Του στέλνει λόγια ο Κύριος , το στόμα του οδηγάει !
Η αγκαλιά Του είν
ανοιχτή, ουράνιος Αρραβώνας!
Μα αν δεν υπάρξουν
δάκρυα θα έρθει ο Κανόνας !
Μαύρα φοράει η
Παναγιά πενθεί την αμαρτία!
Σώζει τον κόσμο απ
την οργή, έχει τα δευτερεία !
Πορταϊτίσσης Άγιο
Φως το έλεος σκορπίζει
Και στη Βαβέλ του Αμαλήκ
δίκαιος μόνο ελπίζει…
Του Νώντα Σκοπετέα
Στο αρχονταρίκι του πρώτου ορόφου που κοιτά στο καθολικό αναζητήσαμε ανάπαυση και λόγον
αγαθό το τελευταίο μας βράδυ στο Όρος. Συναντήσαμε τον Μοναχό Γ. που διαρκώς
ανιχνεύει την σπίθα στα μάτια και στην ψυχή κάθε επισκέπτη –προσκυνητή στην
Μονή Κουτλουμουσίου. Παλαιός συνενορίτης μου στα μέρη του Αγίου Δημητρίου
Αμπελοκήπων στην Αθήνα. Τον θυμάμαι σαν παιδί, να μπαινοβγαίνει εκείνος και να
διακονεί στο Ιερό. Και τώρα Μοναχός Κοινοβιάτης , της Ριζαρείου τέκνο
πεφιλημένο και του Αγίου Νεκταρίου απόγονος εκλεκτός . Ξεκινά να μας μιλά
..Έχει τα μάτια του κλειστά κάτω από ένα ζευγάρι με γυαλάκια. Σαν κάποιος να
του ψιθυρίζει τούτα τα λόγια :