Νὰ ἀναδειχθοῦμε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμοι τῆς
βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἂς προσέξουμε μήπως, γιὰ χάρη τῆς παρούσας ζωῆς,
στερηθοῦμε τὴ μέλλουσα, μήπως, ἀπὸ τὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ μέριμνες,
ἀμελήσουμε τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας.
Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ προσευχὴ ἀπὸ μόνες τους δὲν φέρνουν τοὺς ἐπιθυμητοὺς καρπούς, γιατί αὐτὲς δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τὰ μέσα γιὰ νὰ πετύχουμε τὸ σκοπό.
Στιχηρά του Προφήτου, ήχος πλ. Β΄
Χαίροις Ἐλισσαίε πάνσοφε, σὺ γὰρ καθάρας τὸν νοῦν, ἡδόνων τῶν τοῦ σώματος, ὑπεδέξω ἔνδοξε, τὰς αὐγὰς τὰς τοῦ Πνεύματος, τοῖς ἐφεξῆς τὲ πάσι μετέδωκας καὶ ὅλος ὤφθης, φωτοειδέστατος, ὅθεν ἐσκήνωσας, πρὸς τὸ φῶς τὸ ἄδυτον, ὑπὲρ ἡμῶν, πάντοτε δεόμενος, τῶν εὐφημούντων σε.
Βίος του Αγίου
ενδόξου Προφήτου Ελισσαίου
Στη χορεία των Προφητών του Ισραήλ εξέχουσα θέση κατέχει και ο Προφήτης Ελισσαίος. Συνδέθηκε στενά με τον Προφήτη Ηλία το Θεσβίτη, ο οποίος και τον έχρισε Προφήτη κατά θεία εντολή. Ο Προφήτης Ελισσαίος γεννήθηκε στα Γάλγαλα, όπου είχε σκηνώσει πρώτα ο Ισραηλιτικός λαός, αφού διαπέρασε τον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί ο Ιησούς του Ναυή έστησε θυσιαστήριο από δώδεκα λίθους, τους οποίους έλαβε από τον Ιορδάνη, σε ανάμνηση της θαυμαστής διάβασης του Ισραηλιτικού λαού και εκεί γιόρτασε το πρώτο Πάσχα στη γη Χαναάν.
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὴ μνήμη μίας πολὺ μικρῆς ὁμάδας μαθητῶν καὶ ὀπαδῶν Του. Σήμερα παρουσιάζει μπροστά σου μόνο τριακόσιους δεκαοκτὼ γλυκεῖς, εὐώδεις καὶ ἀμάραντους καρπούς.
Μιὰ μικρὴ ἀλλά ἐκλεκτὴ ὁμάδα. Αὐτοὶ εἶναι οἱ τριακόσιοι δεκαοκτὼ ἅγιοι πατέρες τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ συνῆλθε στὴ Νίκαια τὸ 325 μ. Χ., τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση, ἀποσαφήνιση καὶ βεβαίωση τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης.
† ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
«Η προσευχή: το οξυγόνο της ψυχής»
Έβδομη Κυριακή μετά το Πάσχα σήμερα και η Εκκλησία μας τιμά επιπλέον και τη μνήμη των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας στα 325 μ.Χ., και καθόρισε τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί της Θεότητος του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού, την οποίαν επολέμησε ο Άρειος, και συνέταξαν εκεί το Σύμβολον της Πίστεως, το χίλιο-αγαπημένο μας Πιστεύω, που το ακούμε κάθε φορά στην Εκκλησία, ή το λέμε στις προσευχές μας, όποτε θέλουμε και μπορούμε.