☦ Καλό και Ευλογημένο Τριώδιο

☦ “Έσπασε ο βόθρος του ψευτορωμαίικου, ούτε με διπλή μάσκα γλιτώνουμε την δυσωδία.”

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Καθόλα τυχαίο ότι σήμερα κολυμπάμε μέσα στα λύματα.

Ανοίξαμε  τον υπολογιστή και δεν αντέξαμε, ανοίξαμε αμέσως  το παράθυρο για να μπει καθαρός αέρας ,μια ανυπόφορη δυσωδία γέμισε τον χώρο μας  από αυτά που διαβάζαμε.

Παρόλο το κρύο δεν ήθελα να κλείσω το παράθυρο γιατί ότι διάβαζα βρωμούσε.

Τόσες μέρες  μαζί με το μετεωρολογικό δελτίο μας δίνουν παράλληλα και το ιικό φορτίο του κορονοιού στα αστικά λύματα των μεγαλουπόλεων και μετά με κάποιες αφαιρετικές παραμέτρους αποφασίζουν αν θα φυλακίσουν ή θα ελευθερώσουν τις ζωές μας με lockdown ή άλλα επιπρόσθετα μέτρα.

☦ Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΦΤΑΣΕ

Ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἔφτασε. Τήν συγκρατοῦν οἱ προσευχές καί μεσιτεῖες τῆς Παναγίας Μητέρας Του

(Φώτο η ΠΑΝΑΓΙΑ η ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΡΙΑ στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ του Βύρωνα που κλαίει εδώ και πάνω από 4 μήνες)

ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΟΙ ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΤΑ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΣΩΣΤΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ὅλα τά ἄψυχα στοιχεῖα θά ἐξεγερθοῦν ἐναντίον τῶν βλασφήμων, τῶν ἀσεβῶν, τῶν ἀπίστων, τῶν αἰσχρῶν, τῶν μιαρῶν, τῶν παγκακίστων ἀνθρώπων, πού ἔχουν μορφή ἀνθρώπων, ἀλλά ψυχή ἀγρίων θηρίων καί ἀκαθάρτων γουρουνιῶν, κυλιομένων στόν βοῦρκο τῆς ἀκαθαρσίας...

☦ Όλα βρίσκονται κάτω από την κρίση και το έλεος του Θεού ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ΛΟΥΚΑ (ΤΕΛΩΝΗ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

«Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή. Δυο άνθρωποι ανέβηκαν στο Ναό για να προσευχηθούν ο ένας ήταν φαρισαίος και ο άλλος ήταν τελώνης». Οι φαρισαίοι, την εποχή του Χριστού, ήταν μια ομάδα ανθρώπων που τηρούσαν κατά γράμμα αυτά που επέβαλε ο Μωσαϊκός Νόμος. Είχαν την εντύπωση ότι ήταν άγιοι και απαιτούσαν να το αναγνωρίζει αυτό ο κόσμος και να τους σέβεται. Οι τελώνες ήταν ιδιωτικοί φοροεισπράκτορες, δηλαδή εφοριακοί, που συνέλεγαν τους βαρύτατους φόρους του Ρωμαϊκού κράτους με τρόπους, πολλές φορές, βίαιους και απαράδεκτους. Το επάγγελμά τους, για το λόγο αυτό, ήταν στη συνείδηση του κόσμου συνώνυμο με την ιδιότητα του κλέφτη. Είναι επομένως κατανοητό, ότι ο Χριστός στην παραβολή του αναφέρεται σε δύο τύπους ανθρώπων, για τους οποίους οι ακροατές του είχαν μια σαφή, αν και προφανώς πολύ αντίθετη εικόνα.

☦ «Τῆς μετανοίας ἄνοιξον τάς πύλας...»

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

«οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ. ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν οὐ κρίνεται· ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς  τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα».(Ἰωάν.,κεφ.γ’,στ.17-21)

☦ Ἡ Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου "Παναγία, ἡ Ἀπροσδόκητος Χαρά"

Ἑορτάζει: 1η Μαΐου καὶ 9η Δεκεμβρίου

ΕΝΑΣ ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ εἶχε ὡς εὐλαβῆ συνήθεια, ἂν καὶ συνέχιζε νὰ ἁμαρτάνη, ὁπωσδήποτε νὰ προσεύχεται καθημερινῶς ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος Αὐτῆς μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ: "Χαῖρε Κεχαριτωμένη!...".

Μία φορά, ἐνῶ ἐτοιμαζόταν νὰ ἐξέλθη ἀπὸ τὸ σπίτι του γιὰ τὶς συνηθισμένες ἁμαρτωλὲς πράξεις του, ἐγονάτισε ὅπως πάντοτε ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος καὶ προσηύχετο. Ξαφνικά, βλέπει μὲ τρόμο ὅτι ἡ Εἰκόνα ζωντάνευσε: στὸ θεῖο Βρέφος ἄνοιξαν πληγὲς στὰ χέρια, τὰ πόδια καὶ τὴν πλευρά Του, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔρρεε αἷμα. Ὁ ἁμαρτωλὸς ἔπεσε στὸ ἔδαφος καὶ ἀνέκραξε: "Δέσποινά μου, ποιὸς τὸ ἔκανε αὐτό!;...".

☦ «Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας ζωοδότα…».

Υπό αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου,

Πρ. Ιερού Ναού Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Πειραιώς.

Από την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου, την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, η Εκκλησία, μάς εισάγει σε μιά νέα περίοδο του εορτολογίου της, την περίοδο του κατανυκτικού Τριωδίου.Μας δίδει έτσι την αφορμή να στρέψουμε και πάλι την προσοχή μας προς το νόημακαι το περιεχόμενό της, προκειμένου να εμβαθύνουμε και βιώσουμε κάπως το μυστήριο της μετανοίας, που αποτελεί το κεντρικότερο και κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιόδου αυτής.

☦ Φαρισαϊκή δικαιοσύνη και τελωνικός στεναγμός

O Φαρισαίος με τον τρόπο που προσευχόταν έδειξε πως ζούσε μια δαιμονιώδη πνευματικότητα, μια διεστραμμένη πνευματική κατάσταση, που ήταν αλύτρωτη. Ο Τελώνης με την προσευχή «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ. ιη’, 13) έδειξε την πνευματική του υγεία, γι’ αυτό «κατέβη δεδικαιωμένος» (Λουκ. ιη’, 14).