Εγώ έχω πεθάνει στο
σταυρό μαζί με το Χριστό. Και δε ζω πια εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός
Δια του βαπτίσματος έχω σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό. Τώρα πλέον αυτός ο άνθρωπος, με τις συνήθειες και τις επιθυμίες του, που ήταν πριν το βάπτισμα, πριν αποφασίσω να γίνω χριστιανός και να ακολουθώ τον Χριστό, δεν υπάρχει πια, έχει πεθάνει. Τώρα πλέον ζει μέσα μου ο Χριστός, σημειώνει ο Απόστολος Παύλος σε επιστολή του προς τους Γαλάτες.
Αποφεύγοντας λοιπόν να παρασταθούμε και παρακολουθήσουμε είτε γενικά, είτε με λεπτομέρειες την παραμονή του στη χερσόνησο του Άθω, την καταγεμάτη διδαχή, συγκίνηση και δέος, θα βρεθούμε κοντά σε μία επίσκεψη που έκανε μιά από κείνες τις ημέρες στα Καυσοκαλύβια, στη δροσερή Κερασιά κι από εκεί στα Κατουνάκια, στο Ησυχαστήριο των ζωγράφων Δανιηλαίων, στην ακροτοπιά, που, όπως λένε, ψέλνουν αγγελικά. Ήταν μία ταλαιπωρία, για να φθάσει ώσαμε εκεί. Αλλά υπερνικήθηκε από τον έρωτα που ένοιωθε για βυζαντινές μελωδίες, για κατανυκτικούς ύμνους στην Υπεραγία Θεοτόκο. Στα Κατουνάκια οι περίφημοι ζωγράφοι Δανιηλαίοι από αδελφό σε αδελφό φύλαγαν το θησαυρό του αρχαίου μέλους, ισοκρατούσαν και έμελπαν την υμνολογία χρωματίζοντας το λόγο σαν άγγελοι. Κάτι το ασύλληπτο, το “ραντίζον την ψυχήν θεϊκήν δρόσον και αγαλλίασιν”. Στο Ησυχαστήριό τους, περίφημο για την Αβραμιαία φιλοξενία του, εμόναζαν και τότε κάπου δώδεκα αδελφοί, οι οποίοι ζούσαν μεταξύ τους με άκρα υπακοή, απλότητα και αγάπη. Εκτελούσαν τις ιερές ακολουθίες με τέτοια κατάνυξη, που ο επισκέπτης λησμονούσε τα πάντα, αιθεροπιανόταν, ξέφευγε από τη χοϊκή ουσία και επιθυμούσε να μη σαλέψει ποτέ από κεί.
Δεν ξέρω αν γνωρίζετε,
ο μοναχός που έχει τη διακονία του τραπεζάρη θα φύγει μέσα από τη Θεία
Λειτουργία πιο νωρίς, για να πάει να ετοιμάσει τραπέζι για τους Πατέρες.
Και αυτός που ζυμώνει
θα φύγει να φουρνίσει το ψωμί...
Φεύγουνε μέσα από τη Θεία Λειτουργία, αφού πρώτα πάρουν ευλογία από τον γέροντα, για να κάνουν τη διακονία αυτή.
Συμπληρώθηκε με τη χάρη του Θεού,
ένας ολόκληρος χρόνος από την ευλογημένη ώρα, που εμφανίσθηκε το θαυμαστό
σημείο της δακρυρροής στο Σεπτό Εικόνισμα της Παναγίας της Παρηγορητρίας στον
Ιερό Ναό μας, το οποίο συνεχίζεται έως και σήμερα.
Όσοι το έχουμε ζήσει από κοντά, επιστρέφουμε κάθε φορά με εγκάρδιες σκέψεις και πνευματικά σκιρτήματα, για τη Χάρη που λάβαμε, νοιώθωντας δίπλα μας το Πάνσεπτο πρόσωπό Της, από το οποίο προήλθε η σωτηρία μας, ο Ιησούς Χριστός.
Ο ερωτηθείς απάντησε
ότι:
- “Όταν αισθάνεται
στην ψυχή του ότι μίσησε εντελώς τις
αμαρτίες από τα βάθη της καρδιάς του και όταν κατεύθυνε τη ζωή του προς την
αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή προς το καλό.”
Επιστολές Povdiznicka
apantaortodoxias
Διδάξτε τα παιδιά σας
στην πίστη του Χριστού, γιατί η τύχη των παιδιών σας θα εξαρτηθεί από την
πίστη, πώς θα σεβαστούν την πίστη, έτσι θα τους δώσει ο Θεός ευτυχία.
Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Το πεπρωμένο είναι στα χέρια μας και αλλάζει κάθε μέρα.
