Ὁ χρόνος στὴ ζωή τοῦ
κάθε ἀνθρώπου διακρίνεται σὲ παρελθόν, σὲ παρὸν καὶ σὲ μέλλον. Μὲ τὴ διαίρεση αὐτὴ
διευκολύνεται στὸ νὰ θυμᾶται καὶ νὰ μελετάει τὴ ζωή του, ἀλλὰ καὶ νὰ
προγραμματίζει γιὰ τὸ ἄδηλο καὶ ἀβέβαιο μέλλον.
Γιὰ τὸ παρελθὸν ὁ ἄνθρωπος διηγεῖται. Κατακλύζεται ἀπὸ ἀναμνήσεις καὶ
συχνὰ ἀναφέρεται σ’ αὐτές, ὅταν βέβαια ἔχει μπροστά του πρόθυμους ἀκροατές.
Μιλάει γιὰ εὐχάριστα καὶ δυσάρεστα γεγονότα, γιὰ ἐπιτυχίες καὶ ἀποτυχίες, θυμᾶται
πρόσωπα ποὺ δὲν εἶναι πιὰ στὴ ζωή, κρίνει τὶς πράξεις τους καὶ βγάζει διάφορα
συμπεράσματα, σχεδὸν πάντα ὑποκειμενικά.