☦Κύριε, εἰ καὶ κριτηρίῳ παρέστης ὑπὸ Πιλάτου κρινόμενος, ἀλλ' οὐκ ἀπελείφθης τοῦ θρόνου τῷ Πατρὶ συγκαθεζόμενος, καὶ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν, τὸν κόσμον ἠλευθέρωσας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἀλλοτρίου, ὡς οἰκτίρμων καὶ φιλάνθρωπος.

☦ Ἀνῆλθες ἐπὶ Σταυροῦ Ἰησοῦ, ὁ καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ, ἦλθες ἐπὶ θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, πρὸς τοὺς ἐν σκότει, τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν· πρὸς τοὺς πεσόντας, ἡ πάντων Ἀνάστασις, ὁ φωτισμός, καὶ ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοι.

 

☦ Έτσι κι εμείς πρέπει να γονατίζουμε πρωί και βράδυ ενώπιον του Θεού, με προσευχή

Η καμήλα γονατίζει το βράδυ για να την ξεφορτώσουν. Και ξαναγονατίζει το πρωί για να δεχθεί πάλι το φορτίο στους ώμους της.

Έτσι κι εμείς πρέπει να γονατίζουμε πρωί και βράδυ ενώπιον του Θεού, με προσευχή.

☦ “είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα που ανοίγει η βελόνα, παρά ο πλούσιος να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού”

Το πόσο θα πρέπει να προσέχει ο άνθρωπος τις αδυναμίες του, τις προσκολλήσεις και τα πάθη, φαίνεται πολύ καθαρά από την ευαγγελική περικοπή στην οποία περιγράφεται η δραματική περίπτωση του πλουσίου νεανίσκου.

Τι κι αν στο βάθος της καρδιάς του διψά, όχι απλώς κάτι το ιδανικό, αλλ’ αυτή την ίδια την Ζωή, ερωτώντας «τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»; Τι κι αν εφάρμοζε τις εντολές; «Ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου» ομολογεί με ειλικρίνεια στον Ιησού...

☦ Τα Ζώα Διαισθάνονται την Αγάπη του Ανθρώπου

του Αγίου Γέροντος Παϊσίου

Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ λέει: «Καρδία ελεήμων είναι καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως…».

-Ναι, έτσι είναι∙ «καύσις καρδίας» και υπέρ των ζώων, αλλά και υπέρ των δαιμόνων ακόμη.