☦ Οι Τρεις Άγιοι του Πόνου και της Ελπίδας

Είναι βαθειά πεποίθηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι κάθε εποχή έχει τους δικούς της Αγίους και ότι δεν υπάρχει εποχή χωρίς Αγίους. Ο Άγιος της κάθε εποχής είναι η ζωντανή απόδειξη και κατάδειξη της Χάριτος του Χριστού, της αγάπης του Πατρός και της κοινωνίας του Αγίου Πνεύματος εν τόπω και χρόνω, ανάμεσά μας. Όταν ένας Άγιος φεύγει από τον κόσμο αυτό για την ουράνια κατοικία του, αφήνει στην γενιά που τον γνώρισε το προνόμιο του Ιωάννου του Ευαγγευλιστού. Να μπορεί η γενιά αυτή να αναφωνεί το «όν ακηκόαμεν, όν έωρακαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ον εθεασάμεθα, και αι χείρες ημών εψηλάφησαν» (Α΄Ιω. 1,2).

☦ Αυτή είναι η Άγία και Ουράνια τριας των σύγχρονων Οσίων Πατέρων την οποία κάποια καλή γερόντισσα την ονόμασε «Ουράνια Παρέα»

Μία εικόνα σαν κι αυτή δόθηκε «υπέρ υγείας», ακριβώς πριν από 15 χρόνια από κάποιους προσκυνητές σε ένα μικρό καλυβάκι  κοντά στις Καρυές του Αγίου Όρους. Το γεροντάκι που έμενε στην καλύβι μόλις πήρε στα χέρια του την εικόνα χαμογέλασε περίεργα αλλά τόσο γλυκά, έπειτα  την σήκωσε στον αέρα λες και ήθελε να δει μέσα της. Ύστερα την κατέβασε, την πήρε μέσα στα χέρια του και την φίλησε με πολλή στοργή. Τους γνώριζε πολύ καλά όλους αλλά δεν το είπε…

☦ ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Πόσο κακίζουμε αλήθεια τον άφρονα πλούσιο, που μάζεψε αμύθητα πλούτη, αλλά τα κράτησε όλα για τον εαυτό του! Θεώρησε ότι έτσι εξασφάλισε μόνιμα τη ζωή του. Νόμισε ότι στο εξής θα μπορούσε να τρώει, να πίνει και να ευφραίνεται διά βίου. Πέρα από τον εαυτό του δεν μπόρεσε να σκεφτεί κανέναν άλλον. Μα εκεί που σιγουρεύτηκε ότι πάτησε σε γερό, σταθερό έδαφος, του ήρθε κλήση για …παράνομη στάθμευση. Και του ζητήθηκε να μετακομίσει αμέσως για αλλού, ενώ το «όχημά» του, ο πλούτος του, κατασχέθηκε. Πέρασε στα χέρια άλλων (Κυριακή Θ΄ Λουκά). Η κλασική κατάληξη κάθε πλουσίου: Τα λεφτά του τα χαίρονται οι συγγενείς, το σώμα του το τρώνε τα σκουλήκια και την ψυχή του την παίρνει ο διάβολος.