Τα Κυπριακά ΕΞΑΜΙΛΙΑ φέρνουν τα Ελληνικά.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

«Η Ευρώπη ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ για όσα συμβαίνουν στην κυπριακή ΑΟΖ;»

Τώρα σωθήκαμε…  Το ίδιο περίμενε και ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος από τον τότε  Πάπα και φυσικά ακολούθησε η ΑΛΩΣΗ. ΣΉΜΕΡΑ η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα αλλά ως δράμα

Ο τωρινός καιρός είναι καιρός για μετάνοια

Αγίου Εφραίμ του Σύρου

Αδελφοί, ο τωρινός καιρός είναι καιρός για μετάνοια. Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος, πού δεν έπεσε καθόλου στα δίχτυα του εχθρού. Μακάριος είναι για μένα κι εκείνος πού έπεσε στα δίχτυα του, αλλά κατόρθωσε να τα σκίσει και να του ξεφύγει όσο βρίσκεται στην παρούσα ζωή. Αυτός, ζώντας ακόμα σωματικά, μπόρεσε να ξεφύγει από τον πόλεμο και να σωθεί, όπως ξεγλιστράει το ψάρι από το δίχτυ.

Γιατί το ψάρι, και να πιαστεί, αν σκίσει το δίχτυ και ορμήσει προς το βυθό, όσο βέβαια είναι ακόμα στο νερό, σώζεται. Αν όμως το τραβήξουν στη στεριά, τότε πιά δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. Έτσι κι εμείς.

Η γλυκιά παρηγορία της Παναγίας στον Γέροντα Παϊσιο

«…Στο Ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης ο Πατήρ Παϊσιος έζησε έντονα και την μητρική στοργή της Παναγίας, η Οποία του εμφανίσθηκε σαν καλή Μητέρα, την παραμονή της ημέρας που κοιμήθηκε η κατά σάρκα μητέρα του. Ο Όσιος είχε ήδη συμπληρώσει ένα χρόνο στην έρημο (σ.σ. του Σινά), και κατά την διάρκεια του χρόνου αυτού υπέφερε πολύ, κάθε φορά που ερχόταν στο νου του ο σκληρός λόγος που της είχε πει, όταν την αποχαιρετούσε:

Ο μοναχός που κοινωνούσε αλλά δεν είχε αγάπη

Υπάρχει στη Θηβαΐδα μια πόλη που τη λένε Λυκώ. Σ’ αυτήν υπάρχει ένα βουνό έξι μίλια μακριά. Σ' αυτό το βουνό μένουν μοναχοί, άλλοι σε σπήλαια και άλλοι σε κελλιά.

Πηγαίνοντας εμείς εκεί επισκεφθήκαμε τον αββά Ισαάκ, Θηβαίο κατά το γένος. Μας διηγήθηκε ο γέροντας. Πριν πενήντα δύο χρόνια, καθώς έκαμνα το εργόχειρό μου (έκαμνα μια κουνουπιέρα μεγάλη), έκανα λάθος και στενοχωριόμουν, γιατί δεν έβρισκα το λάθος μου. Πέρασα όλη την ήμερα μονολογώντας ανόητα και δεν ήξερα τι να κάνω. Και καθώς ήμουν στενοχωρημένος, να από το πορτάκι μπαίνει κάποιος νεανίσκος και μου λέει.