Είναι δύσκολο και
οδυνηρό να περπατάς ξυπόλητος ανάμεσα στ’ αγκάθια. Όταν όμως ο ξυπόλητος
άνθρωπος πεθαίνει της δίψας κι η πηγή με το νερό είναι μετά τ'αγκάθια, δε θ’
αποφασίσει γρήγορα να βαδίσει πάνω σ’ αυτά, μ’ όλο που τα πόδια του θα
πληγωθούν, για να πλησιάσει στο νερό;
Ή μήπως θα προτιμήσει να καθίσει πάνω στο χλωρό γρασίδι που είναι πριν από τ'αγκάθια και να πεθάνει της δίψας;
Η Αγάπη συγχωρεί, υπομένει, πονά, συμπάσχει, χαίρεται, τρελαίνεται, και όλα αυτά με φλόγα. Όταν κάθε σημάδι αυταρέσκιας μέσα μας πεθάνει, και μείνει μόνο η θέληση να δοθούμε ολοκληρωτικά στον πλησίον μας, τότε η ψυχή εντελώς γυμνή καταφλέγεται από ευτυχία και αγάπη, φλογίζοντας όλους όσους είναι γύρω μας.
Πάτερ Ιάκωβε, αυτή εδώ είναι η γη των Πραέων
Είπε ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης:
"Άκου να δεις…
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι στη γραφή… δεν το αγγίζεις διανοητικά…
Η εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας έχει θαυμαστή
ιστορία, αφού έφυγε από το Βατοπαίδι και βρέθηκε στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος. Η
Θεομητορική αυτή εικόνα βρισκόταν από απομνημονεύτων χρόνων εντός του Καθολικού
(του κεντρικού ναού) της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, επί της κολώνας του
αριστερού χορού.
Το 1730, όμως, κατά παράδοξο τρόπο, ενώ ο ναός ήταν κλειδωμένος, η εικόνα εξαφανίστηκε από την Μονή και για τον λόγο αυτό οι Βατοπαιδινοί Πατέρες το θεώρησαν αυτό ως ιεροσυλία.
Ὅλα δίνονται ἀπὸ τὸ Θεό. Καὶ ὅλα δίνονται γιὰ τὴ σωτηρία
μας. Μ’ αὐτὴ τὴ σκέψη νὰ δεχθεῖς κι ἐσὺ τὴν ἀσθένειά σου, εὐχαριστώντας τὸ Θεό,
ποὺ φροντίζει γιὰ τὴ σωτηρία σου.
Τώρα, τὸ πῶς συντελεῖ στὴ σωτηρία μας ὁτιδήποτε παραχωρεῖ ὁ Κύριος, μόνο Ἐκεῖνος τὸ γνωρίζει. Ἐμεῖς συνήθως δὲν μποροῦμε νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε.
