ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΜΕΡΟΣ Α΄

“Ἄν πεθάνεις πρίν πεθάνεις, δέν θά πεθάνεις ὅταν πεθάνεις”

Ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου πού δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια τήν Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019

ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Μέρος Β΄ : Ἡ μνήμη θανάτου, ἀνάσταση ἀπό τόν θάνατο τῆς ψυχῆς

ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Μέρος Γ΄: Ὁ ἀληθινός μοναχός, εἰκόνα τοῦ ἀναστημένουΧριστου

«Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας ζωοδότα…».

Υπό αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, 

Πρ. Ιερού Ναού Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Πειραιώς.

Από την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου, την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, η Εκκλησία, μάς εισάγει σε μιά νέα περίοδο του εορτολογίου της, την περίοδο του κατανυκτικού Τριωδίου.Μας δίδει έτσι την αφορμή να στρέψουμε και πάλι την προσοχή μας προς το νόημακαι το περιεχόμενό της, προκειμένου να εμβαθύνουμε και βιώσουμε κάπως το μυστήριο της μετανοίας, που αποτελεί το κεντρικότερο και κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιόδου αυτής.

«Τῆς μετανοίας ἄνοιξον τάς πύλας...»

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ. ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται· ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς  τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα».(Ἰωάν.,κεφ.γ’,στ.17-21)

Η Παναγία της «Γρίπης»

Πριν από λίγες ώρες πατέρες μας είπαν «στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ για τις ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ έχουμε τις ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ» και ένας καλός φίλος με ρίζες από το ηρωικό Αγρίνιο, ο Ηλίας μας   έστειλε το παρακάτω ιστορικό που τεκμηριώνει απόλυτα το γεγονός: Η Παναγία της «Γρίπης» που έσωσε τους κατοίκους σε Αγρίνιο και Μεσολόγγι.

«Της Ελλάδος απάσης συ προΐστασαι πρόμαχος και τερατουργός εξαισίων τη εκ Προύσσης εικόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ»

10 Οκτώβριος 2018 "Θα γίνει πόλεμος Γέροντα;" "κάτι ΑΛΛΟ θα γίνει ΠΡΩΤΑ παιδί μου" 8 Δεκεμβρίου 2019 το πρώτο κρούσμα.

Φώτο:  «Παναγία η Γαυριώτισσα» στην Ιερά Μονή ∆αδίου 

Τον Οκτώβριο του 2018 μεταφέραμε  δια της αρθρογραφίας μας την παραπάνω επισήμανση από πνευματοκίνητα χείλη. Φυσικά ο  ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ και ο χρόνος ΤΟΥ αποκαλύπτει. Σήμερα έρχεται παγκόσμια ανάπτυξη ή το ΧΕΡΙ του ΘΕΟΥ;

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

«–Από εδώ και πέρα, δεν έχεις διανοηθεί τί θα δεις και τι θα ακούσεις. ∆εν έχουν ξαναγίνει ποτέ στον κόσμο, είπε μια μέρα το καλοκαίρι του 2005.

–Στην Ελλάδα θα συμβούν;

–Σε όλο τον κόσμο και σ’ εμάς. Και γιατί; Γιατί εμείς, λέει, είμαστε ο φάρος της Ορθοδοξίας, αλλά καταντήσαμε από την αμαρτία χειρότεροι από τους άθεους.»  (Από το βιβλίο: Ιερά Μονή ∆αδίου «Παναγία η Γαυριώτισσα» Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης Ο Πνευματικός της Μονής ∆αδίου, σελ. 178. Είναι το 04 της Α συλλογής υπό ΛΜ∆)

Ἡ Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου "Παναγία, ἡ Ἀπροσδόκητος Χαρά"

Ἑορτάζει: 1η Μαΐου καὶ 9η Δεκεμβρίου

ΕΝΑΣ ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ εἶχε ὡς εὐλαβῆ συνήθεια, ἂν καὶ συνέχιζε νὰ ἁμαρτάνη, ὁπωσδήποτε νὰ προσεύχεται καθημερινῶς ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος Αὐτῆς μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ: "Χαῖρε Κεχαριτωμένη!...".

Μία φορά, ἐνῶ ἐτοιμαζόταν νὰ ἐξέλθη ἀπὸ τὸ σπίτι του γιὰ τὶς συνηθισμένες ἁμαρτωλὲς πράξεις του, ἐγονάτισε ὅπως πάντοτε ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος καὶ προσηύχετο. Ξαφνικά, βλέπει μὲ τρόμο ὅτι ἡ Εἰκόνα ζωντάνευσε: στὸ θεῖο Βρέφος ἄνοιξαν πληγὲς στὰ χέρια, τὰ πόδια καὶ τὴν πλευρά Του, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔρρεε αἷμα. Ὁ ἁμαρτωλὸς ἔπεσε στὸ ἔδαφος καὶ ἀνέκραξε: "Δέσποινά μου, ποιὸς τὸ ἔκανε αὐτό!;...".

"Ἐσὺ καὶ οἱ ἄλλοι ἁμαρτωλοὶ σταυρώνετε πάλι τὸν Υἱό μου, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι", ἀπάντησε ἡ Θεομήτωρ. "Ἐσεῖς Μὲ ἀποκαλεῖτε Ἐλεοῦσα. Διατί, λοιπόν, Μὲ στενοχωρεῖτε μὲ τὶς ἄνομες πράξεις σας;".

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 9 Φεβρουαρίου 2020, (Τελώνου καί Φαρισαίου)

(Λουκ. ιη΄ 10-14)

Eἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύ­χετο· ὁ Θεός, εὐχαρι­στῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαβ­βάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ. λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Το "πελεκημένο" ξύλο

Το δέντρο σου χαρίζει το κορμί του να ζωγραφίσεις τον Θεό.

Το παίρνεις ακατέργαστο και αφού το πελεκήσεις το σκάψεις το λειάνεις το «πονέσεις», το ντύνεις με το λευκό ρούχο της προετοιμασίας, και πάνω σε αυτή απλώνεις το χρωστήρα σου και το ταπεινό λευκό αλλάζει με τα χρώματα της ίριδας, την πίστη και την προσευχή του αγιογράφου .

Ομιλία εις την κατά τον Τελώνην και τον Φαρισαίον του Κυρίου παραβολήν

Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς

Το σύνολο του ανθρωπίνου γένους διαχωρίζεται σε δύο τάξεις, διά της παρουσιάσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου, την των ταπεινών και την των υπεροπτών. Το παράδειγμα του πρώτου δεικνύει ότι οφείλει ο άνθρωπος όχι μόνον ν’ απαρνηθεί την κακίαν, αλλά και να φθάσει στο σημείον ταπεινώσεως ώστε ν’ αυτοκατακριθεί.

1. Εφευρετικός είναι για το κακό ο νοερός προστάτης της κακίας· ικανός ν’ αφαιρέσει ευθύς από την αρχή τα θεμέλια της αρετής που ήδη κατατίθενται στην ψυχή, δια της ανελπιστίας και της απιστίας, αλλ’ επίσης ικανός πάλι να επιτεθεί δια της αδιαφορίας και της ραθυμίας εναντίον των τοίχων της οικίας της αρετής, την ώρα που ανεγείρονται, ακόμη δε και να κρημνίση δια της υπερηφανείας και της παραφροσύνης τον όροφο των αγαθών έργων οικοδομημένον ήδη.

Ανάπαυσις της ψυχής κοντά στον Κύριο

Του Αγίου Δημητρίου Ροστώφ

Όσο και ν΄ αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά σ’ αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο δεν θα την βρης. Την ειρήνη και την παρηγοριά μπορεί να τη δώση στην ψυχή μόνον ο Κύριος, με τη χάρι Του. Όπως ο ίδιος είπε: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14. 27).

ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Οι Πατέρες της Νέας Σκήτης μου διηγήθηκαν το ακόλουθο θαύμα, πού έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου.

Επί ηγουμενίας του αρχιμανδρίτη Σεραφείμ, κατά το έτος 1935 με 36 όταν, το άγιο Πάσχα όλοι οι Πατέρες και αδελφοί της Μονής, 60 τον αριθμόν, κατά την Παράδοση βγήκαν έξω στο προαύλιο να κάνουν την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετά το «Χριστός Ανέστη», ό Καθηγούμενος Σεραφείμ, σε ένα από τα πιο αγαθά, άπλα, αλλά και πιστά γεροντάκια, τον αδελφό της Μονής και πρόθυμο εργάτη της υπακοής Γέρο - Θωμά είπε: «Γέρο Θωμά, πήγαινε σε παρακαλώ κάτω στο οστεοφυλάκιο να ειπείς στα κόκαλα εκεί των Πατέρων το «Χριστός Ανέστη».

Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ένας άνθρωπος βάδιζε στο δάσος. Ήθελε να διαλέξει ένα καλό δέντρο, απ’ όπου θα έβγαζε δοκάρια για τη σκεπή του σπιτιού του. Εκεί είδε δύο δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα ήταν ίσιο, λείο και ψηλό, αλλά το εσωτερικό του, ο πυρήνας του, ήταν σάπιο. Το άλλο είχε ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του έδειχνε άσχημος. Το εσωτερικό του όμως ήταν γερό. Ο άνθρωπος αναστέναξε και είπε: «Σε τι μπορεί να μου χρησιμέψει το ψηλό και ίσιο αυτό δέντρο, αφού το μέσα του είναι σάπιο κι ακατάλληλο για δοκάρια; Το άλλο μοιάζει ανώμαλο, άσχημο, αλλά τουλάχιστο το μέσα του είναι γερό. Έτσι, αν καταβάλω λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μπορώ να το διαμορφώσω και να το χρησιμοποιήσω για δοκάρια στο σπίτι μου». Και χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο, διάλεξε το δέντρο εκείνο, το γερό. Το ίδιο θα κάνει κι ο Θεός για να ξεχωρίσει δύο ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στο ναό Του. Δε θα διαλέξει εκείνον που φαίνεται επιφανειακά δίκαιος, αλλά τον άλλον, εκείνον που η καρδιά του είναι γεμάτη με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού.