Κολλυβάδες Πατέρες: Οι αναγεννητές της Ελληνορθοδοξίας

Του π. Γεώργιου Δ. Μεταλληνού - από την εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια

Στην αγία μνήμη του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου και Κολλυβά (+14/7/1809) αφιερώνεται αυτό το σημείωμα.

Η εμφάνιση των Κολλυβάδων τον 18ο αιώνα στον αγιορειτικό, και ευρύτερα στον ελλαδικό χώρο σημειώνει μια δυναμική επιστροφή στις ρίζες της ορθόδοξης παράδοσης, στην ορθόδοξη πνευματικότητα.

Το «κίνημά» τους, όπως ονομάσθηκε, ήταν αναγεννητικό, ως παραδοσιακό και προοδευτικό, ως πατερικό με μια λέξη: γνήσια ορθόδοξο.

Στον δύσκολο για την εθνική μας Ιστορία 18ο αιώνα θέλησαν οι Κολλυβάδες να αντιτάξουν στο ρεύμα του άθεου διαφωτισμού τη μυστική εμπειρία της Ορθοδοξίας, της μόνης που σώζει τον άνθρωπο.

ΟΙ ΗΠΑ ΑΡΓΗΣΑΝ... ΜΟΛΙΣ 43 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ!

Νίκος Ελευθερόγλου

Ηταν ο Μπιλ Κλίντον, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, αν θυμάμαι καλά, που στη μία και μοναδική επίσκεψή του στην Αθήνα είχε ζητήσει επισήμως συγγνώμη για όσα διέπραξαν οι ΗΠΑ στο Κυπριακό και κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στο νησί.

Χρειάστηκε να περάσουν 43 ολόκληρα χρόνια για να φτάσουμε σε έναν άλλον Ιούλιο, όπου οι σύμμαχοι διορθώνουν εν μέρει το μεγάλο τους έγκλημα. Διότι, τουλάχιστον όπως έγινε γνωστό, το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Bush» μπλόκαρε τις τουρκικές συχνότητες και... τύφλωσε τους Τούρκους που ήθελαν να παρακολουθήσουν την πορεία των γεωτρήσεων. Παράλληλα οι σύμμαχοι δημιούργησαν «ασπίδα» στην Κύπρο κόβοντας τον αέρα του Ερντογάν.

Σ’ ένα νεαρό ιερέα για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του. Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου. Άκουσε πώς ο μεγάλος Παύλος, ο απόστολος της οικουμένης, ήταν κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πώς μιλά: «᾿Εν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη· ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵνα δι’ ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος». (Β’ Τιμ. 4, 16-17).