☦"Σ' αγαπώ, βγάλε το φίμωτρο "

Θέλω να δω το ωραίο σου πρόσωπο και το χαμόγελο, που πάνω του σκάλωναν οι λύπες και περνούσαν στη λήθη.

Θέλω να μην μοιάζουν τα μάτια σου ορφανά, ψάχνοντας διαφυγή απ'αυτό το άχαρο (και άχρηστο;) πανί που τα απειλεί. 

        

Θέλω να σε ακουμπήσω, αδελφέ, να νιώσω τον τρόπο σου να αγαπάς, να γελάς, να προσεύχεσαι.

☦ Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, μπορεί να σταθεί μπροστά σε κάθε κατακλυσμό, μπροστά σε κάθε τσουνάμι απειλητικό και με τη δύναμη του Θεού μπορεί να το «χωνεύσει», όπως και την κάθε απειλή.

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες...

Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ο πατέρας, που φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.

☦ Είπε ο Γέρων Σωφρόνιος [νυν όσιος Σωφρόνιος], ο μαθητής του οσίου Σιλουανού: «Δεν είμαι ούτε Έλλην ούτε Ρώσσος, είμαι Αγιορείτης».

«Έχω 60 χρόνια που φορώ τα ράσα. Πάντοτε, όταν συναντώ Ορθόδοξο Χριστιανό ή οποιονδήποτε άνθρωπο, βάζω το κεφάλι μου κάτω από τα πόδια του». (Δηλαδή ταπείνωνε τον εαυτό του θεωρώντας ότι είναι κατώτερος από τον οποιονδήποτε).

«Θεολογία είναι το περιεχόμενο των προσευχών μας».

☦ “Μαμά,μαμά! Μία γυναίκα πού μοιάζει μέ τήν Παναγία κάθεται εδώ στο παγκάρι”...

Σήμερα ήρθε ένας κύριος πού μόλις μπήκε μέσα στο Μοναστήρι, είπα: «Αύτός ό άνθρωπος κάτι καλό έχει μέσα στήν ψυχή του». Δέν ξέρω, μιά αλλοίωσι ήρθε μέσα στήν ψυχή μου. Είχε ένα προσωπάκι πού έλαμπε.

Πριν έρθη στο αρχονταρίκι, μιλούσα μέ λαϊκούς γιά τήν προσευχή, τί δύναμι έχει ή προσευχή καί τί σοβαρό είναι όταν ό άνθρωπος προσέχη στο θέμα τής ψυχής. Όχι προσευχή νά τελειώσουμε μόνο τα κομποσχοίνια μας -και αυτό βέβαια τό δέχεται- άλλα να νοιώσουμε τον Δεσπότη μας Χριστό, νά Τον νοιώσουμε στην καρδιά μας, αύτή είναι πραγματική προσευχή.

☦«Όταν συναντήσεις κάποιον, ανάγκασε τον εαυτό σου να τον τιμήσει πιο πάνω απ’ ότι αξίζει.

Χαιρέτισε τον θερμά.

Παίνεσε τον.

Όταν απομακρυνθεί, πες γι’ αυτόν κάθε καλό και τίμιο λόγο.

Με τον τρόπο αυτόν θα τον κάνεις καλύτερον απ’ ότι είναι.

☦ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΕ "ΧΩΝΕΨΕ" ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ

Μην μας φαίνονται τούτα παράξενα. Με αυτά  που γίνονται έτσι θα ζούμε και θα πολεμούμε.

ΆΝΑΜΝΗΣΙΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΕΝ ΧΩΝΑΙΣ (ΚΟΛΑΣΣΑΙΣ )

Σε κάποιο μέρος της Φρυγίας η γη ανάβλυσε αγιασμένο νερό με τη δύναμη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ , που γιάτρευε κάθε αρρώστια των ασθενούντων . Ένας χριστιανός λοιπόν . Επειδή γιατρεύτηκε η κόρη του έχτισε ωραιότατο ναό στο όνομα του Αρχιστράτηγου ΜΙΧΑΗΛ επάνω στο αγίασμα .

☦Ιδού αγώνας, ιδού πάλη υπέρ φύσιν με την σάρκα, με τον διάβολο…

ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΑΧΙΛΛΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗΣ († 1910-1993)

~ …Διατί ὅμως, ἀφοῦ ἀκούομεν καί μανθάνομεν τόν τρόπον καί τά μέσα τά ὁποῖα μετεχειρίσθησαν οἱ κερδήσαντες τήν αἰωνιότητα.

Ἰδού μιά μόνον σκιά σᾶς περιγράφω, ὅπου εἶδον μέσα στό χειρόγραφον ἐπάνω στόν Ἄθωνα, ἀσκητές νά γλύφουν τό ξηρό ψωμί τῶν 100 ἡμερῶν, νά τρώγουν ὠμά τά ἄγρια χόρτα, νά εἶναι γυμνοί καί μέ τρίχινον σακκί παιδιά φορεμένα τῶν 20 ἐτῶν καί γεροντάκια 80 καί 90 ἐτῶν.

☦Ένας Τούρκος κτυπούσε με τσεκούρι την εικόνα της Παναγίας και αυτή του χαμογελούσε!

Με την ευκαιρία του εφετινού εορτασμού της Θαυματουργής εικόνας του Πρωτάτου «Άξιόν εστιν», αναφέρουμε την θαυμαστή ιστορία ενός αντιγράφου της, που υπήρχε στη Μικρά Ασία και μεταφέρθηκε μετά την καταστροφή από τους πρόσφυγες στην Ελλάδα.

Το κείμενό μας αυτό ας θεωρηθεί και μια μικρή συμβολή για τα 60 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή*.

☦ἘΠΙΔΙΩΚΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. ΖΗΤΑΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

«Ἐπιδιώκετε τὴν ἀγάπη. Ζητᾶτε καθημερινὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἀγάπη. Μαζὶ μὲ τὴν ἀγάπη ἔρχεται καὶ ὅλο τὸ πλῆθος τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν ἀρετῶν. Ἀγαπᾶτε, γιὰ ν᾿ ἀγαπιέστε κι ἐσεῖς ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Δῶστε στὸ Θεὸ ὅλη σας τὴν καρδιά, ὥστε νὰ μένετε στὴν ἀγάπη. «Ὅποιος ζεῖ μέσα στὴν ἀγάπη, ζεῖ μέσα στὸ Θεό, κι ὁ Θεὸς μέσα σ᾿ αὐτόν» (Α´ Ἰω. 4, 16).