Τὸ ἐσφαγμένον ἀρνίον

Νέλλας Παναγιώτης

Ἡ Θ. Λειτουργία ἀναπαριστᾶ, δηλαδὴ κάνει ἀληθινὰ καὶ πραγματικά, ἐκ νέου παροῦσα καὶ ἐνεργητικὴ ἀνάμεσά μας, τὴ θυσία, τὸ σταυρό, τὸ θάνατο, τὴν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἀκριβέστερα, μέσα στὴν ἄλλη ἀντίληψη καὶ ὀργάνωση τοῦ χρόνου ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία στὸ λειτουργικὸ χρόνο μᾶς ἐξάγει ἀπὸ τὸν καθημερινὸ χρόνο τῆς διαρκοῦς ἀνακύκλησης, τὸν χρόνο τὸν κομματιασμένο σὲ παρελθόν, παρὸν καί μέλλον καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὸν χρόνο ἐκεῖνο, τὸν σταθερὸ καὶ μόνιμο ὅπου ὅλα τὰ γεγονότα, παρελθόντα καὶ μέλλοντα, εἶναι διαρκῶς παρόντα.

Το Θείο Πάθος (☨ Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος)

Το Θείο Πάθος

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & πάσης Ελλάδος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 
To θείο Πάθος είναι για μας τους πιστούς μια ιερή κολυμβήθρα κατανύξεως, εσωτερικότητας, μυστικής ενοράοεως και προσωπικής συμμετοχής στο θάνατο του Κυρίου. Κάθε φορά που το αδιάκοπο κλωθογύρισμα του χρόνου μας φέρνει «κατενώπιον» του Πάθους, νοιώθουμε τη βιωματική εμπειρία που μας χαρίζουν οι πτυχές του, καθώς ξετυλίγονται εμπρός στις καρδιές μας και δοκιμάζομε, με αλάλητους στεναγμούς, να ζήσουμε στό παρόν τον λειτουργικό μας χρόνο. 

Ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος τῆς Παναγίας

Ὢ γλυκύ μου ἔαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, ποῦ ἔδυ σου τὸ κάλλος;

Ἡ εἰκόνα συνδυάζει τρία γεγονότα: Τήν σταύρωση, τήν ἀποκαθήλωση-ταφή καί τόν ἐπιτάφιο θρῆνο τῆς Παναγίας. Ἡ Πάναγνη Μητέρα μέ ἔκδηλη θλίψη καί ψυχικό πόνο, ἁπλώνει τό ἀριστερό χέρι της στόν ὦμο τοῦ Χριστοῦ καί μέ τό δεξί πιάνει ἁπαλά τό ταλαιπωρημένο μπράτσο Του. Τό πρόσωπό της γεμάτο στοργή καί ἀπύθμενη μητρική ἀγάπη ἀκουμπάει τό μάγουλο τοῦ Υἱοῦ της, σάν νά θέλει νά τό φιλήσει γιά τελευταία φορά, ἐνῶ ἡ κίνησή της αὐτή φανερώνει τόν ψυχικό δεσμό πού εἶχε ἡ Μάνα μέ τόν Υἱό της σέ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας δεσμός πού τώρα βίαια σπάει, γιά νά ἀνασυσταθεῖ μετά τήν τριήμερη ταφή καί Ἀνάστασή Του.

ΕΓΚΩΜΙΑ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ (ΣΤΑΣΕΙΣ Α~Β~Γ)

"Ώσπερ Πελεκάν…"

«Ώσπερ Πελεκάν
τετρωμένος την πλευράν Σου, Λόγε,
Σους θανόντας παίδας εζώωσας,
Επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς»

Tου Aρχιμ. Mάρκου Aγ. Bασιλάκη

H διδασκαλία της Eκκλησίας μας για την Δημιουργία του κόσμου περιγράφει με βαθύτατα θεολογικά νοήματα, τον τρόπον με τον οποίον ο Πάνσοφος και Παντοδύναμος Tριαδικός Θεός «εκ του μη όντος εις το είναι παρήγαγε τα σύμπαντα». O Kύριος ημών «είπε και εγεννήθησαν, ενετείλατο και εκτίσθηκαν». Kαι όταν ο Πατήρ, δια του Yιού, εν Aγίω Πνεύματι εποίησε τα πάντα, είδεν ότι καλόν. Eίδεν ο Θεός και διεπίστωσε την αρτιότητα και την ωραιότητα των κτισμάτων Tου, μέσα απ’ τα οποία δοξάζεται. «Mέγας ει Kύριε και θαυμαστά τα έργα Σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου». 

Η «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ»

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Τις άγιες αυτές μέρες μου έρχεται στον νου αυτό που πριν από 350 χρόνια είχε πει προφητικά ο Όσιος Νείλος από το Άγιο Όρος χωρίς φυσικά να  γνωρίζει την σημερινή κατάσταση: «Θα έρθει η εποχή που οι αρχιερείς και ιερείς, (εκτός ολίγων εξαιρέσεων), θα είναι άντρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδό από την αριστερά  και οι εκκλησίες θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών ποιμένων και αλλοίμονο τότε σε αυτούς  τους χριστιανούς που βρίσκονται στον κόσμο».

Τὸ μήνυμα τῆς Σταυρώσεως κατὰ τὸν Ἱερὸ Αὐγουστίνο

orthodoxia-ellhnismos.gr

Έρχεται το τέλος των κομμάτων στην Eλλάδα

Aνατροπή σκηνικού, κυβέρνηση προσωπικοτήτων

 Δραματική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και μάλιστα με «επαναστατικό» τρόπο σε βάθος διετίας «βλέπει» επίσημη αμερικανική έκθεση για την Eλλάδα. Στην Oυάσινγκτον το State Department βάσει της συγκεκριμένης έκθεσης, η οποία ολοκληρώθηκε ύστερα από ενδελεχείς αναλύσεις ειδικού Think Tank, συγκεκριμένες αναφορές από το επιτελείο της αμερικανικής πρεσβείας της Aθήνας και κάτω από την τελική επεξεργασία κορυφαίου Aμερικανού διπλωμάτη που στο παρελθόν είχε θητεύσει και στη χώρα μας εκτιμούν: