Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Γράφει ὁ Γιῶργος Νικολακάκος

Πανηγυρίζει ἐφέτος τὸ Πανελλήνιο τήν ἐπέτειον τῆς Ελληνικῆς Επαναστασεως καί τῆς ἐπελευθερωσεως τοῦ Ελληνισμοῦ ἀπό τόν ξένον ζυγό. Εἶναι ἕνα Ιστορικό γεγονὸς μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο σ’ ὅλη τὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία. Η επανάστασις τοῦ 1821 δέν ἧταν ἡ πρώτη πού ξέσπασε ἀπό τούς Έλληνες ἐνάντια στήν τούρκικη σκλαβιά. Δεκάδες, εάν ὄχι ἑκατοντάδες έπαναστάσεις ἔχουν καταγραφῆ καθ΄ όλην τήν διάρκεια τῆς ὀθωμανικῆς κατοχῆς, ἄλλες λιγώτερο και ἄλλες περισσότερο ἐπιτυχημένες.

ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΚΡΥΒΕΙ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Την πραγματικά καταπληκτική αποκάλυψη ότι στα θεμέλια του ναού της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης βρίσκονται θαμμένες μεγάλες ποσότητες από χρυσό και ασήμι που θαφτήκαν από τους βυζαντινούς, εξέφρασε ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, Ferhat Aslan, σε δημοσίευμα της εφημερίδας Sabah.

Ευαγγελίζου Ελλάδα με τον πόνο σου ΦΩΣ

Φώτο από www.romiosini.org.gr

Αφιερωμένο στην ΜΑΝΑ του ΘΕΟΥ μας που έρχεται από τα Ιεροσόλυμα στην Αθήνα για να στηρίξει τον καθένα μας χωριστά αλλά και την Πατρίδα σε τούτες τις δύσκολες στιγμές. Και αν στην Οσία Πελαγία της Τήνου έδωσε το χαρμόσυνο μήνυμα του Ουρανού ¨Ευαγγελίζου Γή Χαρά Μεγάλη¨

“Ἕκαστος ὅπου σώζεται, ἐκεῖ δικαίως καὶ προστρέχει·”

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Αὐτές τίς Ἅγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, καλεῖ ἐργάτες νά ἐργασθοῦν στόν Ἀμπελῶνα Του, νά τηρήσουν τίς Ἅγιες ἐντολές Του[1] καί προσφέρει δωρεάν κληρονομιά τήν Βασιλεία τοῦ Πατρός Του[2]. Ἀντίθετα, ὁ Ἑωσφόρος, μέ δόλο καί ἀπάτη, δεικνύει τούς δικούς του «ἀγρούς», καλώντας κι’ αὐτός  ἐργάτες  βόσκειν χοίρους, ὁδηγώντας τούς ἀφελεῖς εἰς αἰώνιον ἀπώλειαν. 

η ΝΤΠ χρειάζεται επειγόντως “λίπασμα”

Φώτο από gr.freepik.com

Κάρτα εξυπηρέτησης – υποδόριο τσιπάκι και στο τέλος Λίπασμα - ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ

Την 70η επέτειο της Νίκης επί του φασισμού η ΗΠΑ δημιουργούν  λιπάσματα  από νεκρά ανθρώπινα σώματα

ΕΙΣ ΤΟ ΜΑΝΙΑΚΙ

…Εἰς τό Μανιάκι, ἐπί τῆς κορυφῆς τοῦ λόφου, ἐκ τῶν τριακοσίων μαχητῶν δέν ἀπέμεινεν οὔτε εἷς ζωντανός.

Ὁ ἥλιος, προβάλλων ἀπό τάς χιόνας τῶν βουνῶν, τούς ἐχαιρέτισεν ὀρθίους ὅλους. Ἐφώτισε τάς λευκάς φουστανέλλας. Ἐχάιδευσε τάς μαύρας κόμας των. Ἀπήστραψεν εἰς τούς φλογερούς ὀφθαλμούς των. Ἐχρύσωσε τάς λαβάς τῶν ὅπλων των. Καί τώρα, δύων ἐκεῖ κάτω, μέσα εἰς τό πέλαγος, τούς ἀποχαιρετίζει λυπημένος νεκρούς, σκορπισμένους ἐπάνω εἰς τό χῶμα. Καί χάνεται ἀργά – ἀργά καί σβήνει, ὡσάν νά θέλῃ νά ρίψῃ ἀκόμη τελευταῖον βλέμμα πρός τούς γενναίους.