27 Τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τῶν σαλευομένων τὴν μετάθεσιν ὡς πεποιημένων, ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα.
28 Διὸ βασιλείαν ἀσάλευτον παραλαμβάνοντες ἔχωμεν χάριν,
δι’ ἧς λατρεύωμεν εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετὰ αἰδοῦς καὶ εὐλαβείας·
29 καὶ γὰρ ὁ Θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον.
Ἦχος πλ. α' Χαίροις ἀσκητικῶν
Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τὸ ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τὸ τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα· δι᾿ οὗ ἐξηφάνισται, ἡ φθορὰ καὶ κατήργηται, καὶ κατεπόθη, τοῦ θανάτου ἡ δύναμις, καὶ ὑψώθημεν, ἀπὸ γῆς πρὸς οὐράνια. Ὅπλον ἀκαταμάχητον, δαιμόνων ἀντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Ὁσίων, ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα, λιμὴν σωτηρίας, ὁ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.
Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος - Ἦχος
πλ. δ'
Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος! τὸ ζωηφόρον φυτόν, ὁ Σταυρὸς ὁ πανάγιος, εἰς ὕψος αἰρόμενος, ἐμφανίζεται σήμερον· δοξολογοῦσι πάντα τὰ πέρατα· ἐκδειματοῦνται δαίμονες ἅπαντες, ὢ οἷον δώρημα, τοῖς βροτοῖς κεχάρισται! δι᾿ οὗ Χριστέ, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν, ὡς μόνος εὔσπλαγχνος. (Δίς)
Προφητικά και Σωτήρια
(1651 † )
Κατά το 1900 έτος βαδίζοντας προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος άρχεται ο κόσμος του καιρού εκείνου να γίνεται αγνώριστος. Όταν πλησιάσει ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτισθεί η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τα της σαρκός και θα πλυθηνθή σφόδρα η ασέβεια και η ανομία, τότε άρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος. Οι μορφαί των ανθρώπων θα μετασχηματίζονται και δεν θα γνωρίζονται οι άνδρες απ΄ τας γυναίκας δια της αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής, οι τότε άνθρωποι θα αγριέψουν και θα γίνουν ωσάν θηρία από την πλάνην του Αντιχρίστου.
— “Από
το «Σταυρόν χαράξας Μωσής….» μέχρι το «Χριστός γεννάτε δοξάσατε…» θα είναι μια ανάσα
μακριά …” είπε ένας αδελφός σήμερα.
— «Τότε βλέπων ο
Πανάγαθος Θεός την απώλεια τού ανθρώπινου γένους θέλει κολοβώσει (περικόψει)
τις ημέρες διά τους ολίγους σωζόμενους, διότι (ο αντίχριστος) θέλει να πλανήσει
εάν είναι δυνατόν ακόμη και τούς εκλεκτούς» του απάντησε ο άλλος αδελφός ….
Θ.Π.
(χωρίο από την προφητεία
τοῦ ὁσίου Νείλου τοῦ μυροβλύτου)
