“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ "Ὁ ῎Αγγελος ἐβόα τῇ Κεχαριτωμένῃ·"

Κυριακή 4 Αυγούστου 2019

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ἀρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ
ΤΟ ΘΑΒΩΡΙΟ ΦΩΣ
«Ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ιζ’ 5, Μάρκ. θ’ 7, Λουκ. θ’ 35).
Σήμερα, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μεγάλης πανηγύρεως τῆς Ἐκκλησίας, πανηγύρεως ἡ ὁποία ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τῆς προσέγγισής μας ὅσο πλησιάζουμε τὸ τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας ὄχι μόνο δὲν ἐλαττώνεται, ἀλλ’ ἀκατάπαυστα αὐξάνει σὲ δύναμη καὶ σπουδαιότητα μέσα μας, ξεχνώντας κατὰ κάποιον τρόπο τὴν ἀδυναμία μας, τολμοῦμε νὰ ὁμιλήσουμε γιὰ τὸ ἀπρόσιτο καὶ ἀνέσπερο Φῶς πού ἐξέλαμψε στὸ Θαβώρ.

Ερμηνεία της εικόνας της Μεταμόρφωσης του Κυρίου

Η εικόνα της Μεταμόρφωσης αποτελεί το κλειδί της ορθόδοξης θεολογίας για τη θέα του Θεού. 
Το φανερωμένο στους αποστόλους φως ήταν η εκδήλωση της θείας λαμπρότητας, άχρονης και άκτιστης δόξας, μια αναγνώριση των δύο φύσεων του Χριστού, της θεϊκής και της ανθρώπινης. Ταυτόχρονα ήταν μια «προτύπωσις», μια εικόνα της μεταμορφωμένης ανθρώπινης φύσης και θέωσης που χαρίζει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού. Η Μεταμόρφωση του Χριστού στο όρος Θαβώρ είναι το αντίστοιχο της Καινής Διαθήκης στην Παλαιά, όπου ο Θεός αποκαλύπτεται στο Μωυσή στο όρος Χωρήβ.

«Παρακαλώ σε Παρθένε βοήθησόν μοι εν τάχει»

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ  17 Αυγούστου 2008
Η Παναγία, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, τον μεγαλύτερο δογματικό πατέρα της Εκκλησίας μας, "κατέχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος".
Δηλαδή εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί μετά την Αγία Τριάδα τιμάμε την Παναγία. Μεγάλη όντως τιμή. Στο πρόσωπο της Παναγίας τιμάται το γυναικείο φύλο. Ο πιστός ελληνικός λαός τιμά ιδιαίτερα κι ευλαβείται πολύ την Παναγία.
Αυτό φαίνεται και στο ότι από τις 30.000 εκκλησίες, παρεκκλήσια κι εξωκλήσια όλης της Ελλάδος οι 6.000 είναι αφιερωμένες σε εορτές της Παναγίας και οι περισσότερες στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μάλιστα από τα 1.000 μοναστήρια της Ελλάδος τα 300 τιμώνται σ' εορτές της Παναγίας· Γέννηση, Ευαγγελισμός, Ζωοδόχος Πηγή, Τιμία Ζώνη, Κοίμηση. Τα στοιχεία αυτά λαμβάνουμε από τα επίσημα Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος του 2008.

Έρχεται το κόσκινο του ΘΕΟΥ και όποιος αντέξει στο ΑΓΙΟ ΚΟΣΚΙΝΙΣΜΑ.

Πριν ικανούς χρόνους ακούσαμε από αγιορείτη ηγούμενο που γνώριζε καλά τον ΑΓΙΟ ΠΑΙΣΙΟ την εξής φράση « στις μέρες που έρχονται ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ θα μας περάσει από άγιο κόσκινο (φίλτρο), όχι μόνο για να ξεκαθαρίσει την ήρα από το στάρι, αλλά για να επιλέξει τον χρυσό από το μπακίρι ( καμίνι) και να κάνει τον χρυσό 24 καράτια (υψικάμινος).
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Εδώ πάνω στην γη το γλεντάμε με ένα βολικό πολιτισμό που φτιάξαμε και από κάτω ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ κτυπάει τα πατώματα (τεκτονικές πλάκες)  να σωπάσουμε επιτέλους. Σεισμοί πάνω από 6 ρίχτερ τραντάζουν καθημερινά τον πλανήτη και η αποστασία του ανθρώπου συνεχίζει να προσφέρει θυσίες στον κατεξοχήν ανθρωποκτόνο εχθρό με φόνους αθώων συνανθρώπων μας άνευ λόγου και αιτίας.

Πάρε αυτά, μου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου...

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Εκείνοι που τρέφονται από την αγάπη του Θεού, πολλές φορές αδιαφορούν για τις υλικές τροφές ή, όταν τρώνε, δεν αισθάνονται, διότι και τότε τον Θεό αισθάνονται έντονα και τρέφονται από την γλυκιά ευλογία της αγάπης Του.
Η επιθυμία για τις καλές τροφές είναι το δόλωμα του πονηρού, και, όποιος δεν τις κόψει, πιάνεται από το αγκίστρι του εχθρού και μετά τηγανίζεται με το ίδιο του το λίπος από την πυρωμένη του σάρκα. Αντίθετα, η επιθυμία για τις πνευματικές τροφές ξεκόβει την καρδιά από τα γήϊνα και ανεβάζει την ψυχή στους Ουρανούς, και γεύεται από την τροφή των Αγγέλων.

Η ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

"«τι γυρεύεις;» του λέω, «τη Θεοτόκο» μου λέει 
–στην ακατάληπτη γλώσσα εκείνων που δίνουν νόημα σε μια εποχή!"(τ.λειβ)
Τά ματόφρυδά της εἶναι καμαρωτά, ζωηρά καί μακρυά, φτάνοντας ἴσαμε κοντά στ' αὐτιά της, τά μάτια της ἀμυγδαλωτά, ἰσκιωμένα, καστανά, βαθειά, σοβαρά μά γλυκύτατα, μέ τ' ἀσπράδι καθαρό μά ἰσκιωμένο. Τό βλέμμα της εἶναι μελαγχολικό ἁπλό, ἴσιο, ἥσυχο, συμπαθητικό, ἀγαπητό, θλιμένο μά καί μαζί χαροποιό, αὐστηρό μά καί μαζί συμπονετικό, ἁγιώτατο, πνευματικό, ἀθῶο, σκεφτικό, ἄμωμο, ἐλπιδοφόρο, ὑπομονητικό, πρᾶο, σεμνώτατο, μακρυά ἀπό κάθε σαρκικόν λογισμό, καθρέφτισμα μυστικό τοῦ παραδείσου, βασιλικό καί ταπεινό, ἀνθρώπινο καί θεϊκό, ἄκακο, ἀδελφικό, εὐγενικό, ἐλεγκτικό, ἄγρυπνο, γαληνό, φιλάνθρωπο, μητρικό, παρθενικό, δροσερό, καυτερό γιά ὅσους ἔχουνε πονηρούς λογισμούς, τρυφερό, διαπεραστικό, ἐρευνητικό, ἀπροσποίητο, ἡγεμονικό, συγκαταβατικό, παρακαλεστικό, ἀμετασάλευτο. Ἡ μύτη της εἶναι μακρυὰ καί στενή, μέ μέτρο, ἰουδαϊκή, ἄσαρκη, μέ λεπτά ρουθούνια, λίγο γυριστή, σεμνή.

Το "στοιχειωμένο" Ιβηρίτικο κελί

Υπάρχει στο Άγιο Όρος ένα Ιβηρίτικο κελί, ο Άγιος Αθανάσιος, ανάμεσα στη Μονή Κουτλουμουσίου και στη Σκήτη των Ιβήρων, που ονομάζεται «στοιχειωμένο», γιατί ήταν κατοικητήριο δαιμόνων. Πως όμως έγινε; Να τι διηγούνται οι γεροντάδες της περιοχής.
Κάποτε εγκαταστάθηκε σʼ αυτό το κελί κάποιος, που κανείς δεν γνώριζε τίποτα για την προέλευσή του, τη κουρά του και τη χειροτονία του. Σύντομα έβγαλε φήμη ησυχαστή μοναχού και έμπειρου πνευματικού. Αποδείχθηκε όμως πως δεν ήταν παρά ένας μεγάλος μάγος και αδίσταχτος εγκληματίας. Η πραγματική του ιδιότητα αποκαλύφθηκε όταν δύο μοναχοί πήγαν να εξομολογηθούν σε αυτόν. Μπήκε ο ένας ενώ ο άλλος περίμενε σε κάποια απόσταση., ώσπου να έρθει η σειρά του. Περνούσαν όμως οι ώρες και ο πρώτος δεν έβγαινε. Ανησύχησε ο δεύτερος και χτύπησε τη πόρτα. Άνοιξε ο «πνευματικός», αλλά είχε τόση αγριάδα το πρόσωπό του, που έκανε το μοναχό να τρομάξει.

Η Παναγία δίνει χαρά δίχως να γελά, κηρύττει δίχως λόγια

Του Μακαριστού π Μωυσή του Αγιορείτη
Πλησιάζει ξανά η μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όλοι οι πιστοί ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν λαμπρά τη μεγάλη θεομητορική πανήγυρη. Η μνήμη της είναι ιερή, θαυμαστή, εξαίσια και συγκινητική.
Εορτή θαυμάσια, δοξασμένη, υπέροχη και λαοφίλητη.Οι πιστοί χαίρονται, παρότι πρόκειται για την κοίμηση της Θεοτόκου, για μετάσταση αγαπητού προσώπου.

Όταν ο Θεός θέλει...

Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα, η οποία όλη την ώρα, ό, τι καλό και να της συνέβαινε κοίταζε τον ουρανό και έλεγε "Δόξα τω Θεώ" και αισθανόταν πολύ ευγνώμων για το οτιδήποτε.
Κάπου εκεί κοντά της όμως έμενε ένας πλούσιος άνθρωπος. Κάθε φορά λοιπόν περνούσε μπροστά από τό σπίτι της γυναίκας την άκουγε να λέει "Δόξα τω Θεώ, Ευχαριστώ Κύριε"