☦ "Πλην ο υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;

☦"αν κανείς σας πει τι θα πάθετε εξ αιτίας της αμαρτίας , εσείς θα πείτε τέτοια πράγματα δεν γίνονται" ΚΑΙ ΟΜΩΣ...

 "εγώ πραγματοποιώ εις τας ημέρας σας έργον τιμωρίας και καταστροφής, έργον το οποίον εάν κανείς εκ των προτέρων σας το διηγηθεί, θα σας φανεί  τόσον παράδοξον, ώστε δεν θα το πιστεύσετε"

Αυτά λέγει ο ίδιος ο ΚΥΡΙΟΣ με τους προφήτες και τα επαναλαμβάνει ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ σε εμάς όλους τους μεταγενέστερους , όταν βρέθηκε να κηρύττει το ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ στην Αντιόχεια της Πισιδίας μαζί με τον Αποστόλο Βαρνάβα. Ήταν τότε που τους έδιωξαν και αυτοί βγαίνοντας από την πόλη τίναξαν την σκόνη του  χώματος  της από τα πέδιλα τους για να μην έχουν καμία σχέση με αυτήν.

☦ Τα εικονίσματα στη θέση τους...

…Νύχτωσε για τα καλά και κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια ως την αυλή του Μοναστηριού .

Το γλυκό ημίφως απ τα καντηλάκια του Καθολικού είναι τόσο αρκετό για να λάμψει εκείνος ο μικρός περίγυρος ουράνια , ηλιοστάλακτα .

Ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μας δίπλα ακριβώς στο Αρχονταρίκι . Οι λάμπες σκορπάνε το ομορφότερο φως σε όλους τους χώρους.

Στους διαδρόμους , στους παλιούς τοίχους με τα κάδρα των Αγωνιστών του 21 . Αυτών που πολέμησαν για τον Χριστό και την Πατρίδα . Μοιάζουν να μας κοιτούν επίμονα .

☦ Για τρεις αφανείς αναχωρητές αγίους στον Άθωνα και τον άγγελο που τους υπηρετούσε

Ο μακάριος Γέρων, παπά Γρηγόριος (†1899) διηγόταν στα τελευταία του το έξης περιστατικό, σχετικά με το λεγόμενο ότι στον καιρό μας δεν υπάρχουν άνθρωποι αγωνιστές, όπως οι παλαιοί Πατέρες. Λειτουργούσα, έλεγε, την Μεγάλη Πέμπτη, και προς το τέλος της Λειτουργίας παρουσιάστηκε στο ναύδριον της Καλύβας μου ένας νέος μοναχός βαστώντας αναμμένο φαναράκι. Αφού μπήκε στο Ιερό Βήμα μου είπε, «να μη καταλύσεις όλην την κοινωνίαν, άγιε Πνευματικέ. Είναι ανάγκη να έλθεις, να κοινωνήσεις τρεις αδερφούς, που μένουν εδώ πιο πάνω. Γι’ αυτό ήλθα να σε πάρω».

☦ Η Παναγία Μας

Η Ταπείνωση της Παναγίας

Τι ανύψωσε τη Μητέρα του Θεού πάνω από όλα τα δημιουργήματα; Η ταπείνωση.

Ο Θεός «επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού» (Λκ. 1, 48), και γι’ αυτή την επιβραβευμένη ταπείνωσή Της την μακαρίζουν όλες οι γενιές.

Καί εσύ περισσότερο από όλα τα άλλα προσπάθησε να αποκτήσεις ταπείνωση. Ο Θεός στους ταπεινούς δίνει τη χάρη, ενώ στους υπερήφανους αντιτάσσεται.

☦ Η ζωή μας: Δρόμος πτώσεων και αναστάσεων

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

του Αρχιμ.Παύλου Παπαδόπουλου

Όλοι οι άνθρωποι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, διακατεχόμαστε από πάθη

Μερικά πάθη είναι φανερά και άλλα κρυφά. Συνήθως κατακρίνονται πολύ αυστηρά οι άνθρωποι που πέφτουν σε κάποιο φανερό πάθος ενώ μπορεί το κρυφό πάθος των κατηγόρων τους να είναι μεγαλύτερο. Γι’ αυτό «μη κρίνουμε κατ’ όψιν», μην κρίνουμε δηλαδή τους άλλους απ’ αυτό που φαίνονται.

Διότι μπορεί κάποιος να πράττει κάποια αμαρτία φανερά αλλά να έχει μετάνοια κρυφή, αλλά και το αντίθετο, μπορεί κάποιος να φαίνεται ευσεβής και ηθικός ενώ στα κρυφά να πέφτει σε μεγάλα αμαρτήματα.

☦ Που να γνώριζε ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Παλαμάς που μόλις εορτάσαμε την Β΄ Κυριακή των Νηστειών, ότι ο δικός του ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ μπορεί να βοηθήσει στον σημερινό επιβαλλόμενο εγκλεισμό μας;

Φώτο από www.imnst.gr

"Να γιατί οι ημέρες μας  έχουν το κάτι διαφορετικό και για αυτές η ιστορία θα αφιερώσει ειδικά κεφάλαια , ακριβώς γιατί βρίθουν προκλήσεις , πειρασμούς , κοινωνικές και πολεμικές μπόρες αλλά και ανατάσεις πνευματικές.

Μια καλή φίλη μας έστειλε ένα μικρό πόνημα , ένα δείγμα μιας εύστοχης σύγκρισης αλλά και θεώρησης των σημερινών βιωμάτων με τον αδαπάνητο πατερικό θησαυρό της Ορθοδοξίας μας  για να κρατηθούμε απέναντι στη  μαζική κατάθλιψη που απεργάζονται κάποιοι για εμάς.

Επειδή όμως Χριστιανός (Ορθόδοξος) σημαίνει ΦΩΣ για αυτό το σκοτάδι δεν πιάνει σε αυτό το μέρος όλες τις ώρες.

☦ Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Συνέχισε να προσπαθείς…

Σε καιρό πειρασμού μη αφήνεις τη θέση σου· μη λιποτακτήσεις· μη θελήσεις να δείξεις του άλλου το σφάλμα…

Και τώρα που νικήθηκες και έπεσες μία φορά να είσαι άγρυπνος στο εξής σε αυτό το πάθος. Διότι ο πειρασμός πάντοτε στέκει πλάι σου· και σ’ όποιον πόλεμο νικήθηκε μία φορά -και εκατό χρόνια να περάσουν- μόλις έλθει ο άνθρωπος σ’ εκείνο το πράγμα, που νικήθηκε την πρώτη φορά, αμέσως τον ρίχνει και πάλι..

☦ Η Παρθενία της Θεοτόκου και η Μετάνοια της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας

Η Παρθενία της Θεοτόκου, δεν είναι μόνο η σωματική της αγνότητα και ηθική ακεραιότητα από βάθους καρδίας, αλλά πρώτιστα το ότι ουδέποτε χώρισε από την Αγάπη του Τριαδικού Θεού, από τη Σύλληψή της μέχρι την Κοίμησή της. Τότε, μόλις θαύμασα και τους σύγχρονους Αγίους Πορφύριο, Παΐσιο, Ιάκωβο, Ιωσήφ Ησυχαστή, Εφραίμ Κατουνακιώτη και άλλους, ότι και αυτοί είχαν αυτή την Παρθενία, μου ήλθε η αντίληψη, ότι και όσοι εκ Μετανοίας δεν χωρίζουν από την Αγάπη προς τον Τριαδικό Θεό και αυτοί δεν υπολείπονται στη Ζωή του Θεού, όπως η Αγία Μαρία η Αιγυπτία.

☦ Είμαστε άπόγονοι μονάχα τής μάνας μας...!

Κάποτε πλησίασε τόν νομπελίστα ποιητή μας Γιώργο Σεφέρη, ένας ξένος διαπρεπής συνομιλητής, «πειράζων αύτόν καί λέγων»: «Μά πιστεύετε σοβαρά ότι είστε πραγματικά άπόγονοι τού Λεωνίδα καί τού Θεμιστοκλή;».

Άπαντά ό Σεφέρης: «Όχι, είμαστε άπόγονοι μονάχα τής μάνας μας, πού μᾶς μίλησε Έλληνικά, πού προσευχήθηκε Έλληνικά, πού μᾶς νανούρισε μέ παραμύθια γιά τόν Όδυσσέα, τόν Ήρακλή, τόν Λεωνίδα καί τόν Παπαφλέσσα, καί ένιωσε τήν ψυχή της νά βουρκώνει τήν Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά στό ξόδι τού νεκρού Θεανθρώπου!».

☦ Ἡ σιγή σε θέματα πίστεως εἶναι τρίτο εἶδος ἀθεΐας

Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δέν πολυενδιαφέρεται γιά τά πνευματικά καί μάλιστα γιά τά δογματικά θέματα, πού ἀποτελοῦν τό θεμέλιο καί τήν πηγή τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας. Ἡ σημερινή κουλτούρα καί γενικότερα ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ὄχι μόνο εὐνοεῖ μιά τέτοια νοοτροπία ἀλλά καί ἐξωθεῖ σ᾿ αὐτήν. Ἄλλωστε τό στίγμα τοῦ «φονταμενταλισμοῦ» καί ἡ μομφή τῆς μισαλλοδοξίας συνοδεύουν ἀνεξέλεγκτα κάθε προσπάθεια γιά τήν διατήρηση τῶν παραδεδομένων ἀξιῶν πού ἀποτελοῦν τά θεμέλια τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς μας οἰκοδομῆς.

☦ Πέντε λεπτά για μια αιωνιότητα...

Θ.Π.: Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΝΝΟΕΙ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ. ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΤΗΣ ΑΥΡΙΑΝΗΣ ΜΠΟΡΕΙ… ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΕΧΕΙΣ !!!

Πόσο δύσκολο εἶναι νά πᾶς πέντε λεπτά νά ἐξομολογηθεῖς; Γιά πέντε λεπτά νά χάσεις μιά αἰωνιότητα ἀξίζει; Γιατί μετά θάνατον δέν μπορεῖς νά μετανοήσεις.

☦ ΑΓΙΑ της Μακεδονίας και Θεσσαλονικιά κλεμμένη από τους Καταλανούς γίνεται Πολιούχος της Βαρκελώνης αλλά με άλλο όνομα;

Αυτά που βιώνουμε σήμερα και άλλα που  έρχονται ανοίγουν τους σκοτεινούς διαδρόμους της ιστορίας και αποκαλύπτουν αλήθειες μαζί με τους πνευματικούς νόμους που ευθυγραμμίζονται με φοβερή ευστοχία.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Θα μιλήσουμε για την ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ από την Θεσσαλονίκη που εορτάζει στις 27 Μαρτίου, θα μιλήσουμε για τους Καταλανούς και για την όμορφη Βαρκελώνη, αλλά η Θεσσαλονίκη μας είναι πιο όμορφη.

☦ Οριοθέτηση Ορθοδοξίας και αιρέσεως – Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών της Μ. Τεσσαρακοστής γιορτάζει η Εκκλησία μας την νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον των αιρέσων. Το ιδιαίτερο ιστορικό γεγονός, που αποτέλεσε την βάση και την απαρχή του εορτασμού αυτού, ήταν η νίκη της Εκκλησίας εναντίον της εικονομαχίας. Οι εικονομάχοι πρέσβευαν ότι η χρήση των εικόνων είναι αντιχριστιανική. Δεν δέχονταν την προσκύνηση της εικόνας του Χριστού, όπως και την τιμή των εικόνων και των ιερών λειψάνων των αγίων. Η τοποθέτησή τους αυτή δεν ήταν επιφανειακή, αλλά προχωρούσε βαθύτερα ως την άρνηση της απεικονίσεως του Χριστού, πράγμα που οδηγεί τελικά στην άρνηση της σαρκώσεώς του και της παρουσίας του ως αληθινού ανθρώπου μέσα στον κόσμο. Η απόληξη αυτή της εικονομαχίας φανερώνει και τον αιρετικό χαρακτήρα της• μαρτυρεί ότι ήταν πραγματική αίρεση.

☦ Ο Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ομιλεί περί του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της προσφοράς του στην Εκκλησία

17ος αιών – Από το βιβλίο "Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και η Θεολογία του" του μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, σελ. κη’ – μβ’. Πρόλογος του αγίου Νικοδήμου στα μεταφρασμένα από αυτόν Παλαμικά συγγράμματα, τα οποία όμως αποτεφρώθησαν από πυρκαϊά στο τυπογραφείο της Βενετίας.

Αλλοίμονο στον καιρόν εκείνο που δεν σε αγαπούσα, λέγει κάπου προς τον Θεό, φλεγόμενος από έρωτα, ο άγιος Αυγουστίνος. Εγώ δε μεταβάλλοντας ελαφρώς τον λόγο, θα έλεγα αναλόγως: αλλοίμονο στον καιρόν εκείνο που δεν είχαν εκδοθή διά του τύπου τα πάνσοφα και θαυμαστά και θεόβροντα συγγράμματα του μεγάλου φωστήρος της Θεσσαλονίκης Γρηγορίου. Ας χαθή ο φθόνος! Μάλλον δε ο πατήρ του φθόνου, ο οποίος άφησε τα συγγράμματα αυτά κάπου τέσσερις αιώνες και πλέον μέσα στο σκότος, παραπεταμένα σε μίαν άκρη, και μόλις να σωθούν από την φθοράν, αυτά που ήσαν όχι μόνον άξια αλλά και υπεράξια να ιδούν το φως της οικουμένης ολοκλήρου, για να μην ειπώ άξια και του ιδίου του ουρανού.

☦ Β' Κυριακή Νηστειῶν

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ (νηστεία εἶναι) ὁδός, μέ τήν ὁποία ἐσύ καί ἐγώ βαδίζουμε πρός τήν Ἀνάστασι. Τήν ἀνάστασι τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ναί. Καί ἐσύ καί ἐγώ. Γι’ αὐτό ἡ νηστεία εἶναι θαυμαστή. Γιατί εἶναι ἕνας δρόμος. Γιά ποῦ; Γιά τήν Ἀνάστασι. Καί λοιπόν, αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ θανάτου· Ἀνάστασι – νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας· Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Αὐτό εἶναι ἡ νηστεία!

☦ Β΄ Χαιρετισμοί - «Χαίρε τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής, χαίρε Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν».

«Χαίρε τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής, χαίρε Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν».

Υπόβαθρο της Β΄ στάσης των Χαιρετισμών αποτελεί η Γέννηση του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η Γέννηση αυτή προκαλεί την αντίδραση των βοσκών, των μάγων της εποχής, του ίδιου του γέροντος Συμεών του θεοδόχου. Ο παραπάνω διπλός χαιρετισμός τίθεται από τον υμνογράφο στο στόμα των βοσκών μετά την αναγγελία σ’ αυτούς της Γεννήσεως του Κυρίου από τους αγίους αγγέλους.

☦ Η αγάπη πληροφορεί

Γέροντα, πώς θα δείξω αγάπη;

– Να δείξω αγάπη; Δεν το καταλαβαίνω. Αυτό είναι κάτι ψεύτικο, υποκριτικό. Να υπάρχη η αγάπη μέσα μας και να μας προδώση, ναι. Η αληθινή αγάπη πληροφορεί τον άλλον χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Αγάπη είναι να ακούσης με πόνο την στενοχώρια του άλλου. Αγάπη είναι κι ένα βλέμμα πονεμένο κι ένας λόγος που θα πης με πόνο στον άλλον, όταν αντιμετωπίζη κάποια δυσκολία. Αγάπη είναι να συμμερισθής την λύπη του, να τον αναπαύσης στην δυσκολία του. Αγάπη είναι να σηκώσης έναν βαρύ λόγο που θα σου πη. Όλα αυτά βοηθούν περισσότερο από τα πολλά λόγια και τις εξωτερικές εκδηλώσεις.

☦ Μείζων δὲ πάντων ἡ άγάπη

Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.

☦ – Πώς θα καταλάβω, Γέροντα, αν έχω αληθινή αγάπη;

– Για να το καταλάβης, να εξετάσης αν αγαπάς όλους τους ανθρώπους εξίσου κι αν όλους τους ανθρώπους τους θεωρείς καλύτερους από σένα.

– Γέροντα, έχει ψυχρανθή η αγάπη μου για τον Θεό και για τον πλησίον.

– Σπείρε την λίγη αγάπη που σου έμεινε, για να φυτρώση αγάπη, να μεγαλώση, να καρπίση και να θερίσης αγάπη. Μετά θα σπείρης την περισσότερη αγάπη που θα θερίσης, και σιγά-σιγά θα γεμίση το αμπάρι σου και δεν θα έχης πού να την βάλης, γιατί, όσο σπέρνεις αγάπη, τόσο πιο πολύ αυξάνει. Ας πούμε, ένας γεωργός έχει ένα σακκουλάκι σπόρο και τον σπέρνει. Μετά μαζεύει τον καρπό και γεμίζει μία μεγάλη σακκούλα. Αν σπείρη ύστερα τον καρπό που έχει στην σακκούλα, θα γεμίση ένα σακκί. Και όταν μαζέψη πολύ σπόρο και τον σπείρη, θα γεμίση ένα αμπάρι. Ενώ, αν κρατήση τον σπόρο στο σακκουλάκι και δεν τον σπείρη, ο σπόρος θα σκουληκιάση. Πρέπει να πετάξη τον σπόρο στην γη, για να φυτρώση, να μεγαλώση και να κάνη καρπό.

☦ Παναγία η Πάντων Χαρά

"Ἴασιν λαμβάνοντες καί ἰσχύν, Πάντων Χαρά Κόρη, ἐξ Εἰκόνος Σου τῆς σεπτῆς καί λύπης τοῦ ἄχθους, Ἁγνή, τοῦ ψυχοφθόρου, ῥυόμενοι ὑμνοῦμεν τήν Σήν ἀντίληψιν"

☦ Μέ ποιό τρόπο ξημερώνοντας πρέπει νά βγαίνῃ στή μάχη τό πρωί ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ γιά νά πολεμᾷ.

Ἀφοῦ ξυπνήσῃς τὸ πρωὶ καὶ προσευχηθῇς ἀρκετὴ ὥρα λέγοντας, Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με, τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ πρέπει νὰ σκεφθῇς εἶναι αὐτό, τὸ νὰ νομίσῃς ὅτι βλέπῃς τὸν ἑαυτό σου κλεισμένο μέσα σὲ ἕνα τόπο καὶ στάδιο (29), τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι ἄλλο, παρὰ ἡ ἴδια σου καρδιὰ καὶ ὅλος ὁ ἐσωτερικὸς ἄνθρωπος· μὲ αὐτὸν τὸ νόμο, ὅτι ὅποιος ἐκεῖ δὲν πολεμήσει, θὰ μένῃ γιὰ πάντα πεθαμένος· καὶ μέσα σὲ αὐτὸ φαντάσου πὼς βλέπῃς μπροστά σου ἐκεῖνο τὸν ἐχθρὸ καὶ ἐκείνη τὴν κακή σου ἐπιθυμία, τὴν ὁποία ἀποφάσισες νὰ πολεμήσῃς καὶ εἶσαι ἕτοιμος νὰ πληγωθῇς καὶ νὰ πεθάνης, ἀρκεῖ μόνο νὰ τὴν νικήσῃς.

☦ Ἡ Πνευματική καί νοερή Κοινωνία, δηλαδή, πῶς κοινωνεῖται νοερά καί πνευματικά ὁ Χριστός

Ἂν καὶ μυστηριακὰ δὲν μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε τὸν Κύριό μας περισσότερο ἀπὸ μία φορὰ τὴν ἡμέρα, ὅμως πνευματικὰ καὶ νοερὰ μποροῦμε νὰ τὸν δεχώμαστε κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγὴ διὰ μέσου της ἐργασίας ὅλων τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν ἐντολῶν καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν θεία προσευχὴ καὶ μάλιστα τὴν νοερά (99).

☦ Τί εἶναι ἡ νοερή προσευχή καί πῶς πρέπει νά γίνεται

Ἡ νοερὴ καὶ καρδιακὴ προσευχή, σύμφωνα μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τοὺς καλουμένους Νηπτικούς, εἶναι ἡ συγκέντρωσις τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ στὴν καρδιά του κυρίως, καὶ χωρὶς νὰ ὁμιλῇ μὲ τὸ στόμα, μὲ μόνο τὸν ἐνδιάθετο λόγο, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖται μέσα στὴν καρδιά, νὰ λέγῃ αὐτὴ τὴ σύντομη καὶ μονολόγιστη προσευχή· δηλαδὴ τὸ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», κρατώντας λίγο καὶ τὴν ἀναπνοή (85). Καταχρηστικὰ ὅμως καὶ εὐρύτερα νοερὴ προσευχὴ λέγεται καὶ κάθε ἄλλη δέησις ποὺ δὲν θὰ γίνῃ μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ μὲ τὸν ἐνδιάθετο λόγο τῆς καρδιᾶς ποὺ ἀναφέρθηκε.

☦ “ΠΑΝΤΟΤΕ ΧΑΙΡΕΤΕ”

Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Θεσσαλονικείς, για διάφορα πνευματικά θέματα που έχουν σωτηριολογική σπουδαιότητα, τους συμβουλεύει μεταξύ άλλων· «Πάντοτε χαίρετε» (Α΄ Θεσ. 5,16). Την συμβουλή του αυτή την επαναλαμβάνει σε αρκετά σημεία των επιστολών του. Έτσι στους Φιλιππησίους γράφει· «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν ερώ, χαίρετε» (Φιλιπ. 4,4). Συμβουλεύει δε και προστάζει, με επιμονή και με επαναλήψεις, τα όσα είπε στους Θεσσαλονικείς. Και δεν το κάνει αυτό ευκαιριακά και παρεμπιπτόντως, αλλά συστηματικά και ενσυνείδητα, δικαιολογούμενος συγχρόνως γι’ αυτή την επιμονή του. «Το λοιπόν αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω. Τα αυτά γράφειν υμίν εμοί μεν ουκ οκνηρόν, υμίν δε ασφαλές» (Φιλιπ. 3,1). «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε…και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών» (Β΄ Κορ. 13,11). «Ο δε Θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης…» (Ρωμ. 15,13). Συνολικά δηλαδή σε πέντε χωρία μιλά και εντέλλεται για το θέμα της χαράς. Στα τελευταίο χωρίο δεν παραινεί ούτε συνιστά, αλλά εύχεται να πληρωθούν «πάσης χαράς».

☦ Η ΑΡΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ

π. Δημητρίου Μπόκου

«Η γυνή απατηθείσα εν παραβάσει γέγονε» (η γυναίκα εξαπατήθηκε και έπεσε στην παράβαση) (Α΄ Τιμ. 2, 14). Η Εύα στον Παράδεισο παρασύρθηκε από την απάτη του όφεως. Δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην ύπουλη υποβολή του «θα γίνετε θεοί». Έμπειρος στρατηγός ο διάβολος, γνωρίζοντας ότι το θήλυ είναι ασθενέστερο σκεύος, διάλεξε να χτυπήσει στο αδύνατο σημείο. Φρόντισε να την απομονώσει από τον Αδάμ. Περίμενε. Και τη στιγμή που την βρήκε μόνη της, συγκέντρωσε αμέσως εκεί όλη τη δύναμη κρούσης του. Και πέτυχε τον σκοπό του.

☦ Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών !

«Μή χάνετε τόν καιρό σας, ἀλλά νά ἀγωνίζεσθε γιά τήν ἁγιότητα. Ἡ καλύτερη ἐλεημοσύνη στόν κόσμο εἶναι νά γίνῃς ἅγιος. Ὁ ἅγιος βοηθᾷ καί ὅσο ζῇ ἀλλά καί μετά θάνατον».   ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

konstantinoupolipothoumeno

☦ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΥ ΕΛΛΑΣ πάλι το μήνυμα -Αυτή η μαγιά είναι το πνευματικό μπαρούτι που θα τινάξει τα σωθικά της παγκόσμιας ανομίας.

Το μήνυμα της Ελευθερίας εν Χριστώ είναι η πραγματική ΕΥΤΥΧΙΑ στον άνθρωπο. ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΥ ΕΛΛΑΣ πάλι το μήνυμα- τώρα ταπεινωμένη από τους ισχυρούς - αύριο υψωμένη από την ίδια την ΠΑΝΑΓΙΑ.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Πικραμένα τα χείλη μας που τέτοιες μέρες δεν μας αφήνουν να μετέχουμε στις τιμητικές εκδηλώσεις. Εδώ δεν μας αφήνουν να πάμε στην εκκλησιές μας να ψάλλουμε " Σήμερον της Σωτηρίας ημών το κεφάλαιο.." και τη Υπερμάχω ..."  

Η λεγόμενη "πανδημία" κτύπησε την πόρτα μας και ήταν ευκαιρία για πολλούς 

ΤΏΡΑ μας τα πήραν όλα.  Δούλεψαν χρόνια  και τώρα πάνω στις εξέδρες  καμαρώνουν τις άδειες πλατείες και τους δρόμους ανήμερα της μνήμης και τιμής των 200 χρόνων από το άγιο και ηρωικό 21.

☦ Παρουσιάστηκε σε αξιωματικό και του είπε: "οι Έλληνες να μην στενοχωρούνται, εγώ θα τους βοηθήσω"

Φωτο: Εικόνα του τέμπλου στον Ιερό Ναό του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ στην ΤΗΝΟ

Η Ελλάδα μας εν έτη 2021 μοιάζει με τα "φυλακισμένα μνήματα"  της Κύπρου, με το Μεσολόγγι λίγο πριν απελπισμένη έξοδο του, μοιάζει με πολλά άσχημα που αμαυρώνουν την ανθρώπινη ιστορία.

Ας κρατηθούμε από τα παρακάτω:

"Ἀπεστάλη Γαβριὴλ τὴν παγκόσμιον μηνῦσαι σωτηρίαν.

Ἀπεστάλη Γαβριήλ, φέρων τῷ Ἀδὰμ ὑπογραφὴν ἀνακλήσεως.

☦ “Λόγον Ἀγαθόν” ἦχ.πλ.δ΄ - Πολυέλεος Θεομητορικών εορτών

☦ “Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοί Θεοῦ τήν δόξαν” - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους εορτάζοντες

☦ “Ὑπάρχει δρόμος ὠρέ! Εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ” !!!

«Ἦταν πρωί, Σάββατο τοῦ Λαζάρου 10 Ἀπριλίου τοῦ 1826, ὅταν συγκροτήθηκε τό νεκροδόξαστο ἐκεῖνο συμβούλιο ἀποφάσεως. Ἦταν ἕνα συμβούλιο θανάτου. Οἱ καπεταναῖοι εἶχαν ἀναλάβει νά διερευνήσουν μέ ἀνιχνευτές τήν ὕπαρξη μυστικοῦ δρόμου - διόδου γιά ἀκίνδυνο πέρασμα τῶν Ἐλεύθερων Πολιορκημένων στήν ἐλευθερία. Κανένας ὅμως δέν ἔφερε ἐλπιδοφόρα πληροφορία. Οἱ λόχμες καί οἱ στενωποί φυλάγονταν ἄγρυπνα ἀπό τούς πολιορκητές σέ βάθος χώρου καί τόπου. Γενική ἦταν ἡ κατήφεια καί ἡ σιωπηλή θλίψη. Τή σιωπή τῆς στιγμῆς ἔσπασε ἡ βροντώδης καί σταθερή ἔκρηξη τοῦ τρανοδύναμου ἀρχηγοῦ τῆς Φρουρᾶς, τοῦ Θανάση Ραζη­Κότσικα:

-Ὑπάρχει δρόμος ὠρέ!

☦ “ΕΙΣ ΤΟ ΜΑΝΙΑΚΙ”

…Εἰς τό Μανιάκι, ἐπί τῆς κορυφῆς τοῦ λόφου, ἐκ τῶν τριακοσίων μαχητῶν δέν ἀπέμεινεν οὔτε εἷς ζωντανός.

Ὁ ἥλιος, προβάλλων ἀπό τάς χιόνας τῶν βουνῶν, τούς ἐχαιρέτισεν ὀρθίους ὅλους. Ἐφώτισε τάς λευκάς φουστανέλλας. Ἐχάιδευσε τάς μαύρας κόμας των. Ἀπήστραψεν εἰς τούς φλογερούς ὀφθαλμούς των. Ἐχρύσωσε τάς λαβάς τῶν ὅπλων των. Καί τώρα, δύων ἐκεῖ κάτω, μέσα εἰς τό πέλαγος, τούς ἀποχαιρετίζει λυπημένος νεκρούς, σκορπισμένους ἐπάνω εἰς τό χῶμα. Καί χάνεται ἀργά – ἀργά καί σβήνει, ὡσάν νά θέλῃ νά ρίψῃ ἀκόμη τελευταῖον βλέμμα πρός τούς γενναίους.

☦ “Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλη”

Αυτήν την χαρά ήρθε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ να ευαγγελίσει στην Παρθένο Μαρία.

Την καλήν είδηση ότι έρχεται επιτέλους η χαρά στον κόσμο, ο Χριστός, για να τον αναστήσει από την θλίψη και την απελπισία, στην οποία έχει περιέλθει.

Η χαρά, όμως, έπρεπε να έρθει διαμέσου τής Παρθένου, σύμφωνα με το πάνσοφο σχέδιο τού Θεού.

☦ "Η εικόνα της Παναγίας που έκανε την προσευχή του ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια”

ΠΑΝΑΓΙΑ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ, εζωγραφήθη δια χειρός Φωτίου Νικολάου Κόντογλου 1960.

Στην πίσω όψη της φωτογραφίας υπάρχει η ακόλουθη ιδιόχειρη σημείωση του Φώτη Κόντογλου:

"Η εικόνα της Παναγίας που εκανε την προσευχή του ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια. Επιδιορθώθηκε και ξαναζωγραφήθηκε όπου ήτανε χαλασμένη από τον Φ.Κ."

Fotis Kontoglou Original - Φώτη Κόντογλου Αρχείο

☦ Η Παναγία έκανε το θαύμα της...

 «Χαίρε, δι’ ής εγείρονται τρόπαια

Χαίρε, δι’ ής εχθροί καταπίπτουσιν»

626 μ.Χ. Η Κωνσταντινούπολις, η πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, εδοκιμάζετο σκληρώς. Ο Ηράκλειος, ο γενναιότατος αυτοκράτορ, απουσίαζε. Με όλον τον στρατόν του ευρίσκετο προς τα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας, αγωνιζόμενος να συντρίψει τον Χοσρόην, τον αγέροχον εκείνον βασιλέα της Περσίας, τον διάδοχον του Ξέρξου κατά το μίσος προς τον Ελληνισμόν, όστις εκαυχάτο ότι δεν θα καταθέσει τα όπλα παρά μόνον όταν και ο τελευταίος Χριστιανός αρνηθή τον εσταυρωμένον.

☦ O ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ

Μια από τις πιο αγνές και πιο ηρωικές φυσιογνωμίες της Επανάστασης του 1821 είναι ο μεγαλοεθνομάρτυρας Αθανάσιος Διάκος. Eτσι έμεινε στην Ιστορία. Διάκος ήταν η εκκλησιαστική του ιδιότητα. Χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Αρτοτίνας Φωκίδας. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Γραμματικός και κατ’ άλλους Μασσαβέτας. Μεγαλοεθνομάρτυρα τον ονομάσαμε λόγω των υπέρ της Πίστεως και της Πατρίδας φρικτών βασανιστηρίων τα οποία υπέστη πριν να εκτελεσθεί με τον αγριότερο τρόπο που έχει καταγράψει η Ιστορία, να σουβλιστεί ζωντανός. Το σούβλισμα αλλιώς ονομάζεται παλούκωμα και ανασκολοπισμός. Κατ’ αυτόν οι δήμιοι – βασανιστές έδεναν τον μελλοθάνατο σε ξύλινο ή μεταλλικό πάσαλο (σκόλοπα) ή περνούσαν τον πάσαλο στο κορμί του και τον έψηναν ζωντανό.

☦ “Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”

Δεν εχει ανδρεία το ''περνάω καλά''...

Αυτό το σύγχρονο μόρφωμα. Πώς ενας άνδρας η γυναίκα ζει με την ιδεολογία τού περνάω καλα σε βαρος πατρίδας, Ορθοδοξίας, ψυχής, οικογένειας;

Πώς μιμείται ένας Έλληνας ορθόδοξος την απάθεια και την οκνηρία;

☦ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ 1821 ΣΥΝΕΧΙΖΑΝ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ-ΡΩΜΑΝΙΑ

ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΡΩΜΗΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ. ΤΟ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ» ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ

-Νομική Διάταξις της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος, ή Οργανισμός του Αρείου Πάγου, Γερουσίας της Ανατ. Ελλάδος, 4/11/1821: “Οι κοινωνικοί νόμοι των αειμνήστων χριστιανών αυτοκρατόρων της Ελλάδος μόνοι ισχύουσι κατά το παρόν εις την Ανατολικήν Χέρσον Ελλάδαν”

☦ Αδέλφια, από σήμερα και στο εξής, αυτό θα είναι το μπαϊράκι και το λάβαρό μας (Π.Π.Γερμανός)

Όταν οι Οπλαρχηγοί μαζεύτηκαν στην Αγία Λαύρα, ήθελαν ο καθένας τους να προηγήται το δικό του μπαϊράκι. Τα πνεύματα άναψαν, κανείς δεν υποχωρούσε. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είδε ότι με αυτά τα πείσματα και τις ξεσυνέριες εκινδύνευε να μην αρχίση καν η Επανάσταση...

Έτσι, χωρίς να χάνη καιρό, βγήκε στην ωραία πύλη και ξεκρέμασε το «βήλο», την κουρτίνα, που έκλεινε το ιερό βήμα από τον κυρίως ναό. Σ’ αυτό το βήλο ήταν χρυσοκεντημένη η Κοίμηση της Θεοτόκου...

☦ Η Ιερά Πανήγυρις του Ευαγγελισμού στην Ι.Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους

☦ "κλαιγόμαστε ότι μας δολοφόνησαν τον πρώτο Κυβερνήτη μας, αλλά δεν κάνουμε τίποτε για να ξαναγεννηθεί ένας νέος τέτοιος"

ΚΑΙ συμπλήρωσε ο Γέροντας: 

"τον Καποδίστρια τον γέννησαν άνθρωποι σαν και εμάς, αλλά άνθρωποι ΧΡΙΣΤΟΥ"

"τον Καποδίστρια τον ξαναγέννησε το Χριστοκεντρικό σκολιό και η μάνα η Εκκλησία"

"ΣΗΜΕΡΑ  και όσοι Έλληνες γεννιούνται τους περισσότερους τους  δολοφονούν"

☦ Η φτερούγα της θελήσεως

ΦΩΤΟ: ΓΛΑΡΟΣ  ΣΕ ΠΟΛΥ «ΧΑΜΗΛΗ ΠΤΗΣΗ» ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Μεγάλη υπόθεση η θέληση! (Οσίου γέροντος Παϊσίου)

Ο κόσμος εύκολα επηρεάζεται και προς το καλό και προς το κακό. Προς το κακό επηρεάζεται πιο εύκολα, γιατί εκεί κανοναρχεί και ο διάβολος. Πές σε έναν λ.χ. να κόψη το τσιγάρο, γιατί βλάπτει. Μόλις θα αποφασίση να το κόψη, θα πάη ο διάβολος και θα του πή: «Εκείνο το τσιγάρο έχει λιγώτερο φαρμάκι, το άλλο έχει φίλτρο και καθαρίζει... Κάπνισε από ᾿κείνα· δεν θα σε βλάψουν». Θα του βρη δηλαδή μια δικαιολογία, για να μην το κόψη· θα του βρή... μια λύση! Γιατί ο διάβολος μπορεί να μας βρη ένα σωρό δικαιολογίες. Και εκείνο το τσιγάρο που του προτείνει, μπορεί να τον βλάψη ακόμη περισσότερο. Γι' αυτό χρειάζεται να έχουμε θέληση. Και αν κανείς δεν κόψη τα κουσούρια του, όταν είναι ακόμη νέος, μετά είναι δύσκολο να τα κόψη, γιατί, όσο περνάει η ηλικία, εξασθενεί η θέληση.

☦ Ο Παναής ο αλειτούργητος και η καμπάνα - Αληθινή ιστορία

-Τα ’μαθες, παππού; Από ’δω κι εμπρός τα μαγαζιά θ’ ανοίγουν και τις Κυριακές.

-Τι λες, παιδάκι μου, στύλωσε με απορία και έκπληξη τα γεροντικά, θολωμένα απ’ τα χρόνια μάτια του πάνω στον εγγονό του ο μπαρμπα-Δημητρός.

-Ναί, παππού, είναι απόφαση του Υπουργού.
- Άλλο και τούτο. Καί γιατί, μαθές, αυτό; Πως του ’ρθε να βγάλει τέτοια απόφαση;

-Είναι νόμος του κράτους, παππού. Κάποιες Κυριακές το χρόνο τα καταστήματα μπορούν να παραμένουν ανοιχτά, να πηγαίνει ο κόσμος να ψωνίζει.

-Δηλαδή, θες να πείς, θα χτυπά η καμπάνα το πρωί, και ο κόσμος θα βγαίνει για την αγορά;

-Ε, κάπως έτσι…Κούνησε το κεφάλι του λυπημένος ο γέροντας. Χαμήλωσε κουρασμένο το βλέμμα του, έμεινε για λίγο σκεφτικός, κι έπειτα, χωρίς να το σηκώσει πάλι, μονολόγησε:

☦ Γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης, Λέγε την Ευχή κι ας περισπάται ο νους

-Προσπαθούμε να λέμε συνέχεια την ευχή αλλά ο νους μας περισπάται.

-Όταν λέμε την ευχήν όσο μπορούμε, ζορίζουμε και το μυαλό να καταλαβαίνουμε τι λέμε. Αυτό όμως για να το πετύχουμε θέλει πολλήν βίαν. Όμως όταν δουλεύης, λέγε συνέχεια με το στόμα "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με".

☦ Παναγία μου, βοήθησε καί τούτην τήν φορά τούς Ἕλληνες διά νά ἐμψυχωθοῦν

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

«Γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ Ἑλλάδα στοὺς καιροὺς τοὺς ὕστατους θέλει ἕνα Καιάδα γκρεμοτσακίστε τους»  (Ν. Γκάτσος)

«Ἔτσι γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες. Περάσανε ἀπὸ τὴν πλάτη μας ἄγριες ἀνεμοζάλες κάθε λογῆς, ἀγριάνθρωποι σκληροί, φονιάδες μὲ σπαθιὰ μὲ κοντάρια καὶ μὲ ἅρματα κάθε λογῆς, Πέρσες, Ἀλαμάνοι, Φράγκοι, Ἀραπάδες, Τοῦρκοι κι ἄλλοι. Μᾶς σφάζανε, μᾶς κομματιάζανε, μᾶς κρεμάζανε, μᾶς σουβλίζανε, μὰ δὲν πεθάναμε, γιατί μᾶς ἀτσάλωνε ὁ ἀγώνας, δίναμε φωτιὰ στὴ φωτιά…». (Φ. Κόντογλου, «Μυστικὰ Ἄνθη», σελ. 12, ἔκδ. «Ἀστὴρ»)

Πρέπει, ἐμεῖς οἱ Ρωμηοί, νὰ ξαναβροῦμε τὸν ἑαυτό μας, τὰ καίρια καὶ τὰ οὐσιώδη του βίου. Εἴμαστε «καταδικασμένοι» ὡς ἔθνος ἱστορικὸ νὰ στραφοῦμε πίσω «ὅλα τὰ ἔθνη, γιὰ νὰ προοδεύσουν, πρέπει νὰ βαδίσουν ἐμπρός, πλὴν τοῦ ἑλληνικοῦ ποὺ πρέπει νὰ στραφεῖ πίσω», γράφει ὁ σοφὸς ἀθηναιογράφος Δημ. Καμπούρογλου. Νὰ ἀνακαλύψουμε καὶ πάλι «τὸ ἄριστον ἐκεῖνο, Ἑλληνικὸς/ ἰδιότητα δὲν ἒχ’ ἡ ἀνθρωπότης τιμιωτέραν» (Καβάφης).

☦ Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου: Ανάλυση στα Θεία Νοήματα των Ύμνων της Εορτής

1) Απολυτίκιο

«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον, καὶ τοῦ ἀπ' αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται, καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διὸ καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ, τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ»

"Σήμερον της σωτηρίας ημών το Κεφάλαιον", ψάλλει ο υμνωδός. Σήμερα, ανοίγει το πλέον μνημειώδες, κοσμοσωτήριο και κοσμοϊστορικό Κεφάλαιο στην ιστορία της ανθρωπότητας: Το Κεφάλαιο της Σωτηρίας του κόσμου! Και το «σήμερον» αυτό που προπορεύεται «της σωτηρίας», υποδηλώνει μεν την αφετηρία της, αντανακλά όμως δε και το αιώνιο προσκλητήριο για την Βασιλεία του Θεού στον καθένα από εμάς, το οποίο εκδίδεται στο καθημερινό μας «σήμερα»!

Με άλλα λόγια, η σωτηρία της ψυχής μας δεν είναι κάτι που αφορά το αύριο, ή που έχει να κάνει πάντα με όσα πράξαμε στο χθες. Το σήμερα είναι αυτό που μας καθορίζει και που μας ανυψώνει ή μας καταβαραθρώνει στα μάτια του Θεού. Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε στο κάθε «σήμερα» της ζωής μας, αυτή είναι που θα μας σώσει ή που θα μας καταδικάσει, από τη στιγμή που κάποιο από όλα τα επόμενα «σήμερα» της επίγειας ζωής μας, θα είναι και το τελευταίο.

☦ Ὅσιος Παΐσιος: “Χαιρόμαστε γιατί η Παναγία μας έβγαλε ασπροπρόσωπους”

Η Παναγία έφερε στον κόσμο την χαρά

–Γέροντα, μπορείτε να μας ψάλετε το Μεγαλυνάριο που είχατε γράψει για την Παναγία;

–Έλα να το ψάλουμε μαζί. «Εύρες πολλήν Χάριν παρά Θεού, Μήτερ του Δεσπότου, Μεγαλόχαρη, αληθώς, Κεχαριτωμένη, ως Γαβριήλ εβόα, Βασίλισσα Αγγέλων, φρούρει τους δούλους σου». Να σού πω τώρα και ένα δογματικό: Η Παναγία ήταν Κόρη και Μητέρα, Δούλη και Βασίλισσα, Βασίλισσα όλου του κόσμου. Χωράει στον νού του ανθρώπου αυτό; Και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι κάτι το υπερφυσικό, έξω της λογικής.

☦ Ο Μακρυγιάννης και ο κλέφτης που μετανόησε...

Για να τον τιμήσουνε τον Μακρυγιάννη τον κάναν αρχηγό της Αστυνομίας της Αθήνας. Αυτός ήταν υπεύθυνος για τις κλοπές κτλ.

Μια ημέρα, σ΄ ένα παζάρι ένα Σάββατο τον καλούνε, και του λέει, έλα πιάσαμε έναν κλέφτη.

-Του λέει του κλέφτη, ρε έκλεψες;

–Όχι, λέει αυτός.

☦ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Το «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθείτε, ΠΕΡΙ ΒΙΟΥ ΕΣΤΙΝ, ΟΥ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ»

☦ Στόν εὐαγγελισμό τῆς πανυπέραγνης Δέσποινάς μας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

1. O ψαλμωδὸς προφήτης, ἀπαριθμώντας τὰ εἴδη τῆς δημιουργίας καὶ καθορώντας τὴν ἀποτεθειμένη σʼ αὐτὰ σοφία τοῦ Θεοῦ, γεμάτος θαυμασμὸ ὁλόκληρος, ἐκεῖ ποὺ ἔγραφε ἀνεφώνησε· «πόσο μεγαλοπρεπῆ εἶναι τὰ ἔργα σου, Κύριε, ὅλα τὰ ἔπλασες μὲ σοφία!».

Σʼ ἐμένα τώρα, πού ἐπιχειρῶ νὰ ἐξαγγείλω κατὰ δύναμι τὴν σαρκικὴ ἐπιφάνεια τοῦ Λόγου πού ἔκτισε τὰ πάντα, ποιὸς λόγος θὰ μοῦ ἀρκέση γιὰ ἐξύμνησι; Ἐὰν πραγματικὰ τὰ ὄντα εἶναι γεμάτα θαῦμα καὶ τὸ ὅτι αὐτὰ προῆλθαν στὴν ὕπαρξι ἀπὸ μὴ ὄντα εἶναι θεῖο καὶ πολυύμνητο, πόσο θαυμασιώτερο καὶ θειότερο εἶναι καὶ πόσο ἀναγκαιότερο εἶναι νὰ ὑμνῆται ἀπὸ μᾶς τὸ νὰ γίνη κάποιο ἀπὸ τὰ ὄντα θεός, καὶ ὄχι ἁπλῶς θεός, ἀλλὰ ὁ ὄντως ὧν Θεός, καὶ μάλιστα ἡ φύσις μας ποὺ δὲν μπόρεσε ἢ δὲν θέλησε οὔτε τὸν χαρακτήρα κατὰ τὸν ὁποῖο ἔγινε νὰ φυλάξη καὶ γιʼ αὐτὸ δικαίως ἀπωθήθηκε στὰ κατώτατα μέρη τῆς γῆς; Διότι τόσο μεγάλο καὶ θεῖο, τόσο ἀπόρρητο καὶ ἀκατανόητο εἶναι τὸ ὅτι ἡ φύσις μας ἔγινε ὁμόθεος καὶ ὅτι δι' αὐτῆς μᾶς χαρίσθηκε ἡ ἐπάνοδος στὸ καλύτερο ὥστε τοῦτο καὶ στοὺς ἁγίους ἀγγέλους καὶ στοὺς ἀνθρώπους, ἀκόμη καὶ στοὺς προφῆτες, ἂν καὶ αὐτοὶ βλέπουν διὰ Πνεύματος, νὰ μένη στὴν πραγματικότητα ἀνεπίγνωστο, μυστήριο ποὺ εἶναι κρυμμένο ἀπὸ τὸν αἰώνα.

☦ Ιωνάς και Νινευίτες (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

«…ένας συγκλονιστικός λόγος τού κατανυκτικότατου οσίου Εφραίμ του Σύρου. Ένας λόγος με καυτή επικαιρότητα, μια και ολόκληρη η ανθρωπότητα ζει σήμερα στην κατάσταση της Νινευή: Σε κατάσταση ανταρσίας απέναντι στο Θεό και το νόμο Του… Ας ξυπνήσουμε όλοι οι σύγχρονοι Νινευΐτες από την πνευματική μας νάρκη και ας ετοιμαστούμε».

Πρόλογος

ΓΝΩΣΤΗ στους περισσότερους είναι η ιστορία τού προφήτη Ιωνά΄ γνωστή και χαριτωμένη και διδακτική. Για τον προφήτη, εκτός από το επεισόδιο που περιγράφεται στο ομώνυμο βιβλίο τής Παλαιάς Διαθήκης, τίποτε άλλο δεν γνωρίζουμε, παρά μόνο ότι ήταν γιός τού Αμαθεί, από τη φυλή Ζαβουλών, και έζησε τον 8ο αιώνα π.Χ.