☦ Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ

Στην επίσημη λειτουργική γλώσσα η ακολουθία αυτή ονομάζεται «Ακάθιστος Ύμνος» ή μονολεκτικά «Ακάθιστος» από την ορθία στάση, που τηρούσαν οι πιστοί καθ' όλη τη διάρκεια της ψαλμωδίας της. Έτσι και με τα λόγια και με τη στάση του σώματος εκφράζεται η τιμή, η ιδιαίτερη ευλάβεια, η ευχαριστία προς εκείνη, προς την οποία απευθύνουμε τους χαιρετισμούς μας.

☦ "Αν δεν συγχωρούμε από την καρδιά μας αυτό που γίνεται εις βάρος μας, τότε και η μετάνοια μας για τα δικά μας αμαρτήματα δεν γίνεται δεκτή από τον Θεό." Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος

☦ "Ἀνοίξω τὸ στόμα μου, καὶ πληρωθήσεται πνεύματος, καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ βασιλίδι Μητρί· καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων, καὶ ᾄσω γηθόμενος, ταύτης τὰ θαύματα."

☦ «Κύριε βρέξον εις την καρδίαν μου την δρόσον της χάριτός Σου»

☦ ΟΤΑΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ !!!

Επιστολή του Γέροντος Παϊσίου στον Ιωάννη.

«Αγαπητέ μου αδελφέ Ιωάννη,

Εύχομαι ό Θεός νά δώση γρήγορα νά έλθη ή χάση του τουρκικού φεγγαριού. Αμήν. Του Άγιου Δημητρίου κλείνω δυο χρόνια πού προσευχήθηκα στην Άγια Σοφιά μας καί είπα τά παράπονα μου στον καλόν Θεόν. Μέ κατάλαβε ό Τούρκος φύλακας πού προσευχόμουν καί μέ έδιωχνε έξω κ.τ.λ. καί πρόσθεσα καί άλλα παράπονα στον Θεόν. Πιστεύω δεν θά τήν άφήση τήν Αγία Σοφιά μας στά χέρια τών βρώμικων Τούρκων.

☦ ΓΕΡΟΝΤΑΣ - ΤΥΧΩΝ: “Ναι, παιδί μου αλλά ο παράδεισος μυρίζει πολύ πιο ωραία!......”

Ο σεβαστός λόγιος μοναχός γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης μου διηγήθηκε ότι πήγε κάποτε να συναντήσει τον θαυμάσιο στην ψυχή και την βιβλική όψη Pώσσο ερημίτη παπα Τύχωνα.

Πλησίασε το ασκητήριο του άκουσε θεσπέσιες ψαλμωδίες.

Νόμιζε ότι γινόταν Θεία Λειτουργία και για αυτό περίμενε έξω από την καλύβα μέχρι να τελείωση.

☦ «τοῦτο τὸ χάρισμα οὐχὶ ἕνι, οὐδὲ δευτέρῳ, ἀλλὰ πάσιν ἔξεστιν ἔχειν. Ἔξεστιν ὑμῖν μεῖζον χάρισμα ἔχειν τοῦ τοὺς νεκροὺς ἀνιστᾶν καὶ τυφλοὺς ὀμματοῦν. Ποιὸ τοῦτο τὸ χάρισμα; Ἡ ἀγάπη» Ἅγιος Ἰωάννης ο Χρυσόστομος

☦ Ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι ἀπάτη. Εἶναι ἡ ταύτιση μὲ τὸν Χριστό.

☦ Η μνησικακία (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Μνησικακία σημαίνει κατάληξη του θυμού, φύλακας των αμαρτημάτων, μίσος της δικαιοσύνης, απώλεια των αρετών, δηλητήριο της ψυχής, σαράκι του νου, ντροπή της προσευχής, εκκοπή της δεήσεως, αποξένωση της αγάπης, καρφί μπηγμένο στην ψυχή, αίσθηση δυσάρεστη που αγαπιέται μέσα στη γλυκύτητα της πικρίας της, συνεχής αμαρτία, ανύστακτη παρανομία, διαρκής κακία.

☦ Η ζωή μας: Δρόμος πτώσεων και αναστάσεων

Φώτο: Οι νεοσσοί της φωτογραφίας είναι από κάποιο παράθυρο της ΙΜ Ιβήρων το 2015 και είναι χαρακτηριστική η αγωνία τους λίγο πριν την πρώτη δοκιμασία τους με το πρώτο πέταγμα τους…..

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

του Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου

Όλοι οι άνθρωποι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, διακατεχόμαστε από πάθη

Μερικά πάθη είναι φανερά και άλλα κρυφά. Συνήθως κατακρίνονται πολύ αυστηρά οι άνθρωποι που πέφτουν σε κάποιο φανερό πάθος ενώ μπορεί το κρυφό πάθος των κατηγόρων τους να είναι μεγαλύτερο. Γι’ αυτό «μη κρίνουμε κατ’ όψιν», μην κρίνουμε δηλαδή τους άλλους απ’ αυτό που φαίνονται.

☦ Τι να κάνουμε τον καιρό που έχουμε στεναχώριες

 Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα:

Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας  Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε. Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιό βά­ρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε.  Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο όποιος είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα. Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νική­σουμε το κύμα των δύσκολων σκέψεων και της στενα­χώριας.

☦ «Δεν υπάρχει στον κόσμο τίποτε φτωχότερο, από το να φιλοσοφεί κάποιος για τον Θεό, χωρίς να έχει φωτισμό Θεού» Άγιος Διάδοχος επίσκοπος Φωτικής (+ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ)

☦ “Οι άνθρωποι όσο πλησιάζουν τον Θεό, πλησιάζουν ο ένας τον άλλον. Και πάλι όσο πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, τόσο πλησιάζουν και τον Θεό.” (Αββάς Δωρόθεος)

☦ ΠΑΓΩΝΙΑ στο ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ και ρωτούν τον Γέροντα Ηρωδίωνα , τι κάνεις με το κρύο και εκείνος απάντησε: «Πάω στο Σινά και ζεσταίνομαι»

φωτο από pemptousia

Ρώτησαν τον γέροντα  Ηρωδίωνα τον δια Χριστόν σαλό της Καψάλας στο ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ , τον Ρουμάνο τι κάνει όταν κρυώνει, και απάντησε: «Πάω στο Σινά και ζεσταίνομαι»

"Ένα απόγευμα, είχε βγει στον υποτυπώδη του κήπο δια να φυτεύσει  κουκιά. Όμως ψιλόβρεχε. Υψώνει τα βλέμματα εις τον ουρανό και λέγει: «Σταμάτα». Και η βροχή σταμάτησε. Όταν φύτεψε τα κουκιά, υψώνει τα μάτια εις τον ουρανό και λέγε: «Τώρα βρέξε». Και άρχισε να βρέχει...."

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

☦ «Πραότητα σημαίνει να παραμένει ακίνητη και ατάραχη η ψυχή, τόσο στις ατιμίες όσο και στους επαίνους» Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ο Σιναϊτης

☦ «Η ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΔΙΑΚΟΠΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ». Μητροπολίτης Μολδαβίας και Βουκοβίνης π. Τεοφάν

apantaortodoxias

☦ Ένας μοναχός ρώτησε ένα άλλο γέροντα, ηλικίας άνω των 100 χρονών.

-Τώρα που θα φύγεις από τον πρόσκαιρο αυτό κόσμο τι αισθάνεσαι;

-Αισθάνομαι τόσο χαρούμενος και ειρηνικός σαν να πηγαίνω σε γάμο είπε.

Γεροντικό

☦ “Όταν ο όσιος Ευθύμιος λειτουργούσε στην κορυφή του Άθωνα στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος”

“Όταν κάποτε ο όσιος Ευθύμιος, ο κτήτορας της ιεράς μονής Ιβήρων, λειτουργούσε στην κορυφή του Άθω κατά την γιορτή της Μεταμορφώσεως, φως ουράνιων περιέλαμψε όλους τους παρευρεθέντας, το οποίον τους ανάγκασε να πέσουν καταγής γιατί δεν μπορούσαν να υποφέρουν την λάμψη.”

☦ Ρώτησαν κάποτε ένα αγιορείτη γέροντα. Τι είναι το Άγιον Όρος, γέροντα;

 Και αυτός απάντησε.

-«Χαρά γίνεται στον ουρανό επί ενί αμαρτωλό μετανοούντι». Εδώ έχουμε πολλούς που μετανοούν. Η μάλλον όλοι είμαστε μετανοούντες.

☦ ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Θαυμαστόν ὅπλον ἡ προσευχή καί ἡ νηστεία· αὕτη τόν Μωσέα νομογράφον ἔδειξε καί Ἠλίαν ἐν θυσίαις ζηλωτήν».

Μακάριοι οἱ πιστοί πού μέ ὑπομονή προσκαρτεροῦντες σ’ αὐτές τίς δύο μεγάλες ἀρετές, τῷ Σωτῆρι Χριστῷ βοῶντες· ζητῶντας ἔλεος καί ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Θέτουν χαλινῷ στά πάθη, ὁ νοῦς ἀνέρχεται πρός σεπτάς θεωρίας, τῇ πίστει τελειοτάτῃ νήφοντες ἐν πᾶσι· καταφρονοῦν τήν χαμαίζηλον τρυφήν καί διά τῆς θείας ἐλλάμψεως, ἀπολαμβάνουν τήν μυστικήν τράπεζαν πού παρέχει ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή.

☦ Είπε γέρων: “Τα πρώτα δάκρυα είναι της θειας παρηγοριάς…”

“Σπάει και κλαίει εκείνος που λέει την ευχή. Η δεύτερη κατάσταση είναι της δοξολογίας. Κινείται σε άλλο χώρο. Τα πρώτα δάκρυα και το σώμα καταβάλλουν, ενώ τα δεύτερα δίνουν τις βιταμίνες και για την ψυχή και για το σώμα. Είναι της αγαλλιάσεως της δοξολογίας. Απ` αυτού βλέπει κανείς την διάφορα.”

☦ Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβη το Πάσχα του 1935

Το Πάσχα του έτους 1935 ηγουμενεύοντας του αρχιμανδρίτου Σεραφείμ στην ιερά Μονή Αγίου Παύλου όλοι οι πατέρες, που αριθμούσαν τότε τους 60, είχαν βγει στο προαύλιο για να κάνουν την ακολουθία της Ανάστασης. Μέσα στην ατμόσφαιρα χαρμόσυνη και ενθουσιώδη. Μετά το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ , ο Καθηγούμενος λέει σε ένα από τα πιο απλά και πιστά γεροντάκια, τον γέρο Θωμά.

-Γέρο Θωμά, πήγαινε κάτω στο σκευοφυλάκιο, εκεί που είναι τα οστά των πατέρων, να τους πεις το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

☦ Η ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

π. Δημητρίου Μπόκου

Ο Χριστός θεραπεύει ένα νεαρό παιδί από πνεύμα πονηρό (δαιμόνιο), πράγμα που είχαν δοκιμάσει να κάνουν νωρίτερα, αλλά χωρίς επιτυχία και οι μαθητές του. Όταν τον ρώτησαν γιατί δεν τα κατάφεραν αυτοί, ο Χριστός τους απάντησε, ότι αυτό το γένος των δαιμόνων δεν βγαίνει, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία (Κυριακή Δ΄ Νηστειών). Είναι η δεύτερη φορά μέσα στον χρόνο που ακούμε για το περιστατικό αυτό, μας το εκθέτει και ο Ματθαίος στην παραπλήσια δική του εκδοχή (Κυριακή Ι΄ Ματθαίου).

☦ «Εύρες πολλήν Χάριν παρά Θεού, Μήτερ του Δεσπότου, Μεγαλόχαρη, αληθώς, Κεχαριτωμένη, ως Γαβριήλ εβόα, Βασίλισσα Αγγέλων, φρούρει τους δούλους σου»

Ὅσιος Παΐσιος: “Χαιρόμαστε γιατί η Παναγία μας έβγαλε ασπροπρόσωπους”

Η Παναγία έφερε στον κόσμο την χαρά

–Γέροντα, μπορείτε να μας ψάλετε το Μεγαλυνάριο που είχατε γράψει για την Παναγία;

–Έλα να το ψάλουμε μαζί. «Εύρες πολλήν Χάριν παρά Θεού, Μήτερ του Δεσπότου, Μεγαλόχαρη, αληθώς, Κεχαριτωμένη, ως Γαβριήλ εβόα, Βασίλισσα Αγγέλων, φρούρει τους δούλους σου». Να σού πω τώρα και ένα δογματικό: Η Παναγία ήταν Κόρη και Μητέρα, Δούλη και Βασίλισσα, Βασίλισσα όλου του κόσμου. Χωράει στον νού του ανθρώπου αυτό; Και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι κάτι το υπερφυσικό, έξω της λογικής.

+ Χαῖρε, Κόρη Πορταΐτισσα, τῶν Ἰβήρων τῆς Μονῆς· χαῖρε, πρύτανις καὶ ἔφορος, Ἄθωνος ἡ εὐκλεής...

☦ Η Ιερά Πανήγυρις του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ι.Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους

☦ Η Θεολογία των δακρύων

Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος

Είπαν πως ο Χριστιανισμός κάνει τον άνθρωπο κατηφή και μελαγχολικό. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητός του και τα δάκρυα που χύνει εξ αιτίας της φυγαδεύει την χαρά από την ψυχή του. Έτσι είπαν. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

☦ “Ὑπάρχει δρόμος ὠρέ! Εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ” !!!

«Ἦταν πρωί, Σάββατο τοῦ Λαζάρου 10 Ἀπριλίου τοῦ 1826, ὅταν συγκροτήθηκε τό νεκροδόξαστο ἐκεῖνο συμβούλιο ἀποφάσεως. Ἦταν ἕνα συμβούλιο θανάτου. Οἱ καπεταναῖοι εἶχαν ἀναλάβει νά διερευνήσουν μέ ἀνιχνευτές τήν ὕπαρξη μυστικοῦ δρόμου - διόδου γιά ἀκίνδυνο πέρασμα τῶν Ἐλεύθερων Πολιορκημένων στήν ἐλευθερία. Κανένας ὅμως δέν ἔφερε ἐλπιδοφόρα πληροφορία. Οἱ λόχμες καί οἱ στενωποί φυλάγονταν ἄγρυπνα ἀπό τούς πολιορκητές σέ βάθος χώρου καί τόπου. Γενική ἦταν ἡ κατήφεια καί ἡ σιωπηλή θλίψη. Τή σιωπή τῆς στιγμῆς ἔσπασε ἡ βροντώδης καί σταθερή ἔκρηξη τοῦ τρανοδύναμου ἀρχηγοῦ τῆς Φρουρᾶς, τοῦ Θανάση Ραζη­Κότσικα:

☦ Eίπε γέρων: “Το θέμα της σωτήριας μας δεν είναι θέμα ευκαιρίας ή σύμπτωσης, αλλά θέμα εργασίας και βίας. «Βιάστε αρπάζουσιν την Βασιλεία των Ουρανών»”

☦ “Ψηλά τά μάτια καί ψηλότερα ἡ καρδιά…”

Ἕνας πολύπειρος γέροντας Ἀσκητὴς τοῦ Ἁγίου Ὄρους σ’ ὅσους τὸν ἐπισκέπτονταν στὸ κελλί του καὶ ζητοῦσαν κάποια συμβουλή του ἐπανελάμβανε: «Νὰ κοιτᾶτε ψηλά, νὰ κοιτᾶτε ψηλά!». Τί σπουδαία πραγματικὰ συμβουλή! Αὐτὸ καὶ μόνο ἔλεγε ὁ γέροντας καὶ ὅμως ἔλεγε πολλά.

Καὶ κάποιος ἀείμνηστος τώρα δάσκαλος –πέθανε πολὺ νωρίς– μὰ τί δάσκαλος ἦταν αὐτός! Λὲς καὶ μάγευε τὰ παιδιὰ καὶ κρεμόντουσαν ἀπὸ τὰ χείλη του καὶ δένονταν μὲ τὴ ματιά του, τὰ μάθαινε νὰ τραγουδοῦν:

☦ Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου: Ανάλυση στα Θεία Νοήματα των Ύμνων της Εορτής

1) Απολυτίκιο

«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον, καὶ τοῦ ἀπ' αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται, καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διὸ καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ, τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ»

"Σήμερον της σωτηρίας ημών το Κεφάλαιον", ψάλλει ο υμνωδός. Σήμερα, ανοίγει το πλέον μνημειώδες, κοσμοσωτήριο και κοσμοϊστορικό Κεφάλαιο στην ιστορία της ανθρωπότητας: Το Κεφάλαιο της Σωτηρίας του κόσμου! Και το «σήμερον» αυτό που προπορεύεται «της σωτηρίας», υποδηλώνει μεν την αφετηρία της, αντανακλά όμως δε και το αιώνιο προσκλητήριο για την Βασιλεία του Θεού στον καθένα από εμάς, το οποίο εκδίδεται στο καθημερινό μας «σήμερα»!

☦ “Η Αγαθότητα και η Δικαιοσύνη του Θεού είναι δυνάμεις συμπληρωματικές”

☦ Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΥΦΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΥΔΡΟΧΟΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 20η Μαρτίου 2023

Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΥΦΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΥΔΡΟΧΟΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ»

Έχουμε επισημάνει πολλές φορές στις ανακοινώσεις μας το γεγονός ότι ο σύγχρονος κόσμος βρίσκεται βουτηγμένος σε ένα πρωτοφανές πνευματικό τέλμα. Βιώνει προφανώς τη χειρότερη και εφιαλτικότερη πνευματική σύγχυση όλων των εποχών. Μετά την κατάρρευση των υλιστικών ιδεολογιών και των αθεϊστικών καθεστώτων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενώσεως, παρατηρείται μια απροσδόκητη στροφή του σημερινού ανθρώπου προς τη θρησκεία, που όμως δεν είναι υγιής, διότι εμφορείται από ένα πρωτοφανή  μυστικισμό και  αποκρυφισμό.

☦ ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ: “Όσο πνευματικότερος είναι ο άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα ζητάει από αυτήν την ζωή.

 

☦ ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ: “Μη θίγεται με τα λόγια σας την τιμή του πλησίον. Να χρησιμοποιείτε τη γλώσσα μόνο για να δοξάζετε τον Θεό και για να λετε λόγους ψυχωφελείς…”

☦ «Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δεν βλέπει καθαρά. Μόνο όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.» Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

☦ “Με την αυτογνωσία ο Χριστιανός γίνεται σοφότερος από τους άλλους ανθρώπους. Παράλληλα έρχεται σε ταπείνωση και παίρνει χάρη από τον Κύριο.”

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

του Αγίου Όρους

☦ «Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ευπαθής σαν το αγριολούλουδο..

Όλοι το αγαπούν και όλοι το ποδοπατούν.. Άλλοτε βρίσκεται σε δόξα και άλλοτε σε ατιμία..

Όποιος, όμως, αγαπά τον Θεό, ευχαριστεί τον Κύριο για όλες τις θλίψεις και παραμένει ήρεμος και στην τιμή και την εξουθένωση...»

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

proskynitis

☦ Ο Σταυρός είναι η πηγή της σωτηρίας, είναι η εγγύηση της Ανάστασης

-Και για τον Σταυρό θέλω να σας ρωτήσω το ίδιο. Ο Σταυρός, όπως συχνά το ακούμε προκαλεί μια αρνητική αίσθηση. Ο καθένας κουβαλάει τον σταυρό του. Ο χριστιανός πρέπει να κουβαλήσει τον σταυρό του. Ο σταυρός ως προϋπόθεση να είσαι χριστιανός, ο Σταυρός ως αντίθετο της χαράς της ζωής, της εδώ ζωής

☦ “Η νηστεία είναι μεγάλο προπύργιο γι αυτούς που αγωνίζονται εναντίον του δαίμονα” Μοναχός Ευθύμιος Ζιγαβηνός (1050- 1120)

☦ “Αδελφοί μου ο ΣΤΑΥΡΟΣ θα νικήσει”

☦ “Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι..” (Μαρκ. η’ 34 – θ’1)

Την Κυριακή Γ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)  στους Ιερούς Ναούς διαβάζεται το ευαγγέλιο με μια από τις πιο σημαντικότερες ομιλίες του Κυρίου μας.

Στο ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής ο Κύριος μας ζητάει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, να σηκώσουμε τον Σταυρό μας και να τον ακολουθήσουμε. Μέχρι του σημείου να περιφρονήσουμε ακόμη και το θάνατο.

Να λέτε την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Σαν Μεταλαβιά είναι, γιατί παίρνετε την δύναμη του Ονόματος του Χριστού! Να είστε μόνο καθαροί. Να ἐξομολογείσθε και έπειτα να την λέτε. Τότε οχυρώνεσθε, αγιάζετε.” ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ

☦ «Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ Διαβόλου τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν, ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾷ καὶ θάνατον κατήργησε. Διὰ τοῦτο προσκυνοῦμεν τὴν ταφήν σου καὶ τὴν Ἔγερσιν.»

☦ «Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, τώ συντρίψαντι θανάτου τό κράτος, καί φωτίσαντι ανθρώπων τό γένος, μετά τών Ασωμάτων κραυγάζοντες, Δημιουργέ καί Σωτήρ ημών δόξα σοι.»

☦ «Ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν, λύσας θανάτου τὰ δεσμά, εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν.»

☦ “ότι δεν γίνεται για ταπεινοφροσύνη και πνευματική γνώση, ότι κι αν είναι αυτό, σε τίποτε δεν ωφελεί εκείνον που το πράττει.” Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος

☦ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ-Η αιώνια ζωή δεν είναι μια αφηρημένη υπόσχεση για την μετά θάνατο κατάσταση.

Σταυρός και Ανάσταση στην Ορθοδοξία είναι αλληλένδετη πραγματικότητα. Όπου προηγείται ο Σταυρός ακολουθεί η Ανάσταση. Ο Σταυρός, από μέσο θανατικής καταδίκης, έγινε, με την Ανάσταση του Χριστού, σύμβολο νίκης κατά του θανάτου και αιώνιας ζωής. Και κάτι ακόμη περισσότερο: φανερώνει την απέραντη αγάπη του Δημιουργού προς το πλάσμα του, αφού πεθαίνει Εκείνος για να ζήσει αυτό.

☦ ΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ;

Σχόλιο:  Σημειώνουμε ότι στον Όρθρο αυτής της Κυριακής των Γ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ,  οι Ειρμοί του Κανόνα είναι παρμένοι από την πασχαλινή ακολουθία  (Αναστάσεως ημέρα)  και ο Κανόνας είναι παράφραση του Αναστάσιμου Κανόνα (Σταυροαναστάσιμος Κανόνας).

π. Αλεξάνδρου Σμέμαν

Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών ονομάζεται «Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης». Στην αγρυπνία (σ. ή στον Όρθρο) αυτής της μέρας, μετά από τη μεγάλη Δοξολογία, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.

☦“Αν δεν συγχωρούμε από την καρδιά μας αυτό που γίνεται εις βάρος μας, τότε και η μετάνοια μας για τα δικά μας αμαρτήματα δεν γίνεται δεκτή από τον Θεό” Αγ. Γρήγόριος ο Διάλογος

☦ “Σε Υμνούμεν” – “Άξιον Εστίν” (ήχος πλ. α' φρύγιος)

☦ Γ΄ Χαιρετισμοί - «Χαίρε ηδύπνοον κρίνον, Δέσποινα, πιστούς ευωδιάζον· θυμίαμα εύοσμον, μύρον πολύτιμον»

«Χαίρε ηδύπνοον κρίνον, Δέσποινα, πιστούς ευωδιάζον·θυμίαμα εύοσμον, μύρον πολύτιμον»

1. Ο υμνογράφος ήδη από την πρώτη ωδή του κανόνα του για την Υπεραγία Θεοτόκο την χαρακτηρίζει ως κρίνο που ευωδιάζει, ως εύοσμο θυμίαμα, ως πολύτιμο μύρο που η μυρωδιά του είναι μεθυστική. Προϋποθέτει δηλαδή την ύπαρξη πνευματικής όσφρησης στον άνθρωπο, η οποία προκαλείται από το πνευματικό άρωμα της Παναγίας.