☦ Tο χάδι του Θεού….

 

☦ Όταν ακόμη ζούσε ο Άγιος Νεκτάριος έλεγε σε έναν άπιστο Χωροφύλακα, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί, να εκκλησιάζεται και να Κοινωνεί.

Όταν ακόμη ζούσε ο Άγιος Νεκτάριος έλεγε σε έναν άπιστο Χωροφύλακα, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί, να εκκλησιάζεται και να Κοινωνεί. Ο Χωροφύλακας όμως αδιαφορούσε και δεν πίστευε σε τίποτα.

Ήρθε μια εποχή, που ο Χωροφύλακας μετατέθηκε επί 12 χρόνια, από την Αίγινα στη Μακεδονία. Μετά όμως ξαναγύρισε στην Αίγινα. Κατέφθασε λοιπόν στην παραλία της Αίγινας και εκεί συνάντησε τον Άγιο Νεκτάριο. Αλληλοασπάστηκαν, μίλησαν και λίγο πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους, ο Άγιος Νεκτάριος του υπενθύμισε, το πόσο αναγκαίο είναι ο άνθρωπος να μετανοήσει. Στην συνέχεια ο Χωροφύλακας, πήγε στο καφενείο και βρήκε τους παλαιούς του φίλους και συν τοις άλλοις τους είπε:

☦ Άγιος Νεκτάριος: «Όλα νικιούνται – Τίποτα να μην σας απελπίζει»

☦Ἀπολυτίκιον Αγίου Νεκταρίου Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης

«Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ, ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπὰς τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυματώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.»

☦ «Πῶς προπορεύεσθε, ἀδελφέ, ἀπό τόν Πενταπόλεως, τόν πρό πολλοῦ ἐνταχθέντα μεταξύ τῶν ἁγίων ἱεραρχῶν;» - Ὁμολογία ἀσκητοῦ περί τῆς Ἁγιότητος τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου, Ἐπισκόπου Πενταπόλεως

Ἀποφεύγοντας λοιπὸν νὰ παρασταθοῦμε καὶ παρακολουθήσουμε εἴτε γενικά, εἴτε μὲ λεπτομέρειες τὴν παραμονή του στὴ χερσόνησο τοῦ Ἄθω, τὴν καταγεμάτη διδαχή, συγκίνηση καὶ δέος, θὰ βρεθοῦμε κοντὰ σὲ μία ἐπίσκεψη ποὺ ἔκανε μιὰ ἀπὸ κεῖνες τὶς ἡμέρες στὰ Καυσοκαλύβια, στὴ δροσερὴ Κερασιὰ κι ἀπὸ ἐκεῖ στὰ Κατουνάκια, στὸ Ἡσυχαστήριο τῶν ζωγράφων Δανιηλαίων, στὴν ἀκροτοπιά, πού, ὅπως λένε, ψέλνουν ἀγγελικά. Ἦταν μία ταλαιπωρία, γιὰ νὰ φθάσει ὡς ἐκεῖ. Ἀλλὰ ὑπερνικήθηκε ἀπὸ τὸν ἔρωτα ποὺ ἔνοιθε γιὰ βυζαντινὲς μελῳδίες, γιὰ κατανυκτικοὺς ὕμνους στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

☦ «ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ...»

Ρίγη συγκινήσεως καί δέος καταλαμβάνει τούς πιστούς εἰς τήν ἀναφώνησιν τοῦ λειτουργοῦ: «Στῶμεν καλῶς· στῶμεν μετά φόβου...». Ὁ οὐρανός ἔχει ἤδη «κατέβη» εἰς τόν ναόν καί ἐντός ὀλίγου, ἐνώπιον τοῦ λατρευτικοῦ σώματος, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, θύτης καί θῦμα , θά προσφερθῇ πρός κοινωνίαν τῶν πιστῶν.

Ὅλοι  οἱ πιστοί καλούμεθα νά ἐπιδεικνύωμε προσοχήν καί νά καλλιεργοῦμε τήν συνείδησιν τῆς θεϊκῆς παρουσίας ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου. Ἡ Θεία Λειτουργία καί ἡ κοινωνία τοῦ Θεοῦ διά τόν πιστόν συνεχίζονται καί ἀφοῦ τελειώσῃ ἡ εὐλογημένη μας λατρεία.

☦ “Ὅπου ἐπισκιάση ἡ χάρις σου Ἀρχάγγελε, ἐκεῖθεν τοῦ διαβόλου διώκεται ἡ δύναμις”

☦ Στον ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ - Αίγινα 2013 - «...Νεκτάριο με ονομάζουν και κοίτα κακομοίρη μου να μην πετάξεις το παξιμάδι που σου έδωσα, σε λίγο και αυτό θα είναι δυσεύρετο!!!»

Απρίλιος του 2013 , είχαμε μπει στα μνημόνια για τα καλά, έτρεχαν όλα τα προγράμματα των τοκογλύφων στην ραχοκοκαλιά του Έλληνα. Τότε μας υποσχόταν, ότι θα βγούμε σύντομα από αυτά και μας έλεγαν υπομονή. Σήμερα ουδείς γνωρίζει τι έπεται, η οπτική γωνία  μας θόλωσε από υποσχέσεις, ψέματα και κοροϊδία. Ένας καλός φίλος πήγαινε εκείνες τις μέρες για προσκύνημα στην ΑΙΓΙΝΑ. Τότε μας περιέγραψε αυτά που έζησε. Εμείς τα μεταφέραμε στις 5 Απριλίου του 2013 όπως μας τα είπε, έστω και ασύντακτα.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

-Δεν άντεχα άλλο φίλε μου αυτή την κατάσταση, ένας μόνιμος κόμπος έχει σταθεί στο λαιμό μου και πνίγει την αναπνοή μου. Δεν ζούμε πλέον στις μεγαλουπόλεις, περπατάς και βλέπεις ζωντανούς- νεκρούς, κάποιοι φρόντισαν και μας άνοιξαν τους τάφους μας. Έτσι πριν μπω... στο δικό μου τάφο... αποφάσισα ένα πρωινό να δραπετεύσω να πάω στη Αίγινα, να προσκυνήσω τον Τάφο του ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ.