Ευχαριστία
ακούγεται απ του Ουρανού τους ψάλτες.
Στον άμβωνα της
κλίμακος οι ταπεινοί αναβάτες!
Του Οσίου Δαυίδ οι εκλεκτοί,
θυμούνται τις κουρές τους.
Παπαδοπαίδια
λαχταρούν κι αυτά τις φορεσιές τους!
Είναι η σιωπή
ασυνάντητη, προστάζει να ειρηνέψεις.
Πλούσιος να σαι στη
ματιά και φειδωλός στις λέξεις ..
Κιβούρια είναι
έτοιμα, σταυροί που θα γραφτούνε
Τα έσχατα μη λησμονηθούν, πως όλα θα κριθούνε.
Τρίτη μέρα της
εβδομάδας ξημέρωσε στην Ιβήρων. Μέσα στην Πορταϊτισσα, αξιωνόμαστε να
μεταλάβουμε των αχράντων και επουρανίων δωρεών. Πόσο βαθιά εισχωρούν οι λόγοι
της ευχαριστίας προς την Ευλογημένη και Δεδοξασμένη Θεοτόκο! Τα νοητά μάτια της
καρδιάς, φωτίζονται από το Φως της.
Και τίποτα άλλο δεν ζητούν σαν μεσιτεία από Εκείνην, παρά μόνο την, ως την τελευταία αναπνοή,
ένωση μετά του Υιού Της, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον! Στην
αγιογραφημένη μεγάλη Τράπεζα, όλοι
αθόρυβα πίνουμε τσάι με παξιμάδι και ελιές. Ανάγνωσμα τόσο ωφέλιμο η σιγή και τα ειλητάρια των θείων μυσταγωγών
που ολοζώντανοι και προστατευτικά μας περιστοιχίζουν.