Μη διαμαρτύρεσαι λέγοντας: Πού είσαι Θεέ μου; Προσεύχομαι και δεν μου αποκάλυψες ποτέ τον εαυτό σου, δεν μου έδωσες ούτε μία χαρά, δεν μου πραγματοποίησες κανένα από τα όνειρά μου. Σου ζητάω υγεία, μου δίνεις αρρώστια. Σου ζητάω βοήθεια, μου δίνεις θάνατο. Σου ζητάω αρετή, μου δίνεις πόνο. Τι Θεός είσαι; Όχι! Μη σκεφθείς ποτέ έτσι. Ο Θεός ξέρει πότε η καρδιά σου θα είναι χωρητική. Εάν ακόμη δεν πήρες κάτι, σημαίνει ότι δεν χωράει η καρδιά σου.
Ναι, το λένε, αλλά δεν είναι έτσι, βρε παιδάκι μου! Και εγώ ακούω μερικούς να λένε: " Οι Εβραίοι δεν είναι τόσο κουτοί να προδοθούν με το 666, αφού το λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Αν ήταν θα το έκαναν με πιο έξυπνο τρόπο, πιο κρυφά". Ε, καλά οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν ήξεραν την Παλιά Διαθήκη; Ο ‘Αννας και ο Καϊάφας δεν ήξεραν καλύτερα από όλους ότι έγραφε πως για "τριάκοντα αργύρια" θα προδώσουν τον Χριστό; Γιατί δεν ζητούσαν τριάντα ένα ή είκοσι εννέα αργύρια και ζήτησαν "τριάκοντα"; Αλλά ήταν τυφλωμένοι. ‘Ηξερε ο Θεός ότι μόνον έτσι θα γίνουν.
Μέσα σ’ αυτό το πλήθος, που βρίσκομαι εγώ, ποιος είμαι; Ένας Φαρισαίος; Ένας Γραμματέας; Ένας προδότης; Ένας δειλός; Ποιος; Ή μήπως στέκομαι ανάμεσα στους Αποστόλους;
+ π. Αντώνιος (Bloom) του Σουρόζ
apantaortodoxias
Η ψυχή είναι η νύφη
του Χριστού, και πρέπει να φροντίσετε τη διακόσμηση της, να την εμπλουτίσετε με
τα δώρα του Αγίου Πνεύματος και να απομακρύνετε τα κακά πάθη από αυτήν. Και
όποιος, με τη χάρη του Θεού, έχει απαλλαγεί από τα πάθη, ας μην ονειρεύεται
πολύ τον εαυτό του, να μην είναι μάταιος, αλλά και πάλι να αναγνωρίζεται ως
αμαρτωλός Με τη χάρη του Θεού, και όχι με τη δική μας αξία, σωζόμαστε!
Στάρετς Σάββας (Ostapenko)
apantaortodoxias
Η καρδιά ενός
χριστιανού μπορεί να ζεσταθεί και να καεί μόνο με διπλή αγάπη τόσο για τον Θεό
όσο και για τους ανθρώπους ταυτόχρονα. Εάν η καρδιά μας είναι πονηρή και σκληρή
απέναντι στον αδερφό μας - έναντι ενός ατόμου, μετά σκοτεινιάζεται από
εχθρότητα, ψυχρότητα, σκληρότητα, γίνεται αδιάφορη ή υποκριτική απέναντι στον
Θεό. Και ο παράδεισος που θα μπορούσε να είναι τόσο κοντά - στην καρδιά μας! -
τα φύλλα, ξεθωριάζουν και η αμαρτία της αντιπάθειας δημιουργούν ανυπακοή,
εγωισμό και υπερηφάνεια.
Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Krestyankin)
apantaortodoxias
Αν αγαπάμε κάποιον, θυμόμαστε πάντα αυτό το άτομο, προσπαθούμε να ευχαριστήσουμε αυτό το άτομο, μέρα και νύχτα η καρδιά μας είναι απασχολημένη με αυτό το θέμα. Αγαπάτε, κύριοι, τον Θεό;
Κάθε χρόνο οι γονείς
του Γιώργου τον πήγαιναν με το τρένο στο χωριό στη γιαγιά του για τις καλοκαιρινές
διακοπές, και επέστρεφε με το ίδιο τρένο τέλος καλοκαιριού. Μια μέρα το αγόρι
είπε στους γονείς του:
"Είμαι ήδη μεγάλος Μπορώ να πάω μόνος στο σπίτι της γιαγιάς μου; " Μετά από μια σύντομη συζήτηση οι γονείς δέχτηκαν. Στέκονται περιμένοντας το τρένο να αναχωρήσει, αποχαιρετούν το γιο τους δίνοντας του μερικές συμβουλές έξω από το παράθυρο, ενώ ο Γιώργος τους επανέλαβε:
Το 1943, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν [τον σέρβο ιερομόναχο π. Θαδδαίο] και πάλι, αυτή τη φορά στην πόλη Πέτροβατς, χωρίς να είναι γνωστές οι κατηγορίες. Τον έριξαν στη φυλακή μαζί με δύο λαθρέμπορους καπνού. Οι γερμανικές αρχές τον καταδίκασαν σε θάνατο, αφού το όνομά του βρισκόταν ήδη στους φακέλους τους από την προηγούμενη σύλληψη στο Βελιγράδι.
Ὅταν ἤμουν λαϊκός, σέ μία συζήτηση μέ τόν Γέροντα Παΐσιο σχετικά μέ τούς Ἁγίους, τότε πρωτοαισθάνθηκα τήν ἐγγύτητα τῶν Ἁγίων. Αὐτό συνέβη λόγῳ τοῦ περιεχομένου καί τῆς πηγαιότητος τῶν λόγων τοῦ Γέροντα.
Τότε, ἐν τῇ ἀφελείᾳ
μου, κι ἐγώ, αὐθόρμητα, συμπερασματικά, εἶπα στόν Γέροντα: «Δηλαδή Γέροντα ὅλοι
οἱ Ἅγιοι μέ ξέρουν καλά...»
Καί ὁ Γέροντας ἀστειευόμενος καί πονῶντας
εἶπε:
«Ἔ, νά τούς δώσης τηλέφωνο καί διεύθυνση γιά νά σέ βρίσκουν...!»
Ο Άγιος Ιάκωβος έλεγε:
«Ήμουν 10 ή 11
χρονών. Δεν είχα παπούτσια και από τα κρύα και τις λάσπες οι φτέρνες μου είχαν
γεμίσει ρωγμές·πόναγα και έτρεχε αίμα.
Όταν λιτανεύαμε την
Παναγία στο χωριό μου, την παρακάλεσα με πόνο ψυχής να με θεραπεύση.
Τότε τα μάτια της Παναγίας ζωντάνεψαν από την εικόνα, στράφηκαν πάνω μου, με κοίταξε με πολλή αγάπη, μου χαμογέλασε και μετά κοίταξε τα πόδια μου.
Η Πατρίδα «σε χέρια
μαχαίρια» την ώρα που παίρνει τέλος ο Κανόνας της τουρκοκρατίας.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Από την στιγμή που η πρωτεύουσα του Ελληνικού Έθνους η Κωνσταντινούπολη είναι σε χέρια Οθωμανών βιώνουμε μια ιδιότυπη τουρκοκρατία σε συνδυασμό με μια χρεο κρατούμενη κοινωνία κομματιασμένη σε φατρίες και προσωπικά συμφέροντα.
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Εκείνο που μας έκανε
εντύπωση, όταν για πρώτη φορά προσκυνήσαμε την ΜΕΧΑΛΟΧΑΡΗ στον Ιερό Ναό του
ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ στον Βύρωνα και ρωτήσαμε για το ιστορικό της, ήταν το γεγονός,
ότι η Εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ της ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΡΙΑΣ αγιογραφήθηκε πριν λίγα χρόνια για
να γίνει ΕΦΟΡΟΣ του μεγάλου
φιλανθρωπικού έργου του Ιερού αυτού Ναού.
Από τότε θεωρείται και η ΕΦΕΣΤΕΙΟΣ ΕΙΚΟΝΑ των συσσιτίων που γίνονται και μοιράζονται.
Λόγος στη Θεόσωμη Ταφή του Κυρίου και Σωτήρος μας Ιησού
Χριστού,
και στον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, και στην κατάβαση του
Κυρίου στον άδη που έγινε με τρόπο θαυμαστό μετά το σωτήριο πάθος Του.
Α΄. Τι ’ναι τούτο; Σιωπή βαθειά σήμερα στη γη. Σιωπή βαθειά και ησυχία βαθειά. Σιωπή βαθειά, γιατί ο Βασιλιάς κοιμάται. Η γη φοβήθηκε και ησύχασε, γιατί ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε κι εκείνους που αιώνες κοιμόνταν ανέστησε. Ο Θεός με το σώμα πέθανε και ο άδης τρόμαξε. Ο Θεός για λίγο κοιμήθηκε κι αυτούς που βρίσκονταν στον άδη ξύπνησε.
Ἕνας πολύπειρος
γέροντας Ἀσκητὴς τοῦ Ἁγίου Ὄρους σ’ ὅσους τὸν ἐπισκέπτονταν στὸ κελλί του καὶ
ζητοῦσαν κάποια συμβουλή του ἐπανελάμβανε: «Νὰ κοιτᾶτε ψηλά, νὰ κοιτᾶτε ψηλά!».
Τί σπουδαία πραγματικὰ συμβουλή! Αὐτὸ καὶ μόνο ἔλεγε ὁ γέροντας καὶ ὅμως ἔλεγε
πολλά.
Καὶ κάποιος ἀείμνηστος τώρα δάσκαλος –πέθανε πολὺ νωρίς– μὰ τί δάσκαλος ἦταν αὐτός! Λὲς καὶ μάγευε τὰ παιδιὰ καὶ κρεμόντουσαν ἀπὸ τὰ χείλη του καὶ δένονταν μὲ τὴ ματιά του, τὰ μάθαινε νὰ τραγουδοῦν: