π. Δημητρίου Μπόκου
Ο Χριστός θεραπεύει κάποιον εκ γενετής τυφλό. Οι Φαρισαίοι όμως εγείρουν θέμα: Η θεραπεία έχει γίνει ημέρα Σάββατο, πράγμα κατ’ αυτούς ανεπίτρεπτο, λόγω της ισχύουσας αργίας του Σαββάτου. Ως εντριβείς γνώστες του μωσαϊκού νόμου, θεωρούν ότι ο Χριστός είναι παραβάτης του νόμου, άνθρωπος αμαρτωλός και, συνεπώς, αποκλείεται να είναι απεσταλμένος του Θεού. Ο πρώην τυφλός όμως παρακάμπτει τα λογικοφανή τους επιχειρήματα. Αντιπαραθέτει μόνο την αναντίρρητη εμπειρία του, παραπέμποντάς τους στο αυτονόητο: Ο άνθρωπος αυτός μου άνοιξε τα μάτια. Αν δεν ήταν «εκ Θεού, ουκ ηδύνατο ποιείν ουδέν». Δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε από αυτά. Ο Θεός ακούει αυτόν που είναι «θεοσεβής και το θέλημα αυτού ποιεί» (Κυριακή του Τυφλού).
