Καλοκαίρι
του 2006 για Προσκύνημα στην ΠΑΝΑΓΙΑ την
Μυρτιδιώτισσα. Με το που πατήσαμε το
πόδι μας στα Κύθηρα αισθανθήκαμε μια
ιερή ανατριχίλα. Βηματίζαμε πάνω σε
χώματα που ποτίστηκαν με μαρτυρικό αίμα πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών σε διάφορες
και επάλληλες ιστορικές περιόδους με καταστροφές – δηώσεις – γενοκτονίες και
σκλαβοπάζαρα. Κάτι μας ακολουθούσε αλλά δεν θέλαμε να πούμε τίποτε στους άλλους συμπροσκυνητές μας για να μην φοβηθούν καθότι υπήρχαν και παιδιά.
Ίσως να ήταν μάρτυρες άλλων εποχών αυτές οι σκιές.
Γράφει
ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Αφού πήραμε τον δύσκολο δρόμο
πάνω σε βραχώδεις απολήξεις ξεκινήσαμε κατευθείαν για την ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ των
Κυθήρων. Ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι, αλλά το τοπίο μας έδινε
πλουσιοπάροχη αμοιβή με εικόνες και μυρωδιές. Τελικά από ψηλά στην τελευταία
κατεβασιά αντικρύσαμε το πάλλευκο μοναστήρι της Μυρτιδιωτίσσης στις Εσχατιές
της σύγκλισης των τριών Ελληνικών θαλασσών και πελάγων.