Μου ζητήθηκε να γράψω τί πρέπει να λένε οι γονείς ή οι
παππούδες και οι γιαγιάδες στα παιδιά για το 1821. Το ερώτημα μου φάνηκε
ιδιαίτερα δύσκολο στην απάντηση. Άρχισα να ψάχνομαι. Ρώτησα διάφορους που
ασχολούνται με τα παιδιά. Έμπειρος παιδαγωγός μου είπε να διηγηθώ ό,τι με
φωτίσει ο Θεός, αλλά με ζέση και με πίστη και να είμαι βέβαιη ότι τα παιδιά θα
με καταλάβουν...
Νηπιαγωγός μου είπε να πω ένα ιστορικό συμβάν σαν παραμύθι,
που να παράγει κι ένα ηθικό δίδαγμα και να έχει ευχάριστο τέλος, δηλαδή
«εκείνοι ζήσανε καλά κι εμείς καλύτερα»…