“…….Μηδείς φοβείσθω
θάνατον˙ ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος. Ἔσβεσεν αὐτόν, ὑπ’ αὐτοῦ
κατεχόμενος. Ἐσκύλευσε τόν ἅδην ὁ κατελθών εἰς τόν ἅδην. Ἐπίκρανεν αὐτόν,
γευσάμενον τῆς σαρκός αὐτοῦ. Καί τοῦτο προλαβών Ἠσαϊας ἐβόησεν˙ ὁ ἅδης φησίν, ἐπικράνθη,
συναντήσας σοι κάτω. Ἐπικράνθη˙ καί γάρ κατηργήθη……”
Από τον κατηχητικό λόγο
του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Έλαχε στον κλήρο μας να γεννηθούμε στον κόσμο κατά μια
τρομακτικά ταραγμένη περίοδο. Δεν είμαστε μόνο παθητικά θεατές, αλλά μέχρι ένα
σημείο συμμέτοχοι στον ισχυρό αγώνα ανάμεσα στην πίστη και στην απιστία,
ανάμεσα στην ελπίδα και την απελπισία…
Μετά από τόσα χρόνια αδιάκοπης σχεδόν αλληλοεξοντώσεως των ανθρώπων επάνω στη γη, για την οποία δικαιολογούνται όλοι αδιάκοπα μπροστά στον ίδιο τον εαυτό τους, είναι αδύνατο να περιμένουμε ότι αυτοί θα τολμήσουν να ατενίσουν το ύψος του Ουρανού και να ονομάσουν τον Θεό Πατέρα τους.
Ο Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω, προστάτης και πολιούχος της Πιερίας, γεννήθηκε περίπου το 1500 μ. Χ. στη Θεσσαλία στο χωριό Σκλάταινα ή Σθλάτενα ή Πλάτινα, σήμερα αποκαλούμενο Δρακότρυπα, της επαρχίας Φαναρίου. Ο πατέρας του Αγίου ονομαζόταν Νικόλαος και η μητέρα του Θεοδώρα. Ήταν φτωχοί, αλλά πολύ ευσεβείς. Ο πατέρας του Αγίου παράλληλα με τις γεωργικές και κτηνοτροφικές του εργασίες ήταν και σφυροκόπος (σπαθοποιός).
Μερικές φορές η σιωπή
είναι η καλύτερη προσευχή που μπορείς να κάνεις, όταν δεν βγαίνουν λόγια διότι
η καρδιά πονά.
Στάσου σε στάση προσευχής και σώπασε, μόνο ότι πήγες να σταθείς μπροστά Του είναι και αυτό μια έξοδος θέλησης και αγάπης προς εκείνον. Αν δεν μπορείς να ψελλίσεις κάτι , δεν πειράζει. Να βυθιστούμε στην καρδιά μας και τότε θα τον ακούσουμε αφού πρώτα αφουγκραστούμε την δική μας κατάσταση. Το βρέφος του εαυτού μας….
Ο παπα-Φώτης Λαυριώτης από την Μυτιλήνη ασκητής της ερημιάς των πόλεων και των χωριών, απλός, καθαρός, άδολος, ντόμπρος, βιαστικός, ήξερε με τη καθάρια ματιά του να ξεχωρίζει το ανόθευτο από το μουρνταρεμένο… το αυθεντικό από το ψεύτικο… το γνήσιο από το νοθευμένο, το καρδιακό από το εγκεφαλικό. Δίδασκε το Ευαγγέλιο με την ίδια τη ζωή του.
Όπως μεταφέρθηκε μέσω του fb και σήμερα γίνεται επίκαιρο λόγω των γεγονότων στα σύνορα αυτά.
"Το θαύμα έγινε στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως, στα σύνορα
Λευκορωσίας και Ρωσίας.
Συγκλονισμένοι οι μοναχοί - πώς εμφανίστηκε η εικόνα του
Χριστού στο μοναστήρι;
«Αυτό είναι μεγάλο θαύμα», λέει ο Ιερομόναχος Ιλαρίων.
Το παλιό μοναστήρι είναι ερειπωμένο εδώ και σχεδόν
ενενήντα χρόνια.
Οι ντόπιοι υπενθύμισαν ότι την πρώτη φορά που το Πρόσωπο του Σωτήρος, μη φτιαγμένο από ανθρώπινα χέρια, εθεάθη στο μοναστήρι το 1942 ( ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ) από μαθητές του παιδικού οικοτροφείου, που βρίσκεται στο έδαφος του μοναστηριού στο κτίριο της πρώην εκκλησίας.
Ὡς λαμπρὸν ὅρμον ὡραΐζεται φέρων.
Εἰκάδι δευτερίῃ Ἀναστάσιος βρόχον ἔτλη.
Βιογραφία
Ο Άγιος Αναστάσιος έζησε τον 7ο αιώνα μ.Χ. στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Χοσρόη Β' (590-628 μ.Χ.) και του αυτοκράτορα Κωνσταντινούπολης Ηρακλείου και ήταν Πέρσης. Γεννήθηκε στο χωριό Ραζήχ της επαρχίας Ρασνουνί και ήταν γιος του μάγου Βαβ και αρχικά ονομαζόταν Μαγουνδάτ (κατ' άλλους Μαζοενδάτ). Όταν το 614 μ.Χ. οι Πέρσες κυρίευσαν τα Ιεροσόλυμα πήραν μαζί τους τον Τίμιο Σταυρό. Λόγω των πολλών θαυμάτων που έγιναν στην Περσία από τον Τίμιο Σταυρό, πολλοί Πέρσες ενδιαφέρθηκαν να γνωρίσουν την νέα θρησκεία, μεταξύ αυτών και ο Μαγουνδάτ.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος
proskynitis