

{στη μνήμη του αδελφού και φίλου Νικολάου ο οποίος έφυγε από κοντά μας πριν από μερικά χρόνια, τέτοιες ημέρες πριν την μεγάλη αγρυπνία του Αγίου Παϊσιου αλλά «έτοιμος» και «περαστικός» όπως ήταν,  πέταξε προς τους ουρανούς παραμονές της κοιμήσεως του μεγάλου Οσίου και πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου (με το νέο ημερολόγιο) και της μεγάλης εορτής των Αγίων ενδόξων και Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (με το Αγιορείτικο ημερολόγιο) (12 Ιουλίου/29 Ιουνίου)}

**************************

Μια παλιά ιστορία λέει ότι, τον περασμένο αιώνα ένας καμηλιέρης έμπορος ξεκίνησε για το Κάϊρο, με σκοπό να επισκεφτεί έναν ξακουστό σοφό γέροντα...

Τελικά, συναντήθηκε με τον σοφό γέροντα, αφού χρειάστηκε να κάνει ένα μακρινό ταξίδι, διασχίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της ερήμου...

Ξαφνιάστηκε όμως όταν είδε ότι ο γέροντας ζούσε σε μία σκηνή, με μοναδικά έπιπλα ένα στρώμα πάνω στήν άμμο, ένα σοφρά, δύο σκαμνιά και πολλά βιβλία.

Γύρισε τότε προς τον σοφό γέροντα και γεμάτος απορία τον ρώτησε:

-Πού είναι τα έπιπλά σου;

Ο γέροντας κοίταξε τον καμηλιέρη και του απάντησε με μία ερώτηση:

-Τα δικά σου που είναι;

-Μα εγώ δεν έχω, είμαι περαστικός...

-Και εγώ περαστικός είμαι!

Οι περισσότεροι ζουν λες και θα μείνουν για πάντα εδώ...

Ξέχασαν ότι:

«οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Προς Εβραιους 13, 14)

Γιατί δεν έχουμε εδώ μόνιμη πόλη, αλλά επιζητούμε τη μελλοντική.

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ!!!!!! Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!!!!!!

Η παρούσα ζωή είναι απλώς ένα πέρασμα, δοκιμασία πίστεως και αγάπης στον αληθινό Θεό..."

☦ Θεοτοκίον Ἦχος γ'

«Σὲ τὴν μεσιτεύσασαν τὴν σωτηρίαν τοῦ γένους ἡμῶν, ἀνυμνοῦμεν Θεοτόκε Παρθένε· ἐν τῇ σαρκὶ γὰρ τῇ  ἐκ σοῦ προσληφθείσῃ, ὁ Υἱός σου καὶ Θεὸς ἡμῶν, τὸ διὰ Σταυροῦ καταδεξάμενος πάθος, ἐλυτρώσατο ἡμᾶς, ἐκ φθορᾶς ὡς φιλάνθρωπος.»

☦ «…ὅτι ἐποίησε κράτος, ἐν βραχίονι αὐτοῦ ὁ Κύριος…»

☦ Αναστάσιμο Ἀπολυτίκιον, Ἦχος γ΄

«Εὐφραινέσθω τά οὐράνια, ἀγαλλιάσθω τά ἐπίγεια, ὅτι ἐποίησε κράτος, ἐν βραχίονι αὐτοῦ ὁ Κύριος. Ἐπάτησε τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον, πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο, ἐκ κοιλίας ᾅδου ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ παρέσχε τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.»

☦ ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Κύριε, οὐκ εἰμί  ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν  στέγην εἰσέλθῃς».[1]Ἡ συνάντησις τοῦ Ἰησοῦ μέ τόν Ἑκατόνταρχον, ἔλαβε χώρα στήν Καπερναούμ. Δηλαδή, ἔγινε ἐν τόπῳ καί ἐν χρόνῳ, ἀλλά καί ἐν τρόπῳ. Φαίνεται καθαρά, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ Ἑκατόνταρχος, εἶχε ἁγνή ψυχή καί καρδιά, ὄχι πετρίνῃ, ἀλλά σαρκίνῃ· ἕτοιμη νά γνωρίσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά δοκιμάσει τά ἐνδιαφέροντα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά ἀποκτήσει μέσῳ τῆς πίστεως, τή γνώση, τοῦτ’ ἔστιν, τόν λόγο τοῦ Λόγου, ὅτι: «Ἐγώ εἰμι»(ὁ Αἰώνιος Θεός).

☦ Δογματικό Θεοτοκίον του Γ’ Ήχου. “Πῶς μὴ θαυμάσωμεν”

Η χορωδία των πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους ψάλλει το Θεοτοκίον του Εσπερινού, «Πως μη θαυμάσωμεν...», ήχος γ'

«Πώς μή θαυμάσωμεν, τόν θεανδρικόν σου Τόκον Πανσεβάσμιε; πείραν γάρ ανδρός μή δεξαμένη Πανάμωμε, έτεκες απάτορα Υιόν εν σαρκί, τόν πρό αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα αμήτορα, μηδαμώς υπομείναντα τροπήν, ή φυρμόν, ή διαίρεσιν, αλλ' εκατέρας ουσίας τήν ιδιότητα, σώαν φυλάξαντα. Διό Μητροπάρθενε Δέσποινα, αυτόν ικέτευε σωθήναι, τάς ψυχάς τών ορθοδόξως, Θεοτόκον ομολογούντων σε.»

☦ ΔΥΟ ΑΝΟΜΟΙΑ ΜΕΓΕΘΗ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος στην Καπερναούμ πλησίασε τον Ιησού και τον παρακάλεσε να θεραπεύσει τον παράλυτο δούλο του, που βασανιζόταν πολύ από τους πόνους και ήταν κοντά στον θάνατο. Ο Χριστός προθυμοποιήθηκε να μεταβεί στο σπίτι του και να τον θεραπεύσει, όμως ο εκατόνταρχος αντέτεινε ότι θεωρεί ανάξιο τον εαυτό του να δεχτεί τον Χριστό «υπό την στέγην» του. Αλλά, πιστεύοντας ότι ο Χριστός εξουσιάζει τα πάντα, του ζήτησε να δώσει μια απλή εντολή και η αρρώστια θα τον υπακούσει και θα φύγει, όπως αυτός δίνει εντολές σε στρατιώτες και δούλους που βρίσκονται υπό την εξουσία του και αυτοί υπακούουν. Ο Χριστός θαύμασε την πίστη του και την επαίνεσε. Και φυσικά θεράπευσε με ένα λόγο τον δούλο του (Κυριακή Δ΄ Ματθαίου).