Αποβίβασα στο νοσοκομείο Παίδων. Και, πριν ξεκινήσω, βλέπω
μια κυρία να τρέχει προς εμένα. Την περιμένω! Μπαίνει κλαμένη. Αφού μου λέει
τον προορισμό της, τη ρωτώ γιατί κλαίει.
-Αχ, κοπέλα μου! Το παιδί μου είναι βαριά άρρωστο.
-Το έχετε εδώ, στο Παίδων;
-Εδώ το έχω.
-Μην κλαίτε, κυρία μου, ο Θεός είναι μεγάλος. Θα κάνει
καλά το παιδί σας.
-Αχ! Οι ελπίδες μου είναι σ” Εκείνον! Έταξα στην Παναγιά να μου το κάνει καλά και θα της το πάω χρυσό!