Το εικόνισμα της Παναγίας - Αληθινή Ιστορία

O γέρο Χαραλάμπης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την νοσταλγία της χαμένης του πατρίδας.

Σκεφτόταν συνέχεια το όμορφο χωριό του κοντά στην Προύσα και τα μάτια του βούρκωναν. Μ’ αυτόν τον καημό έφυγε για την ζωή.

Συχνά έπαιρνε στην αγκαλιά του τον εγγονό του τον Μπάμπη, και του μιλούσε για το χωριό του. Του περιέγραφε πως ήταν η εκκλησία, το σχολείο που έμαθε τα πρώτα του γράμματα, την πλατεία που έπαιζε. Με μεγάλη λεπτομέρεια του περιέγραφε το σπίτι που γεννήθηκε, παντρεύθηκε, απέκτησε τα παιδιά του.

Αθεΐα και αθεΐα (Γέρων Μωυσής Αγιορείτης)

Περιττό νά τονίσουμε ὅτι ἡ ἄρνηση τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ εἶναι δικαίωμα τοῦ καθενός. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε ἀπεριόριστη ἐλευθερία, ὥστε ἄν θέλουμε καί νά τόν ἀρνηθοῦμε.

Δέν θά ἐπιχειρήσω διόλου νά ἀποδείξω τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Πιστεύω ὅτι δέν ἀποδεικνύεται λογικά ἡ ὕπαρξή του, ἀλλά μόνο βιώνεται στά βάθη τῆς καρδιᾶς. Εἶναι ἐλεύθερος λοιπόν κάποιος νά πρεσβεύει ὅ,τι θέλει. Δέν χρειάζεται ὅμως καθόλου ἕνας ἄθεος νά εἰρωνεύεται ἕναν πιστό καί φυσικά τό ἀντίθετο.

Ἐπιτρέψτε νά πῶ πώς ὁ ἄθεος προσπαθεῖ ἐναγώνια νά πείσει τόν ἑαυτό του ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός, δέν ἀφήνει γι’ αὐτόν χῶρο στήν καρδιά του καί ζεῖ στήν ἀπόλαυση τῆς ὕλης.

Αφορμή μετανοίας

του Αρχιμανδρίτη Βασιλείου Γοντικάκη

Η έκθεση των κειμηλίων είναι ίσως ένας άλλος τρόπος για να καταργήσουμε το άβατον του Αθω

Επειδή με την έκθεσι των αγιορειτικών κειμηλίων στη Θεσσαλονίκη πολλοί θα γράψουν και ήδη γράφουν ­ γι' αυτά που βλέπουν και ακούνε, ίσως δεν θα ήταν άνευ σημασίας να αναφέραμε μερικά πράγματα για εκείνα που συνήθως δεν βλέπουμε και δεν ακούμε· για κάποιους «αοράτους» και ταπεινούς, που αποτελούν τη βάσι της αγιότητος του Ορους και της ιερότητος των κειμηλίων του.

Με ένα ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ βαπτιστήκαμε , με ένα ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ θα πεθάνουμε όταν μας ζητηθεί για την πατρίδα την ΑΓΙΑ και την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

Καμαρώνουν τα σάπια κορμιά όταν τους λέμε για αδιέξοδα πολλά, γιατί αυτοί είναι οι δημιουργοί των από  παλαιά.

Καμάρωναν μέχρι πρότινος οι τύραννοι του κόσμου,  αλλά τώρα φοβούνται αγιάτρευτο κακό  και όπου νάναι  πυρηνική φωτιά που θα εξαπολύσουν τα μαύρα  αφεντικά σε κάθε γωνιά.

Δεν είναι φιλέλληνες, ούτε καν  μοιάζουν με  Έλληνες, αλλά ανθέλληνες, δεν είναι τραγωδία Ελληνική, αλλά δαιμονία αποκρουστική.