Κυριακή Ζ΄ Λουκά – «Και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος»

(Λουκ. η΄ 41-56) (Β΄ Κορ. θ΄ 6-11)

Η πίστη ως τόλμη

«Και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος»

Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που έτρεχαν κοντά στον Χριστό για να τον δουν, να τον ακούσουν και να δεχθούν κάποια ευεργετική δωρεά Του. Αρκετοί πίστευαν ότι και με ένα άγγιγμα στα ενδύματά Του, θα γίνονταν δέκτες της ευλογίας Του.

Και πραγματικά «όσοι αν ήπτοντο αυτού εσώζοντο». Το βλέπουμε και στην αιμορροούσα γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου. Η δυστυχισμένη εκείνη ύπαρξη υπέφερε δώδεκα ολόκληρα χρόνια και η επιστήμη ακόμα ύψωνε τα χέρια. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να την θεραπεύσουν. Μόνο μια ελπίδα απέμενε. Ο παντοδύναμος Ιησούς για τον οποίο τόσα πολλά ακούγονταν, ότι δηλαδή θαυματουργούσε και πρόσφερε ζωή στους ανθρώπους.

Οἱ Ἱεροκοινοτικοί (Ἁγιορείτες) δέν διαφέρουν ἀπό τούς Φαναριῶτες (Οἰκουμενιστές).

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Συναντήθηκαν οἱ Ἱεροκοινοτικοί, ὅπως πληροφορούμαστε ἀπό τή σημερινή εἰδησεογραφία, στό Μέγαρο Μαξίμου μέ τόν Ἕλληνα Πρωθυπουργό καί συζήτησαν τά περί τῆς ἐπισκέψεως τοῦ τελευταίου στό Ἅγιον Ὄρος, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθεῖ ὁσονούπω. 
Θυμόμαστε ὅλοι μία πρό καιροῦ ματαιωθεῖσα προγραμματισμένη ἐπίσκεψη τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως κ. Ἀλέξη Τσίπρα στό Ἄγιον Ὄρος. Τότε, εἶχε προβάλλει βέτο ἤ μᾶλλον εἶχε ὑψώσει τό ἀνάστημά του, ὁ μόλις πρό ὀλίγων ἡμερῶν κοιμηθείς θαρραλέος καί "ἀθυρόστομος" ἀείμνηστος Καθηγούμενος τῆς Μονῆς Δοχειαρίου Γέροντας Γρηγόριος (+). Εἶχε μάλιστα ὑψώσει στό Μοναστήρι του μαύρη σημαία καί πανό ἀποδοκιμασίας γιά τό ἐνδεχόμενο ἐπισκέψεως καί ὑποδοχῆς ἑνός δεδηλωμένου ἀθέου πολιτικοῦ καί μάλιστα δεινῶς ἐναντιουμένου, μέ τά ὑπ' αὐτοῦ εἰσαγόμενα καί ψηφιζόμενα ὑπό τοῦ κόμματός του νομοθετήματα, στήν Εὐαγγελική διδασκαλία.

Φωνάξτε ΟΧΙ στα κλεφτρόνια της Ιστορίας μας

Έρχεται Νέο ΟΧΙ . Όχι σαν αυτό που έφτιαξε ήρωες το έπος του 40. Όχι σαν αυτό που καταγράφηκε στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 και ερμηνεύτηκε σαν ΝΑΙ στην  νέα σκλαβιά στους διαχρονικούς τοκογλύφους – εμπόρους των εθνών.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Πάμε σε αυτά δραματικά που συμβαίνουν στις ώρες μας.

Τον τούρκο (και πίσω από αυτόν τον Ρώσο)  δεν τον τσάντισε τόσο η κατά λάθος ανακοίνωση της πρόθεσης με διατάγματα της επέκτασης της αιγιαλίτιδος από το ΥΠΕΞ, όσο αυτό το παρακάτω  γεγονός:

Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου την εορτή της αγίας Σκέπης. Και για την γιορτή αυτή συμβαίνει αυτό που λέγει ο άγιος Χρυσόστομος για τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας, ότι πολλοί γιορτάζουν τις μεγάλες γιορτές, ξέρουν το όνομά τους, δεν ξέρουν όμως το βαθύτερο νόημά τους, ούτε το μήνυμα που θέλει να εξαγγείλει η Εκκλησία μας μέσω των εορτών αυτών. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι, λέγει ο ιερός πατήρ, έρχονται στην Εκκλησία από συνήθεια και όχι από ευσέβεια. Γι’ αυτό ας ασχοληθούμε σήμερα με την υπόθεση της γιορτής καθώς και για το μήνυμά της προς το λαό του Θεού.

Ἡ Ἁγία Σκέπη

π. Δημητρίου Μπόκου

Ὁ προκεχωρημένος λόχος εἶχε στρατοπεδεύσει σὲ μιὰ ψηλὴ ἀπόμερη πλαγιά. Ὁ π. Ἀλέξιος, στρατιωτικὸς ἱερέας, θέλησε νὰ συμπαρασταθεῖ στοὺς στρατιῶτες καὶ νὰ τοὺς προετοιμάσει. Τὸ χιόνι ἔπεφτε πυκνό. Στὰ δυὸ μέτρα δὲν ξεχώριζες ἄνθρωπο.

- Ποῦ θὰ πᾶς, παπούλη; Θὰ χαθεῖς μὲς στὰ χιόνια, εἶπε ὁ συνταγματάρχης.

- Ἔχω τὴν Παναγιὰ μαζί μου, ἀπάντησε ὁ ἱερέας καὶ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν τσέπη του μιὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας. Αὔριο τὰ παιδιὰ θὰ ριχτοῦν στὴ μάχη. Πρέπει νὰ πάω.

Μέσα ἀπὸ δύσβατα μονοπάτια κατάφερε κάποτε νὰ φτάσει. Οἱ στρατιῶτες καὶ ὁ λοχαγὸς ἐνθουσιάστηκαν μὲ τὴν ἄφιξή του καὶ θαύμασαν τὴν πίστη του. Στὴν ἀπορία τους πῶς τὰ κατάφερε, τοὺς εἶπε:

-  Ἡ Παναγία μὲ προστάτευσε.

Το ΟΧΙ της ελευθερίας

Του Γιώργου Ν. Παπαθαασόπουλου

Οι ξένοι παραξενεύονται, που οι Έλληνες εορτάζομε την αρχή του πολέμου με τους Ιταλούς και όχι την απελευθέρωσή μας από τον ναζιστή βάρβαρο κατακτητή. Εμείς νιώθουμε υπερήφανοι και μνημονεύουμε το ΟΧΙ υπέρ της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, το ΟΧΙ στη βία, στην αδικία, στην επιχείρηση επιβολής του δικαίου του ισχυροτέρου. Το μήνυμα του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940 είναι μήνυμα αγώνα για πολιτική και εθνική ελευθερία και έχει να κάνει με την πρέπουσα προσωπική στάση του κάθε Έλληνα.

“Ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἰδιοκτησία μας νά τήν κάνουμε ὅ,τι θέλουμε”

«Ὅλοι θέλουμε νὰ δώσει ὁ Θεὸς ἑνότητα πίστεως στὸν κόσμο. Μὰ ἐσεῖς τὰ μπερδεύετε τὰ πράγματα. Ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν ἀνθρώπων καὶ ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν θρησκειῶν. Ὁ Χριστιανισμὸς ἐπιβάλλει ν᾽ ἀγαπᾶμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ τοὺς πάντες, ὅποια πίστη καὶ ἂν ἔχουν! Συγχρόνως ὅμως μᾶς διατάζει νὰ κρατᾶμε ἀλώβητη τὴν πίστη μας καὶ τὰ δόγματά της. Σὰν χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἐλεεῖτε ὅλο τὸν κόσμο, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους! Ἀκόμη καὶ τὴ ζωή σας νὰ δώσετε γι᾽ αὐτούς.

Τα λυπηρά της ζωής του ανθρώπου ως οδός μετανοίας

“Όποιος υποφέρει τα λυπηρά, θα πετύχει και τα χαρούμενα. Και όποιος ανέχεται με καρτερικότητα τα θλιβερά συμβάντα, δεν θα στερηθεί και τα ευχάριστα”, μας διαβεβαιώνει ο άγιος Νείλος ο Ασκητής. Πολλές είναι οι αιτίες που αναστατώνουν την ψυχή σου, τα λυπηρά που μας βασανίζουν και μας πληγώνουν.

Δοκιμασίες του παρελθόντος, οι δυσκολίες του παρόντος και οι φόβοι για το μέλλον. Κάποιες μπορεί να είναι μεγάλες, κάποιες μπορεί να φαίνονται μικρές. Ο θάνατος ενός προσφιλούς προσώπου, η οικονομική καταστροφή, η διάλυση ενός γάμου, η επίσκεψη ανίατης ασθένειας.