Να αγαπάτε ο ένας
τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού. Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός
«δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να
συντριβεί» αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς.
Ο εγωισμός είναι το κάκιστο των κακών «αυτός μας δημιουργεί όλα τα σφάλματα, με τους ανυπότακτους λογισμούς. Φοβηθείτε τον και προσπαθείτε να απαλλαγείτε απ’ αυτόν, καθώς όσο μένει μέσα μας αχτύπητος, τόσο θα μας πληγώνει με ανάλογους πόνους».
Έγίναμε όλοι
ευσεβείς μόνο σ' ένα πράγμα, στο να κατηγορούμε τους άλλους ως ασεβείς.
Χρησιμοποιούμε ως δικαστάς μας τους άθεους,
ρίχνουμε τα άγια στους σκύλους και πετούμε μπροστά στους χοίρους τα
μαργαριτάρια, κοινολογώντας τα ιερά σε αυτιά και ψυχές ασεβών.
Εκτελούμε οι τρισάθλιοι ακριβώς τις επιθυμίες των εχθρών μας και δεν ντρεπόμαστε να ζούμε σε πλήρη άνηθικότητα.
Με ρώτησε μια κυρία:
Πάτερ έχω ένα
πρόβλημα όταν είμαι στην εκκλησία δεν μπορώ να συγκεντρώσω τον εαυτό μου στην
προσευχή ή στην ακολουθία... Όλο το μυαλό μου φεύγει σε σκέψεις....Τι να κάνω;
Ένα σύγχρονο ερώτημα που το ακούμε συχνά, θα τολμούσα να πω ότι 11 στους 10 αυτό παθαίνουν εντός του Ιερού Ναού, δεν κάνω λάθος στο νούμερο, αυτή είναι μια εικόνα που μας την δείχνει ο κόσμος μέσα από τις συζητήσεις μας.
Ο κόσµος µοιάζει σήµερα, σαν µια κοχλάζουσα χύτρα ταχύτητος, µε
πολλές βαλβίδες!
Θα σκάσει εδώ, θα σκάσει εκεί.
Προσεύχεσθε µη γίνει µ’ εµάς η αρχή.
Nα ζήτε όσο µπορείτε πιο απλά .
Μη δυσκολεύετε από µόνοι σας τη ζωή σας.
Οι πολλές ευκολίες κάνουν δέσµιους τους ανθρώπους σήµερα.
Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι νοιώθουνε σήµερα ανασφάλεια;
–Γιατί όλοι είµαστε ασφαλισµένοι !
«Η φιλοτεχνηθείσα από τον αείμνηστον αγιογράφο Φώτη Κόντογλου εικόνα των αγίων
Ραφαήλ και Νικολάου δεν ήταν η πρώτη, καθώς ενόμιζε τότε ο μητροπολίτης
Μυτιλήνης Ιάκωβος.
Είχε προηγηθεί μία
άλλη με τους δύο αγίους, την οποία είχε αγιογραφήσει ο
ερασιτέχνης αγιογράφος ιερέας της Μαρίας Βασίλειος Μπάμιας.
Είχε προβεί στην ενέργεια αυτή, γιατί είχε ονειρευτεί τον άγιο Ραφαήλ, ο όποιος, αφού σταύρωσε την κόρη του, που ήταν σοβαρά άρρωστη από παράτυφο, του είπε:
Σ’ ένα μοναστήρι του
Αγίου Όρους, το γνωρίζετε, ιδιόρρυθμο ήτανε. Είπε ο παπάς στον αγωγιάτη: Κύριε
Δημήτριε, μου φέρνεις και μένα πέντε δέκα φορτία ξύλα, να κάψω το χειμώνα;
-Θα σου φέρω,
παπα-Εφραίμ.
Έφερε.
-Φερ’ τα από ‘δω.
-Όχι από ‘κει, το
ζώο φοβάται, Γέροντα.
-Φερ’ τα από ‘δω,
ντε.
Μαλώσανε.
–Γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία δὲν προετοιμάζεται κανεὶς ἀλλάζοντας τὰ ροῦχα καὶ πλένοντας τὰ δόντια. Τὸ κυριώτερο εἶναι νὰ ἐξετάση τὸν ἑαυτό του· νὰ δῆ: Αἰσθάνεται τὴν Θεία Κοινωνία ὡς ἀνάγκη; Εἶναι τακτοποιημένος; Μήπως ὑπάρχει κάτι ποὺ τὸν ἐμποδίζει ἀπὸ τὴν Θεία Κοινωνία καὶ δὲν τὸ ἔχει ἐξομολογηθῆ;
Μας πληροφόρησαν
πριν λίγο ότι εικόνα του Μεγάλου ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ μυροβλύζει εδώ και καιρό σε γνωστή Ιερά Μονή της Αν. Στερεάς Ελλάδος.
Οι πρώτες πληροφορίες έλεγαν ότι δακρυρροεί αλλά μαρτυρία προσκυνητή σήμερα αποκαλύπτει το πραγματικό συμβάν ως έχει.
Οι τρελοί,
οι καταδιωγμένοι,
οι επικίνδυνοι,
οι ζηλωτές.
οι ανεύθυνοι.
Πας στην προσευχή
και κλαις. Και αντί να σηκωθείς από την προσευχή διαλυμένος, εφόσον έκλαψες,
σηκώνεσαι ανάλαφρος! Ένα ξεκούραστο ψυχικό!
Τί έγινε; Για πες
μου;
Η φύση λέει, ότι
ένας άνθρωπος που θλίβεται, που κλαίει, εξουθενούται. Πώς εσύ δυναμώνεις;
Αυτό είναι το μυστήριο!
Ω μετάνοια! Τι μεγάλο, τι ευλογημένο δώρο του Θεού στον άνθρωπο!
Ξέρεις τι είναι, οποιαδήποτε ώρα, οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις, να υποχρεώνεις τον Θεό να σου λευκάνει το ποινικό μητρώο;