«Ήμουν τότε αρχάριος
μοναχός και εργαζόμουν ως κελλάρης στο μετόχι της Μονής μας, που λεγόταν
Δεβελήκια, στην περιφέρεια Γομάτι Χαλκιδικής.
Τόσον εξασθένησε ο οργανισμός μου, ώστε κατάντησα σχεδόν
σε ημιπαραλυσία. Με την πάροδο του χρόνου έγινα καλά αλλά προσβλήθηκα από
ρευματική πολυαρθρίτιδα στην κνήμη του δεξιού μου ποδιού, στο οποίο και
σχηματίσθηκαν κιρσοί από φλεβίτιδα.
Η κατάστασή μου μέρα με τη μέρα χειροτέρευε, οι πόνοι
πολλαπλασιάζονταν και η κνήμη έγινε κατακόκκινη από εσωτερική φλόγωση. Διέκοψα περισσότερο από ένα μήνα τις ακολουθίες στην
εκκλησία, επειδή δεν μπορούσα να σταθώ ούτε όρθιος, ούτε καθήμενος• μόνον
ξαπλωμένος στο κρεβάτι ανακουφιζόμουν και δεν πονούσα.