☦ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

«Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὄχι μόνο στήν ἀρχή τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς βάζει τόν Σταυρό, στό ὕδωρ τοῦ βαπτίσματος – καθαγιάζεται μέ τίς εὐχές ἀλλά καί μέ τήν σταυρική εὐλογία τοῦ Ἱερέα -, ὄχι μόνο ὅλα τά μυστήρια τά ἁγιάζει μέ τή σταυρική εὐλογία τοῦ Ἱερέα, ἀλλά καί τό τέλος τῆς ζωῆς μας τό ἐπισφραγίζει πάλι μέ τόν Σταυρό. Πάνω ἀπό τούς τάφους μας τοποθετεῖται Σταυρός, ἀκριβῶς σάν μιά ἐξαγγελία τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν, ἡ ὁποία ἐπετεύχθη μέ τή σταυρική θυσία τοῦ Κυρίου. Ὅταν βλέπη κανείς πάνω ἀπόν τάφο τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά σά νά βλέπη μία σάλπιγγα, ἡ ὁποία νά διαγγέλλη τήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν καί τήν ζωή τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.  “Χριστὸς σταυρωθεὶς ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο ”, λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος (Α΄ Κορ. 15, 20)

☦ Η Ορθή Πρόθεση –Μνήμη Αγίας Αγάθης

Την προαίρεση του ανθρώπου πάντοτε την ζητεί ο Θεός «μή εκ λύπης ή εξ ανάγκης· ιλαρόν γάρ δότην αγαπά ο Θεός» (Β´ Κορινθ. 9,7) και παραδίδει «τό επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις» (Φιλιπ. 4,5), πού σχεδόν έχει το ίδιο νόημα.

Σήμερα εορτάζει η Εκκλησία μας την μνήμη της Αγίας Αγάθης, η οποία αν και ήτο μικρή κορούλα, ο τρόπος όμως της αθλήσεώς της κατέπληξε τον ουράνιο κόσμο, ώστε άγγελος Κυρίου, μετά το μαρτυρικό της τέλος να γράψη φανερά, μπροστά στον κόσμο πάνω στον τάφο της: «Νους όσιος αυτοπροαίρετος, τιμή εκ Θεού και πατρίδος λύτρωσις».

☦ Κλαίγαμε που αφήναμε ορφανές τις εκκλησιές μας…

☦ Σπάζοντας τα δεσμά του θανάτου

 Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος

Κάθε Κυριακή, δια μέσου των αιώνων, η Ορθόδοξη Εκκλησία διακηρύττει την Ανάσταση του Χριστού.[1] Κάθε Κυριακή ξαναζούμε για άλλη μια φορά τη χαρά ότι «Χριστὸς Ἀνέστη». Και αυτή η χαρά μας είναι τόσο βαθειά και διάχυτη, ώστε μαρτυρείται αφ’ εαυτής:  ευφραινόμαστε όχι μόνο επειδή ο Χριστός αναστήθηκε, αλλά και επειδή η Ανάστασή Του είναι για μας η αρχή μιας νέας, πρωτοφανέρωτης ζωής. Στον Κατηχητικό Λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που διαβάζεται στους ναούς μας τη νύχτα της Αναστάσεως, λέει ότι «Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ μνήματι…», και εμείς συνεχίζουμε να μεταδίδουμε το μήνυμα αυτό από γενιά σε γενιά. Είναι όμως το μήνυμα αυτό αληθινό; Δεν βλέπουμε ότι ο θάνατος θερίζει γύρω μας; Δεν υπάρχουν μνήματα και δίπλα στις χριστιανικές εκκλησίες; Πώς μπορούμε να λέμε «νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ μνήματι;», ότι ο Χριστός «ἐπάτησε τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον»;

☦ Ποιά ΑΓΙΑ εικονίζεται με δισκάριο που φέρει τους μαστούς της και γιατί;

«Νούς όσιος, αυτοπροαίρετος τιμή εκ Θεού, και πατρίδος λύτρωσις»

Η Αγία Μάρτυς Αγάθη καταγόταν από την Κατάνη της Σικελίας. Το λατινικό Μαρτύριον, που είναι αρχαιότερο, όπως και το Εγκώμιον, που συνέταξε ο Πατριάρχης Μεθόδιος, δεν αναφέρουν την ιδιαίτερη πατρίδα της. Αντίθετα ο Άγιος Συμεών ο Μεταφραστής σημειώνει ότι τόπος καταγωγής της Αγίας ήταν το Παλέρμο. Την πληροφορία αυτή υιοθέτησαν αβασάνιστα και οι υπόλοιποι Συναξαριστές, επώνυμοι και ανώνυμοι. Την καταγωγή της Αγίας Αγάθης από την πόλη της Κατάνης ενισχύει και ο Άγιος Πέτρος, Επίσκοπος Άργους, στο Εγκώμιον που έγραψε για τον σικελικής καταγωγής, από την πόλη της Κατάνης, Επίσκοπο Μεθώνης Αθανάσιο. Ο Άγιος Πέτρος αναφέρει μάλιστα ότι στην πόλη αυτή η Αγία γεννήθηκε, ανατράφηκε και μαρτύρησε.

☦ Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με”

Η Θεοτόκος είναι το σπουδαιότερο και αγιώτερο πρόσωπο, που παρουσίασε η γη. Ποία άλλη ξεπέρασε στην αγιότητα όλους τους Αγίους, τους Προφήτες, τους Πατέρες, τους Ασκητές, τους Μάρτυρες, τους Αποστόλους; Πρώτη μετά τον Ένα είναι η Παναγία, η Αειπάρθενος Θεοτόκος, αυτή είναι, κατά τον θεολόγο Άγιο Γρηγόριο, η «μετά Θεόν, Θεός». Γι’ αυτό και δεν ονομάζεται απλώς Αγία, αλλά Παναγία.