☦Η Παναγία μας, οδηγός εξόδου από την κρίση και λύτρωση από τα δεινά

Σταδιακά, η προσευχή λειτουργεί ως διαρκές μέσον εξαγνισμού και αγιότητας της Παναγίας Θεοτόκου. Υπήρξε η ίδια καρπός προσευχής, παρουσιάζεται ως ζώσα προσευχή ευγνωμοσύνης στα Εισόδια, ανεβαίνει μέσω της προσευχής στο υψηλότερο σκαλοπάτι της ταπείνωσης και της υπακοής στον Ευαγγελισμό της, φτάνει σε παροξυσμό ευγνωμοσύνης και δοξολογίας κατά την επίσκεψή της στην Ελισάβετ, βλέπει την προσευχή της να καρποφορεί, αντικρίζοντας πρώτη την ενανθρώπιση του Θεού κατά τη Γέννηση, είναι η πρώτη που καταθέτει την προσευχή της στον Θεάνθρωπο Χριστό στον γάμο της Κανά, υπερβαίνει μέσω της προσευχής τον αβάσταχτο μητρικό πόνο κάτω από τον Σταυρό και τέλος καθίσταται η τέλεια προσευχόμενη ύπαρξη, γενόμενη ουσιαστικά ζώσα προσευχή, απαλλαγμένη από όλα τα στίγματα της φθοράς και του θανάτου κατά την Κοίμηση και την Μετάστασή της.

☦ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑΣ

Το 1651 Ιβηρίτες μοναχοί δοκίμαζαν οικονομική στενότητα, γι’ αυτό ανέθεσαν στη Θεοτόκο να μεριμνήσει για τη συντήρησή τους. Αμέσως η φιλόστοργη Μητέρα έτρεξε για εξεύρεση πόρων με το ακόλουθο χαριτωμένο θαύμα.

Εκείνη την περίοδο ήταν βαριά άρρωστη η κόρη του τσάρου της Ρωσίας Αλεξίου Μιχαήλοβιτς. Τα πόδια της ήταν παράλυτα και για τους γιατρούς αθεράπευτα.

Τη θλίψη της πριγκίπισσας και των βασιλέων γονέων της έρχεται τώρα να μεταβάλει σε χάρη η θαυματουργή Πορταΐτισσα. Παρουσιάζεται μια νύχτα στον ύπνο της, κι αφού της έδωσε θάρρος και υποσχέθηκε να τη θεραπεύσει της λέει:

☦ "Πότε, γιαγιά μου, πότε;"

Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, costasgp@yahoo.gr

Στο ποίημα του Γεώργιου Βιζυηνού, «Ὁ τελευταῖος Παλαιολόγος» (1882), ρωτάει το παιδάκι τη γιαγιά του: «Ἀπέθανε, γιαγιά;». Και η γιαγούλα απαντάει: «Ποτέ, παιδάκι μου, κοιμᾶται».

Το εγγονάκι επιμένει και λέει στη γιαγιά: «Καὶ τώρα πιὰ δὲν ἠμπορεῖ  γιαγιάκα νὰ ξυπνήση;».  «Ὤ, βέβαια!» λέει η γιαγιά, «Καιροὺς καιρούς, σηκώνει τὸ κεφάλι, καὶ βλεπ᾿ ἂν ἦρθεν ἡ στιγμή, πὄχει ὁ Θεὸς ὁρίσει».

«Πότε, γιαγιά μου, πότε;» ξαναρωτάει το όμορφο εγγονάκι.

☦ Κάντε κομποσχοίνι να με πάρει ο Χριστός !

Πάντοτε η οσιακή τελευτή ενός ανθρώπου, μένει ανεξίτηλη στην μνήμη όσων αξιώθηκαν να παρευρεθούν στις στερνές εκείνες ώρες που όλα τα φυσιολογικά και τα συνηθισμένα , παραχωρούν την θέση τους αυτοδίκαια στα υπερφυή και στα ασυνάντητα. Οι στιγμές της μετάβασης εκ του Θανάτου εις την Ζωήν . Φοβερή η ώρα τούτη ! Όσο κι αν έχουμε εξοικειωθεί με αυτήν την διαδρομή,  όταν καλούμαστε να την  βιώσουμε δίπλα σε δικούς μας ανθρώπους, κάνουμε τα πάντα έστω  για μια μικρή  αναστολή .  Παλεύουμε για λίγες μέρες , ώρες , για λίγες ακόμα ανάσες! Σκεφτόμαστε τα οσιακά τέλη αγίων των προσφάτων αιώνων σε κάποιες πρόσφατες σελίδες του συναξαριού , και διαπιστώνουμε πως κάποιοι ακόμα και από εκείνους τους επιγείους αγγέλους  πάλεψαν να κρατηθούν στην ζωή μέσα στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου με την βοήθεια φαρμάκων και ιατρών.

☦ Η Χάρη της Παναγίας

Όταν κοιτάς την Παναγιά

νιώθεις ανατριχίλα,

νιώθεις Πανάγιο Άγγιγμα….

μες της καρδιάς τα Φύλλα,

την ώρα που οι μοναχοί

ανάβουν τα καντήλια.

☦ η ΠΑΝΑΓΙΑ η ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΡΙΑ βουρκώνει και κλαίει τούτες τις στιγμές, μας είπαν το πρωί

Επικοινωνήσαμε το πρωί με τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στον Βύρωνα των Αθηνών και μας είπαν ότι η ΠΑΝΑΓΙΑ η ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΡΙΑ βουρκώνει και κλαίει πιο συχνά αυτές τις μέρες.

Εμείς αδελφοί τι λόγο να πούμε , ας πέσουμε στα γόνατα όσοι συναισθανόμαστε την κρισιμότητα των στιγμών αυτών και να παρακαλέσουμε για το ΕΛΕΟΣ ΤΗΣ.

☦ Διάσωσον, ὦ Πορταΐτισσα πάναγνε Θεοτόκε, πάσης βλάβης καὶ ἀναγκῶν τε καὶ θλίψεων, τοὺς ὁλοψύχως προστρέχοντας τῇ σῇ σκέπῃ

☦ Κι όμως στις 21 Ιουλίου 2021 το είπε "ο δράκος που βγάζει τώρα φωτιά σε λίγο θα την καταπιεί και θα γίνει στάχτη"

Αυτό επισημάναμε στις 21 Ιουλίου 2021 στο άρθρο μας : "στριμώχνουν τα δωδεκάχρονα και αναλαμβάνει ο δωδεκαετής Κύριος;" αναφώνησε Γέροντας

βλ. https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2021/07/blog-post_237.html

τι λέγαμε μέσα σε αυτό...

"Αναλαμβάνει ο δωδεκαετής Κύριος, ο Εμμανουήλ που σημαίνει "ο ΘΕΟΣ μεθ ημών"

Να λοιπόν που επιβεβαιώνεται ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ , που έλεγε πριν δεκαετίες " θα στριμώξουν τα πράγματα"

☦ Ο κύκλος δεκαετιών ανικανότητας κλείνει μαζί με το ψευτο- ρωμαίικο ,στάχτες και αμαρτίες σκορπίστηκαν.

Κάθε μέρα στην Ελλάδα είναι μια ημέρα επιβίωσης. 200 χρόνια μετά το 21 αποφάσισαν να μας αποτελειώσουν - χρόνια το δούλευαν - να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

η Ελλάδα καίγεται από άκρο σε άκρο μαζί και η ανικανότητα και η ανευθυνότητα.

Δεν ξεράθηκε μόνο το χώμα από τις υψηλές θερμοκρασίες , ξεράθηκαν και τα μυαλά.

☦ Άγιον Όρος - Μάθημα ταπεινώσεως!

Πριν από αρκετά χρόνια, την παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, με το παλιό ημερολόγιο, ήμουν για προσκύνημα στην Ιερά Μονή Ιβήρων, στο Άγιον Όρος. Στις 5.30 μ.μ. θα άρχιζε η μεγάλη αγρυπνία στην Παναγία Πορταΐτισσα, που διαρκεί μέχρι το πρωί της επομένης ημέρας, περίπου 15 ώρες! Καθόμασταν στον εξωτερικό χώρος της Ι. Μονής, δίπλα στην μεγάλη πύλη εισόδου και περιμέναμε να αρχίσει η αγρυπνία. Μια ομάδα ιεροψαλτών έκανε πρόβες με βυζαντινούς ύμνους. Σε κάποια στιγμή ήρθε ένας μοναχός (γεροντάκι) της Ιεράς Μονής και είπε στους ιεροψάλτες:

☦ «Ἀπορήσας ἐκ πάντων, ὀδυνηρῶς κράζω σοι. Πρόφθασον, θερμή προστασία, καί τήν βοήθειαν, δός μοι τῷ δούλῳ σου τῷ ταπεινῷ καί ἀθλίῳ». «Ὅλα, λέγει τά δοκίμασα, μά κανένα πράγμα δέ μπόρεσε νὰ μέ ξαλαφρώσει. Γιά τοῦτο φωνάζω ἐσένα μέ θρῆνο πικρό, καί λέγω: Πρόφτασε καί δῶσε τή βοήθειά σου σέ μένα τόν ταπεινό κι’ ἄθλιο δοῦλο σου».

☦ Είμαι η Μητέρα του Ιησού Χριστού

Διαβάζουμε στην «Αμαρτωλών Σωτηρίαν» ότι ένας μοναχός ήταν Κελλάρης σε κάποιο μοναστήρι κοινόβιο, ο οποίος είχε πολύ ευλάβεια στην Παναγιά. Συγχρόνως ήταν φιλακόλουθος, δεν έλειπε ποτέ από ακολουθία, αλλά έδειχνε προθυμία στις ψυχικές του υπηρεσίες και στις σωματικές. Αλλά, ο ευλογημένος, είχε μια αδυναμία. Έπινε περισσότερο κρασί από το κανονικό. Σ' αυτό βοηθούσε και το διακόνημα του Κελλάρι που είχε και μοίραζε κρασί στους αδερφούς.

☦ Παναγία, η πικραμένη χαρά της ορθοδοξίας

«Ἀπορήσας ἐκ πάντων, ὀδυνηρῶς κράζω σοι. Πρόφθασον, θερμή προστασία, καί τήν βοήθειαν, δός μοι τῷ δούλῳ σου τῷ ταπεινῷ καί ἀθλίῳ». «Ὅλα, λέγει τά δοκίμασα, μά κανένα πράγμα δέ μπόρεσε νὰ μέ ξαλαφρώσει. Γιά τοῦτο φωνάζω ἐσένα μέ θρῆνο πικρό, καί λέγω: Πρόφτασε καί δῶσε τή βοήθειά σου σέ μένα τόν ταπεινό κι’ ἄθλιο δοῦλο σου».

☦ Όσο περισσότερο μετανοεί ένας άνθρωπος, τόσο αυξάνεται η επιθυμία του για την αγάπη του Θεού. Όσο περισσότερο αγαπά τον Θεό, τόσο πιο βαθιά μετανοεί.

 apantaortodoxias

☦ Ο πρώτος άγγελος εσάλπισε ... και το τρίτον της γης κατεκάη και το τρίτον των δέντρων κατεκάη και πας χόρτος χλωρός κατεκάη. Αποκάλ. η' 7.

☦ Είπε γέρων: “Τα αποκαΐδια των ψυχών που αφήνει πίσω της η πύρινη λαίλαπα των αμαρτιών... δεν μας συγκινούν. Τα έξω να είναι καλά.... Κύριε, Κύριε, ελέησον με τον αμαρτωλό...”.