Μακαριστός Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης: «Υπάρχει κοιμώμενος Στρατηγός ονόματι Ιωάννης»

Αποκάλυψη του Αγίου Αντωνίου για τη Μοναχική χάρη

Ο Άγιος Αντώνιος έλεγε: «Παρακάλεσα τον Θεό ζητώντας να μου δείξει με ποια βοήθεια είναι προικισμένος ο Μοναχός για την καλογερική χάρη και μου έδειξε μεγάλη πύρινη λαμπάδα και πλήθος οπλισμένων Αγγέλων, οι οποίοι κυκλώνουν τον Μοναχό που προθυμοποιείται να σωθεί. Και ακούστηκε φωνή από το Άγιο Πνεύμα η οποία έλεγε στους Αγγέλους: «Σε όλη του τη ζωή να μην απομακρυνθείτε από αυτόν».

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

Χριστουγεννιάτικες  Ιστορίες, αρ. 5

π. Δημητρίου Μπόκου

Οι καλεσμένοι άρχισαν να καταφτάνουν απανωτά, μα η Αννίτα είχε έλθει από νωρίς και η καλή της φίλη τη βοήθησε να βολευτεί σε μιαν άνετη πολυθρόνα. Η Ρένα έτρεχε σβέλτα ανάμεσά τους, αντάλλασσε χαιρετούρες και βιαστικές κουβέντες - «πώς είσαι, Γιάννη;», «τρέλλα το φόρεμά σου, Πόπη!» και τέτοια - προσπαθώντας να τους βολέψει όλους. Το κουδούνι είχε πάρει φωτιά.

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Ο ΘΕΟΦΟΡΟΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Οι Αποστολικοί Πατέρες αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία στην Εκκλησία μας. Ονομάζονται Αποστολικοί, διότι είναι οι άμεσοι διάδοχοι των Αποστόλων και ως εκ τούτου έλκουν την αυθεντικότητά τους από εκείνους. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος. Μια πραγματικά μεγάλη πατερική μορφή και οικουμενικός διδάσκαλος της Εκκλησίας μας.

«Ο γέροντας Εφραίμ ήρθε και έκανε μία μεγάλη σκάλα από τη γη στον ουρανό»

Ο π. Αντώνιος Μοσχονάς, συνταξιούχος εφημέριος στο Tucson, από τους βασικούς συνεργάτες και συμπαραστάτες του Γέροντα Εφραίμ στην περιοχή, αναφέρει:

«Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς στην Αμερική για 70 χρόνια περίπου προσπαθούσαμε να φέρουμε τον κόσμο στις εκκλησίες κάνοντας φεστιβάλ. Δηλαδή διοργανώναμε γιορτές και πανηγύρια και προσφέραμε ποτά, φαγητά, χαρά, διασκέδαση και άλλα παρόμοια. Είχαμε ξεχάσει την προσευχή το κομποσχοίνι την εξομολόγηση τη νηστεία, την άσκηση, την παράδοση της Εκκλησίας μας.

Γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα (Αγ. Ιωάννης Κρονστάνδης)

Μερικοί ρωτούν γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων και των ζώντων στις προσευχές που κάνουμε γι’ αυτούς. Ο Θεός σαν παντογνώστης που είναι, δεν ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες τους;

Όμως αυτοί που μιλούν και σκέπτονται έτσι, ξεχνούν ότι την προσευχή δεν την κάνομε για ενημέρωση του Θεού. Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τέτοιας ενημερώσεως. Άλλη είναι η σημασία αυτής της προσευχής. Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά.

Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες, αρ. 6

π. Δημητρίου Μπόκου

- Αρκετά πια! Μπουχτίσαμε με τον σπουδαίο σας Θεό!

Ο Αντώνης χτύπησε με έξαψη τη γροθιά του στο χέρι της πολυθρόνας.

Δεν είχε πει καλά-καλά την καλημέρα του. Η Χριστίνα δεν είχε προλάβει να συνέλθει από το ξάφνιασμά της, καθώς τον είδε άξαφνα μπροστά της. Ήταν ακόμα όρθιος μπροστά στην πόρτα, με το τσαντάκι του υπό μάλης κι ένα αδιόρατο χαμόγελο παγωμένο στο ανέκφραστο πρόσωπό του.

Με το άνοιγμα της πόρτας μια ψιλή παιδική φωνή από το μέσα δωμάτιο έφερε ως έξω δροσερές νότες από κάλαντα και γιορτινές μελωδίες. Κι αυτό ήταν αρκετό για να κεντρίσει αμέσως τον επισκέπτη. Τα χείλη του συσπάστηκαν ειρωνικά.

Παπα-Γιώργης Μεταλληνός: «σήμερα αδελφοί γράφετε ΙΣΤΟΡΙΑ, τα βάλατε με το κεντρί όλων των εγκόσμιων εξουσιών»

Φώτο από https://www.romfea.gr

Το νέο διαδόθηκε αστραπιαία, κοιμήθηκε ένα πολύ μεγάλος ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ της ΠΟΝΕΜΕΝΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ των δύσκολων καιρών μας. Σε ηλικία 79 ετών εκοιμήθη σήμερα, Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου ο π. Γεώργιος Μεταλληνός. Πολλοί ευεργετήθηκαν από τον πλούτο των γνώσεων του και από την έμφυτη ΕΥΓΕΝΕΙΑ της απλοϊκής και ανεπιτήδευτης ψυχούλας του. Το τι μεγάλο και σπουδαίο ήταν ο ΠΑΠΑ- ΓΙΩΡΓΗΣ σε λίγο καιρό με την απουσία του θα φανεί .

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Μέχρι τέλος ομολογούσε ΧΡΙΣΤΟ και γνήσια Ρωμιοσύνη. Τώρα εις τα επουράνια θα συμμετέχει εις την Δοξολογία αυτού που υπηρετούσε δίχως εξαρτήσεις και δημόσιες σχέσεις σε ολάκερη του την ζωή. Μας ευεργέτησε προσωπικά, όπως και πλειάδες πολλών Άλλων προσκυνητών εις τα νάματα του Ρωμαίικου Πολιτισμού. Μας εξηγούσε , μας συμπλήρωνε και μας κατεύθυνε, όταν τολμούσαμε να γράψουμε πάνω σε θέματα ιστορίας και όταν τα έβλεπε όλα καλά, μας προέτρεπε να συνεχίζουμε ομολογιακά δίχως φόβο και πάθος.