“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ "Ὁ ῎Αγγελος ἐβόα τῇ Κεχαριτωμένῃ·"

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2020

Ο Όσιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης

Σύντομο συναξάριον του οσίου πατρός ημών Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου
Αυτός ο άγιος ζούσε στα χρόνια του Λέοντος του μεγάλου το 450, και έζησε και ως τα χρόνια του Αναστασίου του Δικόρου, που βασίλευσε το 491. καταγόταν από ένα χωριό της Καππαδοκίας που ονομαζόταν Μωγαρισού. Ήταν υιός γονέων ευσεβών και πιστών, τον πατέρα του τον έλεγαν Προαιρέσιο και τη μητέρα του Ευλογία. Αυτός λοιπόν αφού έγινε μοναχός, πήγε στα Ιεροσόλυμα και από εκεί ήρθε στην Αντιόχεια, και αντάμωσε τον άγιο Συμεών τον στυλίτη από τον οποίο έμαθε και την πρόοδο που επρόκειτο να έχει στην αρετή, και ότι θα γίνει και ποιμένας πολλών λογικών προβάτων.

Άγιος Θεοδόσιος, μητροπολίτης Τραπεζούντος (+1391)

Καταγόταν «από τα όρια της Καστορίας, εκ χώρας Κορυσσού», και ήταν μεγαλύτερος αδελφός του οσίου Διονυσίου, κτήτορος της αγιορειτικής Μονής του Τιμίου Προδρόμου (Ι. Μ. Διονυσίου). Γεννήθηκε περί το 1300 από ενάρετους γονείς.
.........Νέος πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη προς αναζήτηση εναρέτων Γερόντων και διδασκάλων. Υπηρετεί με ταπείνωση τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία και χειροτονείται από τον πατριάρχη διάκονος και ιερεύς. Έρχεται στο Άγιον Όρος, μονάζει αρκετά χρόνια στη Μονή Φιλοθέου και οι φιλόθεοι μοναχοί της, για την αρετή του και δίχως να θέλει, τον εκλέγουν ηγούμενό τους. Από Τούρκους πειρατές απάγεται και πωλείται ως δούλος στη Βιθυνία. Μετά την απελευθέρωσή του πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, τοποθετείται από τον παλαιό φίλο του, πατριάρχη Κάλλιστο τον Α΄, ηγούμενος της Μονής του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων, όπου «χρόνον ουκ ισχνόν αρίστως την ηγουμενείαν» άσκησε.

Ο αντίχριστος ταξιδεύει μεταξύ Νέας Υόρκης- Μόσχας – ΠΟΛΗΣ και Ιεροσολύμων (ενδιάμεσα κάνει στάσεις στην Ρώμη)

Ξέρετε γιατί ταξιδεύει  επί  καθημερινής βάσεως το αντίχριστο πνεύμα; Διότι έχει θέσει βασική προτεραιότητα να σφραγίσει με τον τρόπο του  τα ΣΤΕΝΑ του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ (βλ. Βόσπορος- Δαρδανέλια), ώστε να μην βγει έξω ο «Μαρμαρωμένος»  (Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός)
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Προσπαθούν οι ισχυροί να μοιράσουν  τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα να διατηρήσουν ή να επαυξήσουν τους μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς των. Έχει ειπωθεί ότι η δαιμονική πλεονεξία θα φάει αυτούς και τους λογαριασμούς των. Και ενώ συμβαίνουν τέρατα και σημεία γύρω μας, στην πατρίδα  ακόμα προσπαθούμε όλα αυτά να τα εξηγήσουμε ή να τα διαχειριστούμε συναισθηματικά λόγω  ιδιοσυγκρασίας, ενώ μας λείπει ο ΑΝΩΘΕΝ καθαρός ΦΩΤΙΣΜΟΣ που παρέχει η γνησιότητα της μυστηριακής ζωής της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ- Ορθοπραξίας.

Κυριακή Μετά τα Φώτα: Λόγος περί μετανοίας (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: δ' 12 – 17.
Τω καιρώ εκείνω, ακούσας ο Ιησούς ότι Ιωάννης παρεδόθη, ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν. Και καταλιπών την Ναζαρέτ, ελθών κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν, εν ορίοις Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, ίνα πληρωθή το ρηθέν δια Ησαϊου του προφήτου λέγοντος: «γή Ζαβουλών και γή Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φώς μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φώς ανέτειλεν αυτοίς.» Απο τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν: «μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών.»

ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑ

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν. «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4, 17)
«Από τότε άρχισε κι ο Ιησούς να κηρύττει και να λέει: Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού»
Αναζήτηση της γης ή του τρόπου ή των προσώπων της ευτυχίας είναι το ταξίδι της ζωής μας. Και η ευτυχία νοείται στον παρόντα κόσμο. Ο πολιτισμός μας άλλωστε επισημαίνει τους τρόπους με τους οποίους σήμερα, εδώ και τώρα, μπορούμε να ευτυχήσουμε. Αν έχουμε την οικονομική άνεση για να μπορούμε όχι μόνο να καλύπτουμε τις ανάγκες μας, αλλά για να καταναλώνουμε ό,τι θεωρείται πρότυπο, αν μπορούμε να ικανοποιούμε τις σαρκικές επιθυμίες μας, διότι δικαιούμαστε τον έρωτα και όχι μόνο τον δεσμευτικό, αλλά κυρίως τον σωματικό με όποιον ή όποια θέλουμε, αν έχουμε ασφάλεια στην πορεία μας, χωρίς κανείς να μας θίγει, αν δεν έχουμε στενοχώριες, είτε με την μορφή της ασθένειας και του θανάτου είτε με την μορφή της απόρριψής μας από τους άλλους, αν μπορούμε να ζήσουμε χρόνια πολλά και καλά με την βοήθεια της επιστήμης, τότε έχουμε εισέλθει στην οδό της ευτυχίας. Κλειδί είναι το ΕΓΩ.

Κυριακή μετά τα Φώτα: Ερμηνεία στην αποστολική περικοπή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Εφ. 4, 7-13)
Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή από την «Προς Εφεσίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ. 4, εδαφ. 4-16
[Εφ. 4, 4-11]
«ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν.ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ (: Αποτελείτε ένα σώμα, την Εκκλησία, και ένα Πνεύμα ζωοποιεί το σώμα αυτό, αφού και όλοι σας κληθήκατε με μία κοινή ελπίδα της κλήσεώς σας. Διότι ο Θεός για μία και την ίδια βασιλεία και για τα ίδια αγαθά σάς κάλεσε όλους. Ένας και μόνος Κύριος υπάρχει, μία πίστη έχουν όλοι οι Χριστιανοί, ένα βάπτισμα έλαβαν όλοι.

Μνήμη του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης

Σήμερα (10 Ιανουαρίου) η Αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη ενός εκ των μεγίστων θεολόγων της, του Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης.
Γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 332 μ.Χ. και ήταν αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου. Μορφωμένος, όπως ο αδελφός του, χειροθετείται πρώτα αναγνώστης (δηλ. ερμηνευτής των Γραφών) και αργότερα στην ηλικία των σαράντα ετών, χειροτονείται επίσκοπος Νύσσης της Καππαδοκίας.

Είσαστε στριμωγμένοι στις γωνίες και στις αγωνίες με θεωρίες και φιλοσοφίες, αλλά από ΕΛΕΟΣ έρχονται Ουράνιες Εξουσίες για να δώσουν στην Ελλάδα ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ.

-« Αυτά που σου λέω δεν είναι τραγουδάκια , ούτε παραμυθάκια.»
-«Όταν έχεις απέναντι σου το ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ επί ώρα , να φτερουγίζει, να κραδαίνει την Ρομφαία του και να βλέπει στην Ανατολή τον τούρκο που έρχεται το επόμενο διάστημα προς τα εδώ , αυτά μόνο σαν ποιηματάκια δεν  ακούγονται.»
-« εμείς εδώ στο ΝΗΣΙ  δεν φοβόμαστε, όσοι πιστεύουμε, επικαλούμαστε τον ΤΑΞΙΑΡΧΗ και αυτός μας μιλάει στις καρδιές, ότι θα είναι μαζί μας στα δύσκολα αλλά και στα καλά που θα έρθουν»

Δεν είναι στενή η πύλη του Παραδείσου (Άγιος Γέρων Παΐσιος)

Ο Θεός είναι καλός. Θέλει όλοι να σωθούμε.......Αν ήταν να σωθούνε μόνο λίγοι, τότε γιατί σταυρώθηκε ο Χριστός; Δεν είναι στενή η πύλη του Παραδείσου. Χωράει όλους τους ανθρώπους που σκύβουν ταπεινά και δεν είναι φουσκωμένοι από υπερηφάνεια, αρκεί να μετανοήσουν, να δώσουν δηλαδή το φορτίο των αμαρτιών τους στον Χριστό, και τότε χωρούν να περάσουν εύκολα από την πύλη.
Έπειτα έχουμε και το δικαιολογητικό ότι είμαστε χωματένιοι. Δεν είμαστε μόνον πνεύμα όπως οι Άγγελοι. Είμαστε όμως αδικαιολόγητοι, όταν δεν μετανοούμε και δεν πλησιάζουμε τον Σωτήρα μας ταπεινά. Ο ληστής στον σταυρό ένα «ευλόγησον» είπε και σώθηκε.......Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από το δευτερόλεπτο, όχι από το λεπτό. Ο άνθρωπος με έναν ταπεινό λογισμό σώζεται, ενώ αν φέρη έναν υπερήφανο λογισμό, τα χάνει όλα....! talantoblog.blogspot.gr

Ὁ προσευχόμενος νοῦς ζητᾶ ἕνωση μέ τήν καρδιά..

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
Κλείστηκαν οἱ θύρες τῶν αἰσθημάτων: Ἡ γλώσσα σωπαίνει, τὰ μάτια εἶναι σφαλισμένα, τ’ αὐτιὰ δὲν ἀκοῦνε τίποτε ἀπ’ ὅσα συμβαίνουν γύρω μου. Ὁ νοῦς, ἀποτινάζοντας τὸν ζυγὸ τῶν γήινων λογισμῶν, ντύνεται τὴν προσευχὴ καὶ κατεβαίνει στὸν ἐσωτερικὸ θάλαμο τῆς καρδιᾶς. Ἡ θύρα, ὅμως, τοῦ θαλάμου εἶναι κλειστή. Παντοῦ σκοτάδι, σκοτάδι ἀπροσπέλαστο. Καὶ ὁ νοῦς, καθὼς βρίσκεται σὲ ἀπορία, ἀρχίζει νὰ χτυπᾶ μὲ τὴν προσευχὴ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς. Στέκεται ὑπομονετικὰ μπροστά της καὶ τὴ χτυπᾶ· περιμένει· πάλι χτυπᾶ· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται...

Του Αββά Ιωάννη του Κολοβού : Περί Μετανοίας

Έλεγε δε πάλι στον αδελφό ο γέρων για την ψυχή πού θέλει να μετανοήσει.
Ήταν μια όμορφη και αμαρτωλή γυναίκα σε κάποια πόλη και πολλούς φίλους είχε. Πηγαίνει σ΄αυτήν ο ένας άρχων και της λέγει: Φρονίμεψε και εγώ σε παίρνω γυναίκα μου. Εκείνη συμμορφώθηκε. Την πήρε λοιπόν και και την πήγε στο μέγαρό του. Στο μεταξύ, οι φίλοι της, αναζητώντας την, έλεγαν: Ο δείνα άρχων την πήρε στο σπίτι του.