☦ ΠΟΣΗ ΠΙΣΤΗ ΕΧΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ;

 

☦ «Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται»

Κάποιος Γέροντας ζούσε μόνος στη μονή των Μονιδίων και η παντοτινή του προσευχή ήταν η εξής: “Κύριε, δεν έχω τον φόβο σου μέσα μου, γι αυτό στείλε μου κάποιον κεραυνό η κάποια άλλη δύσκολη περίσταση, η αρρώστια η δαίμονα, μήπως έστω και μ  αὐτὸν τον τρόπο φοβηθεί η πωρωμένη μου ψυχή”. Αυτά έλεγε και συνέχιζε να παρακαλεί τον Θεό. “Ξέρω ότι είναι αδύνατο να με συγχωρήσεις…

Γιατί αμάρτησα πολύ σε σένα, Δέσποτα, αλλ  ἂν είναι δυνατόν λόγω της ευσπλαχνίας σου, συγχώρεσε με. Αν όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει, τιμώρησε με εδώ στη γη, Δέσποτα, και εκεί μη με παιδεύσεις, αλλ  ἐὰν και αυτό είναι αδύνατο, τιμώρησε με εδώ κατά ένα μέρος και εκεί ανακούφισε με, έστω και λίγο, από την τιμωρία της κόλασης. Άρχισε από τώρα να με παιδεύεις, αλλά ας μην περιπέσω στην οργή σου, Δέσποτα”.

☦ ΑΣΥΝΕΊΘΙΣΤΗ ΕΠΊΣΚΕΨΗ (ΓΈΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΎΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΊΤΗΣ)

Στην Εκκλησία του Αγίου Γερασίμου, στην Πολυκλινική, ερχόντουσαν πολλοί προσκυνητές ν’ ανάψουν το κεράκι τους. Μερικοί έμεναν για εξομολόγηση, άλλοι έπαιρναν απλώς ευχή, ενώ άλλοι αναβαν το κερί τους, έκαναν το σταυρό τους κι έφευγαν. Ερχόντουσαν κάθε λογής άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες, μικροί, μεγάλοι, μορφωμένοι, απλοϊκοί κ.λπ. Στην περιοχή της Ομόνοιας έμεναν άνθρωποι κάθε κατηγορίας.

☦ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΉ ΕΥΓΈΝΕΙΑ (ΑΓΊΟΥ ΝΕΚΤΑΡΊΟΥ ΠΕΝΤΑΠΌΛΕΩΣ)

Οι χριστιανοί έχουν χρέος, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, να γίνουν άγιοι και τέλειοι. Η τελειότητα και η αγιότητα χαράσσονται πρώτα βαθιά στην ψυχή του χριστιανού, και από εκεί τυπώνονται και στις σκέψεις του, στις επιθυμίες του, στα λόγια του, στις πράξεις του. Έτσι, η χάρη του Θεού, που υπάρχει στην ψυχή, ξεχύνεται και σ’ όλο τον εξωτερικό χαρακτήρα.

Ο χριστιανός οφείλει να είναι ευγενικός με όλους. Τα λόγια και τα έργα του να αποπνέουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στην ψυχή του, ώστε να μαρτυρείται η χριστιανική του πολιτεία και να δοξάζεται το όνομα του Θεού.

☦ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Κάποτε  στον γέροντα Σιλουανό ο διάβολος εμφανίστηκε μπροστά του Ο διάβολος είναι ένα πνεύμα, που μπορεί να υλοποιηθεί μόνο σύμφωνα με το θέλημα  του Θεού. Ο ερημίτης  αναρωτιόταν γιατί ενώ προσεύχεται  ο διάβολος ήταν μπροστά του, και δεν εξαφανίστηκε. Ο Κύριος του αποκάλυψε: αυτό οφείλεται στην πνευματική υπερηφάνεια. Και για να μην το έχει, έπρεπε να θεωρεί τον εαυτό του μικρότερο και πιο αμαρτωλό: για τις αμαρτίες του είναι ο κληρονόμος της κόλασης.

☦Η μακαρία Σαλώμη η δια Χριστόν Σαλή και η αγιαστική σχέση με τον Άγιο Νεκτάριο

Η Σαλώμη φρόντιζε αρκετούς ναούς τής περιοχής.

Είχε όμως ώς πνευματικό της καταφύγιο τόν ναό τού Αγίου Νεκταρίου. Εκεί ζούσε έντονα τήν παρουσία τού Αγίου.

Μέ την απλότητά της καί την εύλάβειά της στόν Άγιο, ανέπτυξε μία προσωπική άγιοπνευματική κοινωνία. Έβλεπε συχνότατα τόν Άγιο, τόν συμβουλευόταν σε πνευματικά θέματα καί έπισκέπτονταν μαζί τά σπίτια φτωχών καί άσθενών.

Αυτό δέν είναι μοναδικό φαινόμενο της Σαλώμης, άλλά τό συναντούμε καί σέ άλλες άγιασμένες σύγχρονες μορφές, όπως αύτήν τής Όσιας Σοφίας, τής άσκήτριας τής Κλεισούρας.

☦Τον αμαρτωλό τον αγαπάς, δεν τον πετροβολάς...

Πάντως ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι ορισμένοι άνθρωποι της "θρησκείας", όχι απλά δεν θα άφηναν κάτω την πέτρα στην προτροπή του Χριστού «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω…», αλλά θα...έπιαναν την πιο μεγάλη και βαριά πέτρα που θα έβρισκαν μπροστά τους και θα την πετούσαν με μανία στο αμαρτωλό άνθρωπο.

Άλλωστε γι’ αυτούς είναι εχθρός, γιατί κάνει κάτι «απαίσιο», τους θυμίζει όλα εκείνα που θα ήθελαν και αυτοί να ζήσουν και τα έχουν θάψει. Την πέτρα την πετάς πάντα στο καθρέπτη σου, ώστε να σπάσει και να μην σου θυμίζει εσένα.

☦ Ευχή εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, του κόσμου Κυρία, το καύχημα μου, η ελπίς μου, η καταφυγή μου, η προστασία μου, η σκέπη, η παραμυθία, το αγαλλίαμα μου, κυριευθέντα με υπο πολλών πταισμάτων, ελέησον και δείξον τα φιλάνθρωπα Σου σπλάγχνα εις εμέ τον αμαρτωλόν και παμβέβηλον. Η το Φώς το αληθινόν τεκούσα, φώτισον τους νοητούς οφθαλμούς της καρδίας μου. Η την πηγήν της αθανασίας κυήσασα, ζωοποίησόν με τον τεθανατωμένον τη αμαρτία. Η αγαθή του αγαθού, η φιλάνθρωπος του φιλανθρώπου, η ελεήμων του ελεήμονος και πανοικτίρμονος Θεού Μήτηρ, δος κατάνυξην και συντριβήν εν τη καρδία μου και ανάκλησιν εν ταις αιχμαλωσίαις των διαλογισμών μου.

☦Περιγραφή και σχολιασμός της εικόνας των Εισοδίων

Απόσπασμα από την εργασία: Η ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ (των εκπαιδευτικών: πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου-πρεσβυτέρας Χαρούλας Τσουλιάη)

H  είσοδος της Θεοτόκου στο  Ναό  είναι το  προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η  προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η προαγγελία του Χριστού και η  πραγματοποίηση του  σχεδίου της θείας Οικονομίας για  την σωτηρία  του Κόσμου. Αυτά διακηρύσσει το Απολυτίκιο  της εορτής: «Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας ηπροκήρυξις. Εν Ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».

ΑΣΚΗΤΗΣ πριν λίγο "τώρα τρέχει ο πονηρός σαν παλαβός όλα τα πλάνα του για να προλάβει να μας κάνει δικούς του γιατί βλέπει αυτό που έρχεται και μυρίζει ΘΕΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ"

και συνέχισε "δεν θα προλαβαίνουμε τα γεγονότα, το ένα πριν περάσει θα έρχεται το άλλο"

"ούτε θα καταλαβαίνουμε τι σημαίνει το καθένα"

"ότι μάθαμε μάθαμε , τώρα τα χέρια πάνω και τα μάτια κάτω"

"θα αποχωριστούμε πολλούς φίλους, ακόμα και εχθρούς και τότε μόνο θα καταλάβουμε, ότι η ζωή μας ήταν άνευ αξίας την στιγμή που δεν βλέπαμε σαν ΧΡΙΣΤΟ  τον διπλανό μας και δεν μονοιάζαμε μαζί του"

☦Μας είπε με πόνο ένας Αγιονορείτης Καλόγηρος:

“ΑΦΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΑΝΕ τις Εκκλησίες, μετά θα θελήσουν να σφραγίσουν και εμάς. ΚΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ του Κυρίου σφράγισαν, μα Άγγελος Θεού διέσπασε τις σφραγίδες, όπως και τώρα ο Αναστάς Ιησούς Χριστός θα διαλύσει τα πονηρά σχέδια τους.”    konstantinoupolipothoumeno

☦ Αυστηρώς Ακατάλληλον για Μη Επισκόπους, Μη Θεολόγους ,Μη Κληρικούς, Μη Χριστιανούς!

Του Χρήστου Ρουμελιώτη (Θεολόγου)

«Παιδικοί» προβληματισμοί και «αφελείς» απορίες στις Ευχές της -ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΗΣ-

Αυστηρώς Ακατάλληλον για Μη Επισκόπους, Μη Θεολόγους ,Μη Κληρικούς, Μη Χριστιανούς!

Για πολλά χρόνια, ή μάλλον για κάμποσους αιώνες τώρα, γνωρίζει ο κάθε χριστιανός, πως η Θεία Κοινωνία είναι Δώρο ΖΩΗΣ για τους πιστούς, φάρμακο δια πάσα νόσο, για κάθε αρρώστια, και πως είναι το Μυστήριο των Μυστηρίων.

Θεμέλιο και ακρογωνιαίος Λίθος της Εκκλησίας!

Μ’ απλά λόγια: Μόλις εκλείψει η Θεία Ευχαριστία, η Εκκλησία του Χριστού …διαλύθηκε!!! Δεν είναι υπερβολή.

Είναι Θεόσδοτο το Μυστήριο, το προσέφερε δηλαδή ο ίδιος ο Χριστός στην ανθρωπότητα κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου.

Η Ακολουθία της Θείας Μετάληψης ή Θείας Ευχαριστίας, την οποία υποθέτω πως έχει διαβάσει ο κάθε Επίσκοπος, ο κάθε Κληρικός, ο κάθε Θεολόγος και ο κάθε Χριστιανός, τονίζει και εξαίρει την αξία και σημασία του Μυστηρίου των Μυστηρίων, με τρόπο απόλυτο!