Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας στους Θεσσαλονικείς, για
διάφορα πνευματικά θέματα που έχουν σωτηριολογική σπουδαιότητα, τους
συμβουλεύει μεταξύ άλλων· «Πάντοτε
χαίρετε» (Α΄ Θεσ. 5,16).Την συμβουλή του αυτή την επαναλαμβάνει σε αρκετά
σημεία των επιστολών του. Έτσι στους Φιλιππησίους γράφει· «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε. πάλιν ερώ, χαίρετε» (Φιλιπ. 4,4).
Συμβουλεύει δε και προστάζει, με επιμονή και με επαναλήψεις, τα όσα είπε στους
Θεσσαλονικείς. Και δεν το κάνει αυτό ευκαιριακά και παρεμπιπτόντως, αλλά συστηματικά
και ενσυνείδητα, δικαιολογούμενος συγχρόνως γι’ αυτή την επιμονή του. «Το λοιπόν αδελφοί μου, χαίρετε εν Κυρίω.
Τα αυτά γράφειν υμίν εμοί μεν ουκ οκνηρόν, υμίν δε ασφαλές» (Φιλιπ. 3,1). «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε…και ο Θεός της
αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών» (Β΄ Κορ. 13,11). «Ο δε Θεός της ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης…»
(Ρωμ. 15,13). Συνολικά δηλαδή σε πέντε χωρία μιλά και εντέλλεται για το θέμα
της χαράς. Στα τελευταίο χωρίο δεν παραινεί ούτε συνιστά, αλλά εύχεται να
πληρωθούν «πάσης χαράς».
Γιατί ο απόστολος
Παύλος είναι τόσο φορτικός στο θέμα της χαράς;