“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ "Ὁ ῎Αγγελος ἐβόα τῇ Κεχαριτωμένῃ·"

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Η ΕΛΛΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΗΣ

-οι ανόητοι, οι απλοί και ο Γόρδιος Δεσμός-
Παρακολουθούμε καθημερινώς τα τεκταινόμενα αλλά και το αδιέξοδο εις το οποίο έχει περιέλθει ο Λαός μας. Οι καθημερινές και έντονες συγκρούσεις εντός της Βουλής, αυτό το θέατρο του παραλόγου για να εξασφαλίσουμε την εξευτελιστική και τόσο ταπεινωτική για εμάς ως Έθνος χορήγηση της «δόσης». Όλη αυτή η  ασυδοσία, αλόγιστη πορεία και εκφυλισμός, αυτή η πρωτοφανής για μία «σύγχρονη Πολιτεία» ατιμωρησία των ηγεσιών του πολιτικού συστήματος εξουσίας, της Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών, των Οργάνων και Θεσμών της Πολιτείας ευθύνονται για τα Μνημόνια και την εκρηκτική, άκρως επικίνδυνη κατάσταση που ευρίσκεται τώρα η Πατρίδα μας.

ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ : Ιστορική Ι. Μ. της ΠΑΝΑΓΙΑΣ που έκαψαν οι τούρκοι το 21 παίρνει φωτιά αμέσως μετά την παραβίαση του τούρκου αρχηγού στα ΙΜΙΑ.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Η ΠΑΝΑΓΙΑ της Βαρνάκοβας ξαναδίνει σημάδι, όπως την παραμονή του τορπιλισμού της Έλλης.
Εγώ αδελφοί τα γράφω και ανατριχιάζω. Αυτή η τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου είχε από όλα. Εσείς κρίνετε αν όλα αυτά που συμβαίνουν είναι τυχαία ή σύμπτωση ή ένα σημείο μεγάλο για επικίνδυνο γεγονός που πλησιάζει στην ταλαιπωρημένη και αδικημένη πατρίδα.

Η νύχτα τῶν Ἰμίων ἔφερε τήν νύχτα τῶν Μνημονίων

Γράφει ὁ Δρ. Kωνσταντῖνος Βαρδάκας
Τόσα χρόνια μετά ἀπό τήν τραγωδία τῶν Ἰμίων ποιός μπορεῖ νά ἰσχυριστεῖ ὅτι γνωρίζει τήν πλήρη ἀλήθεια γιά τό τί συνέβη ἐκείνη τή μοιραία γιά τούς τρεῖς ἀξιωματικούς τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ καί γιά τή χώρα νύχτα;

ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΕΘΑ

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Πᾶσαν χαράν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε (1) ποικίλοις,)
Ἄξιον εἶναι νά θαυμάσῃ τινάς (ἑρμηνεύει ὁ ἱερός Μητροφάνης) τοῦ Ἀδελφοθέου τήν σύνεσιν, διατί αὐτός κάμνει ἐδῶ ὡσάν ἕνας ἐπιστημονικώτατος καί σοφώτατος ἰατρός.
Ἐπειδή εὐθύς εἰς τήν ἀρχήν τῆς ἐπιστολῆς ἠθέλησε νά ἰατρεύσῃ τά ἐναντία μέ τά ἐναντία τό ὁποῖον τοῦτο εἶναι νόμος τῆς ἰατρικῆς τέχνης. Καί ἀντί τῶν πολυτρόπων καί διαφόρων θλίψεων ὁπού ἐδοκίμαζον οἱ ἐξ ῾Εβραίων χριστιανοί αὐτός ἐμβάζει εἰς τάς καρδίας των τήν ἀκροτάτην καί καθολικωτάτην χαράν.
Ἐπειδή δέν εἶπε: μεγαλοψύχως ὑποφέρετε ἀδελφοί μου τά πλήθη τῶν πειρασμῶν ἤ ὑποφέρετε τά λυπηρά, ἄλλά εἶπε· κάθε χαράν νομίζετε ἀδελφοί, ὅταν πέσητε εἰς διαφόρους πειρασμούς, ἦγουν αὐτούς τούς ἰδίους πειρασμούς ὁπού πάσχετε ἀδελφοί μου νά τούς νομίζετε ὑπόθεσιν ἀκροτάτης χαρᾶς.