Η εκκλησία τελικά φαίνεται να μην θέλει ουδέποτε να
περισώσει ότι έμεινε από τους αλλεπάλληλους διωγμούς της, στο πέρασμα των
χρόνων και να ενισχύσει πνευματικά την ανθρώπινη ψυχή, που έχει ανάγκη από
βιωματικές εμπειρίες και φωτισμένους ανθρώπους.
Επίσης φαίνεται για άλλη μια φορά να λειτουργεί
κυκλοθυμικά, εγωιστικά, μα κυρίως καθόλου συμφεροντολογικά για το ποίμνιό της
αλλά και για το φθαρμένο και πληγωμένο γόητρό της, που επιμελώς κρύβει χρόνια
τώρα και κάνει ότι δεν το βλέπει.