“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ "Ὁ ῎Αγγελος ἐβόα τῇ Κεχαριτωμένῃ·"

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΣΤΗ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΑΜΕ ΑΜΑΧΗΤΙ ΤΑ ΟΠΛΑ

ΓΚΡΙΖΑ ΖΩΝΗ ΟΛΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!

Στον αέρα μένει πλέον ο επιχειρησιακός έλεγχος στο Αιγαίο, αφού και με την επίσημη υιοθέτηση του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ στη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας στη Λισσαβώνα η Ελλάδα μένει μετέωρη και το Αιγαίο, για την ώρα, επιχειρησιακά τουλάχιστον μετατρέπεται ολόκληρο σε μια αμφισβητούμενη «γκρίζα ζώνη».
Η Τουρκία έχει μπει δυναμικά στο παιχνίδι για να έχει ισχυρή παρουσία και επιρροή στη νέα δομή του ΝΑΤΟ παίζοντας δυνατά σε όλα τα μέτωπα, από την αντιπυραυλική ασπίδα μέχρι και τον αριθμό και τη δομή των νέων στρατηγείων της συμμαχίας.
Η Ελλάδα ουσιαστικά μετείχε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ ως «παρατηρητής», παρά το γεγονός ότι ήταν εκεί και ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας.
Καίριο ζήτημα για την Ελλάδα, που έμεινε μετέωρο και που η ελληνική πλευρά δεν έδωσε καμία σοβαρή μάχη έστω για να δημιουργήσει και θετικές προϋποθέσεις για την συνέχεια, είναι αυτό των στρατηγείων και των επιπτώσεών τους στον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου.
Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και οι αρμόδιοι υπουργοί (Εξωτερικών και Άμυνας) άκουσαν σε πρώτη φάση από τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ κ. Ράσμουσεν το νέο αμυντικό δόγμα του ΝΑΤΟ και στη συνέχεια αποδέχτηκαν το «πακέτο» στη Λισσαβώνα.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι πως ενώ όλοι, και ιδιαίτερα η Τουρκία, εξαρχής μπήκαν σε σκληρά παζάρια με τη Συμμαχία απαιτώντας τους καλύτερους δυνατούς όρους, η ελληνική πλευρά απλώς παρακολούθησε, δεν έθεσε τον παραμικρό όρο και... περιορίσθηκε στο να διαπραγματευτεί στη συνέχεια. Μια διαπραγμάτευση που για πολλούς περνάει μέσα από το συνολικό πακέτο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των συζητήσεων που γίνονται ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα για το Αιγαίο.
Η νέα δομή του ΝΑΤΟ με τις μειώσεις προσωπικού αλλά και υποδομών - στρατηγείων έχει σημαντικές επιπτώσεις στο καθεστώς του Αιγαίου. Πρωτίστως γιατί φαίνεται πως η Ελλάδα χάνει τον επιχειρησιακό έλεγχο του αρχιπελάγους, που με σοβαρές προσπάθειες είχε κατορθώσει να κατοχυρώσει εδώ και χρόνια παρά τις τουρκικές αντιδράσεις και αμφισβητήσεις. Ουσιαστικά αυτό που στα λόγια τουλάχιστον φαίνεται ότι «ψιθύρισε» η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ είναι πως αν καταργηθεί το Υποστρατηγείο στη Λάρισα, θα πρέπει να καταργηθεί και το Στρατηγείο της Σμύρνης στη Τουρκία. Μένει όμως ανοικτό το ερώτημα: Συμφέρει σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή και με ανοικτές τις πιο προχωρημένες συνομιλίες με την Τουρκία για το Αιγαίο, να μείνει ανενεργό επιχειρησιακά το Υποστρατηγείο της Λάρισας; Ωστόσο φαίνεται πως με το νέο δόγμα και τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα χάνει (λόγω αδυναμίας να επιβάλει τις θέσεις της και να διαπραγματευτεί) τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου, αφού δεν μπόρεσε να περάσει τη θέση της για έλεγχό του μέσω των ελληνικών ραντάρ. Κι αυτό γιατί υπήρξαν μέχρι τέλους ισχυρές αντιδράσεις από την Τουρκία, η οποία από την πλευρά της διεκδικούσε με κάθε τρόπο επιχειρησιακό έλεγχο σε σημαντικό τμήμα του Αιγαίου. Ουσιαστικά η Άγκυρα ζητούσε επιτακτικά να «κοπεί» στα δύο ο έλεγχος του Αιγαίου, κάτι το οποίο αποτελούσε «κόκκινη γραμμή» για την Αθήνα.
Όμως, ουσιαστικά, με τη στάση της η Τουρκία, σε συνδυασμό με τη «νωθρότητα» που επέδειξε η ελληνική πλευρά, «αφαίρεσε» από την Αθήνα ακόμα και τα «κεκτημένα» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, δηλαδή τον επιχειρησιακό έλεγχο μέσω των ραντάρ στο μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου.
Στη νέα δομή ουσιαστικά υπάρχει «ΝΑΤΟϊκή επιδιαιτησία» για τον επιχειρησιακό έλεγχο στο Αιγαίο. Και αυτό θα επιτευχθεί με την ταυτόχρονη κατάργηση του Υποστρατηγείου της Λάρισας και του Στρατηγείου της Σμύρνης. Με αυτόν τον τρόπο ο έλεγχος στο Αιγαίο φεύγει από την Ελλάδα και περνάει στο στρατηγείο του Ραμστάιν στη Γερμανία. Οι ΝΑΤΟϊκοί και οι Αμερικάνοι εκτιμούν ότι με αυτόν τον τρόπο θα ξεπεράσουν τους «ελληνοτουρκικούς καβγάδες» στο Αιγαίο, που μονίμως δημιουργούσαν πρόβλημα στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.
Τόσο ο υπουργός Άμυνας όσο και ο πρωθυπουργός έκαναν λόγο για διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά τον ρόλο της Ελλάδας και τα στρατηγεία. Αποφεύγουν όμως να διευκρινίσουν επακριβώς γιατί και τι θα διαπραγματευτούμε. Η εξίσου ασαφής δήλωση του υπουργού Άμυνας ότι «θέλουμε μια ευέλικτη δομή του ΝΑΤΟ που δεν θα δημιουργεί τεχνικά και τεχνητά θέματα στο Αιγαίο» προϊδεάζει για το ότι το Αιγαίο πλέον βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα» και κυρίως σε μια μεγάλη και συνολική διαπραγμάτευση.

ΠΗΓΗ:http://www.paron.gr/v3/new.php?id=61525&colid=&catid=42&dt=2010-11-28%200:0:0

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Πρώτο το newsbomb.gr με την έρευνα του Κώστα Χαρδαβέλλα έκανε τις μεγάλες αποκαλύψεις για την ύπαρξη του ορυκτού πλούτου στην Ελλάδα και τα μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου σε Αιγαίο, Ιόνιο και Κρήτη.
Οι αποκαλύψεις του newsbomb.gr ήταν η βάση της συζήτησης που έγινε στη Βουλή, στην οποία ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, παραδέχθηκε ότι υπάρχει ορυκτός πλούτος για πρώτη φορά και δήλωσε ότι η κυβέρνηση προχωράει άμεσα στην ανεύρεση και εκμετάλλευσή του.
Σήμερα το newsbomb.gr κάνει μια αποκάλυψη «βόμβα» με τα μυστικά σχέδια των ΗΠΑ για την εκμετάλλευση του ελληνικού ορυκτού πλούτου:
Ο Αμερικανός σύμβουλος της εταιρείας ¨Αlaskan – Aegean Risk and Search¨ Μάικ Ντόζιερ (ο οποίος έχει άμεσες σχέσεις με την αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών) δήλωσε στον Κώστα Χαρδαβέλλα:
«Η Αμερική είναι έτοιμη εφόσον της το επιτρέψουν Ελλάδα και Τουρκία να παρέμβει και να επιτύχουν όλοι μαζί μια χρηματιστηριακή συμφωνία συμφέρουσα για την Ελλάδα και την Τουρκία που θα έχει σχέση με τον πλούτο που θα βρίσκεται στο Αιγαίο. Το σχέδιο είναι μια αμερικάνικη ή μια βρετανική εταιρεία πετρελαίων να μπορέσει να εξορύξει τα πετρελαϊκά κοιτάσματα του Αιγαίου σε συνεργασία με την Ελλάδα, με παροχή δικαιώματος στην Τουρκία να το διυλίζει. Στη συνέχεια θα γινόταν η μοιρασιά του πλούτου.
Η Τουρκία ήδη αναζητάει στηρίγματα από την Ρωσία για συμμετοχή στον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου και ο παράγοντας που επισπεύδει τα πράγματα είναι η οικονομία. Οι ΗΠΑ είναι στο πλευρό της Ελλάδας για την εξόρυξη του πετρελαίου και για την έρευνα εντοπισμού φυσικού αερίου στην περιοχή.
Σε ότι αφορά την Κύπρο η αμερικανική εταιρεία Texaco συζητά ήδη με την πολιτική ηγεσία της χώρας περιμένοντας να έρθουν σε μια συμφωνία και με την Τουρκία για να προχωρήσει σε εξόρυξη του πετρελαίου στην περιοχή».
Ο Αμερικανός παράγοντας Μάικ Ντόζιερ, προφανώς μεταφέροντας θέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης και των εταιρειών που ενδιαφέρονται για τα ελληνικά πετρέλαια είπε στο τέλος της συζήτησης στον Κώστα Χαρδαβέλλα κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον:
«Οι ΗΠΑ είναι ένας σύμμαχος Τουρκίας και Ελλάδας που θα μπορούσε να αναλάβει τα κοιτάσματα αυτά και να βάλλει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τις δύο χώρες, ώστε να βρουν μια επιθυμητή λύση. Η οικονομία δεν επιτρέπει σύγκρουση των δύο χωρών με θερμά επεισόδια κ.λ.π. και τα ψύχραιμα μυαλά Ελλάδας και Τουρκίας θα βρουν τον τρόπο να εξορύξουν τον υπόγειο ορυκτό πλούτο στις περιοχές που γειτονεύουν». Το συμπέρασμα μετά από όλα αυτά είναι ότι χωρίς την συμμετοχή των ΗΠΑ και το ανάλογο κέρδος που θα έχουν δεν μπορούμε να μιλάμε για εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου στο Αιγαίο.

ΠΗΓΗ:http://www.newsbomb.gr/apokalupseis/story/mustiko-sxedio-ton-ipa-gia-ta-petrelaia-sto-aigaio

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ! ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

Μετά από τη σκληρή μάχη που έδωσε το newsbomb και ο Κώστας Χαρδαβέλλας για τα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου στην Ελλάδα, επιτέλους ανακοινώθηκε στη Βουλή από τον υφυπουργό Περιβάλλοντος, Γιάννη Μανιάτη, η κατάτάθεση νομοσχεδίου , πολύ σύντομα, με το οποίο θα ιδρύεται Εθνικός Φορέας Έρευνας Υδρογονανθράκων.Ο Φορέας θα προκηρύξει δημόσιους διαγωνισμούς ώστε να γίνουν έρευνες στη χώρα και στο βαθμό που αυτές αποδειχθούν θετικές στη συνέχεια θα προχωρήσει η αξιοποίηση και εκμετάλλευση κοιτασμάτων είτε πετρελαίου, είτε φυσικού αερίου.Απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ, Κ. Βελόπουλου σχετικά με τα κοιτάσματα πετρελαίου στο Ιόνιο Πέλαγος και αλλού, ο κ. Μανιάτης παρότι ξεκαθάρισε ότι δεν θα τοποθετηθεί για το που και πόσο πρέπει να προχωρήσουν οι έρευνες - καθώς πρόκειται για ένα πολύ σύνθετο θέμα - όμως, είπε πως υπάρχει αμεσότατη ανάγκη να προχωρήσουμε, ιδιαίτερα στην περιοχή του Ιονίου και της Δυτικής Ελλάδας, στον εμπλουτισμό των ερευνητικών δεδομένων που υπάρχουν.Γιατί - όπως εξήγησε - τα στοιχεία είναι αρκετά αισιόδοξα ότι μπορούμε να έχουμε πολύ θετικά αποτελέσματα. Ο ερωτών βουλευτής από την πλευρά του είπε πως η Ελλάδα βρίθει πετρελαίων σε τέτοιο βαθμό ώστε η αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου να αποσβέσει το δημόσιο χρέος της χώρας κι όμως ουδέποτε οι κυβερνήσεις διαχρονικά ασχολήθηκαν με το τόσο σοβαρό αυτό θέμα αν και τόνισε πως το ΥΠΕΚΑ έχει κάνει σημαντικά βήματα.

ΠΗΓΗ:http://www.newsbomb.gr/ethnika/story/i-ellada-ksekina-ereunes-gia-to-petrelaio

ΤΟ WIKILEAKS ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


 
Το παρασκήνιο της απελευθέρωσης του δημοσιογράφου Ι. Αθανασιάδη από το Ιράν

Σύμφωνα με έγγραφο του Wikileaks της 4ης/12/2010, η Τουρκία επρόκειτο να παίξει ρόλο-κλειδί στην απελευθέρωση του Ελληνοβρετανού δημοσιογράφου Ι. Αθανασιάδη, ο οποίος είχε συλληφθεί από τις ιρανικές αρχές στις 17 Ιουνίου και κρατήθηκε στη φυλακή μέχρι τις 6 Ιουλίου. Ο δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι παρόλο που η Τουρκία προσφέρθηκε να παρέμβει για την υπόθεσή του, εν τέλει δεν το έκανε, απ’ όσο γνωρίζει. Μάλιστα, ισχυρίζεται ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν αυτός που ζήτησε με επιστολή του την απελευθέρωσή του και προφανώς κατάφερε να πείσει την Τεχεράνη.

Η τουρκική εξωτερική πολιτική, οι παραβιάσεις και το κυπριακό

Σε έγγραφο με ημερομηνία 20/1/2010, το νέο δόγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής χαρακτηρίζεται από τον τίτλο «μηδενικές προστριβές». Σύμφωνα με την αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα, παρόλο που υπάρχει η συγκεκριμένη κατεύθυνση, δεν έχει σημειωθεί ιδιαίτερη πρόοδος όσον αφορά στις σχέσεις της Τουρκίας με τους γείτονες.
«Η Κύπρος είναι ακόμα διαιρεμένη (παρά το γεγονός ότι η ευθύνη, όσον αφορά στο σχέδιο Ανάν, βαραίνει τους Ελληνοκύπριους και την ΕΕ). Η ένταση με την Ελλάδα στο Αιγαίο συνεχίζεται». Οι Τούρκοι εθνικιστές βλέπουν τους χειρισμούς του κυβερνόντος κόμματος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ειδικά σχετικά με το Βόρειο Ιράκ και την Κύπρο, ως «προδοτικούς της τουρκικής διασποράς».
«Η ‘αρχή των μηδενικών προστριβών’, που ώθησε την Τουρκία να κάνει βήματα εμπρός σε μείζονες διμερείς φιλονικίες (Κύπρος, Ελλάδα, Κούρδοι, Βόρειο Ιράκ, Αρμενία) όσο καμία άλλη κυβέρνηση δεν είχε προχωρήσει, ταυτίζεται και με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Όμως, η Τουρκία συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα, για παράδειγμα με τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά. Φοβόμαστε ότι αυτή η ανικανότητα να φέρουν αποτελέσματα, δεν θα επηρεάσει μόνο τα διμερή ζητήματα, αλλά γενικά την τουρκική εξωτερική πολιτική, επεκτείνοντας την επιρροή του Νταβούτογλου και της ομάδας του ».

Προτιμούν την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου για να λυθεί το "Μακεδονικό"

Σε συνάντηση διπλωματών στο Παρίσι, στις 16 Σεπτεμβρίου του 2009, ο διπλωματικός σύμβουλος Jean-David Levitte είναι αισιόδοξος ότι η «νέα και πιο σταθερή κυβέρνηση» στην Ελλάδα θα δώσει μεγαλύτερη ευελιξία ώστε να προωθηθεί μια λύση για την «ελληνομακεδονική» διαμάχη του ονόματος. Εκφράστηκαν, επίσης, ελπίδες η διεθνής κοινότητα να πείσει τη «Μακεδονία» να εγκαταλείψει την ιδέα του δημοψηφίσματος και αντίστοιχα η Ελλάδα να εγκαταλείψει την θέση της για αλλαγή των διαβατηρίων των πολιτών της ΠΓΔΜ.

Ικανοποιημένες οι ΗΠΑ από τον Γ. Παπανδρέου

Σε έγγραφο της 15ης Φεβρουαρίου 2010 περιλαμβάνονται συμπεράσματα Αμερικανών διπλωματικών αξιωματούχων σχετικά για το κυπριακό και την Ελλάδα. Εκεί, αναφέρεται ότι οι ΗΠΑ είναι ευχαριστημένες από την πολιτική του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Ερντογάν για την έναρξη μιας νέας και ειλικρινούς συζήτησης εφ’ όλης της ύλης. Αναφορικά με το κυπριακό, δυσανασχετούν με την «αυτοικανοποίηση» των Ελληνοκυπρίων για τη στάση τους στις διαπραγματεύσεις: «Ως μέλος της ΕΕ είναι άτρωτοι».
«Προσποιούνται ότι το κυπριακό είναι μια εσωτερική (διμερής) υπόθεση, παρόλο που είναι ένα διεθνές ζήτημα εδώ και 50 χρόνια».

Πηγή:http://www.newsbomb.gr/apokalupseis/story/wikileaks-ellada-tourkia-kupriako-pgdm

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

ΕΝΑ «ΝΕΟ ΕΛΣΙΝΚΙ» ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΑΓΚΑΘΙΑ

Πρωτοβουλία με αβέβαια αποτελέσματα φιλοδοξεί ν' αναλάβει η Ελλάδα, σε μια περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στραμμένο το βλέμμα της στην οικονομική κρίση.


Το «φιλί της ζωής» στην παγωμένη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. επιχειρεί να δώσει η ελληνική πλευρά, με την πρόταση για τη σύγκληση μιας ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής μετά τις εκλογές του Ιουνίου στη γειτονική χώρα. Στόχος, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, είναι ένα «νέο Ελσίνκι», το οποίο θα διαμορφώσει έναν καινούριο οδικό χάρτη, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και ορόσημα, αλλά και χαρτογράφηση των υποχρεώσεων της Άγκυρας.
Η πρόταση αυτή θεωρητικά θα λειτουργήσει ως μέσο πίεσης προς τις χώρες που αντιδρούν στην τουρκική ένταξη, δηλαδή κυρίως στο γαλλογερμανικό άξονα, προκειμένου να πάρουν μια σαφή θέση για το μέλλον αυτής της διαδικασίας.
Σύμφωνα με έμπειρους διπλωμάτες, ωστόσο, πρόκειται για μια όχι επαρκώς επεξεργασμένη πρόταση που δεν παίρνει υπόψη της τη συγκυρία και το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον στην Ε.Ε., η οποία περνά τη βαθύτερη κρίση στην ιστορία της, με επίκεντρο το ευρώ και την κρίση της υπερχρέωσης.
Ταυτόχρονα η πρόταση αυτή γίνεται ενώ οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών για τα ζέοντα θέματα του Αιγαίου διεξάγονται υπό άκρα μυστικότητα και αρνητικά μηνύματα από την Τουρκία. Μόλις τις προηγούμενες ημέρες ο Τ. Ερντογάν επιβεβαίωσε ότι η συζήτηση περιλαμβάνει και τα 12 ναυτικά μίλια, ενώ ο Α. Νταβούτογλου τόνισε ότι «υπάρχει πρόοδος, αλλά οι εργασίες των δύο πλευρών συνεχίζονται για να τεθούν υπό εγγύηση τα ζωτικά συμφέροντα» της χώρας του.
Επομένως η επιλογή να τεθεί θέμα προώθησης της τουρκικής υποψηφιότητας αμέσως μετά τις εκλογές στην Τουρκία, από τις οποίες αναμένεται να ισχυροποιηθεί ο τούρκος πρωθυπουργός, δεν μπορεί να θεωρηθεί άσχετη με τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και τη φιλολογία για το ενδεχόμενο «συνεκμετάλλευσης» του Αιγαίου. Αστάθμητος παράγοντας στο τοπίο αυτό βεβαίως είναι οι πολιτικές εξελίξεις το επόμενο διάστημα στην Ελλάδα, αναλόγως και της πορείας της οικονομίας.
Διπλωματικές πηγές τονίζουν ότι πρόκειται για μια κίνηση χωρίς πολλές πιθανότητες ευόδωσης, όπως ήταν και η «ατζέντα 2014» για τα Βαλκάνια, καθώς δεν λαμβάνει υπόψη της τις πραγματικές προτεραιότητες σήμερα στην Ε.Ε., οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές από το 1999 και τη συμφωνία του Ελσίνκι. Λένε, επίσης, ότι αυτό δείχνει έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού της εξωτερικής πολιτικής και θυμίζουν την πρόσφατη εξαγγελία του Δ. Δρούτσα για τη συγκρότηση επιτροπής που θα επεξεργαστεί το νέο δόγμα της ελληνικής διπλωματίας. Ερωτήματα γεννά και το γεγονός ότι μια διαδικασία όπως η προτεινόμενη τείνει να παρακάμψει την ήδη υπάρχουσα θεσμική διαδικασία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, η οποία έχει βαλτώσει με αποκλειστική ευθύνη της Άγκυρας. Η κυρίαρχη άποψη στο υπουργείο Εξωτερικών είναι, ότι η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει κάτι παίρνοντας το μέρος εκείνων που υποστηρίζουν την ειδική σχέση. «Η τελική ένταξη της Τουρκίας θα εξαρτηθεί από παράγοντες που δεν ελέγχουμε, αλλά μπορούμε σε κάποιο βαθμό να επηρεάσουμε», λέει άνθρωπος με γνώση των διαπραγματεύσεων.
 Πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=228281

ΜΙΑ …ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΠΤΗΣΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ F-16 Block 52+ ΤΗΣ Π.Α.


THE "HELLENIC FLAME" IS STILL BURNING

ΠΗΓΗ: http://anaxfiles.blogspot.com/2010/11/f-16-block-52-t-7112010-solo-display.html?

Η Τουρκία θέλει να "σβήσει" το Καστελλόριζο από το χάρτη

Σε ιδιαίτερα προχωρημένο στάδιο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία για το θέμα της υφαλοκρηπίδας, όπως αποκαλύπτει σήμερα η εφημερίδα Κόσμος του Επενδυτή που φέρνει στο φως της δημοσιότητας άκρως απόρρητο έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών.
Στο έγγραφο αυτό της Δ1 Διεύθυνσης του υπουργείου Εξωτερικών η πρώτη αποκάλυψη αναφέρει ότι η Τουρκία απαιτεί η διαπραγμάτευση για την υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο να είναι ξεχωριστή από τη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Με αυτό το τρόπο στην ουσία η Τουρκία προσπαθεί να αποσυνδέσει το νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου από τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα και να το παρουσιάσει ως αποκομμένες νησίδες που επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα. Μία τέτοια εξέλιξη αυτόματα σημαίνει ότι οι Τούρκοι θα αμφισβητήσουν το νομικό δικαίωμα αυτών των νησιών να έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα και άρα Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Πως σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η Ελλάδα δεν θα μπορεί διεκδικήσει την εκμετάλλευση μιας μεγάλης θαλάσσιας έκτασης, στο υπέδαφος της οποίας θεωρείται πως υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Και ενώ η Τουρκία φαίνεται πως προχωρά σε κάθε μορφής πίεση για να προασπίσει τα συμφέροντά της, σύμφωνα με την εφημερίδα η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αλλάξει στην ελληνική νομοθεσία ούτε τον σύγχρονο ορισμό της υφαλοκρηπίδας αν και έχει εθνικό συμφέρον και διατηρεί τον περιοριστικό ορισμό του 1958. Μία δεύτερη αμέλεια της Αθήνας είναι πως δεν έχουν ακόμα υποβληθεί χάρτες με τα υποθετικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στα αρμόδια όργανα του ΟΗΕ αν και η αρμόδια υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού έχει ετοιμάσει τέτοιους χάρτες.

ΠΗΓΗ:http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=1296


“Ο παραγωγικός κ.Θεόδωρος Πάγκαλος”


Με αυτόν τον τίτλο και μέσω διαδικτύου (!!), απαντά ο  Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος στις δηλώσεις του κ. Πάγκαλου περί «αντιπαραγωγικών Ιερέων και στρατιωτικών». Στο προσωπικό του blog ο κ. Αμβρόσιος αφιερώνει το παρακάτω άρθρο στον "παραγωγικό κύριο Θεόδωρο Πάγκαλο":
«Σύμφωνα μέ πρόσφατες δηλώσεις του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως, οι στρατιωτικοί καί οι ιερείς δεν ανήκουν στις παραγωγικές τάξεις της Κοινωνίας. 'Επειτα από τή προηγούμενη μεγάλη γκάφα του "μαζί τά φάγαμε" έρχεται μια νέα απρέπεια, λέγω "απρέπεια" για να χαρακτηρίσω με τόν πιό επιεική όρο τό εγκληματικό λάθος του κ. Αντιπροέδρου, εννοώ το προ- αναφερθέν νέο ολίσθημα της γλώσσης του! Και τα δύο ολισθήματα είναι α-π-α-ρ-ά-δ-ε-κ-τ-α! Άν η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο τον σωματικό του τύπο, τότε ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθεωρείτο παραγωγικώτατος! Άν η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο την ταχύτητα στη διαδικασία παραδόσεως ενός πολιτικού σέ ξένες δυνάμεις, τότε επίσης ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθεωρείτο παραγωγικώτατος! Ας θυμηθούμε την περίπτωση Οτσαλάν, όταν ο κ. Πάγκαλος ήταν Υπουργός των Εξωτερικών. Άν επίσης η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο τα περιουσιακά του στοιχεία, είτε δηλ. με το πλήθος των ακινήτων, είτε μέ τήν ποιότητά τους καί τήν χλιδή τους, (βίλλες, πισίνες κλπ) τότε και πάλιν ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθεωρείτο παραγωγικώτατος! Άν ακόμη η παραγωγικότης ενός θεσμικού οργάνου εκρίνετο με κριτήριο τον τρόπο συμπεριφοράς πρός τόν συνάνθρωπο, για μια ακόμη φορά ο κ. Πάγκαλος θα έπρεπε να εθερωρείτο παραγωγικώτατος! Συχνά πυκνά με τά λόγια του προσβάλλει ομάδες εντίμων ανθρώπων, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες των στην Πατρίδα, όπως οι στρατιωτικοί καί οι κληρικοί, τους οποίους υβρίζει!
Μοναδική περίπτωση, στην οποία ο κ. Πάγκαλος θα μπορούσε να υστερήσει ως πρός την παραγωγικότητα, θα ήταν η συμμετοχή του σε off-shore εταιρείες. Στόν τομέα αυτό π-α-ρ-α-γ-ω-γ-ι-κ-ώ-τ-α-τ-ο-ς θεωρείται   κάποιος άλλος πρ. συνάδελφός του στήν Βουλή καί την Κυβέρνηση, δηλ. πρ. Υπουργός, ο οποίος καταγγέλλεται ότι έχει συμμετοχή σέ 180 off-shore εταιρείες».

ΠΗΓΗ: http://mkka.blogspot.com/
ΠΗΓΗ: http://www.newsbomb.gr/politiki/story/o-paragogikos-k.theodoros-pagkalos

ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ

 

«ΕΑΝ ΟΜΩΣ ΞΕΣΗΚΩΝΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ...»


Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε. Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

 

ΑΠΕΚΛΕΙΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ


«Η Ελλάδα σκοπεύει να φέρει τη συζήτηση για την ένταξη της Τουρκίας, σε επίσημο επίπεδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση», ανακοίνωσε από το βήμα της Βουλής ο Γιώργος Παπανδρέου και τόνισε ότι η θέση της χώρας μας είναι αταλάντευτη απέναντι στις όποιες διεκδικήσεις της γείτονος.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Γ. Καρατζαφέρη, ο πρωθυπουργός εκτίμησε ότι «στο μέλλον η Τουρκία θα είναι πολύ διαφορετική, θα σέβεται το διεθνές δίκαιο, τους κανόνες καλής γειτονίας και τα δικαιώματα των μειονοτήτων» και τόνισε: «Η τουρκική κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές του ερχόμενου Ιουνίου θα έχει να πάρει πολλές αποφάσεις».
«Θέλουμε οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με όλους τους γείτονές μας», επανέλαβε παράλληλα ο Γιώργος Παπανδρέου.
Αναφερόμενος στο ζήτημα της εκμετάλλευσης ενεργειακών πόρων στο Αιγαίο, ο πρωθυπουργός απέκλεισε το ενδεχόμενο συνεργασίας με την Τουρκία και προανήγγειλε ότι το αρμόδιο υπουργείο δρομολογεί την επικαιροποίηση του σχετικού νομικού πλαισίου ώστε να προχωρήσει η αξιοποίηση των πόρων.
Από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ εκτίμησε ότι «δεν μπορούμε να είμαστε ήσυχοι με την Τουρκία» και διερωτήθηκε: «Πώς μπορούμε να συζητάμε την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη αφού μας απειλεί με casus belli; Θα γινόταν αυτό αν απειλούσε τη Γερμανία; Είμαστε υποδεέστερη χώρα στην Ευρώπη;»

ΠΗΓΗ:http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/81029/uper-tis-edaxis-tis-tourkias-stin-ee-o-papandreou/

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ

Η ιστορία του πετρελαίου στην Ελλάδα

ΔΕΥΤΕΡΑ, 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009

ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΜΑΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΤΑ ΧΡΥΣΟΦΟΡΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ

Του Πάνου Πικραμένου

Μία βραχονησίδα στο θρακικό πέλαγος επαναφέρει έντονα το ζήτημα των πετρελαϊκών αποθεμάτων στη χώρα μας, τη διαδικασία άντλησής τους, αλλά και την καυτή πατάτα της υφαλοκρηπίδας, αφού όλως… τυχαίως οι λεγόμενες γκρίζες ζώνες που επικαλείται η Άγκυρα σε μεγάλο βαθμό είναι περιοχές «ύποπτες» για ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου. Στην προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την παραχώρηση των δικαιωμάτων έρευνας και εξόρυξης των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της Ελλάδας σε διεθνή όμιλο, προσανατολίζεται, σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση, ενώ τον περασμένο Σεπτέμβριο είχε προηγηθεί συνάντηση του προέδρου της εταιρείας Shell, Ρομπ Ρόουντς, με τον Έλληνα υπουργό Ανάπτυξης, Δημήτρη Σιούφα, και τον υφυπουργό Οικονομίας, Πέτρο Δούκα. Βάσει των στοιχείων που έχει συλλέξει η βρετανο-ολλανδική πολυεθνική, οι πιθανότητες εντοπισμού εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων αργού πετρελαίου είναι αρκετά καλές, αφού υπολογίζονται στο 3% τη στιγμή που το πλαφόν για να ξεκινήσουν έρευνες θεωρείται το 0,8%. Όπως έγινε γνωστό, οι ειδικοί της Shell βασιζόμενοι σε δορυφορικές φωτογραφίσεις θεωρούν ότι στο Κεντρικό και Βόρειο Αιγαίο, στο Ιόνιο Πέλαγος μεταξύ Επτανήσων και Βορειοδυτικής Πελοποννήσου, στα Δωδεκάνησα και στις ακτές της Ηπείρου, μπορούν να αντληθούν από 2 έως 4 δις βαρέλια αργού πετρελαίου. Δεδομένου ότι η Ελλάδα καταναλώνει περίπου 100 εκ. βαρέλια ετησίως, αν οι υπολογισμοί είναι σωστοί, τα αποθέματα καλύπτουν το 100% των αναγκών της χώρας τουλάχιστον για 20 χρόνια.
Ωστόσο, πληροφορίες αναφέρουν ότι οι εξελίξεις αυτές έχουν προκαλέσει σκεπτικισμό στο υπουργείο Εξωτερικών, αφού κάποιες εκ των περιοχών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, όπου εκτιμάται ότι υπάρχουν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα πετρελαίου, ανήκουν στην κατηγορία αυτών που η Άγκυρα θεωρεί «γκρίζες ζώνες». Υπενθυμίζεται ότι μετά το «θερμό» επεισόδιο 1987 (Σισμίκ) κάθε ερευνητική προσπάθεια στο Αιγαίο έχει ουσιαστικά εγκαταλειφθεί.

Η Ιστορία του Πετρελαίου στην Ελλάδα

Οι πρώτες έρευνες για πετρέλαιο στον ελλαδικό χώρο χρονολογούνται από το 1903 και αφορούσαν περιοχές του Ιονίου Πελάγους. Η βρετανική εταιρεία London Oil Development εξασφαλίζει άδεια για χερσαίες έρευνες στη Ζάκυνθο, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η προσπάθεια εγκαταλείπεται μέχρι το 1938, οπότε ξεκινούν έρευνες στην Βορειοδυτική Πελοπόννησο και στις Φέρρες της Θράκης. Αν και τα πρώτα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά, οι έρευνες σταματούν λόγω του πολέμου. Μετά τον πόλεμο, η ερευνητική δραστηριότητα συνεχίζεται σποραδικά. Το 1960 το υπουργείο Βιομηχανίας σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαίων (IFP) προχωράει σε συστηματικές έρευνες σε ολόκληρο το χερσαίο ελλαδικό χώρο εντείνοντας τις προσπάθειες στην Ήπειρο, τα Ιόνια νησιά, την Κεντρική Μακεδονία και την Ευρυτανία, ενώ παράλληλα εταιρείες, όπως οι BP, ESSO, SAFOR κ.ά., εξασφαλίζουν άδειες για γεωτρήσεις σε άλλες περιοχές. Το 1969 αρχίζουν οι έρευνες στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο με άδειες που δόθηκαν σε εταιρείες, όπως η Texaco, η Chevron, η ADA Oil κ.ά. Το 1970 η αμερικανική Oceanic εξασφαλίζει άδεια για έρευνα στο Θρακικό Πέλαγος σε έκταση 8.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Στα τέλη του 1973, η εταιρεία ανακαλύπτει τα πρώτα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα δυτικά της Θάσου, που είναι γνωστά ως τα κοιτάσματα του Πρίνου και της Νότιας Καβάλας, με έκταση 141 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Σε μία ευρύτερη περιοχή έκτασης 1.559 τετραγωνικών χιλιομέτρων, οι έρευνες πάγωσαν, αφού βρίσκεται εντός της αμφισβητούμενης από την Άγκυρα ζώνης. Αμέσως, ιδρύεται η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου με σκοπό την ανάπτυξη της βιομηχανίας πετρελαίου στην Ελλάδα, ενώ συστήνεται η κοινοπραξία NAPC (Northern Aegean Petroleum Company) με σκοπό τη συνέχιση των ερευνών. Η εταιρεία μετά από 18 γεωτρήσεις, το 1999, αποχωρεί από το Β. Αιγαίο και η περιοχή παραχωρείται από το ελληνικό υπουργείο Ανάπτυξης στην κοινοπραξία Kavala Oil (67% ευρωτεχνική και 33% ο συνεταιρισμός των εργαζομένων). Σε ό,τι αφορά τα ΕΛΠΕ από την ίδρυσή τους το 1975 (ως Δ.Ε.Π. -Δημόσια Εταιρεία Πετρελαίου) έχουν πραγματοποιήσει πάνω από 70 γεωτρήσεις. Από το 1981 που άρχισε συστηματικά η εξόρυξη αργού πετρελαίου στον Πρίνο, το κοίτασμα έχει «δώσει» 120 εκ. βαρέλια πετρελαίου, με αποκορύφωμα την τριετία 1983-85 που παρήγαγε 26-30.000 βαρέλια ημερησίως και κάλυπτε σχεδόν το 13% της κατανάλωσης στην Ελλάδα (τότε η χώρα κατανάλωνε 200.000 βαρέλια ημερησίως). Σήμερα ο Πρίνος δίνει μικρές ποσότητες πετρελαίου, χαμηλής ποιότητας και τιμής λόγω υψηλής περιεκτικότητας σε θείο, ενώ όλοι συμφωνούν ότι το κοίτασμα εξαντλείται. Στο Αιγαίο, έπειτα από έρευνες, ειδικά σε δύο περιοχές υπάρχει πετρέλαιο, το οποίο μπορεί να καλύψει ακόμη και το σύνολο των αναγκών της χώρας.

Η Περίπτωση της Νήσου Ζουράφα

Ήδη από το 1874, ο Θρακιώτης λόγιος, φυσιοδίφης Νικόλαος Φαρδύς (1853-1901), διαπιστώνει προσωπικά την ύπαρξη πετρελαίου στη νησίδα Ζουράφα, η οποία αποτελεί το ανατολικότερο χερσαίο άκρο του Β. Αιγαίου και των ορίων της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ζουράφα απέχει περίπου 6 ναυτικά μίλια από το βορειοανατολικό άκρο της Σαμοθράκης (Άκρα Άγκιστρο ή Σκεπαστό) και βρίσκεται βόρεια της Ίμβρου και νότια της Αλεξανδρούπολης.
Σε πραγματεία του που δημοσιεύτηκε τότε στα «Θρακικά Χρονικά», μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι: «Στα Ζγοράφα, σε καιρό γαλήνης και νηνεμίας, διακρίνεται κάποια υγρή, ελαιώδη ουσία που επιπλέει επί των πέριξ υδάτων, που αποπνέει οξεία οσμή πετρελαίου. Η ύφαλος αυτή εφείλκυσε κατά πρώτον την προσοχήν μου τω 1874, οπότε, επιβαίνων ιστιοφόρου πλοίου και ευρεθείς εν καιρώ γαλήνης πλησίον αυτής, ηδυνήθην ιδίοις όμμασι να ιδώ την επί της θαλάσσης πλέουσαν ελαιώδη ουσίαν, να δοκιμάσω εξ ιδίας αντιλήψεως και πεισθώ επί τέλους, ότι πρόκειται ενταύθα περί πετρελαίου, του οποίου η πηγή βεβαίως κείται εν τω σώματι του υφάλου…». Γι’ αυτόν το λόγο οι ψαράδες ονόμασαν τη νησίδα «Λαδόξερα», αφού το πετρέλαιο που αναβλύζει μέχρι τις μέρες μας διακρίνεται ως ελαιώδης ουσία στην επιφάνειά της. Η ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου στην περιοχή έχει επιβεβαιωθεί και επισήμως από τον πρώην υπουργό Ενέργειας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ευάγγελο Κουλουμπή, ο οποίος σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο 2000 υποστηρίζει ότι η Ζουράφα μαζί με άλλες βραχονησίδες του Αιγαίου μπορούν να γίνουν οι «χρυσοφόρες πύλες», από όπου είναι δυνατό να αντληθούν πετρελαϊκά κοιτάσματα ικανά να καλύψουν τις συνολικές ανάγκες της χώρας για πολλά χρόνια. «Το μοναδικό κοίτασμα που αξιοποιήθηκε από τη χώρα μας είναι του Πρίνου στη θαλάσσια περιοχή της Θάσου. Όμως δεν είναι το μοναδικό», επεσήμανε τότε ο κος Κουλουμπής. «Στο Αιγαίο, έπειτα από έρευνες, ειδικά σε δύο περιοχές είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει πετρέλαιο, το οποίο μπορεί να καλύψει ακόμη και το σύνολο των αναγκών της χώρας. Και οι δύο αυτές περιοχές, αμφισβητούνται από την Τουρκία και αυτός είναι ο λόγος που έχει εμποδίσει την εκμετάλλευσή τους». Σύμφωνα με τον κο Κουλουμπή, οι δύο αυτές περιοχές είναι:
1.      Στη θέση Μπάμπουρα, ανατολικά της Θάσου. Εκεί υπολογίζεται ότι υπάρχουν ποσότητες πετρελαίου, με το οποίο η Ελλάδα μπορεί να καλύψει περίπου το 50% των αναγκών της για πολλά χρόνια. Είναι μία περιοχή που τμήματά της αμφισβητούνται από την Τουρκία (βρίσκονται μεταξύ 6 και 12 μιλίων των ελληνικών χωρικών υδάτων).
2.      Στη θαλάσσια περιοχή κοντά στη Μυτιλήνη και τη Λήμνο, όπου ανήκει και η Ζουράφα, σε έκταση 4.500 τετρ. χλμ.

Η Σημασία της «Λαδόξερας»

Γύρω από τη νήσο Ζουράφα εδώ και χρόνια διεξάγεται ένας «άγνωστος πόλεμος» μεταξύ Τούρκων στρατιωτικών και λιμενικών και Ελλήνων ψαράδων. Μάλιστα το 2003 η τουρκική ακτοφυλακή είχε συλλάβει Έλληνες ψαράδες που έπλεαν στην περιοχή, τους οδήγησε στην Τουρκία και κατέσχεσε προσωρινά το καΐκι τους. Η «ελληνικότητα» της βραχονησίδας αμφισβητείται έντονα από την Άγκυρα, με αποτέλεσμα την έντονη παράνομη δράση του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού στην περιοχή, κάτι ανάλογο με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου από μαχητικά αεροσκάφη της Τουρκίας. Μάλιστα, η Ζουράφα περιλαμβάνεται στο εγχειρίδιο που εξέδωσε το 1997 το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, το οποίο την καταχώριζε μεταξύ των 130 βραχονησίδων, οι οποίες, σύμφωνα με τη γείτονα, τελούν υπό καθεστώς αμφισβήτησης και από τότε σημαίνονται με το χαρακτηρισμό «γκρίζες ζώνες». Το εγχειρίδιο που οι Τούρκοι στρατηγοί ονομάζουν «Βίβλο του Αιγαίου» έχει σταλεί σε όλες τις τουρκικές πρεσβείες και αποτελεί το βασικό εγχειρίδιο αναφοράς των Τούρκων στρατιωτικών ακολούθων και λοιπών διπλωματών. Η βραχονησίδα ανήκει βάσει διεθνών συνθηκών στην Ελλάδα και επεκτείνει τις ζώνες θαλάσσιας κυριαρχίας της, δηλαδή τα χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα της, στον κρίσιμο χώρο του Βορειοανατολικού Αιγαίου, προς τα ανατολικά. Ειδικά στη Ζουράφα, όπου τα νερά είναι πολύ ρηχά ακόμη και σε μεγάλη απόσταση, η ελληνική υφαλοκρηπίδα επεκτείνεται σημαντικά.
Η νήσος Ζουράφα υπάγεται διοικητικά στο Νομό Έβρου και αποτελεί το βορειανατολικότερο νησάκι των Θρακικών Σποράδων. Η νησίδα είναι χαμηλής επιφάνειας και για αυτό εξαιρετικά επικίνδυνη για όσους πλέουν κοντά της, ιδίως όταν η ορατότητα είναι περιορισμένη. Όμως αυτό το ανατολικότερο όριο των ελληνικών συνόρων, και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κινδυνεύει να πάψει να υπάρχει με κίνδυνο να αλλάξει ακόμη και η θαλάσσια συνορογραμμή Ελλάδας-Τουρκίας. Η Ζουράφα ή Ζγοράφα βυθίζεται λόγω της διαβρώσεως των ακτών της με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια να κινδυνεύει να γίνει ύφαλος. Σύμφωνα με παλαιότερες μετρήσεις της Υδρογραφικής Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού, η συγκεκριμένη βραχονησίδα καταλάμβανε επιφάνεια 9 στρεμμάτων, όμως νεώτεροι υπολογισμοί της ίδιας Υπηρεσίας δείχνουν ότι η έκτασή της είναι μικρότερη από ένα στρέμμα και η ακτογραμμή της έχει περιοριστεί στα 32 μέτρα. Διπλωματικοί και στρατιωτικοί κύκλοι εκφράζουν ανησυχία ότι σε πολύ λίγα χρόνια η βραχονησίδα ενδέχεται να εξαφανιστεί κάτω από τη στάθμη του νερού. Μάλιστα, ο πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ., Σταύρος Ξαρχάκος, πριν μερικά χρόνια είχε καταθέσει επείγουσα ερώτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι «σε χάρτες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που συντάχθηκαν το 1955 είχαν καταγραφεί και άλλες νησίδες -σε μικρή απόσταση από τη Ζουράφα- οι οποίες σήμερα έχουν τελείως εξαφανιστεί κάτω από τη θάλασσα, ενώ, τα τελευταία 40 χρόνια, έχει παρατηρηθεί δραστική μείωση της έκτασης της ίδιας της Ζουράφας». Ο κος Ξαρχάκος μεταξύ άλλων ζήτησε να μάθει αν «έχει ενταχθεί το νησί Ζουράφα σε κάποια Κοινοτική Πρωτοβουλία προστασίας ευαίσθητων περιοχών (π.χ. NATURA 2000 ή άλλη), καθώς και αν έχουν ενημερώσει οι ελληνικές αρχές τις υπηρεσίες της Επιτροπής ότι το μικρό αυτό νησί που αποτελεί απώτατο όριο της ελληνικής και κοινοτικής επικράτειας και διαθέτει σημαντικότατα αρχαιολογικά ευρήματα, κινδυνεύει με ολική εξαφάνιση λόγω της θαλάσσιας διάβρωσης». Επισημαίνεται ότι η νησίδα έχει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Όπως ανέφερε ο κος Ξαρχάκος στην ερώτησή του, «έχουν εντοπιστεί πολλά και σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, όπως μαρμάρινοι κίονες, κιονόκρανα, ίχνη από αρχαία οικήματα κ.τ.λ...». Όπως προκύπτει από τα κείμενα του ιστοριοδίφη Νικολάου Φαρδύ, το 1877 είχε προταθεί να μεταφερθούν μαρμάρινοι κίονες από τη Ζουράφα για να χτιστεί η εκκλησία της Σαμοθράκης. Μάλιστα, στο ίδιο άρθρο γίνεται αναφορά ότι επί του νησιού αυτού «ευρίσκονται πολλά ίχνη κτιρίων, εφ' ων διακρίνονται αι θύραι, τα παράθυρα, κίονες, κιονόκρανα, μάρμαρα και εν γένει πολλά λείψανα, μαρτυρούντα την παλαί πότε κατοίκησιν του μέρους εκείνου». Είναι εύκολα αντιληπτό ότι η νησίδα Ζουράφα έχει εξαιρετική σημασία για την τουρκική εξωτερική πολιτική, όπως άλλωστε και το σύνολο του Θρακικού πελάγους. Έτσι εξηγούνται και οι προσπάθειες της τουρκικής πλευράς για συνεκμετάλλευση της εκτεταμένης υφαλοκρηπίδας που οριοθετείται από τα ρηχά νερά της Ζουράφας. Διπλωματικοί παρατηρητές, επισημαίνουν ότι στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για ολοκληρωτική κάλυψη της νησίδας από το νερό, ενδέχεται να εγερθούν σημαντικά νομικά ζητήματα, δεδομένου ότι το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας παραμένει το σημαντικότερο ελληνοτουρκικό πρόβλημα και η μόνη νομικής φύσεως διαφορά που επισήμως δέχεται η ελληνική πλευρά. Η Τουρκία θεωρεί ότι έχει δικαιώματα υφαλοκρηπίδας δυτικά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Αν κάτι τέτοιο ίσχυε, τα νησιά θα εγκλωβίζονταν σε μία ζώνη τουρκικής δικαιοδοσίας. Η Ελλάδα αναγνωρίζει τη νομική φύση του ζητήματος, αντίθετα με την Άγκυρα που επιδιώκει να το αναγάγει σε πολιτικό πρόβλημα. Η ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου δημιουργήθηκε λίγο μετά την ανακάλυψη εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων πετρελαίου στον Πρίνο. Το Νοέμβριο 1973 η τουρκική Εφημερίδα της Κυβέρνησης δημοσίευσε απόφαση παραχώρησης άδειας για έρευνες στην κρατική εταιρεία πετρελαίου της Τουρκίας, σε μικρή απόσταση από ελληνικά νησιά. Το 1974 η αδειοδότηση επεκτάθηκε γεωγραφικά και σε δύο περιπτώσεις τουρκικά ωκεανογραφικά σκάφη πραγματοποίησαν έρευνες στο Αιγαίο (1974, 1976). Σύμφωνα με την επίσημη θέση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, «το ζήτημα έγκειται στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας σε δύο συγκεκριμένα σημεία, δηλαδή αφενός στη θαλάσσια προέκταση της συνοριακής γραμμής στη Θράκη και αφετέρου στα πλησίον της τουρκικής ακτής ευρισκόμενα νησιά του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου και στη Δωδεκάνησο. Δεν αφορά σαφώς σε ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, όπως όψιμα ισχυρίζεται η Τουρκία, η οποία άλλωστε είχε παραχωρήσει άδειες διεξαγωγής πετρελαϊκών ερευνών μόνο για τα δύο προαναφερόμενα σημεία. Επιπλέον, όπως σαφώς προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο και τη σχετική νομολογία (Σύμβαση της Γενεύης 1958, Σύμβαση 1982 Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας, Απόφαση Διεθνούς Δικαστηρίου για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας της Βόρειας Θάλασσας 1969) τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα υφαλοκρηπίδας παρά τους περί του αντιθέτου αβάσιμους νομικά ισχυρισμούς της Τουρκίας. Ως προς την επίλυση της διαφοράς, η Τουρκία επικαλείται την αρχή της ευθυδικίας (equity), χωρίς να μπορεί να τη στηρίξει σε κριτήρια ασφαλή και συγκεκριμένα. Σύμφωνα με την Ελλάδα, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας εφαρμόζεται το Διεθνές Δίκαιο (συμβατικό και εθιμικό), στο πλαίσιο του οποίου ο κανόνας της μέσης γραμμής αποτελεί την επικρατούσα αρχή του Δικαίου της οριοθέτησης. Αυτό άλλωστε βεβαιώνεται και από τη διεθνή πρακτική. Επιπλέον, κατά τη διεθνή πρακτική, οι "ειδικές περιστάσεις" (εγγύτητα ορισμένων ελληνικών νήσων στα τουρκικά παράλια) που αυθαίρετα επικαλείται η Τουρκική πλευρά για την επίλυση του προβλήματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, δεν αποτελούν παρά εξαίρεση του κανόνα εφαρμογής της μέσης γραμμής. Κατά συνέπεια, οι απόψεις αυτές δε δύνανται να δικαιολογήσουν μετάθεση της μέσης γραμμής από το Ανατολικό στο Κεντρικό Αιγαίο, αλλά ούτε και να θέσουν εν αμφιβόλω την εφαρμογή του διεθνούς συμβατικού και εθιμικού κανόνα, ότι τα νησιά έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα». Ο διάλογος για το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας χρονολογείται από το 1976 με τις συνομιλίες στη Βέρνη, όπου οι δύο χώρες υπέγραψαν και σχετικό Πρακτικό, το οποίο έθετε ένα πλαίσιο συμπεριφοράς μέχρι το ζήτημα να κριθεί από το Διεθνές Δικαστήριο. Αργότερα η Τουρκία αρνήθηκε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο και το Πρακτικό της Βέρνης έπαυσε να ισχύει.

Στα πρόθυρα πολέμου

Το πρόβλημα παραλίγο να οδηγήσει σε ένοπλη σύρραξη Ελλάδος-Τουρκίας το 1987, όταν το τουρκικό ωκεανογραφικό σκάφος «Σισμίκ» συνοδεία πολεμικών πλοίων προσπάθησε να διεξάγει έρευνες σε μικρή απόσταση από την αιγιαλίτιδα ζώνη των ελληνικών νησιών. Με την τιμή του «μαύρου χρυσού» να έχει φτάσει σε εξωφρενικά επίπεδα, είναι φυσικό οι πολυεθνικοί κολοσσοί του πετρελαίου να αναζητούν λύσεις. Κοιτάσματα των οποίων η άντληση μέχρι σήμερα θεωρούνταν ασύμφορη, επανεξετάζονται από τις εταιρείες και οι έρευνες εντείνονται. Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου έχει αναβαθμίσει τα κοιτάσματα που ενδεχομένως υπάρχουν στην Ελλάδα. Οι εταιρείες αρχίζουν να δείχνουν ενδιαφέρον ακόμη και για κοιτάσματα, όπως του Κατάκωλου και της Επανωμής, που στο παρελθόν είχαν κριθεί μη εκμεταλλεύσιμα λόγω υψηλής περιεκτικότητας σε διοξείδιο του άνθρακα και μικρής περιεκτικότητας σε πετρέλαιο. Με αυτά τα δεδομένα η επίσκεψη του Προέδρου της Shell στην Αθήνα και οι συναντήσεις με τον υπουργό Ανάπτυξης, κο Σιούφα, και τον υφυπουργό Οικονομίας, κο Δούκα, έχουν ιδιαίτερη σημασία. Ωστόσο, δεν παύει να ισχύει και μία γεωπολιτική αλήθεια, δηλαδή ότι, όταν το υπέδαφος μεταξύ δύο χωρών κρύβει πλούτο, παράγονται πολιτικές εντάσεις που σε πολλές περιπτώσεις μπορούν να φτάσουν και στα άκρα. Διπλωματικοί κύκλοι τονίζουν την αναγκαιότητα ενός κρατικού φορέα, με ανεξάρτητο μηχανισμό, ο οποίος θα μπορεί να αξιολογήσει τα δεδομένα διαφυλάσσοντας το δημόσιο συμφέρον, δεδομένου ότι τα Ελληνικά Πετρέλαια και η θυγατρική τους Δ.Ε.Π., που διεξήγαγε γεωτρήσεις, είναι πλέον ιδιωτικές εταιρείες.
Επιπλέον, οι ίδιοι κύκλοι, εκφράζουν ανησυχία για ενδεχόμενες αντιδράσεις της τουρκικής πλευράς, γεγονός που ίσως οδηγήσει στην εξαίρεση ορισμένων περιοχών από τις έρευνες. Το ζήτημα όμως είναι ότι οι ειδικοί θεωρούν ότι ορισμένες περιοχές, όπου η Άγκυρα αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία, έχουν και τις περισσότερες πιθανότητες να διαθέτουν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα πετρελαίου. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρόεδρος της πολυεθνικής πρότεινε τη συνεκμετάλλευση των πετρελαίων που ενδεχομένως βρίσκονται στις περιοχές αυτές με την Τουρκία και μάλιστα προσφέρθηκε να μεσολαβήσει προς την κυβέρνηση της γειτονικής χώρας, συναντώντας όμως τη σαφή αρνητική στάση της ελληνικής πλευράς. Έτσι, η ανακίνηση του ζητήματος των πετρελαίων του Αιγαίου αναμένεται να οδηγήσει σε κινητικότητα για επίλυση της εκκρεμότητας για οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αφού ένα από τα πιο σημαντικά κριτήρια των πολυεθνικών του «μαύρου χρυσού» είναι και η πολιτική σταθερότητα των περιοχών, όπου σκοπεύουν να διεξάγουν έρευνες.
  
ΠΗΓΗ: http://www.promitheasblog.com/2009/10/blog-post_9317.html

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ;

Καθώς η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην υπερχρέωση και την ύφεση, όλο και περισσότερο συζητείται στους υψηλούς πολιτικούς, διπλωματικούς, ακαδημαϊκούς και οικονομικούς κύκλους μια πιθανή διέξοδος από την κρίση: η εκμετάλλευση των αναξιοποίητων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο! Ο συνήθως καλά πληροφορημένος για τα τεκταινόμενα στα παρασκήνια της διπλωματίας, καθηγητής στο LSE, Βασίλης Μαρκεζίνης, ρίσκαρε σε πρόσφατη ομιλία του μια τολμηρή πρόβλεψη για θετική εξέλιξη στην επί δεκαετίες ανοικτή αντιπαράθεση με την Τουρκία για τον ενεργειακό πλούτο του Αιγαίου, η οποία προκαλεί αρκετές συζητήσεις και στους οικονομικούς κύκλους της χώρας. Ο κ. Μαρκεζίνης εκτίμησε, σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, επικαλούμενος δικές του πληροφορίες, ότι ίσως και πριν από τα Χριστούγεννα να ανακοινωθεί από Αθήνα και Άγκυρα μια ιστορική συμφωνία για την υπέρβαση της διαμάχης για το Αιγαίο. Έκανε λόγο για...  ένα γενικό πλαίσιο αρχών διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, το οποίο προφανώς συζητείται εντατικά και υπό άκρα μυστικότητα αυτή την περίοδο μεταξύ των δύο κυβερνήσεων, το οποίο θα περιλαμβάνει:
1.      Τη σύνταξη προσυμφώνου προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο θα κληθεί να «μοιράσει» το Αιγαίο με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και τη δική του νομολογία,
2.      Τη συμφωνία για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου από Ελλάδα και Τουρκία και
3.      Την εξαίρεση του Καστελόριζου από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) Ελλάδας της.
 Η τουρκική διπλωματία από χρόνια προωθεί την ιδέα της συνεκμετάλλευσης του πλούτου του Αιγαίου, ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι σταθερά προσανατολισμένες εδώ και δεκαετίες σε διπλωματική γραμμή που αποκλείει κάθε συζήτηση για το θέμα, αφού ως μοναδική διαφορά αναγνωρίζεται το θέμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, το οποίο η Ελλάδα επιζητεί να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο. Τα τελευταία χρόνια, υπό την ηγεσία του Ταγίπ Ερντογάν, η προσπάθεια της Τουρκίας για την προώθηση της ιδέας της συνεκμετάλλευσης έχει αποκτήσει νέα δυναμική. Η Τουρκία μάλιστα έχει προτείνει να υιοθετηθεί το μοντέλο που επέλεξαν οι χώρες του Περσικού Κόλπου για να συνδιαχειρισθούν τα κοιτάσματα της περιοχής τους, που ως γνωστόν εφαρμόσθηκε με μεγάλη επιτυχία και σώρευσε τεράστιο πλούτο στα κράτη της περιοχής. Σε συνέντευξή του σε ελληνική εφημερίδα, ο κορυφαίος Τούρκος διπλωμάτης Γιασάρ Γιακίς, είχε προτείνει ανοικτά τη σύσταση μιας μεικτής ελληνοτουρκικής εταιρείας (Joint Venture) που θα αναλάβει τα κοιτάσματα των αμφισβητούμενων περιοχών, μοιράζοντας τα κέρδη στις δύο χώρες. Το τελευταίο διάστημα, καθώς οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών συνεχίζονται, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις επιτάχυνσης, που ίσως δικαιολογούν την πρόβλεψη του καθηγητή Μαρκεζίνη για συμφωνία πριν το τέλος του χρόνου. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου επιβεβαίωσε ότι έχει σημειωθεί πρόοδος στις διπλωματικές επαφές, χωρίς να μπει σε περισσότερες λεπτομέρειες, αφού οι συνομιλίες είναι μυστικές, όπως τόνισε. Αν οι δύο κυβερνήσεις αποφασίσουν πράγματι επί της αρχής να ξεκινήσουν την επίλυση των διαφορών για το Αιγαίο με μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης του πετρελαίου, που αποτελεί τη βασική πηγή εντάσεων από το 1973, όταν ανακαλύφθηκε μεγάλο κοίτασμα στο Β. Αιγαίο από την καναδική εταιρεία Denisson, το επόμενο ερώτημα, από την απάντηση του οποίου θα αποτιμηθούν και τα οικονομικά οφέλη για τις δύο χώρες, είναι αν η συνεκμετάλλευση θα γίνει αποκλειστικά από τις δύο χώρες, ή αν θα συμμετάσχει στο σχήμα και κάποια από τις μεγάλες πολυεθνικές του πετρελαίου. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, εσχάτως έχει εμφανισθεί δυναμικά στο διπλωματικό παρασκήνιο μεγάλη πολυεθνική του πετρελαίου, που από παλιά διατηρεί ενδιαφέρον για το Αιγαίο, η οποία προσφέρεται να μετάσχει στο σχήμα, επενδύοντας κεφάλαια και τεχνογνωσία. Η τουρκική πρόταση, όπως είχε διατυπωθεί από τον Γιακίς, φαινόταν να αποκλείει κάτι τέτοιο, αφού είχε κάνει λόγο για κοινοπραξία εταιρειών από Ελλάδα και Τουρκία, χωρίς αναφορές σε συνεργασία με διεθνή πετρελαϊκή εταιρεία.
Ακόμη και στην περίπτωση που ένα σημαντικό μερίδιο των κερδών κατευθυνθεί σε διεθνή όμιλο πετρελαίου, ειδικοί του ενεργειακού τομέα τονίζουν στο S10, ότι τουλάχιστον από ένα μεγάλο κοίτασμα (στη βραχονησίδα Μπάμπουρας, ανατολικά της Θάσου) μπορεί να αναπτυχθεί σε σχετικά σύντομο διάστημα σημαντική παραγωγή πετρελαίου, η οποία θα αποφέρει στο Ελληνικό Δημόσιο αρκετών δις. ευρώ ετησίως, αλλά και σημαντική τόνωση της ανάπτυξης, που θα διευκολύνει τη βιώσιμη εξυπηρέτηση του χρέους. Επιπλέον, θα υπάρξει έμμεση διευκόλυνση της δημοσιονομικής προσπάθειας, από τη μείωση των αμυντικών δαπανών.
Η ύπαρξη μεγάλου κοιτάσματος, με περισσότερα από 900 εκατ. βαρέλια υδρογονανθράκων, έχει βεβαιωθεί στη βραχονησίδα Μπάμπουρας, έξω από Θάσο την. Με βάση ένα υποθετικό σενάριο αξιοποίησης όλων των κοιτασμάτων του Βορείου Αιγαίου, η παραγωγή θα μπορούσε να ξεπεράσει τα 200.000 βαρέλια ημερησίως, όπως εκτιμούν ειδικοί. Η αξιοποίηση αυτών των κοιτασμάτων, μάλιστα, θα γίνει στη λεγόμενη εποχή του πετρελαίου αιχμής, δηλαδή σε μια περίοδο μόνιμα υψηλών και αυξανόμενων διεθνών τιμών του πετρελαίου, καθώς υπολογίζεται ότι έχει αντληθεί περισσότερο από το 50% των διαθέσιμων κοιτασμάτων διεθνώς.
Βέβαια, πρέπει να υπογραμμισθεί, ότι για να υπάρξει οποιαδήποτε πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση, θα χρειασθεί να ξεπερασθούν λεπτά διπλωματικά και πολιτικά ζητήματα, που προκαλούν σημαντικές εντάσεις εδώ και πολλές δεκαετίες. Πάντως, στη διεθνή κοινότητα των ειδικών που ασχολούνται με αυτά τα θέματα, διατυπώνονται από καιρό σενάρια «μοιρασιάς» του Αιγαίου. Σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε πέρυσι, ο Γάλλος ειδικός Ντιντιέ Ορτολάντ διατυπώνει τέτοια σενάρια, δημοσιεύοντας μάλιστα και χάρτη, όπου παρουσιάζει την ιδέα του για τη διευθέτηση των διαφορών, η οποία δεν απέχει από το πλαίσιο που περιέγραψε στην ομιλία του ο καθηγητής Μαρκεζίνης.

ΠΗΓΗ: http://www.promitheasblog.com/2010/11/blog-post_1284.html